Þjóðviljinn - 16.05.1981, Blaðsíða 14

14 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 16. — 17. mai, 1981
Viðtal við
Ásu Svavarsdóttur,
sem nýlega hefur lokið leiklistar-
námi í London, aðeins
tvítug að aldri.
Asa Svavarsddttir: Ég var of ung til aö komast f Leiklistarskóla i hiutverki Böbu Jögu ibarnaleikriti, byggt á rússneskum ævintýrum, eftir Bridget Crowley.
rfkisins svo aö ég brá á þaö ráö aö fara til Londom
Samkeppnin er hörð
,,Ég fékk leiklistarbak-
terfuna þegar ég lék AAaríu
mey í 8 ára bekk og hún
hefur ekki yfirgefið mig
sfðan". Það er Ása
Svavarsdóttir sem mælir
þessi orð, en hún er nú
nýkomin frá London, út-
skrifuð frá leiklistarskóla
þar. Líklega er hún með
yngstu íslendingum sem
íokiðhafa leikaraprófi því
að hún er aðeins tvítug að
aldri, verður21 árs á þessu
ári. Við spiölluðum dálítið
við hana um daginn.
— H vers konar skóli er það sem
þú útskrifaðist frá?
— Hann heitir ArtsEducational
Schools og er viðurkenndur skóli.
Upphaflega var hann stofnaöur
sem ballettskóii en leggur nti
jöfnum höndum áherslu á leiklist,
dans og söng. Skólinn hefur yfir
að ráða gömlu leikhdsi sem nefn-
ist Golden Lane Theatreog þar
„Ég vil
helst ekki
eyða því sem
eftir er
ævinnar í
skúringar
eftir að vera
búin að
eyða svona
miklum tíma
í leiklistarnámið ”
eru f ærðar upp sýningar á vegum
hans.
— Hvaö kom til að þú fórst utan
til nams svona ung?
— E ins og ég sagði áðan fékk ég
snemma leiklistarbakteriuna,
var i leiklistarskóla Helga Skúla-
sonar, lék með leikfélaginu i
Mosfellssveit og sótti öll þau
námskeið sem ég gat náð i. Ég fór
i Fjölbrautaskólann i Breiðholti.
en entist ekki lengi þar. Ég var þá
of ung til að sækja um inngöngu i
Leiklistaskóla rikisins svo að ég
greip til þess ráðs að sækja um
inngöngu i eina 3 skóla i London.
Þessi var sá fyrsti sem ég tók inn-
tökupröf i' og fékk strax inngöngu.
— Ilversu margir eru teknir inn
i skólann á ári?
— Þegar ég fór inn voru aðeins
12 teknir á ári, en nú hefur þeim
verið fjölgað.
— Eru flciri tslendingar þarna?
— Nei, ég er sá eini sem
stundaði nám i skólanum.
— Voru engir tungumálaerfið-
leikar?
— JU, að sjálfsögöu.en það var
nóg við inngönguprófið að geta
gert sig nokkurn veginn skiljan-
legan; aö öðru leyti settu þeir þá
ekki fyrir sig.
— Er þctta langt og strangt
nám ?
— Ég lauk prófi eftir þriggja
vetra nam og það var býsna
strangt. Eftir kennslutima var
jafnan tekið við að æfa leikrit, en
það er einmitt kosturinn við
þennan skdla hversu mörg tæki-
færi maöur fær til að vera á sviði
— alveg frá upphafi náms tU
enda. Ég held að ég hafi leikið i
einum 12leikritum af fullri lengd
meðan á náminu stóö. Við vorum
oftaðlangt fram eftir kvöldum og
um helgar.
— Dýr skóli?
— Já, það var aiveg á mörkun-
um aö mér tækist að kljúfa kostn-
aðinn og núna er ég skuldum
vafin. Þegar ég byrjaði kostaði
kennslutimabilið ( um 3mánuðir)
375 pund, en siðan hækkaði það
verulega, sérstaklega eftir að
Margrét Thatcher tók við völd-
um. Það var komið upp I 530 pund
siðasta árið. Svo er mjög dýrt að
lifa i London, t.d. er húsaleiga
ofsalega dýr. Fyrstu tvö árin
leigði ég herbergi fyrir 9-12 pund
á viku og i þvi voru aöstæður
afskaplega lélegar. Þarna var
t.d. engin upphitun svo að maður
varað krókna úr kulda og varð að
klæða sigi rúmið. Siðasta árið tók
ég litla tveggja herbergja ibúð á
leigu með vinkonu minni, SigrUnu
Hjálmtýsdóttur, og kostaöi hún 40
pund á viku og var lika isköld.
— Fékkstu fjárhagsaðstoð að
hciman?
Ég fékk námslán, en þá er
lika eiginlega alitupp taliö. Mdðir
minerhjúkrunarfraáiingur og gat
Hér leikur Asa Svavarsdóttir
Pompiónu, konungsdóttur frá
Moldaviu i leikritinu „The knight
of the burning pestle” eftir
Francis Bcaum ont.
auðvitað h'tið aðstoðað mig af
þeim launum sem hUn hafði, en
reyndi þó eftir bestu getu. Ég
kom heim i öllum frium og vann
þá á Reykjalundi og reyndi
þannig að safna mér peningum
fyrir náminu.
— Þú nefndir áðan að þú hefðir
leikið f einum 12 leikritum af
fullri lengd. Hvers konar verk
voru það aðallega?
— Þau voru af öllu tagi, bæði
gömul klassisk og ný verk Ég get
nefnt höfundana Sófókles, Shake-
speare, Tsjekof, Ibsen, Wilder,
Ionesco, Rattigan, Crowley,
Somin, Jellico, Pirandello og
Beaum ont.
— Nú geri ég ráð fyrir að þú
ætlir að reyna að hasla þér völl
á leiksviðinu eftir allt þetta nám.
— Já, að sjálfsögðu.
— Hefurðu haft einhver spjót
úti?
— Já, áður en ég fór frá Eng-
landi tókst mér aö afla mér góðs
umboðsmanns. HUn heitir
Elspeth Cokcrun. Ef henni tekst
að ráða mig einhvers staðar getur
hUn einnig Utvegað mér atvinnu-
leyfi.
— En er ekki samkeppnin ákaf-
lega hörð? Heldurðu að nokkur
viiji ráða þig óséða?
— Já, samkeppnin er hörð, en
ég gerði ráðstafanir áður en ég
fór. Bæði sendi ég dreifibréf til
460 leikstjdra og leikhúsa og
komuþeirnokkrir til að sjá mig á
sviði. Svo lét ég taka upp tvo leik-
þætti (monologa) meö mér á
myndsegulband áður en ég fór, og
sér umboðsmaðurinn um að
koma þvi á rétta staði. Gallinn er
bara sá að flestir spyrja hvort
maður sé i' stéttarfélagi leikara
en til þess að komast i það verður
maður að hafa unnið a.m.k. 40
vikur i leikhúsi. Þeir vilja frekar
leikara með starfsreynslu.
— En viltu frekar leika ytra
heldur en hér?
— Nei, sibur en svo. Ég vildi
mjög gjarnan gera eitthvaö hér
heima,en horfurnar eru svona og
svona. Ég hef rætt við þá bæði i
Þjóðleikhúsinu, Leikfélagi
Reykjavikur og AlþýðuleikhUsinu
en ég er aö sjálfsögðu alveg
ókunn hér heima og þeir vilja
skiljanlega ekki ráða mig nema
hafa séð mig fyrst á sviði. Þeir
pikka frekar Ut fólk úr Nemenda-
leikhúsinu islenska,einf aldlega af
þvi að þeir þekkja til þess. Allir
segjast þeir þó vilja gefa mér
tækifæri. Það er bara spurningin
hvenær það kemur.
— F’innst þér mikiil munur á
leikhúsi hér og á Englandi?
— Ekki finnst mér það, nema
hvað viö verðum auðvitað að
sniða okkur stakk eftir vexti. Það
er meira Urval af sýningum ytra.
Ég var einmitt að sjá Sölumaður
deyr i' gærkvöldi, og Konu sá ég
um helgina. Einnig er ég nýlega
bUin að sjá reviuna i Iðnó og
Rommý. Þetta eru alltprýðilegar
sýningar sem hvarvetna mundu
sdma sér vel.
— Að lokum, Ása. Hvað ertu að
gera i augnabiikinu?
— Ég er nýbyrjuð að skUra gólf
á Landakotsspitala,en vil nú helst
ekki eyöa þvi sem eftir er af æv-
inni í skUringar eftir að vera bUin
að eyða svona miklu fé i leiklist-
cirnámið.
—GFr.
„Eftir
kennslutíma var
jafnan tekið
við að æfa leikrit
en það er einmitt
kosturinn
við þennan skóla
hversu mörg
tækifœri maður
fær til að
vera á sviði”