Þjóðviljinn - 28.04.1989, Blaðsíða 21

Núna fyrst erum
við að byrja
Rætt við nemendur Leiklistarskóla íslands sem
frumsýna útskriftarstykkið á morgun
Þau eru aö útskrifast úr
Leiklistarskólanum 27. maí í
vor, átta bjarteyg ungmenni
sem þrá ekkert heitar en að
skemmta þjóðinni með leik,
dansi og söng næstu áratug-
ina. Á morgun frumsýna þau
sveinsstykkið, leikritið Hund-
heppinn eftir Ólaf Hauk
Símonarson, skrifað sérstak-
lega fyrir hópinn. Pétur Ein-
arsson leikstýrir þeim og
keyrir þau áfram á andstuttum
hraða, og frammi fyrir undr-
andi augum leikhússgesta
eldast þau um þrjátíu ár á
sviðinu: byrja tíu ára, enda
fertug! En látupi gagnrýnend-
um eftir að fjalla um verkið,
snúum okkur að listamönnun-
um sem nú skunda út í lífið,
hart og sárt eftir mjúka vern-
darveggi skólans síðustu
fjögur ár.
Gorkí opnaði
víddirnar
Bára Lyngdal Magnúsdóttir
varð þekkt leikkona þegar hún
lék Silju í Súkkulaði handa Silju
eftir Nínu Björk Árnadóttur á
Litla sviði Þjóðleikhússins.
Var það fyrsta hlutverkið?
„Nei. Meðan ég var í mennta-
skóla á Akureyri lék ég í Skýjun-
um eftir Aristofanes undir stjórn
Andrésar Sigurvinssonar. Þá
fékk ég smitið. Hann benti mér á
að fara í prufu í Þjóðleikhúsinu
fyrir hlutverk Silju og ég fékk
það. Þar varð smitið ólæknandi.“
Hefur skólinn uppfyllt vonirn-
ar?
„Þetta hafa verið góð ár þótt
auðvitað hafi komið tímabil
stöðnunar inn á milli þegar manni
tókst ekki að brjótast út úr formi
sem maður var fastur í. Mark-
miðið með náminu hér er að við
brjótum niður hömlur innra með
okkur til að geta skapað eitthvað
nýtt og ferskt."
Afhvaða verkefnifannstþérþú
læra mest?
„Hiklaust af Börnum sólarinn-
ar eftir Maxim Gorkí í leiðsögn
Kára Halldórs á öðru ári, og El-
ektru í framhaldi af því. Þá opn-
uðust miklar víddir fyrir mér.“
Áttu draumahlutverk?
„Nei, ekkert sem ég myndi
deyja fyrir að fá að leika. Mér
þætti gaman að fá að takast á við
persónur Tsjekovs, en fyrst og
fremst langar mig til að leika. Við
erum búin að vera hér í fjögur ár,
en í rauninni erum við núna fyrst
að byrja - og bíðum eftir að fá að
stunda þessa atvinnu. Það sem
þroskar leikara best er að fá að
Íeika.“
Gott að minnast
Sköllóttu söng-
konunnar
Ólafur Guðmundsson sagðist
hafa leikið frá því í gagnfræða-
skóla. í 9. bekk hefði hann farið í
leikhús í starfskynningu og í
menntaskóla lék hann á hverju
ári í skólasýningum.
En hvernig var að læra að leika
í fullu starfi?
„Svona upp og ofan. Maður er
hér frá degi til dags og hugsar
ekki um tímann í heild. Fyrsta
árið var allt nýtt og spennandi. Á
öðru ári varð námið miklu erfið-
ara og maður vissi ekki alveg hvar
maður stóð eða hvað maður var
eiginlega að gera þarna. En þá
var maður kannski að læra
eitthvað! Fyrri hluti þriðja árs var
Steinunn Ólafsdóttir (sem komst
ekki með í spjallið), Elva Ósk Ól-
afsdóttir, Bára Lyngdal Magnús-
dóttir, Helga Braga Jónsdóttir og
Christine Carr
líka erfiður, en síðan hefur verið
mjög skemmtilegt og ég finn að
ýmislegt hefur stimplast inn á
þessum árum af tækni og slíku.“
Hvað var skemmtilegast?
„Það er gott að minnast Sköll-
óttu söngkonunnar í haust, og
raunar allra leikritanna í Nem-
endaleikhúsinu af því að þá sýn-
um við. Ég lærði líka mikið á
Börnum sólarinnar á öðru ári.
Það var helvíti erfitt verk en vel
skrifað."
Hvað langar þig mest til að
gera?
„Mig myndi langa mest til að
leika í alvarlegu og svolítið sorg-
legu leikriti með söng. Mér finnst
svo gaman að syngja.“
Grímuleikurinn
heillar
Sigurþór Albert Heimisson er
gamalreyndur á sviði. Hann smit-
aðist af bakteríunni á síðasta ári í
gagnfræðaskóla heima á Horna-
firði, lék þá gæslumanninn í Sjö
stelpum á skólasýningu. Svo fór
hann í leikræna tjáningu hjá
Viðari Eggertssyni á Akureyri.
Þá varð veikin krónísk. Svo tók
Viðar að sér að setja upp leikrit.
með leikklúbbnum Sögu í Dyn-
heimum og sagði Sigurþór að sig
vantaði mann. „í hvaða hlut-
verk?“ spurði Sigurþór. „Ég veit
ekki hvort þú þekkir það,“ svar-
aði Viðar, „það er Sven Palm-
gren, gæslumaðurinn í Sjö stelp-
um.“
Sigurþór tók boðinu en dreif
sig svo suður til að festast ekki
endanlega í þessu hlutverki, fór í
leiklistarskóla Helga Skúlasonar,
starfaði lengi með Svörtu og syk-
urlausu, dansaði ballett, lék með
Stúdentaleikhúsinu og kenndi
fólki að ganga á stultum.
Sigurþór er sá eini í hópnum
sem þreytti inntökupróf tvisvar
inn í Leiklistarskólann.
Hvernig stóðst skólinn sitt
próf?
„Ég hef lært mikið þessi ár, sér-
staklega finnst mér ég hafa grætt
á spunavinnunni. Svo hafði ég
gaman af barnaleikritinu á þriðja
ári, það var grímuleikur. Svart og
sykurlaust opnaði þessa leið fyrir
mér áður en ég fór í skólann og
hún höfðar sterkt til mín. Þetta er
öðruvísi leikstíll en við erum vön.
Ég held að þetta sé góður skóli.
Þegar við vorum á þriðja ári fór-
um við á leiklistamemaþing í
Finnlandi og sáum bæði skólana
þar og víðar að af Norður-
löndum. Sænska línan í finnska
skólanum skaraði fram úr og ís-
lenska skólanum hefur verið líkt
við þann stfl. Við fáum mjög svip-
aða menntun. Ef við erum
jafngóð og þau þá erum við góð.“
Absólútt upp-
byggjandi skóli
Helga Braga Jónsdóttir ætlaði
kannski að verða búðarkona þeg-
ar hún var þriggja ára en síðan
hefur hún verið ákveðin að verða
leikari eins og pabbi - Jón Hjart-
arson. „Ég man þegar ég sat á
Villiöndinni fjögra ára hvað mér
leið ofsalega vel. Mér fannst
þetta heillandi heimur,“ segir
hún.
„Skólinn hefur gefið mér mjög
mikið þó að hann sé ekki
fullkominn frekar en annað. Það
væri gaman ef peningar væru til
að prófa meira, fá fleiri kennara í
sérfögum, til dæmis í látbragðs-
Og strákarnir þrír: Steinn Ármann Magnússon, Ólafur Guðmundsson og Sigurþór Albert Heimisson.
Myndir Jim Smart.
Föstudagur 28. apríl 1989| NÝTT HELGARBLAÐ - SÍÐA 21