Þjóðviljinn - 21.12.1990, Blaðsíða 18

Fyrsta, annað og...
Snorri Sturluson á Kauphallarmóti
„I svona móti eru titlar og
meistarstig tros. Líkast því að
hlaupa í hafti.“
Snorri var að útlista hvers
vegna hann hafði skráð sig til leiks í
Kauphallarmóti Bridge,sambands-
ins á móti Eyjólfi ríka. Eg hef það
aftur á móti eftir (áreiðanlegum)
heimildarmanni að býttin væru þau
að Eyjólfúr legði út fyrir hugsan-
legu tapi, en ef gróði yrði af fyrir-
tækinu hirti Snorri hann.
Alvöruútgerð.
Það lá töluverð eftirvænting og
spenna í loftinu í ráðstefnusal Hótel
Loftleiða. Keimlíkt andrúmslofti og
á gjörgæsiudeild, eilítið léttara en í
slaturhúsi. Uppboð i vændum, á
boðstólum voru bridgespilarar.
Haraldur Blöndal mættur með ham-
arinn. Bað kaupendur um að hafa
hugfast að engin ábyrgð væri tekin
á leyndum göllum, hvað þá ásig-
komulagi vamingsins. Lék á als
oddi.
„Slær öllum hreppstjómm við.“
Sagði Snorri með áherslu.
Hugurinn norður í Skagafirði.
Hrossaprang!
Þegar upp var staðið held ég að
hann og Nonni Bald hafi keypt
helftina af stóðinu.
„Tylft af folum, enga stóð-
hesta.“ Játaöi Snorri. Enn íyrir
norðan. Atti þá líklega við að hann
bauð tæpast í „stórspiiarana“ sem
salurinn slóst um, heldur ungu og
efnilegu spámennina.
„Mótið er örstutt og allir geta
sigrað. Þó ekki Eyjólfúr."
Það var ekki af slysni sem hann
sleppti „við“.
Snorri var ósáttur við frammi-
stöðu Eyjólfs. Mótið var þó ekki
byijað. Einhver hafði boðið á móti
honum í hann sjálfan og Eyjólf.
Sparlega þo.
Byijaði undir lágmarksboði.
Útí sal. Sannarlega að skapi Snorra,
hækkaði síðan, undir átölum upp-
boðsstjómanda og grátstaf Snorra á
hundraðköllum, uns:
. „NÍUÞÚSUNDOGHANA-
NÚ,“ heyrðist ffá Snorra.
Röddin útí sal lét ekki meira á
sér kræla. Haraldur Blöndal þerraði
svitadropa af enninu. Nú var lag:
„FYRSTA7FYRSTAANN-
AÐ... FYRSTAANNAÐOGÞ...
„Hundrað þúsund!"
Yfirboð Eyjólfs nægði. Sjálfs-
virðingunni var bjargað, en geði
Snorra illilega raskað. Hann ræksti
sig en kom ekki ypp orði. Gaut aug-
unum á Eyjólf. Atti hann nú ömgg-
lega fyrir þessu...?
En Eyjólfur var óðum að hress-
ast. Hann tók um axlir Snorra og
studdi 92ja ára gamlan makker sinn
út úr ráðstefnusalnum.
„Við fómm bara á finu verði,
ha?“
„Huh,“ ansaði Snorri.
Laugardagur 1.lota
Framaf móti réð kjarkleysið
ríkjum. Sérstaklega þegar slemmur
buðust. Ef þú sast í andstöðu við par
sem hirti gijótharða hálfslemmu
þegar hægt var að álpast í sjö og
vinna, matti samt bóka á annað
hundrað „impa“ út.
Spil 20 var eitt fárra spiia á
mótinu sem vakti svo mikla eftir-
tekt oe umræðu meðal spilara að
jafnvel kauphallarviðskipti hurfu í
skuggann. A flestum borðum (10 af
11 ?) náðist spaðaslemma sem suður
spilaöi. Á 9 borðum tapaðist slem-
man hægt og hljótt eftir besta vam-
arútspil:
A65
D86
AKD103
AIO
vestur er vinningsleiðin að taka á
ás, þijá,efstu í tígli opg síðan hjarta-
dömu ÁÐUR en trompið er kannað,
en íferðin er áhættusöm. einfaldara
er að reikna með trompunum 3-2,
hirða á hjónin og enda mni á ás og
snúa sér síðan að rauðu litunum. 4-
1 tromplegan sér til þess að slem-
man er nú töpuð, ekki hægt lengur
að tína upp bæði trompgosa og
hjartjikóng.
Ásmundur Pálsson fékk út
hjarta-7 í 6-spöðum, drottning,
kóngur og ás. Tekið næst á tromp-
hjónin og legan vitnaðist. Nú er ná-
kvæmlegast að hirða hjartaslagina
tvo (ef austur á t.d. skiptinguna 4-3-
3-3) til að vama því aþ hann kasti
hiarta í tígul síðar. En Ásmundur
slapp með skrekkinn þegar hann
spilaði strax trompi á ás. Tók tíg-
ulslagina þijá og spilaði tígli.
Austur fleygði hjarta og Ás-
mundur trompaði. Næst tók hann
hjartaslagina, spiiaði loks laufi á
ásinn og síðasta tíglinum úr
blindum. Tólfti slagurinn fékkst
þannig með trompffamhjáhaldi
og austur varð að láta sér lynda
að trompa lauftaparann í 13.
slag!
Þar eð ég var fómarlambið í
austur taldi ég óhætt að bera mig
aumlega við alla sem voru svo
ólánsamir að verða á vegi mín-
um.
Uns ég rakst á Snorra og líð-
anin skánaði.
„Huh... kom hann hálfslem-
munni í hús.“
Snorra þótti greinilega lítið til
koma.
Hann og Eyjólfúr höfðu setið
AV, ungir spámenn í andstöðunni.
Eftir 9 sagnhringi og ótal furðu-
sagnir sem jafnvel piltamir játuðu
að þeir vissu ekki hætishót hvað
þýddu, hóf Eyjólfúr að dobla af
miklum móð, a 6. sagnþrepi, bið...,
spumar..., svar... eða „hvurslags-
þcttavar" sagnir suður í láglitunum.
Miðunum var sturtað i sagn-
boxin. Síðan var bið. Hver átti
gröndin? Með hjálp áhorfenda
beindust böndin að suður.
„Vestur á... út?“
Áð bragði lágu bæði laufa-
drottning og tígul-4 uppí loft á
borðinu. Norður sem var enn með
hugann við hvar 0£ hvemig sagns-
erían hafði farið í hundana lagði
niður hálitasortimar áður en hann sá
að sér og stoppaði.
Furðulostinn áhorfandi arkaði
af stað í leit að keppnisstjóra. Agn-
ar birtist. Reynt var að rekja mala-
vexti meðan keppnisstjóri veitti
óprenthæf ráð (utan dagskrár). Að
lyktum kaus suður að glíma við
laufadrottningu sem útspil, blindur
tók á sig alskapað form og spila-
mennskan gat hafist.
Borðið fékk á laufaás. Lagt var
á hjartadrottningu, ás og hirtur
hjartagosi. Þá spaðakóngur, spaði á
ás, enn spaði og tíu svínað. Eyjólfur
kaus að henda laufi eftir að tígul-
fjarkinn var úr sögunni. Enn spaði,
og lauf í frá Eyjólfi og úr borði. AII-
ir fýlgdu lit í hjartatíu og áhorfend-
ur sem flykktust að borðinu eins og
böm að slysstað stóðu bæði á tánum
og öndinni.
Suður hafði enn ekki gefið
Snorra, í austur, færi á afkasti.
Suður spilaði síðasta spaðan-
um. Eyjólfúr gaut augunum a borð-
ið. Þar blasti við AKDIO í tígli.
Kannski myndi hann ekki svína...?
Með glæstri sveiflu en svolítilli
von lét Eyjólfúr laufakónginn fjúka.
Sagnhafi hirti 4 síðustu slagina
á lauf!
„Lítið fútt í því að fá 13 slagi
eftir tígulútspil."
Rífiega 200 „irnpar" út í einu
Spil 25-28, siðasta setan í 1.
umferð, hefðu hæglega mátt vera í
svörtum sorgarramma í spilaút-
skriftinni eftir mótið. Við áttum að
kljást við Snorra og Eyjólf. Eftir
dijúga bið stormaði Agnar Jörgen-
son ínní spilasalinn með Snorra og
Nonna Bald. i taumi, bókstaflega.
Mótið var í fostum skorðum.
Spil 28 var eftir atvikum. Þeir
og spilalegan í sameiningu hnekktu
goðu geimi. Nokkrir „impar“ út.
Spil 25 var lakara. Þeir „fóm-
uðu“ í 4-tígla, yfir 4-laufúm sem
vinnast, en vömin var í uppmæl-
ingu. Eyjólfúr vann spilið. Dobl
makkers lækkaði ekki reikninginn.
Tugir „impa“ út.
Spil 26. S gefúr, allir á:
95
G654
K10832
95
A86
103
G9
AG8763
KD10432
AD2
D
KD2
Snorri opnaði á 1 -spaða. Eg sló
falskan takt með 2-tíglum á vestur
spilin og Eyjólfur í norður refsaði
(dobl). Makker tók út i 3- lauf og 3-
spaðar Snorra var há nóta í þessu
sagngleðitónverki. Tvö pöss og
makker sló lokatóninn á rauðum
nótupi (dobl).
Eg spilaði út laufatíu. Félagi
drap á ás og skilaði laufagosa til
baka. Snorri Iét út trompkóng, tekið
á ás, og enn lauf, til allr^r lukku átti
ég tromp yfir blindum. Eg neyddist
nú til að hirða á tígulás og spila
meirj tígli.
Útlitið var bjart. Bókin mætt og
hvort sem gamlinginn færi upp með
kóng og reyndi hjartasvíningu eða
svínaðí strax tígulgosa hefði vömin
betur. I huganum hrósaði ég mak-
ker fyrir hetjulegt dobl. Snorri bað
um kóng, fleygði hjartatvist og
kurraði eins og ijúpa þegar gosinn
birtist frá austri. Næsti Ieikur hans
var... „tígultía“.
... fari hann bölvaður. Makker
varð að tropma. Snorri trompaði
betur og trompnían var nú innkoma
á hina illvígu tíguláttu, sem gleypti
hjartadrottningu. Ríflega 100 „im-
par“ út.
Spil 27 varð ekki umflúið. V
gefúr, enginn á:
9432
G76
G8
AD84
N spili og aTlt einni stólsetu að kenna. Snorri hafði að venju verið að makka í Kauphöllinni og Eyjólfúr óvart sestur í vestur, sæti Snorra. Þetta var stærsta sveiflan í mót-
4 752 G7542 K972 < > G987 K943 986 D4 1087 AD852 42 K96 N < > S
S inu. Tveim setum síðar vitnaðist að
KD65
K1093
D10953
KD1032
AG10
G8653
Eflir laufaútspil í
Jóla
ungu spámennimir nældu sér í um-
ferðarverðlaun.
„Hefði átt að kaupa þá,“ sagði
Snorri, gramsaði í vösunum og dró
upp úr þeim kraðak af' verð-
brétum.
„Þú gerðir það.“
„Áh.“ Snorri stakk
bunkanum
' „ aftur í vas-
Olafur
Lárusson
ann.
AG
4
AK76
G107532
VNAS
pass pass 1-tígull 2-lauf
2-hjörtu 3-lauf 4-hjörtu pass
pass 5-lauf dobl!
Nú skyldi reynt til þrautar á
notagildi rauða miðans.
Enda ekki ljóst hver var að gera
hveijum hvað. Eg spilaði út hjartaás
og meira hjarta sem Snorri tromp-
aði. Eftir dijúga yfirlegu (5 sekúnd-
ur jaðra við svefn að Snorra mati)
birtist tromp-3, sexa... og átta.
Allt eftir settum reglum! Eyj-
ólfur var sífómandi og það kom
óumflýjanlega i hlut Snorra að
reyna að réttlæta samningana á
teikniborðinu, sem tókst sárasjald-
an. En...
Næst kom spaði úr borði,
drottning upp, drepin og spaðagosi
til baka á kóng. Enn hjarta á tromp.
Inní blindan á tromp og spaði
trompaður. Tían kom í.
„Árans,“ tautaði Snorri og fitl-
aði við síðasta slag sem búið var
að loka. Gaut refsaugum til mín.
„Hvað settir þú í góði?“
Eg lét ekki bfekkjast en mak-
ker beit á agnið og brosti við
Snorra.
„Huh.“
Snorri var í essinu sínu. Eg
vissi að hann var búinn að ná
talningu á mig og að and......
spaðatían skipti ekki lengur máli.
Snorri spilaði síðasta tromp-
inu heima á ás og þvínæst tromp-
4 úr borði. Félagi hélt dauðahaldi
í einksisverða (upphafna?)
spaðasexu, kastaði tígli.
Snorri bað að endingu um
tígul úr blindum, brann því inni
með spaðaníuna, en tígul-7 varð
11. slagurinn. Hann skoðaði síð-
asta slag af stakri (uppgerðar)
vandvirkni.
„Skrítið að tama. Aldrei kom
spaðatian." Hann hneggjaði.
„Stórskrítið.“,
150 „impar" út.
Snorri og Eyjólfúr fengu bláa
tölu á skortöfluna í fyrsta og eina
skiptið í keppninni.
Mér þotti á hinn bóginn næsta
yfirmáttlegt að ég skyldi geta staðið
upp og genguð á brott úr eigin jarð-
arför.
L^ugardagskvöld 2. lota
Eg var tæpast lifnaður við og
alls ekki í skapi til að eiga orðastað
við þá félaga Eyjólf og Snorra.
Hefði þó ekki bandað hendinni á
móti nogu hraksmánarlegu spili.
En... ekkert spil. Engin saga!
Sunnudagur 3. lota
Eg mætti tímanlega og fann
Snorra útí homi. Hann sat og ham-
aðist á vasatölvu. Það var ekki búið
að opna kauphöllina.
„Verið að reikna út gróðann?"
heilsa ég karlinum.
Snorri fhæsti og otaði að mér
tækiny:
„Onýtt dót.“
Eg kveikti á „on“ og skilaði
gripnum. Snorri stakk honum í vas-
ann og dæsti.
„Eg er í bullandi tapi.“
„Borgar Eyjólfúr riki ekki brús-
ann?“,
„Eg er ekki í plús.“
Snorri dró í land.
Þau vom ófá spilin í mótinu
sem vitnuðu um snilldar tilþrif
Snorra og alla jafna hefði helftin af
þeim nægt til að sigra svona mót.
En oftar var það þó að Eyjólfúr
reyndist sá þröskuldur sem ekki
varð yfirstiginn. Eðli máls sam-
kvæmt kom pað frekar í hlut Snorra
en andstöðunnar að hrasa. Spil 80 er
gott dæmi:
D72
AG986
10962
5
10964
K1075
G73
86
N
< >
S
K3
43
K54
AKDG74
AG85
D2
AD8
10932
Nokkur AV pör létu sig hafa
það að reyna geim á þessi spil. Með
rýmm árangri, Eyjólfur keyrði
cinnig í geim. Á NS spilin! Samn-
ingunnn var 4-spaðar í suður, do-
blaðir af vestur og redoblaðir af
Eyjólfi sem hafði fullan hug á því
að enda með plússkor í mótinu.
Tækifæmm fór fækkandi. Þetta var
næstsíðasta setan.
Austur haföi vakið á sterku
laufi og síðan sagt litinn svo vestur
sá ekkert þvi til fyrirstöðu að reyna
laufaútspil. Austur átti á gosa og
spilaði affam laufi. Ekki nema rök-
rett að stytta blindan svo drottning-
in fengi að kenna á þunga kóngsins.
Snorri trompaði eins og til var ætl-
ast. Svínaði tígli og hélt nú sjálfur
áffam lauftrompunum. Eftir óra-
langa umhugsun komst vestur rétti-
lega að þeirri niðurstöðu að hann
yrði að kasta tígli. Nú kom tromp-
dama, kóngur á og trompgosi í kjöl-
farið. Næst var hjartadaman gerð út
af örkinni, kóngur á, drepið á ás. Tí-
full á ás og meira hjarta á níuna.
norri gat nú einfaldlega unnið spil-
ið með því að hirða á njartagosa og
10. slaginn á hjartatrompun. En
hann var í stríðsskapi; skildi hjarta-
gosann eftir í blindum og trompaði
þess í stað hjarta strax með áttunni
og spilaði sig út á spaða-5. En vest-
ur var stórmeistari af gamla skólan-
um og kunni að varast auðmýkingu
með því að sjá hana fyrir. Hann lét
trompfjarkann undir. Hafði áður
fylgt í trompinu með sexu og níu.
Þriðja leiðin í 10 slagi! „Impaflóð"
inn.
Núllið var í augsýn.
Það er við hæfi að enda á spili
83 úr mótinu, því löngu eftir að
mótinu lauk og þrátt fyrir mikið fjas
var það nnt hald að ekki stæði
geim í spinnu, með bestu vöm. Á
ínnan við þrem mínútum sýndi
Snorri ffam á annað við borðið.
A6
G1083
1097
DG62
K53
AK62
64
K943
9842
9
AKG32
A85
DG107
D754
D85
107
Á öllum borðum vom spiluð 3-
grönd, oftast í vestur og sú varð
einnig reyndin hiá Snorra. Nokkrir
norðurspilarar kusu hjartaútspil,
þrát fynr sannaðan fjórlit í vestur.
Nákvæmara er að spila út hjarta-3
heldur en gosa, því eftir sögnum var
ekki útilokað að blindur ætti tví-
eða þrílit.
Snorri fékk út þristinn á drottn-
ingu og ás. Tígli svínað og inn á
drottningu skipti suður réttilega í
spaðadrottningu og fékk að eiga
slaginn. Þá aftur að hjartanu, gefið
og enn kom hjarta, eina vömin.
Snorri drap nú á kóng og nokkrir
tígulslagir fylgdu. Litlu skipti
hveiju suður kastaði meðan hann
hélt í sína ómetanlega hjartasjöu.
§norri fleygði tveim laufúm heima.
Áður en síðasta tíglinum er spilað
er norður á spaðaás, hjartatíu og
lauf DG6. Síðasti tígulhnn í borði
og Snorri fleygði vitaskuld nú
hjartasexu, sem hafði verið óbein
ógnun, hélt eftir spaða K5 og K4 í
laufi. Norður varð að sjá af njarta-
tíunni því lauf A85 var í blindum og
einn spaði. Nú var spaðanum ein-
faldlega spilað úr borði, fimman að
heiman og ásinn gleypti loft. 600
gaf nokkra tugi „impa“. Og þegar
upp var staðið enduðu þeir félagar,
Snorri og Eyjólfúr í 10. sæti með
einn rauðan „ipma“ á bakinu.
Eg skrifa hann hiklaust á kostn-
að Eyjólfs.
Þrátt fyrir töluverða eflirgangs-
muni hefúr mér ekki tekist að veiða
upp úr Snorra hver arður hans af
öllum kaupunum var.
Stöðug kaup og sala á breyti-
Iegu gengi (eftir stöðu spilaranná í
mótinu) trufluðu útreikninga mína
og svo var ekki alveg ljóst hve mik-
inn hlut hann átti, þegar upp var
staðið, í best reknu fyrirtækjunum
(spilumm í verðlaunasætum).
En talsvert bar hann úr býtum,
því Eyjólfúr kom af fjöllum þegar
ég bar tap í tal.
„En ég tapaði dijúgt á þér,“
sagði Snorri mér í óspurðum firétt-
Það þótti mér vænt um að
hqyra.
(H.L. og Ó.L.)
18 SfÐA — NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 21. desember 1990