Þjóðviljinn - 14.04.1982, Blaðsíða 15

»\ I I I
l * l r
[Wl Hringiö í síma 81333 kl 9-5 alla
■ virka daga, eöa skrifiö Þjóöviljanum
fra
lesendum
Dáist að framkomu Hjörleifs
„Þaöerhartað hróöurþann
hundar af manni drógu
aö þeir flatar flaöri en hann
framan i þá, sem slógu.
Þrælslund aldrei þrýtur
mann,
þar er aö taka á nógu.
Hann gerði allt, sem
hundur kann
hefði hann aðeins rófu”.
Þorsteinn Erlingsson
Osjálfrátt kom mér þessi
visa i hug, er ég hlýddi á leið-
ara DAGBLAÐSINS 21. mars.
i Þar var verið að svívirða
Hjörleif Guttormsson fyrir
það, að hann skyldi ekki lúta i
duftið fyrir breska hermála-
ráðuneytinu og svissneska ál-
félaginu. Mikil fyrirmunun er
það að þeir Ellert og Jónas,
Styrmir og Jón Hannibalsson
skuli ekki geta áttað sig á þvi,
að þeir eru að skapa sér ævar-
andi fyrirlitningu allra heiðar-
legra Islendinga. Ég hef talað
við menn úr öllum flokkum,
sem allir dást að framkomu
Hjörleifs.
En Hjörleifur má sannar-
lega vel við una. Það stendur
enn i fullu gildi, sem Ölafur
Friðriksson sagði forðum:
„Meðan ihaldiö skammar mig
veit ég að ég er að gera rétt.”
Mér hefur ekki komið á
óvart þó ihaldsblöðin taki
þessa afstöðu. Ég tel Alþýðu-
blaðið með ihaldsblöðunum.
Mér kom hins vegar á óvart,
þegar listgagnrýnandi Timans
ritaði langa grein, sem hann
nefndi: „Orð skuíu standa.”
Þar var hvergi ýjað að þvi, að
álfélagið ætti að standa við
geröa samninga. Nei, Islend-
ingar áttu að sætta sig við
sama smánarverðið og ihaldið
hafði af heimsku sinni og auð-
mýkt samið um i öndverðu.
Hefðu þessir menn verið uppi
á dögum Jóns Sigurðssonar er
hætt við að hann hefði fengið
orð i eyra fyrir aö vera að
derra sig framan i dönsku
mömmu.
Gefum Þorsteini aftur orð-
ið:
„Þó fólk eigi ekki að mér
ég færi að þvi spott,/ þá féll
mér ekki allt sem ég þekki./
Mér fyndist að sumt mundi
skána við skott,/ svo sköpunin
siður oss blekki.”
Hlöðver Sigurðsson
Myndina sendi okkur Kristfn Hreinsdóttir. Hún er 5 ára og býr aö Heiöarseli 3 1 Reykjavik. Viö þökkum
Kristinu fyrir.
Hvað er þetta?
•essid qb BUBHixam p ubjo q?s 1 BJJ!I5| ÖB jnJl!?H
Barnahornid
•BSSniS
yfquiBjj e8ub3 qb HJbj!0
J ' ) A » f
Miövikudagur 14. april 1982 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 15
I Oregon-riki fundu menn frjósama dali og gott land
Fyrirmyndin - Oregon
Klukkan 22.05 verður sýndur
þáttur i sjónvarpinu sem heit-
ir Fyrirmyndin.en hún fjallar
um Oregon riki Bandarikj-
anna sem um margt á sér
merkilega sögu og merkilega
nútið.
Um miðja siðustu öld settist
mikill fjöldi fólks að i rikinu i
leit aö nýju og betra lifi — eöa
um 30.000 manns. I Oregon
fundu menn frjósama dali og
þeir lærðu að láta sér þykja
annt um þessa paradis. Þetta
fólk gætti góörar umgengni
við landið og nýjum kyn-
slóðum hefur ávallt verið inn-
rætt virðing fyrir umhverfinu.
A siöasta áratug fóru
Oregon-búar enn á ný ótróðn-
ar slóðir — en i þetta sinn með
lagasetningum um umhverfis-
mál sem eru þau framfara-
sinnuðustu i gjörvöllum
vesturheimi. Fólkiö i Oregon
reið á vaöið meö aö hreinsa
mengaðar ár: það reiö á vaðiö
með að lögleiöa hraðatak-
•markanir bilaumferöar: Ore-
gon-búar uröu einnig fyrstir til
að bjóða endurgjald fyrir
notaðar flöskur og dósir og
fyrstir til að bjóða ókeypis
strætisvagnaferöir.
Þetta riki er orðið aö e.k.
tákni hinnar nýju Ameriku.
Ótti mnna við að þessi nýja
stefna yröi of kostnaðarsöm
bæði fjárhags- og félagslega,
hefur ekki reynst á rökum
reistur. Þvi er spurt: hefur
okkur veriö mörkuð brautin?
Eöa vikur stefnan fyrir harð-
linumönnum þessa áratugar?
Sjónvarp
0> kl. 22.05
Ein hetja þöglu myndanna: Fatty Artbuckle umkringdur blóma-
rósum.
Þöglu myndimar
1 kvöld hefst nýr þrettán
þátta myndaflokkur írá
breska sjónvarpsfyrirtækinu
Thames um timabil þöglu
kvikmyndanna. i þessum
þáttum er brugðið upp at-
riðum úr gömlum myndum,
en jafnframt kynnt saga þessa
tima og áhersla lögð á mikla
tækniþekkingu og listræn
vinnubrögð brautryðjend-
anna. Þessi nýi flokkur ber
samheitið Hollywood.en fyrsti
þátturinn heitir Brautryðj-
endurnir.
011 tækniundrin sem við
þekkjum i dag á sviöi ljós-
myndunar og kvikmyndunar
voruifundinupp á dögum þöglu
myndanna — Cinemascope,
Cinerama, Zoom-linsan, lit-
myndir.... og siðast en ekki
sist, talmyndir. Þær voru
löngu þekktar árið 1914, en
áhorfendur vildu bara ekki sjá
þær. Þær þöglu myndir sem
við sjáum núna eru langt
fjarri þvi að vera likar hinum
raunverulegu þöglu filmum.
Það sem við sjáum eru aöeins
eftirtökur, en filmur þessara
tima voru einmitt mjög við-
kvæmar fyrir sliku og eftir-
tökur heppnuðust illa. I raun-
inni eru þessar myndir oft
undurvel gerðar, en þegar þær
koma fyrir okkar sjónir er
kannski búið að taka eftir
filmum átta sinnum.
Myndirnar voru einnig
sýndar i Ameriku við glæsi-
legar aðstæður — bióhúsin
voru fagrar hallir og undir-
leikurinn ekki af verra taginu,
— i stóru bæjunum a.m.k. 1
bestu bióhöllunum var sex
manna hljómsveit höfð til aö
leika undir. Það tók talmynd-
irnar langan tima að hasla sér
völl, þvi hljóðið var afar vont
framan af.
Hinar þöglu myndir skir-
skotuðu til manna um allan
heim. Allir gátu skiliö þær og
allirhorftá þær: aðeins þurfti
að breyta titlinum yfir á við-
komandi tungumál. Myndirn-
ar frá Hollyvood voru
meira að segja sýndar i
Moskvu við góöan orðstir:
Mary Pickfórd og Douglas
Fairbanks hlutu glimrandi
móttökur þegar þau heimsóttu
borgina árið 1926. Ameriskar
myndir voru svo vinsælar i
Japan, að þarlendir tóku sig til
og gerðu eftirmyndir — og
skópu japanskan Chaplin,
japanska Mary Picford og
Colleen Moore!
Þættirnir Hollywood rifja
upp þessa sögu— áður en það
verður um seinan. Þetta var
merkilegt timabil og margt
rangt um það sagt. Kvik-
myndir náðu þvi marki að
verða stærsti fjöldafjölmiðill-
inn einmitt á timum þöglu-
myndanna — og sterkari jafn-
vel en blaðaheimurinn.
Sjónvarp
kl. 21.15