Þjóðviljinn - 10.08.1986, Blaðsíða 14

Tímarit
upplýsts
millistéttarfólks
Auður Styrkársdóttir, ritstjóri Þjóðlífs, hinumegin við
skrifblokkina
„Markmiðið að gefa út tímarit sem er vettvangur félagshyggjufólks", segir Auður Styrkársdóttir, ritstjóri Þjóðlífs. Mynd:
E.ÓI.
Hin öra þensla á tímarita-
markaðinum hefur ekki farið
fram hjá neinum. Stöðugt
skjóta ný líf upp kollinum og
virðast sum ætla að lifa af en
önnur geyspa golunni eftir
örfátölublöð. Flesteigaþessi
tímarit það sameiginlegt að
vera glæsileg á ytra borði og
oft á tíðum er erfitt að sjá mun
á innvolsi þeirra. Mannlíf, Nýtt
líf, Heimsmynd og Þjóðlíf eru
vissulega mismunandi hvað
áherslur á efnisval varðar, en
þó finnst manni stundum sem
munurinn sé ekki svo ýkja
mikill. Tímaritin blanda saman
léttmeti og þyngra efni, pólitík
og leikurum, tísku og fræði-
mennsku. Mottóið er:
Eitthvað fyriralla, konurjafnt
og kalla.
Nýlega hafa tvö tímarit lagt
upplaupana, annarsvegarLúxus,
en útgefendur þess segjast ætla
að bíða og sjá til á meðan þessi
bylgja gengur yfir, og hinsvegar
tískuritið Stíll, en af því kom bara
eitt tölublað út. Annað tölublað
Stfls var tilbúið í prentun þegar
ákveðið var að hætta við útgáfu.
Rekið á núllpunkti
Miklar sögusagnir hafa verið á
kreiki um erfiðleika á útgáfu
tímaritsins Þjóðlíf, sem hópur
félagshyggjufólks stendur að.
Auður Styrkársdóttir, ritstjóri
Þjóðlífs, segir þær sögur allar
mjög ýktar.
„Núna nýlega var kafað ofan í
fjármál tímaritsins, betur en áður
hafði verið gert, og kom þá í ljós
að staðan var alls ekki jafn slæm
og álitið hafði verið. Ástæðan
fyrir því, að fjárhagurinn var ekki
kannaður fyrr, er að uppgjör á
einu tölublaði tímarits tekur allt
að þrem til fjórum mánuðum.
Niðurstaðan úr þessari könnun
nú var sú að tímaritið er rekið
nokkurnvegin á núllpunkti, en
hinsvegar erum við með tölu-
verðar skuldir á okkur og er
stærsti bagginn vegna fyrsta tölu-
blaðs Þjóðlífs, en það seldist
lítið.“
Pað hafa gengið sögur um að
tímaritið vœri aðgefa upp öndina.
Hvað er hœft í því?
„Við sjáum enga ástæðu til
annars en að halda ótrauð áfram
þar sem reksturinn er kominn á
núllið. Á bakvið blaðið stendur
stór hópur hluthafa úr öllum átt-
um þjóðfélagsins, sem er tilbúinn
að taka á sig ómælda vinnu og
það eykur mjög lífsmöguleika
okkar ólíkt öðrum tímaritum, þar
sem ábyrgðin hvílir öll á herðum
eins eða örfárra aðila. Ég er því
bjartsýn og brött. Þetta dæmi
mun ganga upp.“
Talað var um að auka hlutafé
Þjóðlífs og var Björn Jónasson,
hjá Svörtu á hvítu, nefndur í því
sambandi. Hvernig standa þau
mál?
„Björn kom inn í félagið sem
hluthafi og situr nú í stjórn þess,
en ég vissi aldrei hvaða hópur
manna þetta var sem ætlaði að
fylgja honum inn, en sá hópur
hætti við. Ástæðuna veit ég
ekki.“
Hvað er hlutafé félagsins
mikið?
Ætli það sé ekki um ein milljón
króna, en þetta er sagt án ábyrgð-
ar. Hinsvegar er í lögum félagsins
talað um að hámark hlutafjár sé
þrjár milljónir króna.“
Til höfuðs öðrum
glanstímaritum
Hver er tilgangurinn með út-
gáfu tímarits einsog Pjóðlífs? Er
tilgangurinn sá einn að gefa út
tímarit, eða býr eitthvað annað að
baki?
„Ætli tilgangurinn sé ekki sá að
gefa út tímarit. Þjóðlíf varð þann-
ig til að hópur fólks, sem hafði
áhuga á að gefa út tímarit, tók sig
saman. Tímarit þetta átti að vera
til höfuðs öðrum „glanstímarit-
um“ og var ætlunin að tímaritið
hefði eitthvað að segja. Megintil-
gangurinn var og er að Þjóðlíf
verði vettvangur fyrir félags-
hyggjufólk, hvernig sem við svo
skilgreinum það. Eg efast ekki
um að í Sjálfstæðisflokknum sé
fullt af fólki, sem myndi kalla sig
félagshyggjufólk.
Tímaritinu er ætlað að fjalla
um þjóðfélagsmál á breiðum
grundvelli, pólitíska strauma og
stefnur, einnig í menningarmál-
um. Umfjöllunin á fyrst og fremst
að vera vönduð og á að velta upp
því nýjasta sem er að gerast á
þessum sviðum og jafnframt að
horfa til framtíðar."
Vandamál
að markera sig
Þetta hljómar allt vel og fallega,
en hvað er það sem skilur þetta
tímarit frá öðrum svipuðum tíma-
ritum? í Mannlífi og Heimsmynd
birtast einnig greinar og viðtöl
pólitísks eðlis, þar er einnig fjall-
að um nýja menningarstrauma. í
Mannlífi var ekki alls fyrir löngu
viðtal við Jón Baldvin Hannibals-
son og í síðasta tölublaði Þjóðlífs
skrifar sami Jón Baldvin lokaorð-
in. Svavar Gestsson hefur verið í
viðtali bœði hjá Mannlífi og Þjóð-
lífi og Svanur Kristjánsson átt
greinar í báðum blöðunum. Hver
er hinn eiginlegi munur?
„Munurinn felst fyrst og fremst
í því hvað talað er um og við
hverja. Hin tímaritin myndu t.d.
ekki taka upp umræðu um félags-
hyggjuna sem slíka, en það er
markmið okkar. Það hefur vissu-
lega verið vandamál hjá okkur að
markera okkur áþreifanlegar frá
hinum tímaritunum. Öll þessi
tímarit eru eins að útliti, prentuð
á glanspappír og öll í lit. Þá er
útgáfutíðnin sú sama, þau koma
öll út á tveggja mánaða fresti.
Með slíkri útgáfutíðni er ekki
hægt að taka virkan þátt í umræð-
unni og má eiginlega segja að
þessi tímarit séu tímalaus.
Minn draumur er að auka út-
gáfutíðni Þjóðlífs og breyta um
form og útlit. Gera það að virkari
vettvangi félagshyggjufólks og
þjóðmálaumræðu. Þetta er verið
að skoða núna og óvíst hvað kem-
ur út úr því. Það sem eftir er af
þessu ári mun Þjóðlíf koma út
með óbreyttu sniði og er næsta
tölublað væntanlegt í septemb-
er.“
2000 áskrifendur
Hvað er Þjóðlíf gefið út í stóru
upplagi?
„Það er gefið út í 8000 ein-
tökurn."
Hvað er hlutfall auglýsinga
stórt í blaðinu?
„Það er um 20% auglýsingar.
Þetta dæmi stendur vel undir sér.
Öllum kostnaði við blaðið er
haldið í lágmarki. Við höfum gert
mjög góðan samning um prentun
og öll vinna við blaðið eins ódýr
og hægt er að hafa hana. Þá er
yfirbyggingin eins lítil og mögu-
legt er. Auk mín starfa hér Mar-
grét Hálfdánardóttir, fram-
kvæmdastjóri, Ása Jóhannes-
dóttir, auglýsingastjóri, og Chri-
stine Carr, sendill og leiklistar-
nemi, en við missum hana í haust.
Þá höfum við auglýst eftir út-
breiðslustjóra. Allar greinar í
blaðinu eru aðkeyptar fyrir utan
það sem ritstjórinn skrifar.
Um tvö þúsund áskrifendur
eru að Þjóðlífi, þrátt fyrir að ekki
hafi verið unnið mikið að því að
safna áskrifendum, en nú erum
við að fara af stað með áskrif-
endasöfnun af fullum krafti."
Ekki
Reykjavíkurblað
Hvernig fólk kaupir og les
Þjóðlíf?
„Það hafa engar kannanir ver-
ið gerðar hverjir lesa og hverjir
kaupa blöðin, en við höfum
ákveðna tilfinningu fyrir hvernig
lesendahópur Þjóðlífs er saman-
settur. Það er einkum upplýst
millistétt, fólk með langskóla-
menntun, en það er mjög stór
hópur og lesendur okkar eru ekki
síður konur en karlar, sem sést á
áskrifendahópnum. Lesenda-
hópur Þjóðlífs er frekar í yngri
kantinum, fólk á milli tvítugs og
fertugs, og útbreiðslan er ekki
síðri úti á landi en í Reykjavík,
þannig að Þjóðlíf er ekkert
Reykj avíkurblað. “
Óttumst komu
nýrra miðla
Það hefur verið talað um að
tímaritin séu að eyðileggja auglýs-
ingamarkaðinn með undirboð-
um. Stundið þið slíkt?
„Nei. Við höfum ákveðna
verðskrá og eru auglýsingastof-
urnar með hana. Þær vita því að
hverju þær ganga þegar þær
skipta við okkur. Við höfum
heyrt þessar sögur en aldrei orðið
vör við það sjálf.“
En óttist þið ekki að auglýs-
ingamarkaðurinn muni þrengjast
nú með tilkomu nýrra miðla, eins-
og t.d. nýrra útvarpsstöðva og
sjón varpsstöðvar?
„Jú, við óttumst komu nýrra
miðla. Auglýsingakakan vex ekki
þó miðlum fjölgi. Hún stækkar
kannski eitthvað örlítið en það
hlýtur að koma að því að fyrir-
tækin haldi að sér höndunum.
Það er a.m.k. ljóst að auglýsinga-
baráttan er hörð og á eftir að
harðna enn. Það kemur niður á
öllum tímaritunum. Það má t.d.
merkja það að auglýsingar hafa
dregist saman hjá grónum tíma-
ritum. Sjálfsagt munu auglýsend-
ur skoða betur í framtíðinni hjá
hverjum þeir auglýsa og þá ætti
tímarit sem getur sýnt fram á ör-
ugga sölu og öruggan áskrifenda-
hóp, einsog Þjóðlíf, að vera góð-
ur kostur fyrir auglýsendur".
Lýðrœðishreyfingin
ekki markmiðið
Að lokum Auður. Er markmið
hópsins sem stendur að Þjóðlífi að
stofna þessa svokölluðu lýðrœðis-
hreyfingu, sem Svanur Kristjáns-
son talar um í grein sinni í síðasta
tölublaði Þjóðlífs?
„Nei, markmið hópsins er að
gefa út blað, en ekki að stofna
lýðræðishreyfingu. Þjóðlíf er
ekki málgagn og ekki háð neinum
ákveðnum flokki eða flokkum. í
Þjóðlíf eiga allir að geta skrifað,
meira að segja Hannes Hólm-
steinn Gissurarson, hafi hann
áhuga. Eina skilyrðið er að grein-
in sé nógu áhugaverð. Ef Svanur
ætlar að stofna lýðræðishreyfingu
þá gerir hann það utan blaðsins.
Það er hans einkamál.“
-Sáf
14 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 10. ágúst 1986