Þjóðviljinn - 11.02.1984, Blaðsíða 21

Þjóðviljinn - 11.02.1984, Blaðsíða 21
Helgin 11.-12. febrúar 1984 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 21 Kekkir í hafragr autnum Við hefjum þennan þátt eins og við enduðum þann síðasta með vísum eftir Guðrúnu Ólafs- dóttur frá Neskaupstað. Svona þakkaði hún sæmdar hjónum fyrir sig: Með heiðri og sómaferst þeim vel Ólafíu og Sœmundi, enda bið ég Guð þess hér að þau fái uppskorið, hvað þau reyndust Gunnu vel í hennar reynsluskóla hér.. Gunnu blöskraði fréttir af stríði út í hinum stóra heimi og orti: Af lífinu út í löndunum leiðir illt í heiminum þeir eru að skemmta skrattanum og skjóta fólk með byssunum. Um Norðfjörð orti Gunna, en hún leit á sig sem Norðfirðing og þótti vænt um fjörðinn. Á Norðfirði er indœlt að vera þeir alla kosti hafa að bera bið ég Guð þeim blessun að veita því boðorðunum vil ég ei neita. Og til ungu piltanna í Neskaup- stað orti hún 1937. Ég er nú orðin eins og skar piltunum líst ekki á það að setjast á brúðarbekk með mér mega þeir ekki hugsa sér. Eitt sinn mætti hún verka- mönnum að koma frá kolaupp- skipun og orti þá: Allur verkahópurinn mœtti mér á Ströndinni voru þeir eins og von var til allir saman kolsvartir upp úr kolavinnunni. Þessi vísa varð til þegar Gunna var á leið heim af engjum. Með bólgna öxl og handleggi gengur hún að vinnunni þó lítið hafi hún upp úr sér eftir veraldarandstreymið. Vorvísa (eftir harðan vetur) Veturinn þessi er vikinn á burt vaknar að nýju afsvefni hver jurt sumarið fœrir oss sólríkan yl samhliða vöknuði menningar til. Eins og áður hefur komið fram var Gunna trúuð kona og þessa heilræða vísu orti hún eitt sinn: Þeir sem lifa í saurlífi og syndasvalli á jörðinni, þeim ég segi: Það er vandinn að trúa á Guð svo styrkist andinn. Hér er svo vísa þar sem Gunna boðar bindindi: Pólitíið kylfu ber lemur henni í haus á þér, ef þú drekkur áfengi hafðu maður gát á þér. Gunna vildi setja niður nábúa- kritur og orti: Nábýliskriturnar niður ég kveð andarnir góðu nú veiti mér lið, lifið í einingu allir í ró eftir því takið á landi og sjó. Gunna orti þulu um hið vonda í heiminum og skefur ekkert utan- af hlutunum: Það er stand á vörgunum, þarna út í löndunum, þeir standa stíft á strætunum, og beita illsku brögðunum, þeir binda fólk í böndunum og byrla því eiturgasinu. Austfjarðar þokan er illræmd og öllum illa við hana, þannig lýs- ir Gunna henni: Svei þér þokan grá þig vil ég ekki sjá. Þú villir fólk á sjó og landi og veldur bœði regni og grandi. Svo kemur hér vísa eftir ó- kunnan höfund og eins og hún ber með sér er hún ort þegar þeir Spassky og Fischer háðu einvígi um heimsmeistaratitilinn í skák hér á landi: Sátu tveir að tafli, tefldu að öllu afli. Annar hét Spasser en ég segi aldrei hver hinn er. í næstu vísu birtist mikil mann- Iýsing eða jafnvel heil ævisaga: Rauðhœrður með kringlótt klof kikknar hann allur í hnjáliðunum. Hann ætlaði að verða mikill maður en gat það ekki. Ekki hefur hann verið ájitlegur náunginn sem svona var ort um: Illa líst mér á þann hrút dável þótt hann dafni. Dregur annað augað í pung óg glennir uppá sér kjaftinn. Jón Bergsson var maður nefndur og orti hann talsvert. 1 Eitt sinn bað hann mann að fylgja sér austur yfir Hornafjarðarfljót með eftirfarandi vísu: \Ef þú kemur með mér austur yfirfljót skal ég útvega þér einhvern stúlkufót handa þínum lœraljót. Að lokum eru svo tvær nýlegar vísur um Albert og hundahaldið: Albert varð í Frakklandi frægur fyrir lappir tvær. Nú er það af hundahaldi sem hans Ijómi stendur skær. Hundalíf er hér í borg Alberts gerast raunir stórar veldur mestri harma sorg að hafa loðnar lappir fjórar. -S.dór-ÓÞJ-BJ. notað 09 nýtt Fyrsta verkefni vídeosamsteyp- unnar ákveðið Fyrsta viöfanigsefni hins nýja fjölmiðlarisa Isfilm h.f. veröur alþýðleg, listræn og menning- arleg afþreyingarvídeospóla um Jóhannes Kjarval sem á aldarafmæli bráðum. Kemur þetta fram í f rásögn sendi- manns Notaðs og nýs, Skaða, sem var viðstaddur fyrsta stjórnarfund félagsins á dögunum. Davíð Reykvíkingur setti fund- inn og sagði að það skipti miklu máli að félagið veldi sér rétt verk- efni í fyrstu, m.a. til að kveða niður ofstopann í krötum og kommum og vælið í einhverjum með leyfi að segja Samvinnu- mönnum sem titruðu á báðum beinunum af ótta við að ísfilm mundi róa með Sjálfstæðis- flokknum. Sís frændi bað menn vera ró- lega. Þeta eru bara nokkrir dreifbýlisskarfar, sagði hann. Þeir eiga eftir að taka út sinn fóð- urbæti. Næstur tók Indriði Gé til máls. Svo vel vill til, sagði hann, að samkvæmt þrálátri bón frá Davíð hefi ég verið að týna saman efni í bók um Kjarval sem borgin ætlar að gefa út á aldarafmæli karlsins. En ég verð að segja alveg eins og er að það er að mínu viti alveg úrelt orðið að skrifa bækur á þessum myndatímum. Þær seljast heldur ekki neitt, sagði Almenni Bókarinn. Nei, sagði Indriði. Ljóð Matthíasar seljast vel, sagði Árvakur. Það má vel vera, sagði Dagvís- ir. En það er alveg rétt hjá Ind- riða, að það er úrelt að gefa út bækur. Sérstaklega um mynd- listarmann eins og Kjarval var Þarna eru þeir saman komnir Davíð Reykvíkingur, Sís frændi, Almenni Bókarinn, Árvakur, Dagvísir, Indriði Gé, Skaði og fleiri fyrirmenn úr röðum ísfilm h.f. Ljósm.: Ól. K. Gand. víst. Maður á að gefa út mynd- band um myndlistarmann. Ég legg til, sagði Davíð, að við • tökum höfðinglegu boði Indriða, notum gögn hans og gerum myndband um Kjarval. Þá nýtist líka sú fjárfesting í framtíðinni sem áður var í lagt áður en menn þekktu þá framtíð sem nú er í vændum bráðum. Dabbi minn, sagði Dagvísir. Þú hefur alltaf framsýnn verið. Skál. Enga rauðvínspressu hér, sagði Indriði. Nú er að láta verkin tala. Ég sem náttúrlega filmu- handritið og skipulegg umtalið í blöðunum. Og þú Davíð, ja þú getur til dæmis sýnt í mynJinni Kjarvalsmyndir í eigu borgarinn- ar og kryddað ræðuna með nokkrum bröndurum. Því frjáls- hyggjumaður lauflétturvar karl- inn í öllum sínum ham. Segið mér strákar, sagði Sís frændi. Var Kjarval ekki í ætt við hann Erlend okkar Einarsson? Ég legg það til, sagði Dagvísir, að Jónas Kristjánsson ritstjóri fari með hlutverk Kjarvals í leiknu atriðunum. Hann er okkar svona listamannslegastur, með skegg og allt. Og Ellert getur far- ið með hlutverk bflstjórans. Segið mér strákar, sagði Sís frændi. Ef við nú komum spól- unni á erlendan markað í Banda- ríkjunum, eru ekki einhverjar myndir eftir Kjarval af kindum og þannig. Ég meina útflutningur sauðfjárafurða. Ekki rekur mig minni til þess, frændi, sagði Indriði. En hestar aftur á móti... Eða eru þeir hjá Jóni Stefánssyni, hvurnig var þetta annars? Það er hægt að selja hrossakjöt í Frakklandi, sagði Sís frændi. Þeir nota það í pylsur. Já og þá mætti tengja þetta við matarheftin okkar í sælkera- klúbbnum, sagði Almenni Bók- arinn. Menningin er svo víðfeðm nú á dögum. Með leyfi að spyrja, sagði Ár- vakur með þunga í röddinni. Með leyfi að spyrja. Á að hunsa okkur alveg eða hvað? Á að ganga fram hjá blaði allra landsmanna? Eiginlega stærsta blaði í heimi þegar grannt er skoðað? Hvað haldiði að þið séuð? Það er ein- hver óþverralykt af þessu, eitthvert bragð af undanhaldi fyrir vissum öflum, ég segi bara það. Nei elsku vinur... Nei hvaða vitleysa... Nei í öllum bænum... Kæri Árvakur, sagði Davíð. Það stóð aldrei til að ganga fram- hjá Morgunblaðinu. Myndinni lýkur á því að Matthías Johann- essen les hið yndislega og smellna ljóð sitt, Kjarval og ég. Skaði. Af stjómarfundi hjá ísfilm h.f.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.