Þjóðviljinn - 18.07.1981, Page 7

Helgin 18.—19. júll 1981 ÞJÍlÐVILJINN SIDA 7
inmng
kóngini
PÖNNUKÖKU-
i sveitinni var heimili
foreldra minna stórt. Þar
var ætíð margt manna og
mikill gestagangur. Við
vorum 9 systkinin# ásamt
tveimur fóstursystrum,
sem vinnukonan átti. Það
var því ærið nóg að sýsla
daginn út og daginn inn.
Allt til matargerðar varð
að útbúa heima þvi ekki
þekktist, að út væri hægt að
hlaupa til innkaupa.
Oftast var þaö móðir min, sem
sá um matseldina og sjaldan
skorti mat, svo ég muni eftir. Aö
sjálfsögöu þurfti mikið aö baka af
brauöi handa öllum þessum
fjölda. En aldrei mun móöir min
hafa formaö aö bjóöa sinu vinn-
andi fólki kaffi eöa annan drykk
án þess aö brauö væri meö. A þó
ekki viö þaö, ef fólk fékk sér
aukamolasopa, sem kallað var,
sér til hressingar.
Atvik er mér minnisstætt frá
bakstri, þar sem ég kem viö sögu,
sem oftar aö visu. Vinnukonan
sem kölluö var Ninna, bakaöi oft
pönnukökur með eftirmiðdags-
kaffinu, ef hún þurfti ekkert að
vera viö útistörf. I þetta sinn var
hún búin að hræra i grlðastóra
byttu sem úr áttu aö koma svona
60 pönnukökur. Hún hóf þvi starf
sitt i besta skapi. Allir voru
komnir út og enginn virtist trufla
hana viö baksturinn, þar sem hún
var ein i eldhúsinu.
Þannig hagaöi til i gamla
timburhúsinu að eldavélin stóð i
suðausturhorni eldhússins og var
hún griðarstór og afkastamikil
þegar hún var vel kynt. Ef maður
kom inn i eidhúsið þá gekk maöur
meðfram eldhúsborðinu aö
vestanveröu og inn i stofu. Ninna
varð þvi að gæta þess vandlega að
hafa ekki pönnukökudiskinn á
eldhúsborðinu á meöan á bakstr-
inum stóð. Hún hefur liklega haft
slæma reynslu af þvi, hvernig
sem hún hefur nú fengið hana.
Hún tók þvi það ráö, að setja
diskinn, sem hún lét pönnukök-
urnar á, á steinsteypt þrep, sem
var á milli vélarinnar og þilja,
brepið mun hafa átt að vera eld-
vörn. En bakatil við vélina var
klæðaskápur, beint inn af inn-
ganginum, forstofumegin sem
kallað var. En þar sem oft mæddi
mikill hiti á þiljum þessum voru
fjalir farnar aö losna og mátti
meö lagni ýta þeim til svo litið
bæri á, og hafa þannig aögang aö
pönnukökudiskinum meö mikiö
betri árangri en ef hann hefði
veriö á eldhúsboröinu. Einhvern-
veginn hafði ég komiö auga á það
og óspart notað meö góöum ár-
angri.
Aumingja Ninna, sem var bæöi
rösk til vinnu og sérstaklega sam-
viskusöm, bakaöi og bakaöi og
þurfti alltaf öðru hverju að snúa
sér aö eldhúsborðinu þar sem
byttan með deiginu var. 1 hvert
sinn, sem hún sneri sér að bytt-
unni, hvarf pönnukaka. En vel
gekk henni aö baka, þaö var vel
hálfnaö úr byttunni. Svo liður að
þvi aö siðustu pönnukökurnar
veröi bakaöar. En viti menn:
Hún, sem haföi fengist við það
mörgum sinnum aö baka úr þess-
ari byttuskömm vissi vel, aö þaö
átti að vera mikiö hærri stafli á
pönnukökudiskinum en var. Þetta
var þvi mjög dularfullt þar sem
hún haföi allan timann verið ein
og ótrufluð i eldhúsinu, sem
óvenjulegt var. En ég, sem haföi
góðar gætur á öllu, lét ekkert á
mér kræla. Hún tekur þvi þaö til
ÞORVALDUR ARI ARASON m
Lögmanns- og fyrirgreiðslustofa
Eigna- og féumsýsla
Innheimtur og skuldaskil
Smiðjuvegi D-9, Kópavogi
Sími 40170. Box 321 - Rvk
FLUGLEIÐIR
HERJÓLFUR HF.
Lárus Hermannsson skrifar
Um verslunarmannahelgina!
Stærsta frHTiftfHft
IQftl
JJ90JL
Þjóðhátiðin í Vestmannaeyjum
bragös að hossa diskinum upp og
niður ef það mætti verða til þess
að eitthvaö hækkaði á honum
hraukurinn, en allt kom fyrir
ekki.
Einhvern grun höföu krakk-
arnirúti um hvað ég hafðist að og
varð ég þvi að mata þá ööru
hvoru til að halda öllu i kyrrð og
ró.
Svo er kallað i kaffi. Og þá er
það, sem Ninna byrjar aö afsaka
það viö móöur mina, hvað litið
hafi oröið úr pönnukökubakstr-
inum, soffanhafi einhvernveginn
reynst helmingi ódrýgri en
venjulega. Kannski meira vatn i
henni en venjulega og ég man nú
ekki hvað og hvað.
Ekki var nú samt gert mikið
veður út af þessu, einhvernveginn
bjargaðist það af. Kannski við
krakkarnir höfum borðaö minna
en venjulega af þvi að viö vissum
á okkur skömmina.
Ekki þorði ég að segja frá þessu
strax. Seinna sagöi ég svo einu
sinni frá þvi hvað olli „ódrýgind-
um” soffunnar, þegar vel lá á
mannskapnum.
— Já, varst það þú, óþokkinn
þinn, ég hefði svo sem átt að geta
sagt mér þaö strax að þaö lægi
hundurinn grafinn, sagði Ninna
min þá. Og svo var bara hlegið og
gert gaman úr öllu enda naumast
annað hægt þvi pönnukökurnar
voru farnar veg allrar veraldar.
Missir sá erheima situr
VERIÐ VELKOMIN
KNATTSPYKNUFÉLAGIÐ TÝR
VESTMA NNAEYJUM
VERIÐ VELKOMIN
KNATTSPYRNUFÉLAGIÐ TÝR
VESTMANNAEYJUM
BRIMKLO
SKEMMTIATHIÐI
Ramahlaup • Fjölskylduíeikír • Ási í Bæ hjal-
ar við gilarinn • II jálmtýr H jálmtýsson og eo •
Stórkostleg þjöðhátlSarbrenna • Beztu stanga-
stökkvárar latidsins • Lúðrasyeit Vestmanna-
eyja • Brúðuleikhús Helgu og Sigríðar • Tóti
trúður • Kabarett Evjapeyja • Bjargsig •
Síguröur Sigurjónsson og Randver Þorláksson
• Haukur Morthens • Erling Agústsson •
Brimkló • Aria • „Frestiey" Jack
Elton • Grýlurnar Stuðsystur • Brekku-
söngur • Árni Johnsen kynnir og keyrir iiðið •
Flugeldasýning • Garðar Cortes og Ólöf K.
Harðardóttir • Varöeldur og fleira og fleira •
Söngur, gleðí og gaman.
tjjí -SS0r
LOFTBRÚ
MILLI
LANDS OG EYJA
HER JÓLFSFERÐ
ER
ÖRUGGFERÐ
BAKSTURINN
„v