Þjóðviljinn - 28.04.1989, Síða 2

SKAÐI SKRIFAR
Ég mæli með
biðlaunum
í RÓSA-
GARÐINUM
veröld. Og hvaö er nytsamlegri lexía fyrir litla manninn, sem á ekki bót
fyrir rassinn á sér, en þessi sýnikennsla Alberts á því, hvernig menn
eiga að fara að því að láta borga sér tvisvar fyrir að vera til? Ef menn
tækju hann sér til fyrirmyndar, þá myndu lífskjörin í landinu lyftast
stórlega, það getur hver maður séð.
Þú ert gaga út í hróa, sagði Kalli frændi minn.
Nei. Eg er að skýrafyrir þér hvernig lífið er. En svo ég nú haldi áfram
með hann Albert. Þú verður að átta þig á því að Albert er listamaður.
Hann er eins og maðurinn sem seldi skáldsöguna sína fyrst í útvarg,
síðan sem framhaldssögu í dagblað, síðan til útgefenda og lét síðast
hakka hana í kvikmyndahandrit. Þykist þú ekki vera með listamönnum
eða hvað?
Bíttu í þig Skaði, sagði Karl Marx Sigurðsson.
Eg heyri það, að þú ert röklaus í þinni heift og öfund eins og allir
kommar, sagði ég. En ég hafði enn ekki lokið máli mínu lagsi. Eg var
ekki búinn að tala um Benedikt Gröndal, sem vildi líka fá biðlaun og ég
verð að segja eins og er að þótt hann sé krati þá tekur mig sárt til hans,
að hann skuli hafa of seint í þennan launarass gripið.
Mér finnst hann hafi helst til djúpt í rassinn gripið, sagði Kalli.
Þú skilur ekki póesíuna í tilverunni, sagði ég. Sérðu ekki hvað þetta
er smart og sjarmerandi. Þarna situr Benedikt sveittur í sínum sendi-
herrastól og bíður þolinmóður í sjö ár eftir sínum biðlaunum. í sjö ár
þraukar hann þolinmóður eins og Jakob þegar hann var að bíða eftir
Rakel sinni í Biblíunni. Og svo er hann bara svikinn. Það er sem ég
segi: sagan endurtekur sig.
Attu við, að nú muni Bensi bíða sjö ár í viðbót - eins og Jakob?
spurði Kalli.
Ja því ekki það? Þolinmæðin þrautir vinnur allar, sagði ég - og var
satt að segja orðinn dálítið svona landsföðurlegur í framan
En segðu mér eitt Skaði, spurði Kalli. Þegar þú skiptir um vinnu í
fyrra, hvers vegna fékkst þú ekki biðlaun eins og aðrir menn?
Ég? Það var þá spurning! Heldurðu að venjulegt fólk og ómerkilegt
þurfi biðlaun? Og svo skal ég segja þér eitt, Kalli, maður á ekki alltaf að
vera að hugsa um sjálfan sig. Maöur á að hugsa um aðra og setja sig í
þeirra spor.
Ég, Skaði, hitti úti á götu kommafrænda minn, hann Kalla sem heitir
í hausinn á Karli Marx. Og hann var eitthvað svo óvenjulega æstur.
Alltaf að stökkva á fætur eins og kall sögunnar væri að koma til hans
og heimta að hann réðist á Vetrarhöll auðvaldsins. Alltaf að bora í
nefið á sér með æsingi eins og hann vildi kreista út úr því líftóruna úr
andbyltingunni.
Og ég spurði si sona: Kalli minn, gengur eitthvað á? Ertu eitthvað
lasinn?
Nei, sagði hann. En þetta þjóðfélag sem við búum við, það er meira
en lasið. Það er helsjúkt af spillingu. Það verður upp höggvið og því í
eld kastað.
Hvaða hvaða, sagði ég. Hefurðu étið óðs manns skít drengur?
Nei, sagði Karl Marx Sigurðsson frændi minn.
Nema hvað? spurði ég.
Nema það, að gróðafíknin, auðhyggjan og peningahyggjan hefur
náð tröllataki á mönnum.
Og hvað hefurðu til marks um það ? spurði ég. Biðlaunin, sagði
hann. Það er ekki nóg fyrir þessa kalla, Sverri Hermannss. Albert og
nú síðast Benedikt Gröndal að skammta sjálfum sér kaup og kjör á
alþingi, þeir vilja fá tvöfalt kaup í sex mánuði fyrir þau hjartasár sem
þeir fá af því að hverfa af þessari borgaralegu kjaftastofu.
Láttu ekki svona drengur, sagði ég, Skaði. Reyndu að vera húman-
isti. Reyndu að setja þig í annarra spor.
Hvað á til dæmis hann Sverrir með að sitja á þingmannskaupi í
Landsbankanum? spurði Kalli. Geturðu svarað því?
Víst get ég svarað því, sagði ég. Þingkaupið er svosem ekkert til að
státa af, hefur hún Guðrún þín Helgadóttir ekki verið að lýsa því? Það
held ég. Semsagt: Sverrir hefur svona rétt skrimt af því og ekki lagt
neitt fyrir. Þegar hann svo gerðist bankastjóri, þá hefur honum fundist
ónotalegt að vera ekki með neinn sparireikning sjálfur, þú skilur. Hann
hefur viljað gefa gott fordæmi. Þessvegna þurfti hann tvenn laun
svona fyrst í stað. Þú hlýtur að skilja það.
Ég gæti gubbað, sagði Kalli og fékk ekki í sig húmanismann.
Og svo hann Albert, sagði ég. Albert er besti vinur litla mannsins
eins og þú veist. Hann vill því kenna honum að komast af í harðri
GAMAN ER AÐ LIFA
Úrsögn 160 manna úr borgara-
flokknum barst inn á aðalstjórn-
arfundinn um helgina: Við
höfðum öðrum málum að sinna
og tókum þetta sem grín, sagði
Júlíus Sólnes.
DV
AÐ MÉR FRÁ-
GENGNUM ....
Ég segi bara í fullri hreinskilni
að ég bið guð að hjálpa þessari
þjóð ef hún ætlar að hlíta stjórn
gömlu fjórflokkanna áfram.
Júlíus Sólnes
í SAMKEPPNI VIÐ
ALMÆTTIÐ
Bjarni sagði að allir hausar af
þessari fisktegund og fleiri fisk-
tegundum væru unnir í höndun-
um.
Morgunblaóió
í LEIT AÐ
LÍFSHAMINGJU
Hvað má og hvað er bannað ef
partíið á að heppnast?....Forðist
að minnsta kosti framan af kvöldi
að tala um eyðni, Jón Baldvin og
Bryndísi, verð á nýslátruðu og
sparnaðaráætlanir.
Pressan
ÉTTU ÞAÐ ,
SEM ÚTI FRYS
Ef maðurinn þinn æsist svona
mikið upp í hvert skipti sem hann
horfir á „eina bláa“ gæti hann líka
fróað sér.
Pressan
KROSSBERI
LITLA MANNSINS
Hvað á að elta mig persónu-
lega lengi? Mér er sagt að í fyrir-
spurnatíma á alþingi sé farið að
ræða mín launakjör.Þá er einnig
verið að spyrjast fyrir um hús-
næði mitt...ég sé ekki betur en
þetta séu bara pólitískar ofsókn-
ir.
Albert Guómundsson
ÍDV
MIKILER TRÚ ÞÍN...
Ég vann hjá þér árum saman og
las þá stundum sama leiðarann
eftir þig þrisvar. Ég á fáar óskir
heitari en að sjá eftir þig vitur-
legan leiðara...
Orósending til
Ellerts B.Schrams í DV
KÖTTURINN
ER FARINN
SINNA EIGIN
FERÐA
Tískublaðaútgefandi nokkur á
stökustu vandræðum sökum mik-
illar kvenhylli sem hann nýtur.
Vinur hans ráðleggur honum að
leita til sálfræðings. En þar kaup-
ir hann pokann í sekknum.
Sjónvarpsvísir
2 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 28. apríl 1989