Þjóðviljinn - 08.11.1987, Blaðsíða 2

SPURNING
VIKUNNAR
Hver verður næsti for-
maður Alþýðubanda-
lagsins?
(Spurt í Rúgbrauðsgerðinni).
Ólafur Ragnar Grfmsson
landsfundarfulltrúi frá Seltjarnar-
nesi:
Ég hef þá djúpu tilfinningu vítt og
breitt um sjálfan mig að hann heiti
Ólafur.
Sigríður Stefánsdóttir
landsfundarfulltrúi frá Akureyri:
Ég er sannfærð um það og geri ráð
fyrir því og fjölmargir sögðu mér það í
síma norður að það yrði einhver kona
frá Akureyri.
Svavar Gestsson
landsfundarfulltrúi frá Reykjavík:
Ha? Ég hélt... Er eitthvert rugl? Hef
ég misst eitthvað úr? Er ég ekki enn-
þá...?
Hjörleifur Guttormsson
fulltrúi frá Neskaupstað:
Mig grunar að einhver sé að reyna að
brjótast til valda. Ég fordæmi það ein-
dregið og harma. Að hugsa sér
ósvífnina! Á undan mér!
Guðrún Helgadóttir
landsfundarfulltrúi frá
Reykjavík:
Ha, ha, ha. Ef enginn nennir því ann-
ar verð ég bara að gera það sjálf. En
það er eins og venjulega með þessa
bullukolla í flokknum, koma sér aldrei
saman um það sem ég vil.
Mikhail Gorbatsjof
veðurtepptur í Moskvu:
Ef þessir félagsfræðingar frá ísafirði
geta ekki komið sér saman, pere-
strojka, glasnost, þá skal ég senda
Raísu ...
Kjósið
Frambjóðandann!
Ég, Skaði, hef aldrei vanið mig á að skipta mér af vandamál-
um annarra. Þannig lít ég svo á að framhjáhald og fyllerí félaga
minna í heita pottinum sé mér óviðkomandi og ég skelli mér
yfirleitt í 200 metrana a la Denné ef eitthvað slíkt ber á góma.
Eins hef ég látið undir höfuð leggjast að bera fram formlegar
kvartanir vegna samkvæmis- og stóðlífs sem viðgengst hjá
nágrönnum mínum og hef ekki einu sinni látið mér til hugar
koma að skrifa lesendabréf um þá óáran. Hver er sjálfum sér
næstur, eins og einn fyrrverandi formaður í flokknum mínum
orðaði það svo snilldarlega.
Lesendur geta foví sjálfir metið alvöru málsins, þegar ég,
Skaði, flokksbundinn og flokkshollur sjálfstæðismaður, sting
niður penna til að skrifa meðmælabréf með Frambjóðanda í
Kommúnistaflokknum. En undrist ekki, lesendur góðir, því þeg-
ar grannt er skoðað er það ekki minna mál fyrir okkur sjálfstæð-
ismenn hver velst til æðstu metorða í Kommúnistaflokknum, en
þá sem enn streða við að halda lífi í þessum volaða flokki.
Þannig er, svo ég gerist ögn heimspekilegur, þannig er sem
sagt að lífið þrífst alls ekki án andstæðna. Líf og dauði er þar
nærtækt dæmi um eins og sóknarpresturinn minn, hann séra
Þórir, hefur margoft bent á. Lífið þrífst sem sagt ekki án
dauðans, Ijósið ekki án skuggans - og flokkurinn minn ekki án
kommúnistanna. Hann Steini minn var nú eitthvað að þusa um
það í vor að Sjálfstæðisflokkurinn okkar hefur fundið sér nýja
andstæðu, sumsé manninn hennar Bryndísar úr barnatíman-
um, en slíkt er vitaskuld hin argasta firra. Það kom sorglega á
daginn í kosningunum þegar báðir töpuðu - við og kommarnir.
Til þess að koma aftur á þeirri verkaskiptingu sem tíðkast hefur
er nauðsynlegt að fyrirbyggja að Kommúnistaflokkurinn liðist í
sundur eins og vélarvana skip í ölduróti lífsins ...
Þess vegna, góðir lesendur, tilkynni ég, Skaði, að Frambjóð-
andinn erfundinn. Og Frambjóðandinn ervitaskuld dándimað-
ur vikunnar. Ég vona að þessi orð mín berist í tíma til þeirra sem
á laugardagsmorgni hafa framtíð tveggja flokka á sínu valdi.
Ég viðurkenni fúslega að ég er vel kunnugur Frambjóðand-
anum, en það er þó ekki vinskapur sem ræður því að ég styð
hann - heldur miklu framur sú reynsla af honum sem hefur sýnt
að Frambjóðandinn er mikil mannkostapersóna, eins og kom
raunar strax í Ijós á skólaárum okkar. Og vel á minnst: Fram-
bjóðandinn er fæddur á ísafirði eins og fleiri frelsarar þessa
flokkakerfis. Lagður í jötu og allt það.
Við sem kynntumst Frambjóðandanum í skóla vorum fljót að
sjá að þar var mikið efni. Frambjóðandinn var hvers manns
hugljúfi, án þess að hafa sig mikið í frammi, var einatt í farar-
broddi í félagslífinu en sinnti þó fyrst og fremst náminu af þeirri
elju sem hefur einkennt öll störf Frambjóðandans allar götur
síðan. Aldrei gleymi ég þeirri stundu þegar ég heyrði Frambjóð-
andann fyrst halda ræðu. Gullnir lokkarnir féllu niður á axlirnar
og það glampaði fagurlega á lítið eitt uppbrett nefið. Frambjóð-
andinn var að bjóða sig fram sem bekkjarformaður, en náði
vitaskuld ekki kosningu, enda var Frambjóðandinn þá þegar
óhemjuvinsæll og hafði stuðning krakka úr öllum bænum.
Síðan skildi leiðir um hríð en á ofanverðum táningsaldri frétti
ég, mér til mikillar gleði, að Frambjóðandinn væri genginn í
Heimdall og vænti ég mikils, enda hafði Frambjóðandinn enn
einu sinni sannað hæfileika sína í Verslunarskólanum. Ég vissi
að þar hafði flokknum áskotnast Frambjóðandi til allra emb-
ætta, enda fór það svo að Frambjóðandinn náði hvergi kjöri á
mjög glæsilegan hátt.
Vonbrigðin urðu þess vegna enn meiri þegar ég frétti að
Frambjóðandinn hefði yfirgefið flokkinn okkar og væri kominn í
Framsókn. Og fljótlega fór ég að heyra góðar sögur af Fram-
bjóðandanum úr þeim herbúðum, enda varð frami Frambjóð-
andans einkar glæsilegur og endaði með að hann sagði Fram-
sóknarflokkinn úr sér genginn. Jafnframt þessu lagði Fram-
bjóðandinn stund á nám og kennslu og ereini Frambjóðandinn,
trúlega í heiminum öllum, sem hefur náð að kenna sjálfum sér.
Frambjóðandinn hefur víða komið og hefur fjölþætta reynslu,
bæði í heimsmálum og sveitarstjórnarmálum. Og Kommún-
istaflokknum var það sannarleaur kvalreki þegar Frambjóð-
andinn gekk til liðs við hann. Eg, Skaði, vissi að þar hafði
Frambjóðandinn fundið sinn flokk og öfugt - og að brátt myndu
svalir vindar hreinsa út fýluna í kommagenginu.
Ég fullyrði að stuðningurinn við Frambjóðandann er breiður,
mjög breiður, þó svo gamla forystan vilji ekkert um hann vita og
þjóðin hafi aldrei heyrt minnst á Frambjóðandann til þessa.
Ég fullyrði að eina lífsvon kommúnista er að kjósa Frambjóð-
andann - og marka með því tímamót í sögu íslenskra stjórn-
mála! Því aldrei fyrr hefur Frambjóðandi verið kjörinn formaður í
íslenskum stjórnmálaflokki! Fram þjáðir og allt það! Kjósið
Frambjóðandann!!
„Og þarna lá hún... risastór górilla. Og Lúlli sagði
sisona: Heldurðu að hún só dauð eða bara sof-
andi?“
*
„Jæja, krakkar mínir. Nú ætlar hann Steini aö
segja okkur hvað hann fann sniðugt í fjöruskoðun-
arferðinni síðasta vor...“