Þjóðviljinn - 12.07.1987, Blaðsíða 5

Áður en haldið er út á vatnið er brettið sett á „hermi" sem líkir eftir hreyfingum
vatnsins.
Við byrjum á því að sýna fólki
brettið og kenna því hvað hlutirn-
ir á því heita og kennum því að
setja það saman. Því næst setjum
við brettið á hermi sem líkir eftir
hreyfingum hafsins. Þar finnur
fólk nokkurnveginn fyrir því
hvernig brettið lætur í vatni. Svo
er bara farið út á vatn og við
reynum að leiðbeina fólki, en
fólk lærir þetta líka af æfingunni.
Er þetta ekki fokdýrt sport?
Stofnkostnaðurinn er nokkuð
hár. Líklega ekki hægt að fá
bretti, þurrbúning og segl fyrir
undir 45.000 kr. nýtt. Svo er hægt
að fara uppí 200.000 með toppg-
ræjum. Svo er hægt að fá þetta
ódýrara notað. En eftir að maður
er búinn að kaupa þetta, þá er
kostnaðurinn ekki svo mikill.
Engin leið að hœtta!
Er mikill áhugi á þessari íþrótt
hér á landi?
Já, það eru mjög margir sem
hafa áhuga og þegar menn hafa
einu sinni fengið bakteríuna, þá
er engin leið að hætta. Þegar
menn hafa náð því sem kallað er
„plan“, þ.e. þegar aðeins aftasti
hluti brettisins snertir vatnið, þá
er mótstaða mjög lítil og hægt að
ná miklum hraða og þá verður
ekki aftur snúið og menn fá bakt-
eríuna. Flestir hafa kynnst þessu í
útlöndum og þegar þeir hafa
komið heim vilja þeir halda
áfram, en það hefur ekki verið
svo gott.
Hvernig er með aðstæður fyrir
seglbrettamenn?
Það er nú varla hægt að tala um
nokkra aðstöðu. Við vorum í
Nauthólsvík, en það er nú ekki
mjög snyrtilegt þar. Nú erum við
að mestu komnir á Elliðavatn og
Hafravatn. Svo er hægt að vera á
Rauðavatni og víðar. En við höf-
um enga alvöru aðstöðu, höfum
verið nægjusamir.
Ekki hœttulaust
Er þetta ekkert hættulegt?
Þetta er ekki hættulaust, en
samt er margt hættulegra. Maður
getur komið í veg fyrir hlutina
með góðum undirbúning. Vera í
góðum galla og með vesti og að
sjálfsögðu ekki fara út á vatn í
óhagstæðu veðri. Það getur t.d.
verið hættlegt að fara út á vatn ef
vindur er af landi. Þá getur mann
rekið út á opið haf.
Svo getur maður alltaf lent í ein-
hverjum svaðilförum.
Við vorum td. einu sinni í
Skerjafirðinum og ég var á litlu
bretti. Svo brotnaði ugginn af hjá
mér og mig rak stjórnlaust. Og
einmitt á sama tíma rákust tveir
saman, þannig að enginn tók eftir
mér og ég kominn á fulla ferð út á
Álftanes! En það bjargaðist og ég
komst á land hjá flugvellinum.
En flestir sem hafa reynslu vita
hvernig á að bregðast við.
Of mikið logn
Er þetta keppnisíþrótt?
Þetta er vissulega keppnisí-
þrótt, en við höfum þó ekki náð
að keppa neitt að ráði. Það er
búið að skipuleggja nokkur mót
og til þess að geta keppt þurfum
við a.m.k. þrjú vindstig. Það hef-
ur bara oftast verið logn þegar við
ætlum að keppa.
En hvað fær maður útur þessu?
„Kikkið“ er að fara á fullri ferð
um vatnið. Láta stjórnast af vind-
inum og leika sér að náttúrunni.
Það er frábær tilfinning og nokk-
uð sem allir ættu að reyna.
Á kafi í Elliðavatni
Eftir að hafa rætt við Hrafnkel
fannst mér rétt að reyna þetta
sjálfur svo ég hefði einhverja
reynslu af þessu. Hrafnkell leiddi
mig í allan sannleikann um
brettið og eftir að hafa staðið
smástund á herminum taldi ég
mig færan í flestan sjó, a.m.k.
Elliðavatnið.
En ég komst snemma að raun
um það að þetta er enginn hægð-
arleikur. Helv... seglið var alltaf
að þvælast fyrir mér og oftar en
ekki dró það mig í kaf og á bakk-
anum sat vatnshræddur ljós-
myndarinn skellihlæjandi og
myndaði ófarir mínar í gríð og
erg. En smátt og smátt tókst mér
að ná betri tökum og undir leið-
sögn Hrafnkels komst ég fyrstu
metrana. Þá skildi ég hvað hann
átti við þegar hann talaði um til-
finninguna að láta vindinn ráða
ferðinni. En mér tókst þó ekki að
halda mér lengur á ferð en nokkr-
ar sekúndur í senn.
Eftir þessa ferð veit ég vissu-
lega margt um seglbretti og
myndi jafnvel telja mig nokkuð
fróðan um þau mál. En ég fékk
einnig svar við annarri spurningu
sem ég hafði lengi verið að velta
fyrir mér: Hvernig Elliðavatnið
er á bragðið!
-Ibe
Texti: Logi Bergmann Eiðsson
Myndir: Einar Ólason
Sunnudagur 12. júlí 1987 ÞJÓÐVILJINN - SIÐA 5
Hrífurnar svífa
Það er merkilegt að í þeirri
einu grein frjálsra íþrótta sem
íslendingar eiga afreksmenn
á heimsmælikvarða eru tveir
til alls líklegir. Einar Vil-
hjálmsson og Sigurður Ein-
arsson eru báðir komnir
framarlega á heimslistann í
spjótkasti - Einar bætti ís-
landsmetið í 82,10 metra um
síðustu helgi og Sigurður
kastaðiífyrstaskipti yfir 80
metrana á miðvikudagskvöld-
ið.
Stórmótin vinnast á 82-84
metrum allajafna þannig að ekki
er víst að við þurfum að bíða lengi
eftir enn betri fregnum af þeim
félögum, sem báðir eru greini-
lega búnir að ná góðum tökum á
nýja spjótinu.
Til að íþróttagrein nái veru-
legum vinsældum þurfa að vera
til afreksmenn sem ná langt og
vekja athygli. Einar og Sigurður
eru fyrirmyndir margra ung-
menna í dag og nú í vikunni fylgd-
ist ég einmitt með skemmtilegum
tilþrifum krakka í unglingavinnu
sem dunduðu sér við að kasta
hrífum, með fagmannlegum
spjótkaststilburðum, á meðan
enginn verkstjóri var nálægur!
Það voru reyndar fleiri ljósir
punktar í frjálsum íþróttum í vik-
unni, Erlingur Jóhannsson sló ís-
landsmetið í 400 m hlaupi á
Bislet-leikunum í Osló og
kvennalandsliðið í sjöþraut varð
ekki í neðsta sæti C-riðils Evr-
ópukeppninnar í Madríd.
Ég nefndi stórmálið í hand-
knattleiknum í síðasta íþrótta-
spegli, brottvísun íslands úr
heimsmeistarakeppni stúlkna 20
ára og yngri. Það furðulega hefur
gerst að fjölmiðlar hafa lítið sem
ekkert sinnt málinu í vikunni, að-
eins Ríkisútvarpið og Þjóðviljinn
fjölluðu um það á frumstigum
þess. Hér er fjölmörgum spurn-
ingum ósvarað - afhverju þessi
þögn og áhugaleysi?
Héðinn Gilsson, Hafnfirðing-
urinn hávaxni og efnilegi, hefur
hafnað tilboði frá sjálfum meist-
urum Vestur-Þýskalands í hand-
knattleik, Tusem Essen. Yfirveg-
uð afstaða hjá þessum 19 ára
gamla pilti, hann ætlar greinilega
ekki að flana að neinu og FH-
ingar njóta krafta hans áfram
næsta vetur. Héðinn á framtíðina
fyrir sér og fær eflaust fleiri slík
tækifæri þegar fram líða stundir.
Spennan helst í 1. deildinni í
knattspyrnu eftir jafntefli Vals og
KR á mánudagskvöldið. Miðað
við toppleik og þá taugaspennu
sem því fylgir var leikurinn
skemmtilegur og jákvæður fyrir
íslenska knattspyrnu. Hvorugt
liðið sætti sig virkilega við jafn-
tefli og þess vegna ríkti raf-
mögnuð spenna allan tímann.
Þriggja stiga reglan stendur fyrir
sínu, liðin átta sig á því að jafn-
tefli er lítill ávinningur. Vals-
menn virkuðu heilsteyptari og
líklegri meistaraefni, KR-ingar
eru með reynsluminna lið, en
þeir hafa ekki verið sterkari í tvo
áratugi. Annars mega bæði þessi
lið líta um öxl og hafa góðar gæt-
ur á meisturum Fram sem eru
greinilega að sækja sig eftir slaka
byrjun.
Víkjum aðeins að þeim sem
sjaldan eru í fréttum nema þegar
þeir gera eitthvað af sér. Dómar-
ar eru vinsæll skotspónn leik-
manna og áhorfenda og Þorvarð-
ur Björnsson fékk ýmislegt að
heyra á leik Vals og KR. Hann
dæmdi leikinn samt nokkuð vel
og hafði góða stjórn á honum. En
þetta var hans fyrsti leikur síðan
hann dæmdi 3. deildarleik 20.
júní. Dómarar þurfa á leikæfingu
að halda, ekki síður en leikmenn,
Héðinn Gilsson - hafnaði tilboði frá
sjálfum Þýskalandsmeisturunum í
handbolta!
Sigurður Einarsson - kastaði í
fyrsta skipti yfir 80 metra með nýja
spjótinu og er til alls líklegur.
Einar Vilhjálmsson - óvanalegt að
íslendingar eigi tvo keppnismenn í
sömu grein á heimsmælikvarða!
og því skýtur skökku við að þetta
langt skuli líða á milli leikja hjá
þeim. Þorvarður sagði mér ein-
mitt þann 20. júní að hann væri
fylgjandi því að A-dómurum yrði
fækkað úr 15 í 10 og þetta sjón-
armið á vaxandi fylgi að fagna.
Sex 1. deildarleikir á ári er of lítið
fyrir A-dómara, sérstaklega þeg-
ar þeir fá lítið af verkefnum í
neðri deildunum í millitíðinni.
Með fækkun myndi samkeppnin
milli dómara aukast og þeir sem
virkilega hafa metnað og áhuga á
því að standa sig fengju tækifæri
til að bæta við sig og taka fram-
förum.
Önnur tíðindi úr knattspyrn-
unni voru þau helst að FH vann
loksins leik í 1. deild og er ekki í
alveg jafn vonlausri stöðu og
áður. En fallstimpillinn er á FH
og Víði þessa stundina og bæði
eiga erfið verkefni fyrir höndum.
f Mjólkurbikarnum vekur helst
athygli góð frammistaða liðanna
af Norðurlandi sem nú eru þrjú í
8-liða úrslitum. Þau hafa sjaldan
náð að setja svip sinn á bikar-
keppnina en kannski verður nú
loks breyting á því. Sjálfir bikar-
meistararnir, Skagamenn, eru
fallnir og það á heimavelli, og því
ljóst að nýtt lið hampar hinum
glæsilega Mjólkurbikar í haust.
Heppnin var ekki með Fram,
Val og ÍA þegar dregið var til 1.
umferðar Evrópumótanna á
fimmtudaginn. Oll fengu þau
miðlungssterka andstæðinga sem
þau eiga litla möguleika á að slá
út, en trekkja tæplega að sér mik-
inn fjöida áhorfenda. Það eru
ekki alltaf jólin og Juventus!
Körfuknattleikssambandið er
að vandræðast með fjölda liða í
úrvalsdeildinni næsta vetur eftir
brotthvarf Framara. Níu lið
höfðu verið ákveðin, nú er rætt
um hvort þau eigi að vera átta.
KKÍ ætti að fara að dæmi KSf og
HSÍ og festa töluna við tíu, en
ekki vera að velta því fram og til
baka hvort frambærileg lið séu
sjö, átta eða níu. Fram hefur
komið að Breiðablik hafi lítinn
áhuga á að leika í úrvalsdeild þótt
það standi til boða - félag sem
sýnir slíkt metnaðarleysi ætti þá
bara að einbeita sér að því að
taka þátt í firmakeppni. Tíu lið
þýðir 18 leikir og síðan úrslita-
keppni fjögurra efstu. Færri
mega leikir varla vera á sex mán-
aða leiktímabili. Þó staðan í dag
sé sú að tíunda lið úrvalsdeildar
eigi kannski lítið erindi í hana má
ekki einblína á það heldur þróun-
ina næstu ár. Með eðlilegum
færslum tveggja liða í senn milli
deilda ætti að vera hægt að stuðla
að aukinni breidd í íslenskum
körfuknattleik - ekki er vanþörf
á því.
Landsmót UMFÍ stendur nú
yfir á Húsavík. Mótið hefur verið
fært í nútímalegra horf en áður
var, flestir hafa tekið því með
fögnuði en eldri ungmennafé-
lagar láta í ljós efasemdir.
Reynslan af þessu móti verður að
leiða í ljós hvort stökkið hafi ver-
ið of stórt, eða hvort hér sé fund-
ið framtíðarfyrirkomulag. Kostir
og gallar verða metnir í mótslok
en gestir Húsvíkinga hafa líklega
flestir um annað að hugsa.
ÍÞRÓTTASPEGILL SRDssom