Þjóðviljinn - 10.11.1985, Blaðsíða 7

Prins dómari (Róbert Arn-
finnsson):
Úr niðurstöðu dómsins:
„Dánarorsök, eða líkleg dán-
arorsök: höfuðmeiðsli samfara
víðtækum meiðslum á heila, með
eftirfylgjandi truflun á blóðrás,
útbreiddri storknun blóðs í
æðum, ásamt nýrnabilun og
þvageitrun. Höfuðmeiðslin hlut-
ust að líkindum að morgni mið-
vikudagsins 7. september 1977,
þegar hinn látni átti í handalög-
málum við liðsmenn Öryggis-
deildar suður-afrísku lögreglunn-
ar í Port Elizabeth.
Þau gögn sem fram hafa komið
sanna ekki að dauði hans hafi
hlotist af neinum verknaði eða
vanrækslu sem lúti að eða jafn-
gildi afbroti eins eða neins. Þess-
um rannsóknarrétti er þar með
slitið.“
Wilken, lautinant í Öryggislög-
reglunni (Júlíus Hjörleifsson):
Kentridge: Wilken, þegar þér
komuð til Pretóríu, þá virðist þér
hafa sagt hverjum sem heyra vildi
að þetta væri maður sem auðvelt
ætti með að blekkja annað fólk
og hann væri líklega að gera sér
upp veikindi. Hvaða rétt höfðuð
þér til að segja fólki þetta?
Wilken: Ég var að bara að láta í
ljós mína skoðun.
Kentridge: Hvers vegna er
það, að Öryggisdeildarmenn
þrástöguðust alltaf á því við
hvern sem var, að þið hélduð
hann væri með uppgerð? Er ekki
augljós ástæðan sú, að það var
eitthvað sem þið vilduð fela í
sambandi við þennan mann?
Wilken: Nei. Við höfðum ekk-
ert að fela.
Hersch, læknir í Port Elizabeth
(Kjartan Ragnarsson):
Kentridge: Hvað átti það að
þýða að þeir sögðu yður að Biko
hefði fengið fjögurra ára
menntun í læknisfræði?
Hersch: Ja, ég fyrir mitt leyti
tók það þannig, að hér væri mað-
ur sem gæti sem best verið að
gera sér þetta upp.
Kentridge: Já, og maður sem
dreift hefði byltingarritum?
Hersch: Já.
Tucker, yfirhéraðslæknir í Port
Elizabeth (Pétur Einarsson):
Kentridge: Samkvæmt eiði
Hippokratesar, sem ég geri ráð
fyrir að þér hafið gengist undir, er
þá ekki hagur sjúklinga yðar öllu
ofar?
Tucker: Jú, herra dómari.
Kentridge: En í þessu tilfelli
var hann settur skör lægra en hag-
ur Öryggisdeildarinnar? Er það
réttmæt lýsing?
Tucker: Já, ég vissi ekki að við
þessar aðstæður gæti maður ógilt
ákvarðanir sem teknar eru af
ábyrgum löggæslumanni.
Kentridge, lögmaður Biko-
fjölskyldunnar (Hallmar Sig-
urðsson):
Úr iokaræðu:
„Sá úrskurður sem við teljum
að þessi réttur geti einan kveðið
upp af nokkurri skynsemi er sá,
að dauði Bikos hafi verið að
kenna glæpsamlegri árás á hann,
Við teljum að þessi réttur hafi
afhjúpað alvarlega óreiðu og ótil-
hlýðilega hegðun í meðferð ein-
staks fanga. Þetta hefur um leið
leitt í ljós þá hættu sem lífi og
frelsi er stofnað í innan kerfis sem
leyfir að föngum sé haldið í al-
gerri einangrun.
Strangur og skýr dómsúr-
skurður getur orðið til þess að
koma í veg fyrir frekari mis-
beitingu valdsins. Hver sá úr-
skurður sem telja má sektaraf-
lausn til handa Öryggislögregl-
unni í Port Elizabeth mun, því
miður, verða túlkaður sem lög-
gilding á því að níðast að ósekju á
hjálparlausu fólki.
Við treystum því að þessi rétt-
ur muni ekki láta slíkt koma
fyrir.“
Goosen, ofursti í Öryggislög-
reglu Suður-Afríku (Hákon
Waage):
Kentridge: Goosen ofursti.
Munduð þér halda hundi hlekkj-
uðum í tvo sólarhringa látlaust?
Hvers konar maður eruð þér
eiginlega?
Goosen: Ef viðkomandi hund-
ur væri alveg stórhættulegur, þá
mundi ég sennilega gera það.
Hér, í þessu tilfelli, var það það
sem ég átti við að stríða.
Kentridge: Hann var svo
hættulegur að hann varð að liggja
hlekkjaður á mottunni sinni í tvo
sólarhringa?
Goosen: Ég varð að vernda
hann.
Kentridge: Yður tókst það svo
sannarlega, ofursti. Hann slapp
aldrei úr greipunum á yður. Hon-
um var einungis hleypt út til að
deyja.
Sunnudagur 10. nóvember 1985 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 7