Þjóðviljinn - 25.08.1981, Blaðsíða 4

4 SLÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 25. ágúst 1981
DJÚÐVIUINN
Málgagn sósfalisma, verkalýðs-
hreyfingar og þjódfrelsis
Ctgefandi: Útgáfufélag Þjóöviljans.
Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann.
Ritstjórar: Arni Bergmann, Einar Karl Haraldsson, Kjartan
Ólafsson.
Auglýsingastjóri: Svanhildur Bjarnadóttir
úmsjónarmaöur sunnudagsblaös: Þórunn Siguröardóttir
Afgreiöslustjóri: Valþór Hlööversson
Blaöamenn: Álfheiöur Ingadóttir, Ingibjörg Haraldsdóttir,
Kristin Ástgeirsdóttir, Magnús H. Gislason, Sigurdór Sigurdórs-
son.Jón Guöni Kristjánsson.
iþróttafréttamaöur: Ingólfur Hannesson.
útlit og hönnun: Guðjón Sveinbjörnsson, Björn Br. Björnsson .
I.jósmyndir: Einar Karlsson, Gunnar Eliasson.
Ilandrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elias Mar.
Auglýsingar: Unnur Kristjánsdóttir
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Jóhannes Haröarson.
Afgreiösla: Kristin Fétursdóttir, Bára Sigurðardóttir.
Simavarsla: ölöf Halldórsdóttir, Sigriður Kristjánsdóttir.
Bilstjóri: Sigrún Báröardóttir.
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jóns-
dóttir.
Útkeyrsla, afgreiösla og auglýsingar: Siöumúla 6,
Reykjavik, simi 8 13 33.
Prentun: Blaöaprent hf..
Lýðrœðiskrafa
• Friðarrannsóknarmaðurinn Owen Wilkes hefur
verið látinn laus úr varðhaldi i Svíþjóð. Hann er ekki
sakaður um njósnir fyrir erlent ríki heldur er honum
borið á brýn að hafa í heimildarleysi safnað upplýs-
ingum um sænskar herstöðvar. Þessi skelfir hernaðar-
yfirvalda hefur víða komið við. Rannsóknir hans leiddu
til þess að Ný-Sjálendingar höfnuðu beiðni Bandaríkja-
stjórnar um Omega-stöð á Nýja Sjálandi. ,,Við gátum
sannað að þennan radíó-sendi mætti nota sem hjálpar-
tæki fyrir bandarísku kjarnorkukafbátana, og leiðin til
að gera þá óvirka væri einmitt að sprengja stöðvar af
þessu tagi", sagði Wilkes í viðtali við Þjóðviljann 11. júlí
sl. Ný-Sjálendingar vildu ekki gera sjálfa sig að skot-
marki í atómstríði.
• Wilkes hefur siðan tekið upp þráðinn í Ástralíu,
Noregi og Svíþjóð, og upplýsingastarfsemi hans hefur
hvarvetna vakiðathygli almennings og bræði yfirvalda,
sem reyna að koma lögum yfir manninn. ,,Glæpur"
Owen Wilkes felst einkum í hjólreiðum kringum her-
stöðvar, en á þeim ferðum reynir hann að bera kennsl á
tækjabúnað og setja hann í samhengi. í Noregi var það
samhengið sem fór fyrir brjóstið á norskum herforingj-
um. Þeir fengu Owen Wilkes dæmdan f yrir að haf a kom-
ið upp um samhengíð í norskum herbúnaði.
• í viðtali við Þjóðviljann lýsir Owen Wilkes ástæðunni
fyrir áhuga sínum á tæknibúnaði herstöðva: ,,Aðalatr-
iðið er að eðli þessa tæknibúnaðar er leynt fyrir íbúum
þess lands, þarsem honum er komið fyrir. Almenningur
veit ekki, eða á ekki að vita, hversu flækt við erum í
hernaðarnet sem spannar allan heiminn. Og án þess að
haf a innsýn í þetta samhengi getur viðkomandi þjóð ekki
á frjálsum grundvelli tekið afstöðu til þess hvort hún
æskir þessara tengsla við hernaðarkerf in eða ekki. Þetta
er sérstaklega mikið alvörumál, þegar um það er að
ræða, að reistar eru stöðvar, sem eru einboðin skotmörk
í kjarnorkustríði við vissar aðstæður. Þegar tekið er tillit
til þessara atriða er ekki hægt að verja leyndina sem
hvílir yf ir uppbyggingu hernaðarkerfanna og þess vegna
er það skylda okkar að f letta ofan af henni til þess að
íbúar lýðf rjálsra ríkja geti fengið að taka afstöðu til þess
sem er aðgerast."
• Það er skiljanlegt að hernaðarsinnar skuli vilja
þagga niður í mönnum eins og Owen Wilkes. Þeir eru
vanir því að fá sitt f ram á lokuðum og leynilegum f und-
um, þar sem stjornmálamönnum er settur stóllinn fyrir
dyrnar. Þeir eru á móti því að vel upplýstur almenningur
fái að taka afstöðu til þess sem er að gerast í uppbygg-
ingu hernaðarkerfa. Þeir vilja halda almenningi
fáfróðum í hernaðarmálum til þess að hægt sé að
blekkja hann með einföldum áróðri. Þeir eru í raun á
móti lýðræðinu sem þeir segjast vera að verja.
— ekh.
Almennt rugl
• Morgunblaðið kemst að þeirri niðurstöðu með aðstoð
breska vikublaðsins Economist að beita verði almennri
skynsemi í afstöðu til kjarnorkuvopna og notkunar
þeirra. I þessu skynsemistali Morgunblaðsins og Econo-
mist varð aðalatriðið þó útundan. Þessi ágætu íhaldsblöð
leiða það hjá sér að nefna aðalástæðuna fyrir vaxandi
andófi gegn atómvopnum stórveldanna í Vestur-Evrópu-
ríkjum. Hún er sú að Bandaríkin vilja koma fyrir í Vest-
ur-Evrópu nýjum atómvopnum, sem eru þeirrar gerðar,
að vaxandi líkur eru á því að þeim verði beitt innan tíðar.
Jafnframt eru fram komnar kenningar um takmarkað
atómstríð, sem aðeins er takmarkað í stórveldaskilningi,
en myndi þýða gjöreyðingu í Mið-Evrópu. Ognarjafn-
vægið var kenningsemalmenningur gat sætt sig viðí en
hin nýja kenning vekur skelfingu. Og lítið verður fólk
rórra við „almenna skynsemi" íhaldsblaða. „Almenn
skynsemi" sem í vantar aðalatriði máls verður aldrei
annað en almennt rugl.
— ekh.
klippt

. Sprengja,
sprengja
Þeir töluðu mikið um sprengj-
ur kratabroddarnir í kosninga-
baráttunni fyrir alþingiskosn-
ingarnar i desember 1979. Þeir
höfðu þá fyrir stuttu sprengt
eina rikisstjórn, og höfðu hátt
um að sprengja margar fleiri á
komandi timum. Þeir töluðu um
að sprengja i loft upp sérhvert
það samstarf, sem ekki lyti i
einu og öllu þeirra eigin kokka-
bók.
En það var eins og kjósendum
likaði ekki allt þetta sprengjutal
og kærðu sig ekkert um að láta
verkin tala i þeim efnum frekar
en orðið var. Alþýðuflokkurinn
tapaði i kosningunum fullum
þriðjungi þess fylgis sem hann
hafði notið hálfu öðru ári fyrr.
Og siðan þá hafa hinir vig-
reifu broddar Alþýðuflokksins
ekki átt þess kost að sprengja
rikisstjórnir i loft upp.
Að brenna sitt
eigið hús
Nú mega þeir láta sér nægja
að sprengja á sinum eigin
heimavelli, að brenna sitt eigið
hús. Og það logar glatt þessa
dagana á flugeldasýningunni
hjá sjálfsmorðssveit Alþýðu-
flokksins. Þar er mikið um
sprengingar.
Fyrir tæpu ári siðan fóru fram
formannsskipti i Alþýðuflokkn-
um. Kjartan Jóhannsson ruddi
þar geysi nú strið allra gegn öll-
um, og enginn geti treyst næsta
manni.
Harmleikur um
rógbera
Varla er hægt að hugsa upp
þær vammir eða skammir, sem
Vilmundur lætur hjá liða að
bera á „flokksbræður” sina, og
sjálfsagt hvisla þeir sitt hverju
um hann á bak.
Vilmundur fullyrðir i sjón-
varpi, að reynt hafi verið að
teija fólki trú um að sjálfur væri
hann drykkjusjúklingur eða
vanheill á geðsmunum, nema
hvort tveggja væri, — og hann
hikar ekki við að fullyrða að það
hafi veriö sjálfur formaöur Al-
þýðuflokksins, sem staðið hafi
fyrir þessari rógsherferð með
dularfullu tali um „mannlegan
harmleik”.
Og Vilmundur spyr i ræðu
þeir fundinn á Hótel Sögu, þegar
blað þeirra hafði verið ritskoðað
og stöðvað i prentsmiðjunni af
útsendurum formannanna
Kjartans og Sighvatar.
1 ræðu sinni á Hótel Sögu fer
Vilmundur mörgum fögrum
orðum um „drengskaparmann-
inn” Jón B. Hannibalsson, sem
hafi staðið með sinni ritstjórn!
— Og öll þessi lofgjörð um
krosstréð eina birtist i fyrsta
tölublaðinu af málgagni Vil-
mundar, i ræðunni sem þar er
birt: — „Eina leiðin sem ég á er
að boða til svona fundar með
drengskaparmönnum eins og
Jóni Baldvin Hannibalssyni....”
Þessi orð má lesa á blaðsiðu 32 i
blaði Vilmundar.
En vei, — á blaðsiðu 20 í sama
blaði Vilmundar kveður við
annan tón. Þau orð eru greini-
lega siðar skrifuð, þótt blaðsiðu-
talið sé lægra. Þar segir:
„En Alþýðublaðið hélt áfram
að koma út i þessari viku. Af
augljósum ástæðum er ritstjór-
anum mikið i mun að segja
sannleikann um Alþýðublaðs-
deiluna: svik okkar og heiðar-
leik sjálfs sin og flokksforyst-
unnar.” Þarna hefur heldur bet-
ur skipt um tón frá blaðsiðu 32,
þvi svo bregðast krosstré sem
önnur tré i rústum Alþýðu-
flokksins.
Þar stóð áður bú Alþýðuflokksins.
L
úr vegi Benedikt Gröndal, —
kom i sjónvarpið og sagði að sér
þætti svo einstaklega vænt um
Gröndal, að hann mætti ekki til
þess hugsa að hafa svo ágætan
mann i formannssæti i Alþýðu-
flokknum.
— Best væri að hann tæki við
sjálfur!!
Óhusmlegir og
tvöfaldir
Vilmundur, sem talinn var
skærust stjarna flokksins fyrir
þremur árum, ætlaði hins vegar
á þessu flokksþingi að láta sér
nægja sæti varaformanns. En
viti menn — hann kolféll fyrir
manni úr þeim armi flokksins,
sem Vilmundi þykir hæfa að
nefna skitapakk á opinberum
vettvangi. Og þennan ofjarl
sinn, varaformann Alþýðu-
flokksins, kallar Vilmundur nú
„huggulegan einfeidning” þeg-
ar hann lætur svo litið að minn-
ast á hann i dagblöðunum.
Svona fá menn nú einkunnir hjá
Alþýðuflokknum, — og nú bið-
um við bara eftir þvi að næsti
maður verði stimplaður sem
bæði óhuggulegur og tvöfaldur,
ef ekki þrefaldur. Máske verður
það Vilmundur sem fær ein-
mitt þá einkunn.
Það logar glatt i rústum Al-
þýöuflokksins. Svo er að sjá sem
99
sinni á Hótel Sögu: „Beittu þeir
Benedikt Gröndal svona aðferð-
um, þegar þeir felldu hann?”
Svona ganga nú hnúturnar i
rústum Alþýðuflokksins og þess
þá tæplega að vænta að slökkvi-
liðið megi sin mikils enda fálið-
að.
„Efþessir menn
eiga eftir að
stjórna landinu
— „Ef þessir menn eiga eftir
að stjórna landinu i framtiðinni,
þá hjálpi okkur guð”, segir Vil-
mundur i Morgunblaðinu þann
7. þessa mánaðar og er þar að
tala um sina eigin formenn, þá
Kjartan Jóhannsson, formann
Alþýðuflokksins og Sighvat
Björgvinsson, formann þing-
flokks Alþýðuflokksins. Ekki
þarf að efast um að þetta ákall
kemur frá hjartanu og verða
trúlega ýmsir til að taka undir
þaö.
En i öllu þessu myrkri Al-
þýðuflokksins, sá vesalings Vil-
mundur þó lengi vel eitt ljós, eitt
krosstré innan um allt „skita-
pakkið”. Þetta krosstré var rit-
stjóri Alþýöublaðsins, Jón B.
Hannibaisson. Saman boðuðu
Kjartan Jóhannsson. Flokksfor-
maðurinn, sem stýrir eyðingar-
öflunum.
Vottorð „dreng-
skaparmannsinsýf j
Við sögðum áðan að þar gæti I
enginn treyst næsta manni. Sá
sem þú kallar drengskapar-
mann i dag kallar þig svikara á
morgun, og þannig kasta þeir
orðaleppunum hver að öðrum,
sprengjumenn Alþýðuflokksins.
Viö skulum ljúka þessu með
þvi að vitna i orö „drengskapar-
mannsins”, Jóns B. Hannibals-
sonar um Vilmund i Helgarpóst-
inum siðasta. Hann segir: „Sem
þingmaður er Vilmundur al-
gjörlega mislukkaður, og þegar
á reynir nýtur hann ekki trausts
samstarfsmanna sinna. Vil-
mundur er ekki pólitískur leið-
togi. Hann leggur ekki fram
neinar linur og leysir ekki
vandamál.”
Og nú er aðeins eftir að vita,
hvorir vinni stærri afrek við að
leggja i rúst þá 30 manna fjölda-
hreyfingu,sem Vilmundur segir
Alþýðuflokkinn vera, — „dreng-
skaparmennirnir” eða „skita-
pakkið”.
Aðrir þurfa ekki að leggja þar
hönd að verki.
og skorlð