Dagblaðið Vísir - DV - 05.10.1995, Page 10

10
FIMMTUDAGUR 5. OKTÓBER 1995
Spurningin
Hverjir verða íslandsmeist-
arar í handknattleik?
Ragnheiður Inga Davíðsdóttir,
verslunarmaður og nemi: Ég segi
Valur.
Lísa Gunnarsdóttir nemi: Eg hef
ekki hugmynd.
Kristrún Tryggvadóttir nemi: Það
hef ég ekki hugmynd um.
Ingimundur Oskarsson tónlistar-
maður: Ég ætla að skjóta á FH.
Jóhann Pétur Leifsson verkamað-
ur: Ég ætla líka að skjóta á FH.
Lesendur
Oskiijanlegt með öllu af hverju Guðjóni var ekki boðin staðan, segir bréfritari.
Hvað hafa Tyrkir
gert KSÍ?
Ólafur Jónsson skrifar:
I nálægum löndum þar sem öfga-
hópar kynda undir kynþáttahatri
spila gulir, svartir, hvítir, brúnir og
blandaðir saman á knattspyrnuvell-
inum. Einmitt þar er hvað best af-
sönnuð sú bábylja öfgahópanna að
menn af ólíkum kynþáttum geti
ekki unnið saman. Menn fagna æð-
islega og fallast í faðma þegar vel
gengur og hvetja hver annan í mót-
byr. Allt er í bróðerni og enginn sér
mun á sér og næsta manni. í þessari
göfugu •íþrótt skiptir menntun, stétt,
ætt og uppruni engu. Getan ein ræð-
ur. Það eiga allir von.
Ég er kannski að draga upp rós-
rauða mynd af veruleikanum. Ég
held þó að í þessu felist sá kjarni
sem fær fólk til að flykkjast þúsund-
um saman á völlinn og horfa á 22
menn eltast vð leðurtuðru - en
einmitt þannig lýsa þeir íþróttinni
sem yfirsést um hvað hún snýst.
Eggerti Magnússyni, formanni
KSÍ, yfirsást hrapallega þegar hann
opinberaði hleypidóma sína í garð
tyrkneskra fótboltaunnenda í stuttu
viðtali við fréttamann Stöðvar 2 á
föstudagskvöldið. Hann lýsti áhyggj-
um sínum af því að meðal 1.800
tyrkneskra gesta, sem hugsanlegt er
að komi hingað til að fylgjast með
viðureign íslendinga og Tyrkja eftir
nokkra daga, gætu verið „vafasamir
menn“. Hvað er maðurinn að fara?
Hafa Tyrkir umfram menn af öðru
þjóðerni gefið tilefni til svona tor-
tryggni? Var ekki Svisslendingun-
um, sem hingað komu um daginn,
fagnað einum rómi?
Mér dettur ekki í hug að formað-
ur KSÍ sé fúlmenni sem viljandi elur
á tortryggni og óvild í garð þjóðar
sem verður gestur okkar á knatt-
spyrnuvellinum. Hins vegar held ég
að þessi yfirlýsing hans sé nokkuð
lýsandi fyrir þá grunnhyggni og
þann skort á háttvísi sem því miður
hefur orðið vart af hálfu KSÍ undan-
farið og hlýtur að skrifast á reikn-
ing formannsins.
Nýleg yfirsjón var þegar hann til-
kynnti um ráðningu nýs landsliðs-
þjálfara klukkutíma fyrir leik KR og
Everton á Laugardalsvelli um dag-
inn - án þess að tala fyrst við Guð-
jón Þórðarson, þjálfara KR, sem
hann þó hafði gefið undir fótinn í
vor þegar stöðu landsliðsþjálfara
bar á góma í þeirra samtali. Það
hafa báðir staðfest opinberlega. Og
þó að KSÍ-formaðurinn telji enga
skuldbindingu felast í ofangreindu
samtali er óskiljanlegt með öllu -
það er að segja ef mælistikan er ár-
angur - af hverju Guðjóni var ekki
boðin staðan.
Félögin hafa sameinast um þá
reglu að bera.ekki viurnar í þjálfara
og leikmenn' liða fyrr en keppnis-
tímabilið er úti. Um þá tilhögun
virðast allir sammála, nema formað-
ur KSÍ, sem þarna varpaði sprengju
inn á viðkvæman markað á versta
tíma. Ekki lá honum á því núver-
andi landsliðsþjálfari hættir ekki
fyrr en seint í haust og þá var hægt
að ganga frá málunum í rólegheit-
unum.
Bretland breytir, ísland bíður
Skarphéðinn H. Einarsson skrif-
ar frá Bretlandi:
Ríkisreknum fyrirtækjum fer ört
fækkandi í Bretlandi. Fyrirtæki,
sem voru baggi á ríkinu og illa rek-
in, hafa verið seld einkaaðilum.
Flest þessara fyrirtækja eru nú rek-
in með góðum hagnaði. Breska
stjórnin hefur jafnvel haft áform um
að einkavæða póstþjónustuna og
bresku járnbrautirnar en ekki hefur
verið gengið endanlega frá því máli.
Nú er símaþjónusta rekin af
einkaaðilum. Tveir aðilar, sem eru í
mikilli samkeppni, auglýsa nú stíft
símaþjónustu sína í fjölmiðlum.
Þessi þjónusta hefur nú lækkað í
verði og samhliða hefur þjónustan
batnað, boðnir eru t.d. símasjálfsal-
ar af fullkomnustu gerð og þeir sett-
ir upp víða, jafnvel á vegum lands-
ins. Auk þessa eru nú uppi áform
um að selja nokkrar af hraðbrautum
landsins.
Á íslandi er ríkisbúskapur enn
við lýði eins og tiðkaðist í kommún-
istaríkjunum. Ríkið rekur enn út-
varp og sjónvarp og þvingar al-
menning með nauðungarlögum til
að greiða fyrir þá þjónustu sem
margir vilja þó ekkert hafa með að
gera. Einnig áfengissölu, fríhafnar-
rekstur á flugvöllum og fleiri ríkis-
reknar stofnanir sem er úrelt fyrir-
komulag og óhemjudýrt fyrir neyt-
endur.
Allar þessar stofnanir, sem ég hef
nefnt hér, ætti auðvitað að selja
(einkavæða). Það er stutt í aldamót
og ný viðhorf löngu gengin í garð í
hinum vestræna heimi. Nema á Is-
landi. Þar eru önnur og þrengri
sjónarmið enn í fullu gildi.
Vilhjálmur Vilhjálmsson skrifar:
Nú eru nokkur tímamót hjá þjóð.
Vinsæll forseti okkar og farsæll hef-
ur ákveðið að gefa ekki kost á sér á
ný. Fyrr hafði forsetinn ekki til-
kynnt ákvörðun sína en menn
(fréttamenn og fleiri) fóru að bolla-
leggja hver myndi æskilegur forseti.
Auðvitað komumst við ekki hjá
því að málið verður til umræðu.
Kannski verður þetta eitt heitasta
málið eftir allt, þannig að launaum-
ræðan falli í skuggann. Það væri eft-
ir öðru.
Enn er þó einn kosturinn fyrir
hendi. Að leggja niður forsetaemb-
ætti og hafa forsætisráðherra sem
æðsta valdhafa á hans kjörtímabili.
Fyrir þessu er hefð sums staðar eins
og t.d. í Sviss og hefur ekki komið
að sök þar í landi.
Forsetaembættið hér er stór og
dýr skrautfjöður í stjórnsýslu okk-
ar. Ef það smám saman verður til
þess að skapa heitar umræður,
úlfúð og krytur fyrir hvert forseta-
Bessastaðir sem fjölnotasetur?
kjör þá sýnist mér vænlegasta leiðin
að leggja embættið niður. Bessastað-
ir geta gegnt góðu hlutverki sem
húsnæði til opinberra athafna, mót-
töku fyrir þjóðhöfðingja og hvað
annað sem hugsast getur. Við eigum
t.d. engan sómasamlegan bústað fyr-
ir erlenda gesti sem hér dvelja í boði
ríkisstjórnar næturlangt. — Hvern-
ig væri að hugsa málið út frá þess-
um forsendum?
Er þörf á forsetaembættinu?
i>v
Bara nöldur
í fólkinu?
Hildur skrifar:
Góð tík, hún pólitík, fyrir
„suma“. Því verður ekki breytt
sem Kjaradómur af speki sinni
hefur dæmt ráðherrum, þing-
mönnum og öðrum embættis-
mönnum í bættum launum, segir
forsætisráðherra. Hvað er fólk
líka að nöldra og hvaða órói er
þetta? Skilur það ekki hina miklu
ábyrgð forsætisráðherra, þing-
manna og embættismanna? Þeir
eru sannarlega launa sinna verð-
ir, ásamt glæsibifreiðum, sem
koma, jú, ekkert niður á kjörum
fólks. Þaö ættu allir að skilja.
Með þungri áherslu bendir for-
sætisráðherra óróaseggjunum á
borgarstjórn Reykjavíkur sem
með ósvífhum hætti ræðst á lífs-
kjör fóiks í landinu. Já, svo mæl-
ir hann af til allra landsmanna.
Betlarar i
miðborginni
Kristinn Sigurðsson skrifar:
Undanfarið hefur borið mikið
á því að betlarar í miðborginni
rjúki ófeimnir á fólk, oft tveir
saman - ekki unglingar heldur
menn á besta aldri - og biðji um
peninga. Brosandi í fyrstu en
með óþverraorð verði fólk ekki
við þrábeiðni þeirra. Þeir halda
sig einkum við Landsbankann,
Reykjavíkurapótek og svo torgið.
Þetta verður lögreglan að stöðva
því hér er ljóður á miðborgarlíf-
inu.
Lyfjalaga-
frestunin ótæk
Sigurjón skrifar:
Það verður að segjast eins og
er að margir bjuggust við að lang-
þráð takmark S lyfjasölu hér á
landi væri í höfn með gildistöku
kafla í nýjum lyfjalögum. Nú hill-
ir undir það að ákvörðun um
gildistöku verði frestaö. Þetta er
mikið glappaskot af stjórnarþing-
mönnum ef það verður samþykkt
og verður ekki til að minnka
þann grun landsmanna að hér sé
að baki þrýsingur frá apótek-
urum og ráöamenn ætli að gegna
sem hagsmunagæslumenn
þeirra.
Skítahrúgur
Sigurðar
Sólveig Vagnsdóttir hringdi:
Ég mótmæli harðlega ummæl-
um Sigurðar Ólafssonar, bæjar-
fulltrúa á ísafirði, í DV sí. mánu-
dag um sameiningaráform á
Vestfjörðum. Hann talar um
skuldir Þingeyrar og fleiri staða
hér vestra. Hann ætti að líta til
skulda síns bæjarfélags, ísafiarð-
ar, í þeim efhum. Orð eins og
skítahrúgm eiga ekki við þegar
sameiningarmál Vestfiarða ber á
góma. Þetta er viðkvæmt mál hér
og fer best á því að menn haldi
sig við staðreyndir.
Til móts
við þjóðina
Grímur skrifar:
Þegar Alþingi tók ákvörðun
um sérstök skattfríðindi og tug-
þúsunda launahækkun til ráða-
manna vakti það mikla gremju.
Skal engan undra þegar höfð eru
í huga brýning hins opinbera um
sparnað og stöðugleika. Auðvitað
eiga sömu lög að gilda fyrir alla.
Annað er siðleysi. Nú er virðing
almennings fyrir Alþingi í al-
gjöru lágmarki, ekki síst eftir síð-
ustu atburði. En það er aftur á
móti alvarlegt mál. En ýmislegt
mætti gera til að verja skattpen-
ingum fólks betur. Skynsamlegt
væri t.d. að fækka þingmönnum
um minnst 10. Og á skattsvikun-
um á að taka með festú. Þá mætti
nefna bílakaup ráðherra sem
ekki eru undir 20 milljónum í
þetta skiptið. Einnig alls kyns
fríðindi og ferðalög ráðherra og
maka þeirra.