Þjóðviljinn - 31.03.1984, Blaðsíða 12

12 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 31. mars - 1. aprfl 1984
Helgi Seljan
A nýju plani
Á dúkuðum borðum í salnum
eru bollar og ástarpungar. Og mað-
ur er ekki fyrr sestur en ilmandi
kaffi er komið í bollann.
Notalegheitin í sálinni aukast
enn, er Arnþór Jónsson gengurað
næsta borði þenjandi nikkuna
seiðandi danslögum. Og svo
óvenjulegt sem það er nú. Rosknar
konur svífa allt í einu fram hjá
borðinu mínu í tælandi dansi og
syngja eins og Edith Piaf. Þarna
sýnast þær komnar, Guðlaug Guð-
mundsdóttir og Vilborg Valgeirs-
dóttir, og það er sannarlega „stuð“
áþeim.
Og viti menn. Uppi á sviðinu er
sá snillingur Gísli Árason kominn
og kíkir út á Elliærisplanið, stór-
kostlegur eins og alltaf.
Já, húsmóðirin á heimilinu með
allt í óreiðu og sjálf sjúskuð vel,
hver nema Ingunn Jensdóttir með
sinn þokkafulla sjarma mitt í öllu
ruslinu og allt iðar af gáska og
gleði. Vonbiðillinn vonlausi syngur
fyrir hana með þeirri tilfinningu og
töktum, sem Hauk Þorvaldssyni er
einum lagið. - Og Gísli sér mann
ekki í friði. Innskotin hans halda
áfram að kitla hláturstaugarnar.
Dóttirin á heimilinu setur allt
svo unaðslega úr skorðum og um-
ferðarmenningin í hjólastólnum er
ekki upp á marga fiska. Já, ogsvei
mér hún Guðrún Ragna Aðal-
steinsdóttir er árinu eldri en
fimmtán.
Öllum að óvörum birtast eigin-
maðurinn, þó Hraunið og kiefinn
skuligeyma hann best. Hann hefur
komist í feitt og iðar af ánægju, - ný
gróðaöld í aðsigi og nýliðinn Guðni
Björgúlfsson er þannig í útliti og á
svipinn, að maður treystir honum
ekki yfir þröskuld.
„Útlendingarnir“ tveir eru gróða
vonin, hreimurinn er sannfærandi
fyrir frændur okkar. - Þeir minna
þægilega á þá frægu Abbott og
Costello, en Ingvar Þórðarson og
Þorsteinn Sigurbergsson eru jafn
„ekta“ sem séntilmennirnir í upp-
hafi barðir og blóðugir á Broad-
way, þar sem drjúgur hluti farsans
ferfram.
„Góður og friðsæll staður til að
slappa af eftir þriggja vikna nætur-
djamrn", hljómarfrá Gísla íhlut-
verkigamlingjans.
Já, og siðvæðingin birtist í synin-
um - „ávallt viðbúinn" - er mottó
Ólafs Gísla Sveinbjörnssonar, skýr
og snjallmæltur strákur.
Já, hlutunum er svo sannarlega
snúið við í Elliærisplaninu - og þar
er „social problemmunum" gefið
langt nef í góðlátlegu háði.
Sjálfur segir höfundurinn í leik-
skrá: „Gamanleikur er heimur á
hvolfi", og „Þegar sýningin er
búin, hefur áhorfandinn slæma
samvisku vegna þess að hann hefur
allan tímann staðið með þeim
„vondu". Þannig að sýningin hefur
heppnast ef hann segir að henni
lokinni: „Þetta var nú meiri vit-
leysan!"
Sýningin heppnaðist, ósvikinn
farsi með ívafi alvörunnar á köflum
og ég skemmti mér forkostulega
við farsans undirspil, þó oft væri út
ánöfinafarið.
Höfundur kann til verka, fárán-
leikinn og fjarstæðurnar skapa
góða heildarmynd. Leikstjórinn,
Brynja Benediktsdóttir hefur
mótað ágætan ef ni við afbragðs vel,
alltaf eitthvað að gerast, athyglin
vakandi hverja stund og listilega
vel gerðar persónur skila sínu til
fullnustu.
Ég var bæði þakklátur og iðandi
af kátínu er ég kvaddi liðið að t j alda
baki, en svo átti ég örstutt spjall
við formanninn daginn eftir.
Ég spurði fyrst hvað ráðið hefði
verkefnavalinu:
„Það er alltaf höfuðverkur að
velja. Viðfórum að mikluleyti að
ráðum Brynju. Okkur langaði að
taka Hunangsilm. Hins vegar var
rætt um það að taka gamanleikrit
næst, þegar Gosi var frumsýndur.
Brynja vissi af tveim leikritum
hjá verkefnavalsnefnd Þjóðleik-
hússins, þar sem hún er, og þetta
var lengra komið, nær fullbúið, þó
óneitanlega hafi textinn tekið
breytingum nú, enda verkið
tveggjaára.
Þú tekur t.d. eftir þessum nýj-
asta með ráðherrahundinn“.
Ég skýt því hér inn í, að ég hitti
Brynju á flugvellinum á Höfn og
hún var himinlifandi, og þegar ég
sá árangurinn kom það mér ekki á
óvart.
En hvers vegnafarsi, Þorsteinn,
og hvað um muninn að leika farsa?
„Mér finnst farsinn reyna enn
meira á leikendur, samvinnu og
samstarf þeirra, leikbrellur og
tækni koma enn frekar inn í mynd-
ina. Hnökrarnir verða enn meira
áberandi. Textinn þarf að vera enn
hnitmiðaðri, enn betur útfærður.
Við vorum svo heppin að Brynja
vann úrefniviðnum, þ.e. okkur,
eins og ég held að mögulegt hafi
verið; náði persónusköpun þannig
að persónurnar voru í takt allan
leikinn út í gegn. - Annars dæma
aðrirþarum“.
En þú sem formaður. Hvernig
gekk að fá persónur í áður ósýnt
verk - farsa af þessu tagi - spurn-
Þorstelnn Sigurbergsson: Vifttökurnar hafa verift Ijómandi.
ingamerki um, hvernig og hvort
tekist gæti?
„Það gekk vel að fá leikendur.
Við urðum hins vegar að auglýsa
öðruvísi - sveipa verkið meiri dul-
úð, vekj a meiri forvitni. Sem sagt:
Svarið við öllu fá menn því aðeins
að farið sé á sýninguna.“
Nú kann ýmsum að þykja
ádeilukeimur á gamla fólkið, fatl-
aða. Varðstu var við það?
„Nei, ekki að ráði, nema þeir
sem viljandi misskilja og rang-
túlka.
Málið er það að þessi einkenni,
drykkjan og „sexið" er yfirfært á
þessa hópa á mjög skemmtilega
„absurd“ hátt.
Nú, svo er gert grín að vanda-
málaleikritunum, sem hafa tröll-
riðið okkur. Og ekki má gleyma að
bent er rækilega á það, og undir-
strikað, að yfirleitt fara íslendingar
ekki á skemmtistaði til að skemmta
sér, heldur til að drekka".
Hvað um viðtökur? Sjálfum
fannst mér þær raunar ágætar á
miðnætursýningunnii
„Ljómandi viðtökur og nú er
bara að vona að framhald verði þar
á. - Skilaðu svo hjartans kveðju
okkar til Brynju og höfundarins,
hans Gottskálksokkar. Þjóðvilja-
lesendur kannast máske við hann.
Og áfram höldum við ótrauð og
stefnum jafnvel á að komast með
leikritið á Listahátíð".
Ég þakka Þorsteini spjallið, dá-
ist að bjartsýninni, eljunni, árangr-
inum, leikgleðinni, og síðast en
ekki síst listsköpun þessa samstillta
hóps.
Hafi þau öll þakkir fyrir.
Hugleiðing á Elliærisplaninu og spjall við Þorstein Sigurbergsson
Leikstjórlnn Brynja Benediktsdóttir.
Harkaliðift á Elliærlsplaninu: Guðlaug Guftmundsdóttlr, Vllborg Valgeirs-
dóttir og Arnþór Jónsson.
Höfundurlnn Gottskálk.
Rósa: Hvár hefurftu allft manninn öll þessi ár? Finnur: Suftrí Hafnarfirfti. Ingunn Jensdóttir og
Haukur Þorvaldsson í hlutverkum sfnum.

„Má óg kynna: Vinkona mln Rósa Gottskálksdóttlr". Per Olov og Ola Olsen, Ingvar Þórðarson
og Þorsteinn Slgurbergsson, á tali við Rósu, og Finn, Ingunni Jensdóttur og Hauk Þorvaldss-
Iii li II TZ' -ál^aMBaagWO—TIHIJWHl11 IIIIIM—CWaMagaaggMfiWWTJM