Þjóðviljinn - 15.11.1987, Blaðsíða 15

Bjartmar eins og uxi, enda hugsi - þetta er annars ekki illa meint...
Ljósm. E.ÓI.
Björk er ekki síður brjóstgóð en hin ameriSKa siansysnr nennar (nvaua
karlrembusvín skrifaði þennan myndatexta...?) Ljósm. Sig.
S vanir
og aðrir
söngfuglar
Grafík í góðu yfiriæti
meðal hinnar týndu
kynslóðar. Ljósm. E.ÓI.
Af löngu liðnum tónleikum.
Fimmtudagskvöldið 5. nóvember
1987. Tónleikar. í Hollywood og í
M.H. Góð ráð dýr, og ég
staurblankur. En svo kom þetta
allt af sjálfu sér fyrir rest. Það var
nebblega þannig að ég komst
ekki útúr húsi fyrr en seint og um
síðir, ef ástæðum sem ég nefni
ekki hér. Nefni barayfirleitt
hvergi. Enda kemur það engum
við, af hverju ég kemst ekki að
heiman fyrr en um seinan. En ég
sá semsagt frammá það, að ekki
væri ýkja mikið eftir af tónleikun-
um íM.H. loksins þegarmértókst
að draga minn þunga rass uppúr
mjúku hægindi stofunnar minnar
(sem er ægilega kósí) svo ég
skellti mér bara i Hollý. Þar var
barinn líkaopinn, en slíkterveru-
lega hagstætt ef maður verður
þyrstur. Og ég verð alltaf svo
þyrsturátónleikum. Égfórsem-
sagt í Hollywood að hlustaá
Bjartmar, Grafík og kannski
Rauða fleti. Ég vissi nefnilega af
ágætri manneskju í M.H., sem ég
gæti pumpað svona eftirá. Og
það gerði ég. Og það held ég.
Og þetta kom útúr því (eða
svona hérumbil): Draumurinn
(sá svart/hvíti) var bara helvíti
góður. Sagði hún. Og ég vissi það
auðvitað, enda forfallinn aðdá-
andi einsog lesendur hafa eflaust
orðið varir við. En keyrslan var
semsagt góð, og ekki merkjan-
legt að þeir hafa vart stigið á svið
svo vikum og mánuðum skiptir.
Og svo kom að Molunum. Sykur-
molunum semsagt. Og ein-
hvernveginn fékk þessi ágæta
manneskja, sem lýsti þessum
ágætu tónleikum fyrir mér, það á
tilfinninguna, að sálin væri ekki
alveg á svæðinu. Eða sviðinu.
Þeir hljómuðu svona hálfpartinn
einsog á æfingu sagði hún. Að
vísu er mér ekki kunnugt um að
hún hafi nokkru sinni mætt á
æfingu hjá Sykurmolunum, en
þetta var semsagt það sem henni
fannst. Svona eins og molafólkið
væri ekki með allan hugann við
það sem það var að gera þá stund-
ina. Kannski að hugsa um
heimsfrægðina. Nú eða kannski
að vera góð við Svanina sem á
eftir komu, því þeir vildu jú ekki
hafa Molana í upphafi af því þeir
héldu að þeir (þ.e.a.s. Molarnir)
yrðu miklu betri. En þetta var
víst alveg ágætt hjá þeim samt.
Ekki alveg jafn sannfærandi og
Draumurinn, en býsna gott.
Varð reyndar betra eftir því sem
hún velti þessu lengur fyrir sér.
Ætli þetta verði ekki bara bestu
tónleikar í heimi eftir að hún hef-
ur hugsað málið í svona mánuð í
viðbót...
Og svo kom númer kvöldsins;
The Swans. Þau stigu á stokk og
hófu upp raust sína með miklum
látum. Ekki vissi heimildarkona
mín hvort eyrnabólga eða míg-
reni væru algengir sjúkdómar
meðal tónleikagesta, en altént
hvarf meirihluti þeirra á brott í
fyrstu tveim, þrem lögunum.
Desíbelin voru líka það mörg að
þau fylltu skarð þeirra auðveld-
lega. En þeir sem eftir sátu,
svona eins og þriðjungur, gróf-
lega áætlað, skemmtu sér hið
besta. Og mín manneskja sagði
að þetta hefði einhvernveginn
verið ofboðslega einhvernveginn
svona tjáningarfullt. Orð sem ég
hef ekki séð á prenti neinsstaðar,
en nú er semsagt svo komið.
Þetta var mjög tjáningarfullt.
Læt ég lesendum það eftir að
ráða í þetta ágæta orð. En Gira
fór úr að ofan og Jarboe var að
missa niðrum sig kjólgopann og
stemmningin var svitakennd,
hitakennd ogmögnuð. Rafmögn-
uð. Baraassgoti gott band sagði
hún. Ég trúi því alveg ágætlega,
enda hefur þessi manneskja ekki
sagt ósatt orð um ævina, svo mér
sé kunnugt. Og tónleikunum
lauk um miðnættið. Þetta voru
víst ágætir tónleikar. En á meðan
þetta gerðist, var ykkar einlægur,
sem skrifaður er fyrir þessari
síðu, á leiðinni í -Hollý. Þangað
mætti ég klukkan 23.17 og var
Bjartmar rétt nýstiginn á svið. Og
sestur. Með gítarinn. Við míkró-
fóninn - hljóðnemann meina ég.
Og byrjaður að syngja. Hann tók
bara fjögur lög strákurinn, var
eitthvað hás. Það heyrðist samt
bara á milli laga, svona þegar
hann var að tala, söngurinn
hljómaði ágætlega. Og þetta
gekk askaplega átakalaust fyrir
sig hjá honum, lögin hans eru jú
yfirleitt afskaplega einföld og gít-
argripin voru því ekkert að vefj-
ast fyrir honum. Það var nú gott.
Góður strákur hann Bjartmar,
mér þætti ósköp leitt ef eitthvað
Svanasöngur; Gira uppá stól. Ljósm. Sig.
klikkaði hjá honum. En það
gerðist semsagt ekki. Hann bara
söng um týndu kynslóðina fyrir
týndu kynslóðina, týnda kynslóð-
in klappaði og Bjartmar fór í kaffi
og ég á barinn. Það er annars al-
veg svakalegt hvað ég drekk.
Hafiði ekki heyrt af því? Það er
allt satt. Ég sver það. Ég var svo
rétt mátulega kominn með einn
þrettánfaldan brennivín í vodka
þegar Grafík mætti á svæðið. Þau
voru ægilega svona prófessjónel
þið vitið, flott máluð og svoleiðis.
Strákarnir allir hvítmálaðir í
framan og Andrea smekklega
greidd í svart/rauðum kjól eða
einhverju svoleiðis. Og mikið
djö... er þetta gott band. Ég
meina það. Þau voru bara næst-
um því frábær. Týndu kynslóð-
inni fannst það líka. Allavega
þurftu þau að taka aukalag. Það
ber að taka það fram að Hjörtur
sagðist vera búinn að fá sinn
skammt frá mér og ég er alveg
sammála honum og ætla þess
vegna ekkert að segja frá því þeg-
ar hann var að leita að nöglinni
fyrir Balla. í myrkrinu, með aðra
höndina á hljómborðinu. Það
kemur þessu ekkert við. En þau
voru semsagt bara næstum
jafngóð á sviði og á plasti, gott ef
ekki betri svona á vissan hátt, það
er jú alltaf viss upplifun að fá
hlutina svona beint í æð. Þegar ég
fór svo baksviðs eftir að þau
höfðu lokið sér af, svona til að
ganga úr skugga um að þetta
væru raunverulega Rúnar, Hjört-
ur, Rafn og Baldur á bakvi hvítu
grímurnar en ekki einhverjir að-
keyptir sessjónmenn, semsagt á
meðan ég var að tékka á þessu,
byrjuðu Rauðir fletir að spila.
Ekki veit ég hvernig gleymda
kynslóðin féll hinni týndu í geð,
því ég lagði leið mína ekki aftur
fram í sal. Mér fannst alveg nóg
að heyra í þeim úr hæfilegri fjar-
lægð. Og í þessari hæfilegu fjar-
lægð rann þetta allt saman í sam-
felldan og tilbreytingarlausan
glymjanda.
Og einhvernveginn hef ég það
á tilfinningunni að það hefði ekki
breyst mikið þótt ég hefði fært
mig nær...
Og svo fór ég heim að kúra hjá
konunni minni.