Þjóðviljinn - 06.10.1985, Blaðsíða 4

Karlar
„Karlar gera grín að kon-
unni, gera hana hlægilega
þar sem hún stikar á him-
ingnæfum hælum í óhugs-
andi jafnvægisgangi, og á
næsta korti liggur hún á
bakinu, bundin, að mestu
flett klæðum, gjarna fyrir
framan stuðara á bíl með
skammbyssuna við gagn-
augað-ógnað-af
fullkomlega skefjalausu
ytra valdi og innri angist."
C.H
AG
Konur
„Er þetta tilviljun eða sér
hannsig-villsjásig-
svona: einmana, sterkan,
með hnyklaða vöðva, ríg-
bundinn við ákveðan lík-
amshluta slitna úr réttu
samhengi? Fjarri þroska
og nánd - jafnt við líf og
dauða? Og ógerningur að
lifa sig inn í hlutverk hans,
sjásjálfasig íhonum.
Enn einu sinni lýsi ég
eftirnýju myndinni. Hvar
er hún? Hver gerir hana?
Hveráhana?"
C.H.
HRÓP
til kvenna
Óvenjuleg og athyglisverð
sýning verður opnuð í dag í
Norræna húsinu, en það eru
póstkortsem sænski lista-
maðurinn og listfræðingurinn
Cárin Hartman hefursafnað
og sett saman undir nöfnun-
um „Konur karla“ og „Karlar".
Sýningin er liður í Listahátíð
kvenna og er það sannarlega
vel til fundið, því óvíða er hægt
að sjá kynímynd samtímans
skýrar en einmitt í þeim mynd-
heimi sem almenningur hefur
hvað greiðastan aðgang að,
t.d.ápóstkortum.
. Pegar litið er á póstkortin hér á
síðunni má sjá að andstæðurnar í
sýn karla á konum og á sínu eigin
kyni eru miklar.
„Pessi sýning mín er hróp til
kvenna. Pað sést vel á þessum
myndum hversu áhrifankur
myndheimurinn er, hvernig er
hægt á yfirvegaðan og fágaðan
hátt að niðurlægja konur. Konur
verða að skapa sína eigin ímynd,
hún verður ekki sköpuð af
körlum. Póstkort eru ekki gerð til
Carin Hartman: Karlmenn hafa ekki áhuga á að sýna konur í nýju Ijósi, - en
hafa konur það? Ljósm. E.ÓI.
einkaskoðunar, heldur kveðja,
— hljóðlátur boðskapur sendur
út án frekari málalenginga. Pvert
á frelsishræringar kvenna fellur
sú sýn sem ég skynja í kortunum
að þeim tegundum valdbeitingar
sem okkur hefur verið boðið upp
á á síðustu áratugum í sjónvarpi
og kvikmyndum“, sagði Carin í
stuttu spjalli við blaðamann.
Hún mun ennfremur flytja
fyrirlestur í dag laugardag, sem
nefnist Anima Animus — kvensál
karla og karlsál kvenna og hefst
fyrirlesturinn kl. 16.30. Við
spurðum Carin hvort hin sterku
„androgynu“ eða kynlausu áhrif
sem nú sæust greinilega í tískunni
væru tilraun til að afhjúpa kyn-
fordóma eða enn einn flótti fólks
frá sínu eigin kyni:
„Ég held að þetta sé fyrst og
fremst afturhvarf til áranna um
1920, og því fyrst og fremst tísku-
fyrirbæri. Hins vegar er hið „and-
rogyna“ eða kynlausa á vissan
hátt eðlilegt og ein leið til að
frelsa sig frá rangri kynímynd. En
fyrir konur gildir fyrst og fremst
að skilja og skynja sig sjálfar.
Gera sína eigin mynd sýnilega, —
hvetjandi og sterka."
„Hvað með karlmennina, er
ekki munur á því hvernig þeir
túlka sig sjálfa og konur í nýjum
verkum eða i verkumfrá t.d. upp-
hafi aldarinnar?“
„Nei, ég sé nánast enga
breytingu. Að vísu skilgreina
menn sjálfa sig betur, einkum
angist sína og einsemd. En ég sé
nánast enga breytingu á skynjun
þeirra á konum. Þeirra áhugi er
einfaldlega ekki þar. Og það er
kannski vegna þess að konur hafa
ekki áhuga á sér sjálfar. Til þess
að karlar fái áhuga á konum öðru
vísi en sem næringarlausum
plastlíkömum, hlægilegum dúkk-
um, verða konur að gera sig sýni-
legar. í raun þráum við öll að
standa saman, konur og karlar,
sjá þá mynd af hvert öðru sem
vekur, hvetur og gleður, — ekki
endilega fallega mynd, en
sanna.“
Sýningin hefur farið víða um
lönd og vakið mikla athygli, en
Carin hefur sjálf safnað
póstkortunum víðs vegar að.
Hún er menntaður listfræðingur
og listmálari en sagði að hæfi-
leikar sínir hefðu lengi „legið
undir ís“.
„Eftir að ég hafði sett upp þess-
ar sýningar var eins og eitthvað
losnaði úr læðingi. Og ég fór að
mála af kappi.“
„Og hvað málar þú, — karla
eða konur?"
„Ég mála karla og konur.“
þs
4 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 6. október 1985