Þjóðviljinn - 11.02.1984, Blaðsíða 2

2 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 11.-12. febrúar 1984
shammtur
Af skeggrœðu
Ég er alveg ferlega slappur í því aö koma fyrir mig
orði á viðeigandi hátt, ífínum boðum. Einlæqt er verið
að bjóða mér í hádegisverði, síðdegisdrykkjur, afhjúp-
anir, vígslur, kokkteilboð, opnanir, móttökur og kvöld-
verði. í öllum þessum mannfagnaði þarf maður svo að
vera eins og ekkert sé, afslappaður og kasjúell með
eitthvað reglulega viðeigandi á reiðum höndum, því
ekki má maður vera eftirbátur hinna, sem flestir, ef
ekki allir, eru góðir menn, gáfaðir og útfarnir í skegg-
ræðulist.
Eg verð, frómt frá sagt, alveg eins og illa gerður
hlutur við svona tækifæri, bara stúmm og fer með
veggjum, til að mannskapurinn komist ekki að því,
hvað ég hef lítið til málanna að leggja.
Þegar ég svo loksins manna mig uppí að segja
eitthvað við einhvern, þá tala ég nærri alltaf af mér, því
bæði er ég ómannglöggur og ótrúlega löng í mér
ieiðslan.
Ég held næstum að ég sé búinn að afla mér óvildar
þriggja heimsvelda, með sakleysislegum athuga-
semdum um landsins gagn og nauðsynjar, við sendi-
herra og sendifulltrúa, eiginkonur og annað skyldulið.
Alveg ferlega slappur í kokkteilboðum.
Maður getur til dæmis ekki spurt hvem sem er, hvort
hvítlaukur sé heilnæmur. Það lærði ég í hitteðfyrra,
þegar ég var boðinn í móttökur til að efla vináttutengsl
við eitthvert stórveldið. Urðu víst fremur vinslit en hitt,
og allt útaf lítilli athugasemd um hvítlauk.
Þetta varð til þess að ég hugsaði sem svo:
„Þetta helvíti gengur ekki. Ég verð að fara að koma
mér upp einhverju hegðunar- og samræðumunstri til
brúkunar í fínum boðurn". Og svo fór ég að gaumgæfa
látæðið hjá þeim, sem ég vissi að mesta þjálfun höfðu
í síðdegisdrykkjum eftir kúnstarinnar reglum.
Ég athugaði fyrst líkamsstellingarnar.
Herrarnir standa ýmist á öðrum fæti, venjulega
hægri, en hvíla hæl vinstri fótar við öklabeinið á hægri
fæti. Þessi stelling breytist þó stundum þegar líður á
drykkjuna. Það sem vakti þó meiri athygli mína var
staða handanna. Alnbogi hægri handar- þeirrarsem
glasið er í - er látinn hvíla í lófa þeirrar vinstri. Þetta er
kölluð sænska stellingin. Hún mun eiga uppruna sinn í
utanríkisþjónunstunni og kemur sér dável ef menn
eiga erfitt með að hemja glasið fríhendis framanaf í
síðdegisdrykkjum.
Látæði kvennanna virðist mun frjálslegra, sérstak-
lega þegar líða tekur á drykkjurnar.
Samræðurnar fara fram með þeim hætti að einhver
talar nær viðstöðulaust og þá væntanlega sá orðfim-
asti, en hinir svara reglubundið: „A-ha. -A-ha. A-ha.
A-ha. A-ha.“
Svo var það um daginn að ég lenti í fínu boði og
hugsaði með mér sem svo:
„Nú hristi ég af mér slenið og verð, einsog hinir,
svolítið gáfaður og intressant". Svo stakk ég hægri
alnboganum ofaní vinstri lófann, tók mér stöðu á öðr-
um fæti útá miðju gólfi og tyllti hæl vinstri fótar á
öklabeinið á þeim hægri.
Og ekki leið á löngu áður en reglulega eiguleg kona,
eitthvað yngri en ég, gaf sig á tal við mig og spurði mig,
hvort ég væri ekki ég. Og því var fljótsvarað, enda
tiltölulega vandalítið. Eg sagði að rétt væri til getið, ég
væri ég. Svo varð vandræðaleg þögn. Síðan sagði
konan:
„Og þú ert alltaf í þessu sama?“
„A-ha“, svaraði ég og var satt að segja dálítið
ánægður með mig.
„Ertu búinn að sjá mikið af myndunum á Listahátíð-
inni?“ spurði hún nú. Þarna sló hún mig heldur betur
útaf laginu og ég sá allan umræðugrundvöll fjúka útí
veður og vind, því ég var aðeins búinn að sjá tvær
myndir á Listahátíð. Önnur gekk mest útá kúk og piss,
en hin útá „takírass", eins og það var kallað þegar
maður var innanvið fermingu og óharðnaður bæði í
andlegum, líkamlegum og listrænum skilningi. Kvik-
myndir Listahátíðar gat ég ekki rætt við svona geðs-
legan kvenmann. Svo ég svaraði:
„A—ha“. Svo varð aftur vandræðaleg þögn.
Nú hugsaði ég sem svo:
„Þetta helvíti gengur ekki, nú verð ég að segja
eitthvað kjarngott, eitthvað, sem getur komið sam-
ræðum af stað“. Og þankarnirflugu gegnum höfuðiðá
mér með hraða Ijóssins.
„Eitthvað reglulega gott, eitthvað sem getur hrint
samræðum af stað, eitthvað aktúelt. Aktúelt já.“
Og svo lét ég það koma:
„Þetta er nú meiri snjórinn".
„Já. Dag eftirdag," svaraði hún, og ég fann að þetta
nýja umræðuefni var einmitt til þess fallið að bræða
ísinn milli okkar.
„Bara snjóar og snjóar“, sagði ég.
„Ja, það má nú segja,“ svaraði hún. „Allt að verða
ófært".
„Maður man bara ekki eftir öðru eins,“ sagði ég og
fann að ég var að komast á strik.
„Bara allt að fara í kaf,“ svaraði hún. Ég hugsaði
með mér:
„Best að segja einn léttann". Svo ég lét hann fjúka:
„Það verður geðslegt þegar fer að rigna".
Að þessum létta brandara hlóum við svo góða
stund; svo sagði hún:
„Þetta er bara mesti snjór, sem ég man eftir“.
„A-ha“, svaraði ég.
Og nú voru líka fleiri komnir í hópinn, enda umræðu-
efnið ótæmandi.
Og þarna fann ég, að ég var orðinn gjaldgengur í
kokkteilpartí, einsog hinir.
Vandinn er bara sá að fitja uppá einhverju, sem er
ótæmandi, standa síðan í hægri fótinn, tylla tánni á
þeim vinstri niður, en láta hælinn hvíla á öklabeininu.
Gæta þess svo að alnbogi hægri handar hvíli í lófa
þeirrar vinstri, svo maður missi ekki stjórn á glasinu og
tala um það, sem er efst á baugi.
Hvað segir raunar ekki í leiðbeiningum um látæði og
samræður í síðdegisdrykkjum:
Þa er nú þa og þa er nú þa,
þá má alltaf segja:
A-ha, A-ha, A-ha.
Allt er betra en þegja.
skraargatid
Útbrunnar eldspýtur í stokki eru nú kallaðar Framsóknarmenn.
Veiting
bankastjórastöðu Búnaðarbank-
ans hefur verið í sviðsljósinu að
undanförnu og ekki er enn séð
fyrir endann á því hver hljóti
hana. Lá um tíma mjög í loftinu
að Friðjón Þórðarson, varafor-
maður bankaráðs hlyti stöðuna
og fylgismenn hans í Vestur-
landskjördæmi buðust til að
styðja hann til embættisins.
Hugðu þeir gott til glóðarinnar
að fá Sturlu Böðvarsson, sveitar-
stjóra í Stykkishólmi, inn á þing í
staðinn en hann er varamaður
Friðjóns. Þá var talið víst að þing-
flokkur Sjálfstæðisflokksins
styddi Friðjón í bankastjóra-
stöðuna. Einnig er það að segja
að hann hafði stundum látið að
því liggja að hann vildi hætta
þingmennsku. Nú brá hins vegar
svo við að Friðjón harðneitaði að
gefa kost á sér og fyrtust stuðn-
ingsmenn hans nokkuð við og
sumir af þeim áhrifamestu hafa
nú sagt Friðjóni að þeir muni
ekki styðja hann til þingmennsku
í næstu kosningum.
Ásgeir
nokkur Tómasson er einn af
stjórnendum í morgunþætti á rás
2 í ríkisútvarpinu. í vikunni hóf
hann að kynna dagskrá bæði á rás
1 og rás 2 og þegar hann hafði
lokið því tók hann til við að
kynna dagskrá á rás 3 - eins og
hann kallaði það. í ljós kom að
hann var að kynna dagskrá Kefla-
víkurútvarpsins. Brugðust menn
Steingrímur: Friðjón: Neitaði
Leggja viléglíkn að gefa kost á
með þraut. sér.
ókvæða við eins og vonlegt var og
bárust margar kvartanir til út-
varpsins. Dagskrá hermanna-
útvarpsins hefur ekki verið kynnt
í ríkisútvarpinu síðan.
í
umræðuþættinum í sjónvarpi sl.
þriðjudag Iagði Denni forsætis-
ráðherra línuna fyrir launafólk
hvernig það skyldi þreyja þorr-
ann og góuna. Varð þá hagyrð-
ingnum -s á orði:
Leggja vil ég líkn með þraut
launamannsins klóri,
hann skal eta grjónagraut,
garmurinn, svo’ann tóri.
Annars
eru menn nú búnir að fá skýringu
á því hvers vegna Steingrímur
Hermannsson beitti sér fyrir því á
síðasta ári að tollar á rúsínum og
gráfíkjum voru lækkaðir. Hann
var svona framsýnn að sjá fyrir
því að smælingjarnir gætu keypt
sér rúsínur í vatnsgrautinn. Og
sjálfur „aldist“ hann auðvitað á
vellingi og grjónagraut í æsku,
eins og hann lýsti yfir í téðum
sjónvarpsþætti.
Ymsir
hafa furðað sig á kvikmyndaval-
inu á kvikmyndahátíð að þessu
sinni, bæði vegna þess hve mynd-
irnar eru misjafnar og eins vegna
þess hve margar þeirra eru gaml-
ar og hafa sumar þeirra jafnvel
verið sýndar í kvikmyndahúsum
Reykjavíkur á liðnum árum. Ein-
hver var t.d. að furða sig á því
hvað miðlungs afþreyingarmynd
eins og danska myndin Det Par-
allelle lig væri að gera á hátíðinni.
Skýringin lét ekki á sér standa.
Hljóðmaður myndarinnar er sá
sami og tók upp hljóðið í Hrafn-
inn flýgur eftir Hrafn Gunnlaugs-
son.
Mikil
ólga er nú meðal foreldra í gamla
Vesturbænum vegna þess að
Vesturbæjarskólinn (gamli Stýri-
mannaskólinn) er að springa utan
af börnunum og fer kennsla fram
á 5 stöðum í bænum. Eru börnin
keyrð á milli í rútum. Búið er að
teikna nýjan skóla á horni
Hringbrautar og Framnesvegar
en hann hefur nú verið settur al-
gerlega til hliðar á fjárhagsáætlun
Reykjavíkurborgar en þess í stað
veitt fé í nýjan skóla í Grafarvogi.
Foreldrafélag Vesturbæjarskóla
hefur nýlega fundað um málið og
hyggst nú efna til aðgerða til þess
að ná eyrum Davíð Oddssonar
borgarstjóra og meirihluta hans.
Útbrunnar
eldspýtur í eldspýtustokk ganga
nú almennt undir nafninu Fram-
sóknarmenn. Skýringin er sú að
menn stinga gjarnan ónýtum
eldspýtum í stokkinn sinn á ný og
þá eru þær að flækjast fyrir þegar
menn ætla að tendra eld.
Loksins
þegar auglýsing birtist um stöðu
forstöðumanns Borgarskipulag
vakti athygli að hún bar ekki
merki borgarinnar, né heldur
voru tilgreindar þær kröfur sem
gerðar verða til umsækjenda.
Umsóknum skal skila til Davíðs
Oddssonar sem hyggst gera sínar
eigin kröfur til næsta forstöðu-
manns. Hann mun engan hug
hafa á að endurráða Guðrúnu
Jónsdóttur í starfið enda getur
hann ekki fyrirgefið Borgar-
skipulagi að hafa haft aðra
skoðun ert Sjálfstæðisflokkurinn í
Skúlagötumálinu og kennir Guð-
rúnu um. Starfsmenn Borgar-
skipulags hafa hins vegar brugð-
ist ókvæða við árásum borgar-
stjóra og skrifað honum bréf, þar
sem lýst er stuðningi við Guð-
rúnu. Bréfið hefur hins vegar
ekki verið gert opinbert.