Þjóðviljinn - 19.07.1984, Blaðsíða 9

...ef ekki
væru
afæturnar
Djúpið fullt affiski,
segir Kristján
á Steinunni
Við erum nýbyrjaðir sjálfir,
vorum á törn útvið ísinn, það er
mikill rekís, en stór fiskur. Krist-
ján Sigurðsson talar, þeir eru í
Bolungarvíkurhöfn á Steinunni,
tveggja tonna bát, Kristján og
sonur hans Guðbjörn. - Djúpið
er fullt af fiski, hér beint framan-
af víkinni alla leið inná Álftafjörð
pg útað Aðalvík líka. Alstaðar
fiskur, vænn þorskur, þeir hafa
sumir farið uppí sextán tonn yfir
mánuðinn á smábátunum. Besta
sumar sem komið er í afla og góð-
ar horfur.
- Þeir þurfa ekki að kvarta
þessvegna á þessum stóru
skipum, - ef ekki væri svona
mikið af afætum, gætu annars
bjargað sér einsog smákallarnir.
- Þetta er fimmtándi bátur-
inn sem ég á og hef aldrei þurft
sjóði. Fékk einusinni lán úr Fisk-
veiðisjóði, það var 1960, og þá.
þurfti hreppsábyrgð fyrir því, síð-
an hef ég ekki tekið lán fyrir bát.
Fimmtán bátar og sjö böm.
- Þeir á skipunum ættu að
fækka afætunum og halda svo
áfram að fiska.
myndir Atli
texti -m

-

Óðinn Valsson tók hattinn ofan að beiðni Ijósmyndarans, - þetta eru fisk-
borgarar á leið í frystingu og Óðinn auðvitað kallaður borgarstjórinn. Hann er í
Ármúlaskóla á vetrum og er hress með sumarvinnuna: 33 þúsund á mánuði
með því að vera í löndun líka, - nokkuð gott. Fjær er Inga Lára Sigurjónsdóttir úr
Reykjavík.
Fiskur
Jöfn og góð vinna
Góð jarðtenging, segir farandframkvœmdastjóri
frystihússins í Hnífsdal
Frystihúsið í Hnífsdal er
ekki í Hnífsdal heldur utaní
Eyrarhlíð innanvið Völlurnar
og kirkjugarðinn á leiðinni milli
Hnífsdals og (safjarðar. Af
veginum sést aðallega
strompur og fánastöng, en
þegar rennt er í hlað er heldur
reisulegra um að litast. Þegar
Þjóðviljamenn flugu vestur
var þeim samferða reykvískur
þingmaður og nú skal efnt
það loforð sem gefið var á
flugvellinum syðra, viðhittum
Friðrik Sophusson farand-
framkvæmdastjóra alsælan
og biðjum hann leiða okkur
um húsið.
Bryggjan við frystihússnesið er
ekki mikil fyrir höfn að sjá, enda
er landað úr togara fyrirtækisins á
ísafirði og þar er frystigeymsla.
En togarinn, Páll Pálsson, er
stopp í bili, og húsið gengur núna
á góðri samvinnu fiskvinnslu-
stöðvanna við Djúp sem miðla
fískinum milli sín og tekst þannig
að nýta kvótana og halda uppi
jafnri og góðri vinnu. - Ffér eru
fáir atvinnuleysisdagar, segir
Friðrik, og hefur kvatt að Svein
Guðbjartsson sér til halds og
trausts, - hann er hér allt í öllu.
Þeir félagar eru spurðir um
kvótann og hljóðið er heldur
vont. Aðlögunartíminn er lítill og
menn verða að átta sig á því að
aflinn verður ekki sóttur nema
þegar hann gefst, - „þetta er von-
andi bæði fyrsta og síðasta árið
sem kvótakerfið gildir“, segir
Friðrik og telur að menn verði að
skoða hug sinn vandlega.
Við göngum í ferðafötunum í
vinnusali og er sagt að húsið sé
stærra en það sýnist, sífellt verið
að breyta og byggja við frá því
nokkrir bændur og útvegsmenn
settu hér upp íshús fyrir fjórum
áratugum. Nýjasta nýtt er auðvit-
að tölvuvogakerfi frá Pólnum á
ísafirði, komið í flökunina og í
pökkunarsalinn: allar tölur á
skerm hjá verkstjóra. Á launa-
skrá eru nú um hundrað manns
og ekki margt aðkomumanna,
aðallega skólafólk. Tvær eða
þrjár stúlkur frá Englandi og
Danmörku og aðeins einn and-
fætlingur, - það er að verða liðin
tíð að ástralskt og nýsjálenskt
kvenfólk lífgi uppá frystihúsin á
Vestfjörðum. Astæðan minnk-
andi vinna, og verri laun auðvit-
að.
Pétur Þorvaldsson flakar grálúðu, Sveinn Guðbjartsson og Friðrik Sophus-
son horfa á. „Pétur flakar svo vel að það er hægt að lesa Moggann gegnum
beinin", segir Sveinn.
Fimmtudagur 19. júlí 1984ÞJÓÐVIUINN - SIÐA 9