Þjóðviljinn - 10.08.1986, Blaðsíða 7

Allir eru með á Ólafsvökunni.
Hversu lengi skemmtunuin
stendur er misjafnt. Hjá sumum
stendur hún aðeins í tvo til þrjá
daga en hjá öðrum viku tíma;
finnast þeir, þó óðum fækki, sem
halda hana í fimmtíu og tvær vik-
ur.
Miklu ræður um lengd hennar
á hvaða vikudegi hana ber upp. í
ár var það þriðjudagur og létu
flestir sér nægja að gleðjast
mánudags- og þriðjudagskvöld.
Margir hófu þegar hátíð á
föstudeginum enda þá þegar far-
ið að drífa að fólk úr hinum
byggðunum. Fjölskyldufólkið lét
sér nægja að skemmta sér
heimafyrir en heimilin eru þétt-
setin um Ólafsvöku. Frændfólk
hvaðanæva að af eyjunum fær
inni. Kom ég á eitt heimili, hvar
ekki voru færri en þrjátíu gestir
og húsið þó ekki stærra en gengur
og gerist.
Unga fólkið hópaðist á helsta
kjötmarkaðinn í Færeyjum,
Diskótek Dallas, en það er ekki
stærra en svo að þorri hópsins
varð að híma á bílastæðinu fyrir
utan. Minnti það dálítið á Hallær-
isplanið þegar það var upp á sitt
besta og er því ekki að leyna að
eftir því sem leið á nóttina ágerð-
ist þessi samlíking.
Einsog ó pianinu
Föstudagskvöld, laugardags-
kvöld, sunnudagskvöld, mánu-
dagskvöld, þriðjudagskvöld,
miðvikudagskvöld og fimmtu-
dagskvöld skemmti fólk sér undir
beru lofti mestanpart. Fyrstu
dagana unglingar, sjómenn og
túristar en mánudag og þriðjudag
allir.
í stað þess að ganga í hring
einsog við gerðum á planinu forð-
um gengu tugþúsundir upp og
niður aðalgötuna frá kajanum og
upp í dal. Hér og þar brugðu
menn sér í dans og einkum ensk-
an, því hinn færeyski virtist að
mestu vera dauður. Aðeins ein-
usinni alla vökuna sá ég hann
stiginn undir berum himni og að-
eins einusinni af ungu fólki og var
það í sama sinn. Sungu þau undir
ameríska negrasálma og mæjork-
aballöður.
Sumir brugðu sér í heimahús
og snöfsuðu sig í góðra vina hóp
og hér og þar voru messur.
Herinn ó planinu
Var hið síðastnefnda það sem
mest vakti forvitni aðkomins ís-
lendings að í miðjum klíðum á
þjóðhátíðarfylleríi skyldu ganga
fram frelsaðir með bumbur,
lúðra og Biblíuna að vopni og
taka lagið. Pá fyrst gerði maður
sér líka grein fyrir því að stór hóp-
ur fólks var þarna bláedrú. Þegar
flest var stóðu nokkur hundruð
manns mitt í flaumnum og hlýddu
á guðsorðið.
Annars voru þessar nætur hver
annarri lík, kvenna- og karlafar,
fyllerí og dans. Þarna voru menn
andvaka heilu næturnar og öfugt
Ólafi á Stiklastöðum, af fúsum og
frjálsum vilja. Einnig hér höfðu
menn skáld til að stytta sér stund-
irnar þó ekki væru það íslending-
ar, heldur aðallega amerískir
þjóðlagasöngvarar, Roger Whit-
taker í stað Þormóðs. Barst
skáldskapur hans og annarra
áþekkra úr eyrnaskelfum stórum
sem færeyskir jafnaldrar mínir í
gallabuxum með kabojhatta báru
á öxlum sér. Var ekki örgrannt
um að ég héldi á stundum skelfa
þessa öllu útbreiddari en góðu
hófi gegndi enda enginn hægðar-
leikur að njóta tónlistar þegar
átján mismunandi berjast um úr
jafn mörgum skelfum, hver öðr-
um hærra. Þegar allir þessir
skelfar lentu í orrustu stóð mér
tæpast á sama en hafði þó á minn
hátt gaman af.
í móti þessari hávaðafram-
leiðslu allri kom, að þeim mun
betur naut maður þess að ganga
um bæinn í morgunsárið. Þá voru
flestir farnir heim, ef ekki í faðm
fjölskyldunnar þá einhvers ann-
ars. Eftir lágu tómar ölflöskur,
brennivínsflöskur, rifnir kúreka-
hattar, pinnar af ís, bréf af puls-
um, franskar kartöflur, hálfétnir
hamborgarar og sannkölluð hátíð
hjá mávurn.
Hér og þar lágu menn sem virt-
ust hafa tekið sömu ákvörðun og
skáldið fyrrnefnda að fylgja kon-
ungi sfnum og lágu þeir dauðir.
En þeim var engin vorkunn því
einsog Færeyingarnir segja sjálf-
ir, eru það bestu Ólafsvökurnar
sem maður man minnst eftir.
Eöa einsog skáldið sagði:
Ólafsvakan er indælis fyrir-
tæki
allur bærinn kominn í fjórða
gír
ég nýt hennar líka sjálfur af
sönnum krafti
syng og tralla og skála við
menn og dýr.
Þar sem áður var kyrrð á götum
í görðum
glymur og dunar nóttin af alls-
konar noice
Hér og þar í kringum mann
krækjast saman
Kórintubréfin, Grettir og
Perúboys.
Sunnudagur 3. ágúst 1986 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 7