Þjóðviljinn - 04.10.1985, Blaðsíða 18

FRÁ LESENDUM
MINNING
imi 0. Daníelsson
Akranesi
Fœddur 20.6. 1922. Dáinn 28.9. 1985.
Og því varð allt svo hljótt
víð helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur
brostið.
Og enn ég veit margt hjarta
harmi lostið
sem hugsar til þín alla daga sína.
(T.G.)
í dag verður jarðsunginn frá
Akraneskirkju Árni Daníelsson,
sem andaðist skyndilega af völd-
um hjartaáfalls laugardaginn 28.
f.m. Á einum af þessum fögru
dögum sem þetta sumar hefur
verið svo ríkt af, fæ ég þá sviplegu
fregn að Árni Daníelsson, ára-
tuga vinur minn og fjölskyldu
minnar hafi andast skyndilega
þann sama dag.
Heilbrigður og hress hafði
hann gengið út til að stússa
eitthvað í garði sínum í frítíma
laugardagsins og að vörmu spori
verður þess vart að eitthvað amar
að honum. Það er stutt leið á
Sjúkrahúsið og það nemur ekki
löngum togum þar til hann er
kominn undir læknishendur, en
allt kemur fyrir ekki, honum
verður ekki bjargað, hann er
látinn.
Svipleg og sorgleg frétt sem
snertir . fjölskyldur okkar, gerir
mann annarshugar og utan við sig
og ég stari út um gluggann þar
sem haustið er að keppast við að
fella laufin af trjánum, rauð, gul
og græn falla þau til jarðar yfir
fölnandi blóm sumarsins.
Þannig er mannsævin lík og
árstíðirnar. En það var ekki kom-
ið haust í lífi hans sem við erum
nú að kveðja. Aðeins sextíu og
þriggja ára að aldri verður fjöl-
skylda hans að sjá honum á bak,
hinum góða prúða eiginmanni,
föður og afa. Og það er mikill
harmur kveðinn að fjölskyldunni
í Stekkjarholti 24.
Og minningarnar leita á hug-
ann fjörutíu ár eða lengra aftur í
tímann. Ungir og glæsilegir elsk-
endur, Sigríður Sigurbjörnsdóttir
og Árni Daníelsson bundust
tryggðaböndum og leiddust út í
lífið. Verkefnin og ábyrgðin beið
þeirra. Þau settu saman bú og
bjuggu fyrstu árin í húsi móður
hennar á Teig og þar fæddust þrjú
eldri börnin, Helga sem búsett er
í Skagafirði, Sigurbirna, búsett í
Vestmannaeyjum og Daníel sem
býr hér á Akranesi. Síðan byggðu
þau saman systurnar tvær frá
Teig ásamt mönnum sínum húsið
í Stekkjarholti 24 þar sem þau
hafa búið síðan. Og þar fæddust
tvö yngri börnin, Ursúla sem
einnig býr hér í bæ og Friðþjófur
sem enn er í foreldrahúsum. Það
er mikið og gott verkefni að skila
þjóðfélaginu fimm góðum börn-
um og það hefur þeim hjónum
tekist með glæsibrag, enda hafa
þau hjón bæði verið mikíð heim-
ilisfólk og áhugamál þeirra hafa
ævinlega verið börnin og heimil-
ið.
Um leið og ég með þessum fá-
tæklegu orðum kveð Arna Daní-
elsson vil ég þakka honum hið
ljúfa og elskulega viðmót sem við
heimilisvinir á Teignum og
Stekkjarholtinu áttum ævinlega
að mæta hjá honum. Því það var
mikil fjölskyldumiðstöð á heimili
þeirra Siggu og Áma.
Ég minnist óteljandi sunnu-
dags eftirmiðdaga fyrr og síðar
þar sem hópur innan fjölskyld-
unnar mættist á heimili þeirra og
sat lengi dags við rabb og kaffi-
drykkju. Börnin voru í fylgd með
roreldmm sínum og hávaðasamt
gat orðið í stofunni í Stekkjar-
holti þegar líka unglingarnir í
fiölskyldunni voru mættir. En
Ámi gekk um hlýr og rólegur og
sagði glaðleg orð við alla.
Það er erfitt að sjá á bak slíkum
heimilisföður og djúp er hryggð
þeirra konunnar hans, barna,
tengdabarna og afabarna nú þeg-
ar leiðir skiljast og hann er hrif-
inn úr hópnum svo langt um aldur
fram.
Það fór ekki neitt mikið fyrir
Árna Daníelssyni í lífinu. Vinnan
og heimilið, það voru þeir tveir
sterku þættir sem hann óf saman.
Ungur drengur varð hann þá eins
og aðrir að fara að vinna fyrir sér
og fór á sjóinn. Síðan lá leiðin
ýmist við sförf sjómanns, verka-
manns, við sfldarmat eða verk-
stjórn og nú síðustu árin sem
bensínafgreiðslumaður. Hvar-
vetna var hann hinn trausti og eft-
irsótti góði starfsmaður.
Ég veit að fleirum en mér úr
fjölskyldu okkar er tregt tungu að
hræra þegar Ámi er kvaddur
hinstu kveðju, en við vitum samt
að fjölskyldan mun enn í framtíð-
inni hittast á góðum stundum í
Stekkjarholti 24 uppi eða niðri og
eiga saman samverustund, en
hlýja brosið hans verður víðs
fjarri, en við munum það samt og
sendum þakkir fyrir það sem við
höfum notið. Samúðarkveðjur
mínar vil ég senda konu hans,
börnum, tengdabörnum og barn-
abörnum, stjúpmóður og
systkinum hans og fjölskyldunni
allri um leið og ég veit að við öll
munum sameinast í þakklæti fyrir
að hafa átt samleið, tryggð og
vináttu hins góða vandaða
drengs.
En meðan árin þreyta hjörtu
hinna
sem horfa eftir þér í sárum trega
þá blómgvast enn og blómgvast
ævinlega
hið bjarta vor íhugum vinaþinna.
(T.G.)
Herdís Ólafsdóttir.
í
222
Samtök Psoriasis- og exemsjúklinga hafa flutt starf-
semi sína í eigið húsnæði að Baldursgötu 12, sími
25880. Kaffi verðurá könnunni fyrirþá sem vilja skoða
húsnæðið laugardaginn 5. okt. frá kl. 2-5 e.h.
Stjórnin.
Svavar Gestsson.
í grein er ég ritaði í DV fyrir
skömmu benti ég á nauðsyn þess
að vinstrimenn reyndu að ná
samstöðu um þau mál, sem þeir
eiga að öllu leyti samstöðu um.
Margir hafa þakkað mér fyrir
þessi fáu orð, sem ég festi þarna á
blað. Og þeir hafa allir sem einn
lýst áhuga á því að slík samstaða
mætti nást. En spurningin er:
Hvað vilja vinstrimenn leggja á
sig til að ná slíkri samstöðu. Orð-
in ein mega sín lítils ef hugur fylg-
ir ekki máli. Mér er vel kunnugt
um að Alþýðubandalagið hefir
sent öllum stjórnarandstöðu-
flokkunum ósk um viðræður sem
gætu leitt til samstarfs þessara
afla gegn núverandi stjóm og
hennar stefnu. En svörin hafa
verið ósköp fátækleg. Ýmist al-
gjört nei eða ekkert svar hefir
borist. Má þar til nefna Alþýðufl-
Geta vinstri-
menn náð
samstöðu
okkinn, sem hingað til hefir
kennt sig við alþýðu og verka-
lýðshreyfingu. Sá flokkur hefir
ekki einu sinni haft fyrir því að
svara erindi Alþýðubandalags-
ins. Hverju sætir það?
Vill Jón Baldvin svara mér
þeirri spurningu afdráttarlaust
hvort hann vilji vinstra samstarf
eða ekki? Ég tel mig eiga kröfu til
Jóns að hann svari mér afdráttar-
laust vegna okkar fyrra sam-
starfs. Jón gæti einnig svarað'mér
því hvort hann sé í þeim hugleið-
ingum að fara í stjórnarsamstarf
með íhaldinu fái þeir aðstöðu til.
Ég hefi ávallt viljað telja AlþýðT
uflokkinn til vinstri í íslenskum
stjórnmálum, en ég fer nú að ef-
ast um slíkt, eftir að Jón Baldvin
gaf í skyn að samvinna við íhaldið
gæti komið til greina að loknum
næstu kosningum. Og sú efasemd
hefir aukist eftir að í ljós hefir
komið að hann hefir ekki ennþá
svarað erindi Alþýðubandalags-
ins um viðræður um það sem
þessir flokkar ættu eðli síns vegna
að eiga sameinginlegt.
Ég skrifa þessa grein vegna
þess að ég er eindreginn vinstri-
maður og mér þykir sárt að horfa
uppá vinstriöflin sundruð í marga
hópa. Og sú sundrung getur að-
Sjólastöðin
Hótað brottrekstri
effólk neitar að vinna um helgar
Kristinn Sigurjónsson nemi í
Hafnarfirði hringdi:
Ég var að lesa Fjarðarpóstinn
fyrir skömmu og sá þá frétt um
Sjólastöðina, þess efnis að næg
vinna væri fram undan. Og það er
víst ábyggilegt. Ég vann í Sjóla-
stöðinni í vor í tvær vikur, en þá
sagði ég upp vegna gífurlegs
vinnuálags sem viðgengst þarna.
Það var og er enn unnið flestar
helgar, og ég heyrði fullt af
fjölskyldufólki segja að það þyrði
hreinlega ekki að neita að vinna
um helgar af ótta við að verða
rekið. Eg hringdi í verkalýðsfé-
lagið Hlíf og spurði Hallgrím Pét-
ursson hvemig stæði á því að
Sjólastöðin fengi endalausar
undanþágur til að láta vinna um
helgar. Einu svörin sem ég fékk
frá honum voru þau að „ég þyrfti
ekki að vinna um helgar nema ég
vildi!” Ég fékk alveg nóg og sagði
sjálfur upp, en mig langar sem
sagt til þess að vekja athygli á því
hvemig fólkinu er þrælað út, með
því að hóta brottrekstri ef það
vinnur undir drep.
Og fyrir utan þetta þá er
andinn meðal fólksins auðvitað
slæmur og öll vinnuaðstaða og
aðbúnaður til skammar. Ég hef
unnið í Fiskiðjunni í Eyjum og
það var eins og hótel í saman-
burði við Sjólastöðina í Hafnar-
firði.
Hækkið verðið
á glerjum
Ég á heima í Garðabæ eins og
undirskriftin ber nú reyndar með
sér. Það kemur fyrir að ég fæ mér
göngutúra í þessum rómaða
menningarbæ og það bregst ekki
að á vegi mínum verður talsvert
af glerbrotum, ég vil nú meina að
það sé allt morandi í þessu um allt
höfuðborgarsvæðið. Gosflaskan
kostar í dag aðeins 5 krónur og ég
held að ástæðan fyrir þessum
glerbrotahaugum á gangstéttum
og götum sé sú nærtækust, að fólk
hreinlega nennir ekki að skila
glerjunum þegar innihaldið er á
þrotum. Verðið er svo lágt að það
sér sér enginn hag í því að fara
með þau aftur á sölustaðinn. Mig
langar til að spyrja þá sem með
þessi mál hafa að gera, hvort það
væri ekki ráð að hækka verðið á
þessum glerjum verulega svo þau
skili sér þá aftur í auknum mæli,
en verði göngumönnum eins og
mér ekki til óþæginda fremur en
óhjákvæmilegt er.
Garðbæingur.
18 SfÐA - ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 4. október 1985
Jón Baldvin.
eins leitt ógæfu yfir vinnandi
stéttir í landinu og veitt íhaldsöfl-
unum völd um langa hríð alþýðu
þessa lands til tjóns. Því skora ég
ennþá einu sinni enn á vinstri
menn, talið saman, ræðið málin
af hreinskilni og reynið að ná
samkomulagi um sérhvert mál,
sem þið eigið sameiginleg og get-
ur leitt til blessunar allri alþýðu
þessa lands. Látið ekki íhaldið
stjórna þessu landi lengur. Ég vil
að lokum benda öllum vinstri-
mönnúm á að þeir geta treyst á
forustu Alþýðubandalagsins í
þessum efnum, á því hefur aldrei
staðið til samstarfs við þá sem í
raun vilja vinna sameiginlega að
hagsmunamálum alþýðu þessa
lands.
Með baráttukveðju
Óskar L. Arnfinnsson
matsveinn
Eitt
lítið
Ijóð
um Kanaketið,
Geir o.fl. gott
Mjög nú magnast hretið,
mjög í jykur skjól.
Geir með Kanaketið,
kúrir enn í stól.
Týnast mannorðsmetin,
manngi hugsjón fann,
að bœla bestu fletin
býsna margur kann.
Skaflar skulda hrella,
skelfur nautnalið,
hrifsar Kanakella
í klœrnar sjálfstœðið.
„Húsmóðir
í Vesturbænum“
Skuggahverfið
Engin brask-
fyrirtæki
takk
Leigusali hringdi.
„Af því ég veit að ástandið á
leigumarkaðinum er hrikalegt,
vona ég að Davíð borgarstjóri,
sjái sér sóma í því að hleypa ekki
braskfyrirtækjum eins og Eim-
skip og olíufyrirtækjum inná
Skuggahverfissvæðið með hótel
eða bensínsölur.
Hafa ekki þessi fyrirtæki feng-
ið nóg af lóðum og lendum á silf-
urfati hjá borginni?
Ef Lindargötusvæðið verður
byggt upp, á krafan að vera að
þar verði eingöngu byggt íbúðar-
húsnæði. Nóg er komið af hótel-
um og bensínsjoppustöðvum.“