Þjóðviljinn - 16.01.1982, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 16.— 17. janúar 1982.
skammtur
Af slori
Blaðamennska hefur, eins og víst flest
annað í heimi hér, alltaf haft talsverða til-
hneigingu til að verða subbuleg. Þetta á sér
einkum tvær orsakir. í fyrsta lagi er hugsan-
legt að í blaðamannastétt veljist subbur og í
öðru lagi er hugsanlegt að kattþrifnum
blaðamönnum sé uppálagt að ástunda subbu-
skap til að auka á sölu blaðanna. Þeir
blaðamenn sem láta hafa sig til slíks þykjast,
að mínum dómi, aðeins vera þrifnir en eru
subbur undirniðri.
Blaðamenn virðast meðvitaðir um subbutil-
hneiginguna í stéttinni og hafa þess vegna
sett sér siðareglur svona einsog til að reyna að
stemma stigu við óhóflegum sóðaskap i f jöl-
miðlun. Ég veit, satt að segja, ekki um neina
stétt aðra, sem séð hefur ástæðu til að setja
sér siðareglur, hvort sem það nú kann að vera
vegna þess að siðleysi sé aðeins hugsanlegt í
hópi blaðmanna, eða þá að aðrar starfsstéttir
telji subbuskap tilheyra í viðskiptum manna á
milli.
Ég er þeirrar skoðunar að hámark subbu-
skapar í blaðahennsku séu nafnlaus lesenda-
bréf, sem fá inni á síðum sumra blaða. Þar
er tæplega við blaðamenn að sakast, heldur
ritstjóra.
Það var mikil íþrótt hér á árum áður,
stunduð af hinum ,,mætustu mönnum”, að
ausa í skjóli nafnleyndar pólitíska and-
stæðinga sína slíkum auri og óhroða í blöðun-
um, að klígju setti að landslýð. Nú hefur þetta
að vísu breyst til batnaðar. Leifarnar eru
nafnlausu lesendabréfin.
Ég hef til skamms tíma verið þeirrar
skoðunar að naf nlaus lesendabréf væru ær og
kýr ,,f rjálsu og óháðu pressunnar", en teldust
ekki til búsmala Þjóðviljans. Mér var meira
að segja einusinni sagt, að það væri regla á
Þjóðviljanum að birta ekki nafnlaus bréf, sem
innihéldu neikvæða (að ekki sé nú talað um
órökstudda) ádeilu um menn eða málefni.
Svo bar hinsvegar við að á miðvikudaginn
birtist í blaðinu nafnlaust bréf, sem ég get
ekki kyngt.Þetta bréf var einhvernveginn fyr-
ir neðan virðingu hins ærukæra Þjóðvilja og
fjallar um morgundagskrá Ríkisútvarpsins.
Þjóðviljanum virðist uppá síðkastið hafa
verið óskaplega uppsigað við Morgunstund út-
varpsins og er ekki nema gott eitt um það að
segja. Við deilum ekki um smekkinn. En hitt
er víst: Hvort sem Páll Heiðar kann að vera
leiðinlegur eða skemmtilegur, þá verður hann
brátt vinsælastur allra útvarpsmanna, ef
Þjóðviljinn heldur áfram að fjalla með
þessum hætti um hann og störf hans hjá út-
varpinu.
En eins og ég sagði: Það er víst slys, þegar
nafnlaus lesendabréf birtast í Þjóðviljanum.
Hinsvegar er lunginn af síðdegispressunni oft
undirlagður af þessum andskota. Og þar eru
menn virkilega að níða skóinn hver af öðrum.
Ég man alltaf eftir lesendabréfinu, sem
fisksalinn hérna vestur i bæ sendi, þegar
annar fisksali setti upp fiskbúð á hinu horn-
inu. Hvað það var dæmigert nafnlaust les-
endabréf.
Reiðkona í vesturbænum hringdi og hafði
þessa sögu að segja:
Lengi hefur einhver besta f isksala í bænum
verið á Túngötu 41. Núna um daginn opnaði
annar fisksali búð á Túngötu 42, beint á móti
gamla fisksalanum. I gær fór ég inní nýju
búðina og ætlaði að kaupa nokkrar gellur. Oft
hef ur mér nú verið nóg boðið,en aldrei eins og
þá. Fisksalinn, sem var að gera að þorski,
sagðist ekki eiga neinar andsk. gellur
(orðrétt) og bætti meira að segja við að ég
gæti (eins og hann sagði orðrétt) étið þorsk
einsog aðrir.
Ég var í pelsi, og þegar hann tók innanúr
þorskinum, sletti hann slorinu yfir mig alla
svoleiðis að ég verð sennilega að láta hreinsa
hann fyrir jólin fyrir offjár.
Mér fannst ég eiga f ullan rétt á því að vilja
heldur gellur og ég sagði fisksalanum það
mjög kurteislega. Þá sagði hann (ég hef mörg
vitni að því): ,,Sjálf getur þú verið andsk.
gella". Ég er ekki móðgunargjörn, en það er
hægtaðganga framaf manni. Ég snöggreidd-
istog þó ég sé ekki vön að nota stór orð, þá
sagði ég í þetta skipti „afsakið". Þá sló fisk-
salinn mig utanundir með þorskinum, sem
hann hélt ennþá á. Ég ákvað að versla ekki við
fisksalann þennan daginn og ætlaði útúr
búðinni. Þá rann ég um koll i slorinu á gólf inu,
og þar sem ég lá þarna ósjálfbjarga fleygði
hann í mig tveimur kúttmögum. Ég þarf víst
ekki að segja hvernig pelsinn var orðinn. Ég
komst samt út, en um leið og ég skellti á eftir
mér hurðinni, skall heljarstór þorsklifur á
rúðunni. Hana hefði ég fengið í höf uðið, ef ég
hefði ekki verið búin að loka hurðinni.
Þetta eru kannske smámunir, en samt vil ég
benda öllum húsmæðrum í vesturbænum á að
halda áf ram að versla við gamla f isksalann á
Túngötu 41. Allar konur hérna í vesturbænum
eru sammála um að hann sé miklu kurteisari
en hinn.
Þetta bréf hafði að vísu öfug áhrif. Gamli
fisksalinn varð að loka. Því eins og sagt er:
„Þangað leitar konan sem hún er kvöldust".
En svo alvörunni sé nú aftur brugðið fyrir
sig, þá ættu ritstjórar íslenskra blaða að sjá
sóma sinn í því að birta ekki nafnlausan
óhróður um menn og málefni. Því, eins og rit-
stjórinn sagði um árið:
óþverrinn fer uppí nef
æ! jeg held jeg kafni.
Allteru þetta aðsend bréf
undir fölsku nafni.
skráargatiö
Eins
og sakir standa ætlar Albert
Guömundsson ekki aö taka sæti
á lista Sjálfstæöisflokksins fyrir
borgarstjórnarkosningar i vor.
Þessu veldur frammistaöa
Daviðs Oddssonar oddvita
Sjálfstæöismanna á borgar-
stjórnarfundi, þar sem fjár-
hagsáætlun Reykjavikur var af-
greidd. Hitt er annaö mál aö
ákvarðanir Alberts eru breyti-
legar frá einum degi til annars.
Sjálfstæöismenn eiga i hinum
mestu vandræöum meö um-
ræddan lista og t.d. stendur allt
fast með Ragnar ellefta
Júliusson i baráttusætinu. Hann
neitar aö vikja þrátt fyrir gylli-
boö um umbun.
Prófkjör
og forvöl eru nú i fullum gangi
og t.d. er Alþýöubandalagið
meö fyrri hluta umferðar I
forvali sinu I Reykjavik um
þessa helgi. Heyrst hefur að ein-
hver hópamyndun sé i gangi um
einstök nöfn og hverfafélögin
reyni jafnvel að gera bandalag
sin á milli. Breiöholtsdeild
hringi t.d. i Vesturbæjardeild og
bjóði stuöning viö hennar fram-
bjóðanda ef hún styöji sig
o.s.frv. En Skráargatiö er
náttúrlega ábyrgur aðili og
nefnir engin nöfn i þessu sam-
bandi.
Háskóli
Islands er heimur út af fyrir sig
og i þeim heimi eru alls konar
orðaleikir I gangi. Hús
Háskólans heita mörgum
garöanöfnum, svo sem
Albert: Hyggst ekki taka sæti á
listanum.
Arnagaröur, Nýi garöur og
Gamli garöur. Þegar hús laga-
deildar reis af grunni bjuggust
flestir við aö þaö fengi garðs-
nafn og var m.a. stungiö upp á
nafninu Fjörbaugsgaröur en
þaö fékk þá óvart nafnið Lög-
berg. Hins vegar er hús lækna-
og tannlæknadeildar aldrei
kallaö annaö en Tanngaröur
meðal háskólamanna. Nú er að
risa svokallað „hugvisindahús”
og er þa'Ö sérstakt vegna
óteljandi horna sem á þvi eru.
Hefur nú komið upp sú hug-
mynd aö kalla þaö Garöshorn.
Og
úr þvi aö Háskólinn er til
umræöu heyröist á dögunum i
gegnum Skrárgat aö einn próf-
essor var aö hvisla um ýmsar
þverstæður einstakra deilda
háskólans. Hann sagöi t.d. aö
það væri skrýtiö aö sú deild sem
Sigurjón: Moggarökin reyndust
haldlaus þegar á reyndi.
best heföi komiö sér fyrir á
veraldlega visu innan veggja
háskólans væri guðfræöideild
en ef menn vildu leggja heilsu
sina i hættu væri best aö hefja
nám i læknadeild. Ætluðu menn
hins vegar aö leggja fyrir sig
svindl þá væri aö sjálfsögðu
visasti vegurinn aö ganga i
lagadeild.
Nú
er svo komiö aö nokkrir menn
innan Sjálfstæöisflokksins eru
aö mynda meö sér miöjusam-
stöðu þar. Þetta eru aðallega
þeir Matti Matt, Matti Bjarna
og Sverrir Hermansson. Sumir
halda aö þeir séu þegar farnir
aö undirbúa næsta landsfund, en
þeir sem gerst þekkja vita þó aö
svo er ekki. Astæöan er sú aö á
siöasta landsfundi létu
Mattarnir litiö á sér bera og
gáfu engar stuöningsyfirlýs-
ingar við Geir en Sverrir réöst
hins vegar meö hrottafengnum
hætti að formanninum. Af
þessum ástæöum er búið aö
setja þremenningana út i
kuldann og gera þá áhrifalausa
og það er ástæöan fyrir miðju-
bandalagi þeirra. Nú eru þvi
þrir armar i flokknum, Geirs-
armur, Gunnarsarmur og
miðjumoöiö.
Nýi
Kvennafræöarinn kom út fyrir
jól og er hann aö hluta til þýöing
úr dönsku handbókinni Kvinde
kend din krop, sem hópur
islenskra kvenna sá um. t bók-
inni má fræöast um starfsemi
kvenlikamans, sjúkdóma, getn-
aöarvarnir, kynlif, fóstur-
eyöingar, fæöingu barna, konur
sem kynverur, lesbiur,
fegrunarlyf, klám, nauðganir
o.s.frv.. Nýi kvennafræðarinn
hefur greinilega falliö I góöan
jaröveg þvi aö hann seldist upp
hjá forlaginu á vikutima fyrir
jól og er nú ófáanlegur i flestum
verslunum. Mál og menning
sem gaf bókina út er nú að láta
prenta viðbótarupplag.
A Ibert
Guömundsson var þungoröur i
garö meirihluta borgarstjórnar
viö umræöur um styrkveitingar
borgarinnar i fyrri viku. Hann
sagöi m.a. aö marka mætti
stefnu og afglöp meirihlutans á
þvi aö strax áriö 1979 heföi verið
klipiö af styrknum til KFUM og
K og þaö fé látiö yfir til Alþýöu-
leikhússins sem þá var nýflutt
til borgarinnar. Núna, áriö 1982
væri Alþýöuleikhúsiö svo meö
1
tvöfaldan styrk KFUM og K.
Hér hefur verið horfiö frá kristi-
legu uppeldi yfir til pólitfsks
leikhúss, sagöi Albert og vildi
spyrna viö fótum.
Maðurinn
meö skeggiö var talsvert til
umræöu siöla nætur á þessum
sama borgarstjórnarfundi.
Kallaöi einn borgarfulltrúa
ihaldsins það kaldhæöni
örlaganna að i gátt salarins
heföi sá merki maöur birst i
allri sinni dýrð með skeggið
uppúr og niörúr! Hefði hann
sjálfur og önnur smámenni
fundiö til vissrar öryggistilfinn-
ingar við að berja hann augum.
Maöurinn meö skeggið var
Svavar Gestsson sem undan-
farinn áratug hefur fylgst með
fjárhagsáætlunarumræöum i
borgarstjórn sem borgar-
fulltrúi, ritstjóri og nú siðast
sem ráöherra sveitarstjórnar-
mála. Þaö er oft litiö
manns gamaniö.
ungs
A nders
Hansen blaöamaöur á Mogga er
trúlega fjölmiðlanafn vikunnar
aö þessu sinni. í milliliöalausum
spurningum til Sigurjóns Pét-
urssonar á fimmtudagskvöldiö
var hann hvaö eftir annað skot-
inn i kaf um leiö og hann skaust
upp á yfirboröiö. Þaö sem vakti
athygli hlustendá var hvað
Anders var undrandi á þvi aö öll
slagoröin sem hann haföi veriö
útbúinn meö voru innantóm!
Hann haföi greinilega gert þaö
sem enginn annar gerir, —
trúaö áróöri Moggans og
borgarfulltrúa Sjálfstæöis-
flokksins.