Þjóðviljinn - 04.03.1983, Blaðsíða 10

14 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 4. mars 1983
Spunnin
JÚLÍA
Árni Bergmann
skrifar um
leikhús
Gránuf]elagið:
Fröken Júlia
eftir August Strindberg
Þýðing Geirs Kristjánssonar
Leikstjórn og handrit: Kári Halldór
Leikmynd og búningar:
Jenný Guðmundsdóttir
Lýsing: Ingvar Björnsson.
Það er víst óhætt að minna á það
strax að það er engin venjuleg
fröken Júlía sem ber að dyrum meö
þessari sýningu Gránuf;slagsins.
Aðstandendur sýningarinr.ar hafa
reyndar tilkynnt að sýningin sé
þannig unnin, að leikendur og leik-
stjóri hafi þreifað sig áfram, spunn-
ið upp margvíslegan túlkunarmáta
eftir því sem þeim fannst við eiga,
og að þótt unnið hafi verið að sam-
tvinnun spunaþráða verði sýningin
líklega aldrei komin í fastan og ó-
frávíkjanlegan farveg. Ætlunin
mun vera sú, að losa leikarana
undan harðstjórn textans, gefa
þeim nýtt frelsi til að „lýsa tilfinn-
ingalegum veruleika mannsins"
eins og segir í leikskrá.
í slíkri sýningu getur allt mögu-
legt gerst. Stundum eru leikendur
eins og uppteknir af því að skrúfa
fyrir tímann og hreyfingarnar, þeir
hægja á sér (einþáttungur Strind-
bergs fer upp í fulla sýningar-
lengd), stirðna, þeir stunda visst
tilbreytingaleysi í framsögn sem
eins og vinnur gegn hefðbundnum
möguleikum ástríðufulls textans.
Eða þá að skyndilega er sveiflað
yfir í hin sterkustu meðöl, gripið til
ópsins sem Munch reyndi að mála
og „líkamlegs" tungutaks í ætt við
ballet.
Niðurstaðan verður svo sú, að
Galdra-Loftur
við sundin blá
Talía - Leiklislarsvið MS.
Galdra-Loftur
eftir Jóhann Sigurjónsson
leikstjóri: Hlfn Agnarsdóttir.
Það skal nokkra dirfsku til hjá
menntaskólanemum að ráðst í verk
eins og Galdra-Loft, svo auðvelt
sýnist að forklúðra því. En hvað
um það: fyrirvarar hafa verið á burt
flæmdir og það liggur Ijóst fyrir að
Sundamenntskælingar hafa haft er-
indi sem erfiði undir leikstjórn
Hlínar Agnarsdóttur. í stuttu máli
sagt: sýningin fer vel fram úr von-
um að tilfinningaþunga og yfirveg-
un í útfærslu.
Leikstjórinn segir á þá leið í leik-
skrá, að sú stefna hafi verið valin,
að láta galdur þjóðsögunnar liggja
á milli hluta en færa átök leiksins
nær því ungu fólki sem leikur og
leikið er fyrir. Þetta sýnist skyn-
samleg stefna (og reyndar hafði Jó-
hann Sigurjónsson stigið stór skref
frá þjóðsögunni með þeim áhersl-
um sem í textanum eru). Aðalpers-
ÚTBOÐ
Tilboö óskast í húsgögn fyrir B-álmu Borgarspítalans.
Útboösgögn eru afhent á skrifstofu vorri, Fríkirkjuvegi
3 Reykjavík. Tilboðin verða opnuð á sama stað mið-
vikudaginn 16. mars 1983 kl. 11 f.h.
INNKAUPASTÖFNUN REYKJAVIKURBORGAR
Frikirkjuvegi 3 - Simi 25800
•, Blikkiðjan
Ásgaröi 7, Garöabæ
önnumst þakrennusmiði og
uppsetningu — ennfremur
hverskonar blikksmíði.
Gerum föst verötilboð
SÍMI 53468
Sætta menn sig við slík umskipti?
Að nokkru leyti: áhorfandinn hef-
ur orðið vitni að starfi eða námi
leikarans, leikararnir hafa sleppt
fram af sér beislum og eitthvað já-
kvætt kemur væntanlega út úr því.
Sýning Kára Halldórs er velkomin
tilbreyting, eins þótt menn yrðu
þreyttir á „spuna“ í stórum
skömmtum. Guðjón Pedersen fer
með hlutverk Jeans: framsögn
hans var yfirmáta daufleg á stund-
um og heyrðist varla, en miklu bet-
ur reis leikarinn undir álagi hins
„líkamlega" máls. Hinn erótíski
„dans“ hans við konur leiksins var
reyndar áhrifasterkasti þáttur sýn-
ingarinnar. Ragnheiður Arnar-
dóttir lék á fleiri strengi, einkum í
meðferð textans og lagði á sig tak-
markanir í meðferð „spunans".
Kristín Kristjánsdóttir lék nöfnu
sína sem greifadóttir stelur kærast-
anum frá og var túlkun hennar
miklu frekar „veruleikatengdur"
eins og kannski mátti búast við eftir
eðli hlutverksins. Þeir Þröstur
Guðbjartsson og Gunnar Rafn
Guðmundsson eru viðbót Gránufje
lagsins við texta Strindbergs, híf-
aðir vonbiðlar Júlíu og þöglir. Ekki
valda þeir neinu tjóni eins og gisk-
að var á í einu dagblaðanna, alls
ekki, en þeir hafa heldur ekki um-
talsverðu hlutverki að gegna nema
að láta tímann líða meðan Jean og
Júlía leika tvíhryggjaða dýrið.
Áhorfandinn á auðvelt með að
sætta sig við hreinlega og yfirveg-
aða litameðferð Jennýar
Guðmundsdóttur í búningum og
sviðsmynd.
ÁB
strákur sem veit upp á sig svindl á
prófi eða eitthvað þessháttar,
fremur en við honum blasi glötunin
sjálf í fleiri en einum skilningi.
Loftur er reyndar í ágætum
höndum: fram að lokaþættinum
leikur Þórhallur Vilhjálmsson
þennan smáfást íslendinga, en svo
tekur tvíburabróðir hans Arin-
björn við - og hafði sjálfur áður
farið rösklega með hlutverk
ráðsmannsins á Hólum, föður
Lofts. Þeir bræður áttu margra
kosta völ í leik, sem og Soffía
Gunnarsdóttir í hlutverki
Steinunnar: uppgjör þeirra Lofts
var reyndar áhrifasterkasta atriði
sýningarinnar og miklu kraftmeira
og afdráttarlausara en gestur á
skólasýningu átti von á. Sólveig
Þórarinsdóttir var Dísa biskups-
dóttir og Agnar Steinarsson Ólafur
vinnumaður og skiluðu þau fram-
lagi sínu myndarlega. Önnur hlut-
verk eru smærri. Þess er rétt að
geta, að sá hópur sem er „kór“
harmleiksins - á víxl förumenn,
vinnufólk og raddir samviskunnar,
nýttist vel til að styrkja hugblæ
verksins. Það tókst einnig prýði-
Hjúkrunarfræðingar
Staöa hjúkrunarforstjóra viö Heilsugæslu-
stööu Miöbæjar, Reykjavík, er laus til um-
sóknar. Staðan veröur veitt frá og meö 1. maí
1983.
Þá er staöa hjúkrunarfræðings viö Heilsu-
gæslustööina í Þorlákshöfn laus til umsókn-
ar. Staðan verður veitt frá og meö 1. maí
1983.
Umsóknir um þessar stööur, ásamt upplýs-
ingum um menntun og fyrri störf viö hjúkrun,
skulu sendar heilbrigöis- og tryggingamála-
ráöuneytinu fyrir 1. apríl 1983.
Heilbrigöis- og tryggingamálaráðuneytið
1. mars 1983.
textinn verður annarlegur og eins
og kominn úr absúrdskóla eftir-
stríðsáranna, rökvísi leiks Strind-
bergs er rofin jafnt og þétt. Veru-
leikatengslin - t.d. þáttur stétta-
skiptingar í háskasamlegu erótísku
ævintýri húsþjónsins Jeans og
greifadótturinnar Júlíu, eru sett til
hliðar. (Fyrirskemmstu hefði frjáls
leikhópur að líkindum skrúfað hið
stéttbundna í verkinu upp úr öllu
valdi, en nú er semsagt önnur öld).
í staðinn koma duttlungafullar
uppákomur draumsins. Ef til vill er
það haft í huga sem Strindberg
sagði um eitt af síðustu leikritum
sínum: „Tími og rúm eru ekki til;
yfir þýðingarlítinn bakgrunn veru-
leikans spinnur ímyndunaraflið og
vefur ný mynstur - blöndu minn-
inga, reynslu, fáránleika, impró-
viseringa...“
Steinunn og Loftur.
nurnar eru semsagt „ungt fólk á
rossgötum". Og ekkert á móti því
leika í þá átt, eins þótt Loftur

lega að nýta drjúgan hluta skóla-
hússins undir sýninguna eftir því
sem við átti.