Þjóðviljinn - 12.07.1987, Blaðsíða 16

POPPSÍÐA
Europe kom, sá og sigraði!
Á rólegu nótunum
Shelleyan Orphan er að öllum
líkindum ein af þeim sveitum sem
fáir hér á landi hafa enn sem
komið er heyrt mikið af. í Bret-
landi er þessi sveit eitt af þeim
nýju nöfnum sem hvað mest hef-
ur verið rætt um, í þarlendum
tónlistartímaritum, og hafa
breskir gagnrýnendur keppst við
að draga fram stóru lýsingarorðin
til að Iýsa yfir ánægju sinni með
þessa sveit. Eftir að hafa heyrt
nýjustu afurð hennar verð ég nú
samt sem áður að lýsa undrun
minni á því hve opnum örmum
Shelleyan Orphan hefur verið
tekið af þeim.
Þessi nýjasta plata þeirra er að
mínum dómi svo sem ekki verri
en margt annað, en það hrós sem
hellt hefur verið yfir hana finnst
mér þó ekki alveg eiga rétt á sér.
Hér er á ferðinni róleg plata þar
sem þó er reynt að brydda upp á
nýjungum og tekst oft ágætlega.
Sérstaklega hvað það varðar að
halda athygli hlustandans vak-
andi, sem oft er erfitt með þessa
tegund af tónlist. Það er líka oft á
tíðum hrein unun að hlusta á
sönginn. Samt var eins og
eitthvað vantaði; þessi plata féll
ekki að mínum smekk. Til þess
fannst mér hún of mjúk og þannig
vil ég ekki hafa þá tónlist sem ég
PLÖTUDÓMUR
Ekki alls fyrir löngu kom út
platan „Live Hypnobeat Live“
með hljómsveitinni The Woo-
dentops. Þessi ágæta sveit, sem
verið hefur að vekja á sér æ meiri
athygli á undanförnum mánuð-
um, er nú þegar orðin nokkuð
þekkt hér á landi og því ætti það
að vera aðdáendum hennar gleði-
fréttir að þessi nýja plata þeirra,
sem inniheldur 10 lög, sannar hve
verulega góð hljómsveitin er.
Það er því miður allt of algengt að
hljómleikaplötur séu svo að segja
nákvæmlega eins og stúdíóplöt-
urnar og stundum finnst manni
sem klappinu hafi bara verið bætt
inní á eftir.
Þetta er ekki tilfellið á þessari
nýju hljómleikaplötu þeirra fé-
laga. Reyndar er nokkuð ólíku
saman að jafna þessari plötu og
því sem maður hafði áður heyrt
með The Woodentops. Keyrslan
og krafturinn er hér til að mynda
ívið meiri og ekki ber á öðru en að
leikgleðin geisli af þeim félögun-
um. Stærsti gallinn við plötu eins-
og þessa er síðan sá að þegar um
jafn unga hljómsveit og The Wo-
odentops er að ræða verða lögin
sem úr er að velja að sjálfsögðu
aldrei jafn fjölbreytt og hjá
hljómsveit sem starfað hefði
lengur. Þess vegna held ég að
þetta verði kannski ekki vinsæl-
asta plata The Woodentops né sú
þeirra sem talin verður best.
Þrátt fyrir það er hún örugglega
ein af þeim plötum sem þeir, sem
áhuga hafa á hressu og áheyrilegu
popprokki, ættu að næla sér í.
undanförnum mánuðum. Þær
þungarokkssveitir sem leikið
hafa hér á landi eru reyndar telj-
andi á fingrum annarrar handar
og er orðið langt síðan sú síðasta
lagði upp laupana. En ekki bar á
öðru en áhorfendur létu sér vel
líka það sem í boði var.
Því skal heldur ekki leynt að
skipulagningin var með ágætum:
Langur fyrirvari hafður á komu
sveitarinnar og miðasala löngu
hafin. Þetta skilaði sér líka, því
5500 manns mættu til þess að
berja sænsku sveinana augum og
var því uppselt. Klukkan 10
stundvíslega hófust tónleikarnir
og stóðu yfir í eina og hálfa
klukkustund. Hljómsveitin
keyrði í gegnum prógram sem
mér fannst reyndar ekki alveg
nógu vel samansett, en það verð-
ur víst að fyrirgefast því þegar
maður hefur barið augum nöfn
eins og Van Halen og Ozzy Osbo-
urne er ekki að furða að saman-
burðurinn verði Europe í óhag.
held að mér sé óhætt að
fullyrða að þeir hafi ekki verið
margir í salnum (amk. sá ég eng-
an) sem ekki virtust hrífast af
hinu kraftmikla rokki Europe.
Ekki spillti fyrir að hljómburður-
inn var með besta móti í Höllinni.
Lög eins og „Rock the Night“
„The Final Countdown" (sem að
sjálfsögðu vakti hvað mesta
hrifningu) dundu á áhorfendum
og allar vangaveltur um það
hvort hér væri á ferðinni popp-
hljómsveit svifu út í veður og
vind. Þeir sýndu það líka allir
strákarnir í bandinu að þeir
kunna mætavel á hljóðfærin sín
og fluttu sólóin hvert á fætur öðru
fyrir áhorfendur sem létu sér vel
líka.
Sem sagt vel heppnaðir hljóm-
leikar þar sem íslenskir áhorfend-
ur fengu að berja augum og
eyrum eina af betri þungarokks-
sveitum dagsins í dag og nú er
bara að vænta komu A-ha.
Shelleyan Orphan-. Helleborine
hlusta á, en aftur á móti gæti ég
vel ímyndað mér að fyrir þá sem
hlusta á slíka tónlist sé þetta góð
plata. Samt verð ég að álíta að
hér sé ekki gripur sem eigi eftir að
gera nafn Shelleyan Orphan stórt
á íslandi. Það sem gengur vel
annarsstaðar þarf ekki alltaf að
falla vel í kramið hér.
Hresst
■25fflEÍ?*
ypn obeatLive
Síðastliðinn mánudag tróð upp
í Laugardalshöll ein af þeim
hljómsveitum sem kenna sig við
þungarokk og gert hafa það gott á