Þjóðviljinn - 15.11.1987, Blaðsíða 13

UOBVIUINN
c/o Skúmaskotið
Síðumúla 6
108 Reykjavík
Umsjón:
Nanna Dröfn
SigurdórscJ.
Nú skuluð þið semja sögu við myndirnar og senda okkur. Við veljum
síðan bestu sögunaog veitum verðlaun. Verðlaunahafinn fær þau send
heim til sín, en þá verðið þið að muna að skrifa fullt nafn og heimilis-
fang.
Hérna kemur framhaldið á
sögunni frá því í síðasta blaði, um
Afa káta og töfrastafinn hans:
Afi káti
og töfra-
stafurinn
hans
toguðu af öllum kröftum, allir
þrír, eu það fór allt á einn veg -
jómfrú Geðgóð var svo vel í skinn
komið að þeir fengu henni ekki
haggað, þaðan af síður að þeir
gætu reist hana á fætur.
„Þetta dugar ekki,“ sagði Jón
bóndi. „Eg verð að komast á
markaðstorgið með næpurnar
mínar - en ég kemst bara ekki...“
„Og það er beðið eftir mér á
lögreglustöðinni,“ varð lögreglu-
þjóninum að orði. „En ég kemst
bara ekki heldur..."
„Og ég verð að komast upp úr
forarpollinum,“ kjökraði jómfrú
Geðgóð. „En ég kemst það
ekki...“
Afi káti horfði á þau og velti
vöngum vandræðalega. En allt í
einu kom brosglampinn bjarti í
augun honum, því að nú hafði
honum komið í hug snjallræði.
sem hann var ekki í neinum vafa
um að mundi duga.
Hann hljóp við fót upp garð-
stíginn og inn í litla húsið sitt að
sækja göngustafinn sinn - töfra-
stafinn - og svo hljóp hann við fót
niður garðstíginn og út að forar-
pollinum.
„Sjáum nú til jómfrú Geð-
góð,“ mælti Afi káti heldur en
ekki hróðugur. „Taktu nú báðum
höndum hérna í krókinn á stafn-
um mínum, og svo toga ég í hinn
endann. Nú skulum við sjá hvort
það gengur ekki...“
Jómfrú Geðgóð tók báðum
höndum um krókinn á töfrastafn-
um. Afi káti togaði í hinn
endann, en Jón bóndi og lö-
gregluþjónninn horfðu á. Og nú
skipti það engum togum - Afi
káti kippti jómfrú Geðgóð, fyrst
upp úr forarpollinum og síðan á
fætur. Hún var ómeidd, blessuð
jómfrúin, en gegnblaut og forug,
eins og við var að búast.
Og nú gat Jón bóndi haldið
áfram ferðinni og komið næpun-
um sínum til sölu á markaðstorg-
ið. Og lögregluþjónninn steig aft-
ur á bak reiðhjólinu sínu og ók
eins og byssubrenndur á brott,
því að það var beðið eftir honum
á lögreglustöðinni.
En jómfrú Geðgóð þáði gott
boð Afa káta og fylgdist með
honum heim í litla húsið hans.
Þar settist hún við arineldinn, og
sat þar þangað til hún var orðin
skraufþurr aftur, en Afi káti hit-
aði handa henni kaffisopa, svo
henni hlýnaði aftur fyrir brjóst-
inu, blessuninni. Og Afi káti var
kátari en nokkru sinn fyrr, því að
enn einu sinni hafði töfrastafur-
inn komið í góðar þarfir, en jóm-
frú Geðgóð varð svo geðgóð aft-
ur, að hún lék við hvern sinn fing-
ur og hló dátt að öllu saman.
Já, það getur komið sér vel að
eiga töfrastaf...
Það skiptast á skin og skúrir á myndinni hennar Þórdísar sem hún sendi okkur. Þórdís er 8 ára og hún fær í verðlaun
bókina Sólarblíðan, Sesselía og mamman í krukkunni, eftir Véstein Lúðvíksson. Mál og menning gefur bókina út.
TUR
Verslunarstjórinn kemur aö
máli viö forstjórann: Ég hef
veitt því athygli að ungfrú
Jóna, sem vinnur í sælgætis-
deildinni, étur af vörunum.
- Nú, einmitt. Þá skulum við
flytja hana yfir í járnvörudeild-
ina.
- Hænan mín erfársjúk, sagði
bóndinn við dýralækninn.
Hún er með svo háan hita að
hún verpir harðsoðnum eggj-
um.
SKRY
Rögnvaldur réttir hárkolluna
sína inn um dyrnar á hár-
greiðslustofunni og segir:
Gerðu svo vel að greiða mér,
ég kem aftur eftir tuttugu mín-
útur.
UTLA BLÖMtP
Hún Unnur Helga Jónsdóttir sendi Skúmaskotinu þessar skemmtilegu
sögur. Unnur Helga er 8 ára og á heima í Mýrartungu II í Reykhóla-
hreppi. Skúmaskotið þakkar henni kærlega fyrir og hún fær senda
bókina: Ég vil líka fara í skóla, eftir Astrid Lindgren, en Mál og
menning gefur út.
Einu sinni var lítið blóm sem var svo einmana. Það
virti enginn litla blómið fyrir sér, en allir virtu öll hin
blómin. Einn dag kom lítil stúlka hún stoppaði rétt
hjá mér og var að horfa á annað blóm, þá sneri hún
sér aðeins við og sá mig og henni fannst ég vera svo
mikið krútt, hún sleit mig varlega upp með rótum.
Hún flýtti sér heim til sín og lét mig í blómapott og út
ásvalir- cjv&e