Þjóðviljinn - 09.12.1984, Blaðsíða 4

„Ég hef aldrei
getað stillt upp
sterkasta liðinu
í landsleik"
Bogdan Kowalczyck
landsliðsþjdlfarií
handknaffleiktekinn d
beiníð
Sérðu framá að geta stillt upp
sterkasta landsliðinu í náinni
framtíð?
„Ég veit það ekki og hef ekki
trú á því. Ég vonast að sjálfsögðu
til þess, en eins og vinnubrögðin
hafa verið undanfarið sé ég ekki
framá það. Mín skoðun er sú að
landsliðsmenn verði að verð-
launa á einhvern hátt og á sama
hátt á hiklaust að refsa þeim sem
sýna íslenskum handknattleik og
íslensku þjóðinni lítilsvirðingu."
A hvern hátt er hægt að verð-
launa þá?
„Þetta er vandamál sem
Handknattleikssamband íslands
þarf að leysa. Það þarf að hjálpa
íslensku landsliðsmönnunum,
þeir hafa lagt á sig ómælda vinnu
til að ná góðum árangri og um
leið hafa þeir fórnað dýrmætum
tíma, orðið fyrir fjárhagslegu tapi
og ekki getað lifað eðlilegu fjöl-
skyldulífi. Það er brýnt að ráða
bót á þessu hið fyrsta".
Hver er munurinn á bestu
handknattleiksmönnum íslands
og bestu leikmönnum sterkustu
þjóða heims, t.d. í Austur-
Evrópu?
íslenska landsliöiö í hand-
knattleik hefur aö undanförnu
náö mjög góðum árangri. Það
hafnaöi í ööru sæti á Norður-
landamótinu og stóö sig síðan
vel í sex leikja ferö til Dan-
merkurog Noregsfyrir
skömmu - vann fjóra leiki,
geröi eitt jafntefli og tapaöi að-
eins einum leik, gegn Austur-
Þjóöverjum meö einu marki. í
kjölfar þessa er mikil bjartsýni
ríkjandi meðal íslenskra
handknattleiksáhugamanna
um aö nú höfum við í eitt skipti
fyrir öll eignast landslið sem
sé komiö í hóp þeirra bestu í
heiminum. Af þessum sökum
ræddi Þjóðviljinn viö Bogdan
Kowalczyck, hinn pólska
þjálfara landsliðsins, og lagöi
fyrir hann nokkrar spurningar.
Er Island búið að skipa sér í
hóp bestu handknattleiksþjóða í
heimi með árangrinum undanfar-
ið?
„Að mínu mati erum við með
níunda til tíunda sterkasta lið í
heimi um þessar mundir. Það er
þó erfitt að meta þetta, þær þjóð-
ir sem eru á bilinu sjö til tólf eru
mjög áþekkar og erfitt að tölu-
setja þær, númer sjö, átta, níu,
o.s.frv. Þarna fyrir ofan höfum
við Austur-Þýskaland, Rússland,
Rúmeníu, Júgóslavíu og Pólland
og það er jafnerfitt að raða þeim
nákvæmlega niður en þetta eru
bestu handknattleiksþjóðirnar í
dag.“
A Polar-Cup tapaði ísland
fyrir Austur-Þýskalandi með eins
marks mun. Er munurinn á okk-
ur og þeim bestu orðinn svona lít-
ill eða var þetta toppleikur hjá
íslenska liðinu og þá kannski slak-
ur leikur hjá því austur-þýska?
„Ég tel að við höfurn leikið eins
vel og við mögulega getum í fyrri
hálfleiknum gegn Austur-
Þjóðverjum. Þetta gerði það að
verkum að leikurinn þróaðist á
þennan veg og varð jafn, en þeir
léku vel, þetta var eðlilegur
leikur af þeirra hálfu.“
í mörg ár hefur gengi íslenska
landsliðsins verið mjög sveiflu-
kennt. Góðir leikir og slæmir
hafa skipst á. Er einhver ákveðin
ástæða fyrir þessu og er þetta að
breytast?
„Það er enginn vafi á að ís-
lenska landsliðið leikur betur og
jafnar í dag en nokkru sinni áður.
En það er hægt að bæta þetta til
mikilla muna og ég er ekki
ánægður með hvernig staðið er
að ýmsum málum tengdum
handknattleiknum hér á landi.
Ég tek sem dæmi að núna, fyrir
leikina við Svía, vel ég ákveðinn
hóp til æfinga en menn eins og
Geir, Viggó, Karl og Hans mæta
ekki - sumir láta ekki einu sinni
vita að þeir muni ekki mæta og
sýna algjört áhugaleysi. Þetta
gerir mér mjög erfitt fyrir í mínu
starfi og setur mér mikil takmörk
- ég veit aldrei hvaða leikmenn
ég hef í höndunum, ég veit aldrei
hvaða leikmönnum ég get stillt
upp í næsta landsleik. Ég hef ver-
ið landsliðsþjálfari íslands í rúm-
' lega eitt ár og enn hef ég aldrei
getað stillt upp sterkasta liðinu í
landsleik. Á Ólympíuleikunum
var t.d. Páll Ólafsson ekki með
og það hafa alltaf orðið einhver
forföll. Jafnvægi næst ekki með-
an málum er svona háttað“.
/

„Mesti munurinn liggur í
tæknilegri getu einstaklinganna.
Handknattleiksmenn í Austur-
Evrópu eru yfirleitt flinkari með
knöttinn og þannig betri sóknar-
lega séð og þeir eru líka klókari
varnarspilarar en íslenskir leik-
menn. Islendingar eiga sáralitla
möguleika á að brúa þetta bil - í
Austur-Evrópu æfa handknatt-
leiksmenn 10-12 sinnum í viku á
meðan íslenskir kollegar þeirra
æfa mest 4-5 sinnum í viku. Þeir
leika líka allan ársins hring, æfa
og leika öll sumur, og við þetta er
erfitt að keppa. Síðasta ár hefur
landsliðið æft meira og stífar en
nokkru sinni fyrr, enda er árang-
urinn af því að koma í ljós núna.“
Framtíð íslensk handknattleiks
- hvernig verðum við staddir eftir
fimm til sex ár?
„Þegar ég á litla möguleika á að
spá í hvað gerist hér eftir viku,
hvernig á ég þá að fara að því að
sjá fimm til sex ár framí tímann?
Leikmenn sem ég boða á æfingar
láta ekki sjá sig og annað eftir
því. En þegar horft er til yngri
Ieikmanna verð ég að segja að ég
tel að efniviðurinn nú sé ekki eins
góður og hann hefur verið. Ég er
hræddur um að fsland eigi ekki
lengur landslið í sama gæðaflokki
og í dag, eftir fimm til sjö ár.“
Bogdan, nú ert þú búinn að
þjálfa hér á íslandi í ein sex ár.
Hvað hefur haldið þér hérna
svona lengi?
„Á þessum sex árum sem ég
hef verið hér á landi hef ég náð
góðum árangri og það er lykillinn
að því að ég dvelji hér áfram.
Margir erlendir þjálfarar hafa
komið hingað til lands og horfið
jafnharðan á braut þegar árangur
þeirra hefur ekki verið sá sem til
var ætlast. Þetta er svarið við
spurningunni - ef mér mistekst
eitthvað, næ ekki því fram sem til
er ætlast, er líklegt að ég hverfi
fljótlega aftur til Póllands."
Að lokum, Bogdan: Eftir þessa
löngu dvöl hér á landi, ertu þá
farinn að líta á þig sem íslending
að einhverju leyti?
„Þetta er mjög erfið spurning.
Hér á fslandi hef ég fundið margt
jákvætt, en einnig margt nei-
kvætt. í hjarta mínu er ég ein-
hvers staðar þarna mitt á milli... “
-VS

/'
P0
4 SÍÐA — ÞJÓOVILJINN Sunnudagur 9. desember 1984