Þjóðviljinn - 08.04.1982, Blaðsíða 16

16 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtu
pril 1982
Rœtt við Magnús Hallgrímsson verkfrœðing um 10 daga skíðaferð í óbyggðum
P "

*-■ ..

i»oir cru glai'ihlakkalogir þrátt fyrir þungfæriö. — Myndir: Magnús Uallgrimsson.
/ * ÍT~"~' / I f S *---&í:
nJtóíiAFÉLcV )/ý\ , ip-SfUFELL /B
Ýé n/T-f /éjjitb •:
. .if' / \ '
Kortið sýnir lciðina sem sexmenningarnir fóru.
,,Ég hef farið i fjölmargar lengri skiðaferðir.
Byrjaði á þessu, þegar ég var strákur i skátafélagi
Akureyrar, og hef siðan haldið þessu sifellt áfram.
Hverju ég er að sækjast eftir? Ég veit það ekki, og
þó, það er útivistin, hreyfingin, og ekki sist lands-
íagið. Landið er aldrei fegurra en einmitt á veturna
þegar ailt er á kafi i snjó. Þeir sem byrja að stunda
vetrarferðir, halda þvi lengi áfram, meðan þeir
hafa þol til þess.”
Blaöamaöur hefur komiö sér
vel fyrir i hlýlegri stofunni á
heimili Magnúsar Haligrims-
sonar verkfræöings, tilhúinn aö
festa a blað frásögn Magnúsar af
einni af þeim mörgu ferðum sem
hann hefur fariö um óbyggöir og
öræfi á undanförnum vetrum með
félögum sinum.
Þaö er af mörgu aö velja, og
Magnús ákveöur aö lýsa ferð scm
hann fór i mars 1979 ásamt 5
félögum sfnum, fiestum úr Flug-
björgunarsveitinni i Reykjavik.
Ætlunin var aö fara frá Svartár-
koti f Báröardal suöur um
Dyngjufjailadal til Kverkfjalla,
yfir Vatnajökul tii Esjufjalla og
þaðan niður á Breiöa merkur-
sand.
„Kannski best fari á að lýsa
þessu ferðalagi, þvi I þvi sannað-
ist sem svo oft, aö ekki gengur allt
til eins og upphaflega er ætlast.
Ferðafélagar mínir voru þeir
Halldór Ólafsson, Helgi AgUsts-
son, Leifur Jónsson, Guðmundur
Sigvaldason og Stefán Bjamason,
allt þaulvanir ferðagarpar og
bestu félagar. Ég hafði fariö hluta
þessarar fyrirætluðu leiðar áður,
en þá öfuga leið, þ.e. frá
Skeiðarársandi norður i Svartár-
kot.
Ferðalagiö hófst i reynd á
Reykjavikurflugvelli föstudaginn
23. mars 1979. Þaöan flugum viö
tii Akureyrar, þar sem félagar i
Flugbjörgunarsveit Akureyrar
tóku á móti okkur og fluttu áfram
i Svartárkot, efsta bæ á heiðinni
fyrir ofan Bárðardal, en þaðan
hugðumst við leggja upp i hið
eiginlega ferðalag morguninn
eftir.
í ferðaáætlun var gert ráö fyrir
aö ferðalagið tæki 10-14 daga. Við
ferðuðumst allir á gönguskiðum
ogdrógum farangurinn á sleðum,
sem við höfðum látið útbiía sér-
staklega fyrir okkur. Þetta eru
nokkurskonar Lappasleðar, með
kjálkum að norskri fyrirmynd. A
hvern sleða var hlaðið allt að 36
kílógrömmum, en hver sleði veg-
ur um 7 kg. Sleðarnir eru þannig
útbúnir að tiltölulega létt er að
draga þá, þrátt fyrir að þeir séu
vel hlaðnir.
Lagt upp
í 23 stiga frosti
Við lögðum upp frá Svartárkoti
kl. hálf sjö á laugardags-
morguninn. Þá var 23 stiga frost.
Skiðafærið var nokkuð gott, en fór
versnandi þegar leið á daginn.
Mikill snjór var nýfallinn á
hraunið, og skiðin vildu sökkva i
gegn. Veðrið var gott, þrátt fyrir
mikið frost, glampandi sól og
stórkostlegt skyggni.
Hermann bóndi i Svartárkoti,
sá mikli höfðingi fylgdi okkur á
leið, Ut að endum landareignar
sinnar .Þaðan tókum við stefnuna
inn í ódáðarhraun og gengum á
mörkum Frambruna sem er úfið
og illfært apalhraun, og útbruna
sem er helluhraun. Við hraun-
jaðarinn safnast snjór og er þar
oft gott færi.
Við stefndum áleiðis inn i
Dyngjufjalladal,sem er vestan til
i Dyngjufjöllum, og við Vegar-
kamb slógum við upp tjaldinu,
seinni part dags. Þá var 17 stiga
frost, en glampandi sól og ekki
skýhnoðri á himni. Okkur hafði
miöaö nokkuö vel i þessum fyrsta
áfanga, svo við vorum aö vonum
ánægöir þegar við höfðum komiö
okkur fyrir i tjaldinu. Það er lika
sérútbúið eftir okkar eigin
teikningum, og hefur reynst mjög
vel.
Þegar við höfðum sett upp
tjaldið, þá var bensfnprimusinn
tekinn fram og byrjað að elda of-
an i mannskapinn. 1 vetrarferðir
sem þessa, þegar frostið getur
náð allt að 30 stigum, þá þýðir lft-
iö að vera með gastæki. Bensin
eöa steinolia er það eina sem dug-
ir en við tókum með okkureina 10
litra af bensini i þessa ferð.
Matarlistinn skiptir feykilega
miklu máli. Við höfðum komiö
okkur niður á einfaldan en góðan
matarlista sem hefur dugað vel i
ferðir sem þessar, og merkilegt
aö enginn hefur fengið leið á þess-
um mat, þótt ekki geti hann
kallast margbreytilegur.
í þessari ferö tökum við með
okkur eftirfarandi matárkyns:
Flatbrauð, smjör, hangikjöt, nýtt
kjöt (soðiðijkæfu, súpur (pakka),
súputeninga, te, sykur, púðursyk-
ur, sitrónur, rúsínurog súkkulaði.
Sjá næstu síðu
.
V : • .

Létt-klæddir géngHmen«i meft 4# kg. i eftirdragi, fara grefet, enda veftnr eg færft meft besta móti.
Fyrsta tjaMstæðiA var i ÓdáðahrauRÍ, i CtbruNa. Til baka sér f úfié apaibrauniö f Frambruna, en besta feröaieiöin er á métum þessara brauna.
,Snjórinn var það mikill að slóðin féll saman yfir skíðin
' Fimmtudagur 8. april 1982 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 17