Þjóðviljinn - 23.04.1988, Blaðsíða 16

Forva!
Ætlunin er að bjóða út byqgingu síðari áfanga
Hugvísindahúss Háskóla Islands, Odda, við
Sturlugötu. Húsið er um 300 m2 að grunnfleti,
kjallari og 3 hæðir. í verkáfanga þeim sem út
verður boðinn skal steypa upp húsið og ganga frá
því að utan, leggja hita-, hreinlætis- og raflagnir,
múra húsið að innan og fullgera það undir tré-
verk. Einnig skal leggja loftræstilagnir og
fullganga frá lóð undir trjágróður. Áætlaður verk-
tími er um 1 ár.
Til undirbúnings útboði er ákveðið að fram fari
könnun á hæfni þeirra verktaka sem bjóða vildu í
verkið, áður en útboð fer fram. Er því þeim, sem
áhuga hafa, boðið að taka þátt í forvali og munu
4-5 verktakar fá að taka þátt í lokuðu útboði, ef
hæfir þykja.
Forvalsgögn verða afhent í Innkaupastofnun
ríkisins, Borgartúni 7, Reykjavík, gegn 1.000,- kr.
skilatryggingu. Útfylltum gögnum skal skilað á
sama stað eigi síðar en föstudaginn 29. apríl kl.
15.00.
INNKAUPASTOFNUN RÍKISINS
_______Borgartúni 7, sími 26844 _
Forval
Ætlunin er að bjóða út uppsteypu viðbyggingar
við Háskólabíó. Nýbyggingin er kjallari (1.937 m2)
og ein hæð (1.896 m2). Heildarrúmmál 15.915 m3
Grafið hefur verið fyrir viðbyggingunni. Auk upp-
steypu skal verktaki ganga frá þökum hússins,
setja í og ganga frá gluggum o.fl. Áætlaður fram-
kvæmdatími er um 1 ár.
Til undirbúnings útboði er ákveðið að fram fari
könnun á hæfni þeirra verktaka sem bjóða vildu í
verkið, áður en útboð fer fram. Er því þeim, sem
áhuga hafa, boðið að taka þátt í forvali og munu
4-5 verktakar fá að taka þátt í lokuðu útboði, ef
hæfir þykja.
Forvalsgögn verða afhent á Innkaupastofnun
ríkisins, Borgartúni 7, Reykjavík, gegn 1.000,- kr.
skilatryggingu.
Útfylltum gögnum skai skilað á sma stað eigi
síðar en föstudaginn 29. apríl kl.15.00.
INNKAUPASTOFNUN RÍKISINS
Borgartúni 7, sími 26844
Útboð
i
Hólmavíkurvegur 1988 á Stikuhálsi
Vegagerö ríkisins óskar eftir tilboðum í ofangreint
verk. Lengd vegarkafla 2,3 km, bergskering
2.900 m3, fyllingar 37.000 m3 og buröarlag
11.400 m3.
Verki skal lokið 15. september 1988.
Útboðsgögn verða afhent hjá Vegagerð ríkisins á
ísafirði og í Reykjavík (aðalgjaldkera) frá og með 25.
þ.m.
Skila skal tilboðum á sömu stöðum fyrir kl. 14.00
þann 9. maí 1988.
Vegamálastjóri
REYKJMJIKURBORG
^Leucéan, Stödun
Skólaskrifstofa
Reykjavíkur
Staða stjórnanda (aðalkennara) nýrrar skóla-
lúðrasveitar við grunnskóla Reykjavíkur er laus til
umsóknar.
Umsóknir er greini frá menntun og fyrri störfum
sendist til Skólaskrifstofu Reykjavíkur, Tjarnar-
götu 12, fyrir 15. maí n.k., en þar eru veittar
nánari upplýsingar um starfið.
J
Hallur Garibaldason
Fœddur24. júní1893 - dáinn 15. apríl 1988
Það er nú ætíð svo þegar dauðs-
fall dynur yfir að okkur setur
hljóða og látum hugann reika til
liðinna samverustunda. Hugsum
um það helst og fremst, „höfum
við gengið til góðs götuna fram
eftir veg?“
Og nú er horfinn yfir móðuna
miklu einn af þessum einstæðu
öðlingum aldamótakynslóðar-
innar, saddur lífdaga, næstum því
95 ára gamall. Svo sannarlega
hefur hann gengið til góðs götuna
fram eftir veg.
Hallur er föðurbróðir minn og
nánast afi minn líka, eins og mér
finnst og man fyrst eftir mér. Ég
fæddist í hans húsi, Hallshúsi,
eða „suðrí húsi“ og naut þess að
alast upp hið næsta honum öll
mín bernskuár og var heldur ekki
sá einu sem fann fyrir þeirri ná-
lægð sem ljúfmennska hans,
kyrrláta hógværð og einstaka
mannelska lýsti, hvar sem hann
fór. Og ekki spillti hin einlæga trú
hans og hvatning hans til okkar
hinna yngri að hugleiða kirkjunn-
ar mál og ófáar ferðirnar leiddi
hann okkur þangað.
Hallur var fæddur á Mann-
skaðahóli 24. júní 1893 og var
þriðji sonur hjónanna Garibalda
Einarssonar og Margrétar Petr-
ínu Pétursdóttur en þau hjón
eignuðust alls 9 börn: Einar
Kristbjörn f. 1888. Pétur f. 1891.
Hall f. 1893, Guðmund Jóhann f.
1895, Sigríði Pálínu f. 1897, Mál-
fríði Önnu f. 1899, Ásgrím f.
1901, Guðbjörgu Indíönu f. 1904
og Óskar f. 1908. Öll eru þau nú
látin og Hallur þeirra síðastur af
þessari stóru fjölskyldu.
Á liðinni ævi hefur hann mikið
reynt og áföll hafa dunið yfir. Þá
fyrst er faðir hans Garibaldi deyr
aðeins 54 ára gamall, og svo ári
síðar er móðir hans og 3 systkini
þau Pétur, Sigríður Pálína og
Málfríður Anna farast öll í snjó-
flóðinu mikla á Engidal við Siglu-
fjörð vorið 1919. Þetta hafa verið
dimmir dagar og áreiðanlega
aldrei fyrnst úr minni hans.
Árið 1918 giftist Hallur Sigríði
Jónsdóttur, Þorsteinssonar fyrr-
verandi hreppstjóra í Haganesvík
og konu hans Guðnýjar Jóhanns-
dóttur ættaðrar frá Úlfsdölum.
Sigríður lést í hárri elli árið 1983.
Þau Sigríður og Hallur hófu bú-
skap á Siglufirði og byggðu sér
glæsiheiimii á þeirra tíma mæli -
kvarða að Hvanneyrarbraut 23.
Alla sína ævi bjuggu þau á Siglu-
firði og tóku ástfóstri við þá
byggð. Börn þeirra urðu 8, tveir
drengir sem báðir voru skírðir
Garibaldi fæddust 1918 og 1921
en dóu ungir að árum úr barna-
veiki sem þá herjaði, annar tæpra
þriggja ára en hinn nokkurra
mánaða gamall. Eftirlifandi börn
Halls og Siggu eru Pétur fæddur
1920 skipstjóri og nú búsettur í
Danmörku, Margrét fædd 1922
kennari búsett í Reykjavík,
Magdalena fædd 1928 símavarð-
stjóri á Siglufirði, Helgi fæddur
1931 byggingameistari og býr á
Akureyri, Jón fæddur 1932 fram-
kvæmdastjóri í Reykjavík og
Guðjón Hallur fæddur 1939 hús-
gagnasmíðameistari Reykjavík.
Auk þess ól Hallur upp yngsta
bróður sinn Óskar frá 10 ára aldri
en hann dvaldi hjá þeim haustið
1918 og veturinn 1919 þegar hinir
voveifilegu atburðir áttu sér stað
á Engidal og varð því hjá þeim
Siggu og Halli eftir það allt fram á
fullorðinsár. Ekki er þó öll sagan
sögð því nokkru síðar sest upp
hjá þeim Halli aldraður maður
sem hét Jósep, blindur og nánast
kominn í kör. Þennan gamla
mann tóku þau að sér og önnuð-
ust, allt þar til hann lést. Einnig
ala þau önn fyrir syni hans Jó-
hannesi þá 10 ára gömlum dreng
og fóstra upp. Og enn má bæta
því við að síðar taka þau svo að
sér dóttur Jóhannesar, Lillu, síð-
ar skírð Magdalena, og ala upp.
Og margan munnbitann eiga þau
þessi elskulegu hjón í mínum
maga og systkina minna allt frá
fyrstu tíð. Það hefur því oft verið
mannmargt á heimilinu því, og
langur vinnudagur bæði hjá hús-
freyju og bónda hennar, Halli.
Alltaf virtist vera pláss fyrir einn í
viðbót, þó fullt útúr dyrum sýnd-
ist vera.
Það er því ekki ofsögum sagt að
þó lífið léki ekki alltaf í lyndi, þá
var það hjálpsemin og
manngæskan sem var sett ofar
öllu og samheldnin leyndi sér
heldur aldrei.
Á sínum yngri árum stundaði
Hallur eins og aðrir ungir menn á
þessum slóðum sjóinn, við oft
óblíð kjör. Fyrst á hárkarla-
skipum gerðum út frá Siglunesi,
hjá Oddi Jóhannessyni á Nesi og
þegar hákarlinn gaf sitt ekki þá á
trillum og stærri bátum.
Þá var heldur ekki vflað fyrir
sér að sækja föng suður á land.
Nokkrar vertíðir voru farnar
bæði til Vestmannaeyja og
Njarðvíkur og þangað fóru með
Halli fóstbræðurnir Óskar bróðir
hans og Jóhannes Jósefsson fóst-
ursonur hans en þeir voru á sama
aldri. Ekki var þá spurt um tíma
né erfiði við að sækja björg í bú
og leiðin til ástvina býsna löng, til
þeirra er heima biðu eftir fyrir-
vinnu, föður og bræðrum.
En árið 1935 ræðst Hallur til
síldarverksmiðju ríkisins á Siglu-
firði og þar starfar hann allan sinn
aldur meðan heilsan endist eða
fram undir nírætt. Bara það segir
meir en nokkur orð um þá sam-
viskusemi, elju og dugnað sem
hann sýndi með sínu lífi. Enda
var það svo að á efri árum hans í
ríkinu, þegar verksmiðjurnar
voru nefndar á nafn, þá kom
alltaf nafn Halls uppí hugann svo
nátengdur var hann orðinn síld-
arverksmiðjum ríkisins eftir
nærri 50 ára samfelldan starfsald-
ur.
Er ég nú læt hugann reika til
fyrri ára, mér liggur við að segja
sæludaga á Sigló, þvf við krakk-
arnir fundum lítið fyrir því basli
og þeirri vinnuþrælkun sem við-
gekkst á þeim árum til að afla
matar og klæðis, minnist ég þess
þegar þeir fóstbræður og Hallur
komu eitt sinn af sjónum með
hlaðinn bát af fiski, en þá var róið
á litlum árabáti. Þetta var að vetri
til og snjór yfir öllu. Aflinn var
borinn heim í pokum og gert að
honum á freðinni mjöllinni. Þar
var hann slægður, spyrtur, gellur
hirtar, og sumt lagt í salt. Allt var
þetta unnið við luktarljós og olí-
utýrur því rafmagn var óvíða
komið í heimahús þá. Tunglsljós
var yfir öllu og afar rómantískt að
mér fannst. Þá sagði Hallur,
„Jæja strákar í háttinn með ykk-
ur, það er vinnudagur á morgun,
ég læt krakkana hjálpa mér með
restina.“ Krakkarnir voru þá ég,
Jonni Halls, Helgi, Madda,
Magga og Pétur.
Að afla sjávarfanga í matinn
var víst ekki vinna í þá daga, að-
eins nauðsynjastörf, frekar en í
dag að það er ekki talin vinna að
vaska upp og skúra gólf í heima-
húsum, það eru bara skyldustörf.
Hallur flíkaði ekki skoðunum
sínum, en hafði þó fastmótað álit
á heimsmálunum og studdi af ein-
drægni lítilmagnann í þjóðfé-
laginu. Þegar svo yngsti bróðir
hans Óskar hellti sér útí verka-
lýðsbaráttuna með öllu sem því
fylgdi á þeim árum, ávítaði hann
drenginn góðlátlega, en var þó
stoltur undir niðri yfir því að sjá
hvernig hann barðist ódeigur
fyrir þeim málstað sem hann
trúði á. Öll mín uppvaxtarár
heyrði ég þá aldrei deila um
nokkurn hlut, en deildar
meiningar um baráttuaðferðir,
þær voru greinilegar. Hallur var
þessi einlægi friðsemdar- og
sáttamaður, en það blundaði að
vísu í Óskari líka, en honum
fannst lítið ganga með slíku hjali
og vildi láta verkin tala.
Nú eru þeir báðir gengnir og á
efri árum urðu þeir óumræðilega
tengdir. Óskar unni Halli eins og
föður sínum og á sama hátt unni
Hallur honum og kallaði hann yf-
irleitt aldrei annað en „blessaðan
drenginn", þó hann væri kominn
yfir sjötugt drengurinn. Og þegar
Óskar féll frá var sem slokknað
hefði á Halli og eitthvað slitnað
burt um tíma. En hann sem hafði
lifað föður og móðurmissi löngu
fyrir tímann, séð á bak öllum
systkinum sínum og sonum sínum
tveim rétt nýfæddum og horft á
eftir sinni elskulegu konu Sigríði
Jóns, hann þraukaði og fól þeim
sem öllu ræður að líkna sér í sorg
og þraut.
Gleði og ánægju átti hann líka
eftir að upplifa þegar hann hitti
næstum því alla ættingja sína yfir
140 talsins á ættarmóti á Siglu-
firði árið 1986 og voru það
ógleymanlegar stundir bæði fyrir
okkur sem viðstödd vorum og
það, að sjá andlitið á þessum fal-
lega öldungi, sagði meir en nokk-
ur orð, hvernig honum var innan-
brjósts þegar hann leit yfir þenn-
an föngulega hóp Garíbalda.
Hann var svo sannarlega ættar-
höfðinginn, þá 93 ára gamall.
Nú þegar við systkinin „Úti
húsi“ Erla, Hlynur, Hallvarður,
Hólmgeir og undirritaður kveðj-
um Hall Garibalda, þennan dá-
samlega frænda okkar og afa,
eins og yngri bræður mínir segja
alltaf, þá biðjum við fyrir alúðar-
kveðjur til nánustu ástvina hans
og þökkum þeim þeirra ógleym-
anlegu viðbrögð, sem þau sýndu
þegar við gengum í gegnum það
sama á sínum tíma.
Sérstaklega færum við kveðjur
til Möddu sem á ómetanlegan
hátt er alltaf nálæg, þrátt fyrir
veikindi sín, og hefur hjúkrað
föður sínum af sérstakri natni öll
þessi seinustu ár og er alls staðar
nærri þegar einhver þarf liðsinnis
við. Svo sannarlega hefur eplið
það ekki fallið langt frá eikinni.
Það finna engir betur en við, að
við erum, verðum og munum
alltaf verða ein fjölskylda.
Guð blessi minningu Halls
Garibalda og allra þeirra sem á
undan honum hafa gengið.
Hörður S. Óskarsson
Hallur verður jarðaður frá
Siglufjarðarkirkju laugardaginn
23. apríl 1988.
16 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 23. apríl 1988