Dagblaðið Vísir - DV - 20.06.1997, Blaðsíða 10

10
FÖSTUDAGUR 20. JÚNÍ 1997
Spurningin
Lest þú mikið á sumrin?
Eiríkur Sigurðsson: Nei.
Anna Almkvist: Já, ég les ýmis-
legt.
Tinna Hallgrímsdóttir nemi: Já,
alls konar bækur. Ég var að lesa
bók í gær.
Gunnar Skarphéðinsson sjómað-
ur: Nei, ekki neitt.
Berglind Guðjónsdóttir, vinnur í
Myllunni: Nei, ég les ekki mikið á
sumrin.
Haukur Heiðar Leifsson nemi:
Nei, voðalega lítið. Ég fæ alveg nóg
af bókum á veturna.
Lesendur
Uppskurður í
skólakerfinu
- komum því inn í nútímann
Guðm. Gíslason skrifar:
Eitt alvarlegasta vandamálið sem
við íslendingar þurfum að glíma við
í allra næstu framtíð er skólakerfið.
Fiskveiðikvóti og skattapólitíkin
eru ekki nándar nærri jafn alvarleg
mál, þótt þau skipti verulegu máli.
En þau mál má lagfæra nánast með
einu pennastriki, þ.e. með breyttum
lögum eða reglugerðum sem tækju
gildi á örskömmum tíma. - Mennta-
kerfi okkar er ekki jafn einfalt í
sniðum og það tekur tíma að lag-
færa það sem úrskeiðis hefur farið á
löngum tíma.
Tilkostnaður íslenska skólakerf-
isins er mikill, líklega óvíða meiri.
Árangurinn ætti því að vera allgóð-
ur, en er það engan veginn. Það er
laukrétt sem fram kemur í forystu-
grein í DV þ. 12. þ.m. að hér hefur
verið rekin sú skólastefna (ef stefnu
skyldi kalla) að skólamir eigi að
vera skemmtilegar félagsmiðstöðv-
ar mestan part, fyrir jafnaðarsinnað
fólk sem líður vel í vinnuhópum,
þar sem einn vinnur fyrir alla.
Þetta byrjar í leikskólunum hjá
yngstu bömunum þar sem þau era
látin „leira“ og föndra undir leið-
sögn fóstranna (nú sérhæfðra leik-
skólakennara). Ég vil engan veginn
lasta starf þessara fóstra eða leik-
skólakennara því þær bera þó sýnu
meiri ábyrgð og sinna starfinu af
miklu meiri áhuga en gerist og
gengur í hinu almenna skólakerfi.
Þar sitja hinir lengra komnu með
kompur sínar og lesa, lesa og lesa. í
leikskólanum er jú leikur að læra
en í grunnskólunum á ekki að vera
Aöeins uppskurður á skólakerfinu sjálfu dugar til aö koma því inn í nútím-
ann. - Kennslubækur til sýnis í Námsgagnastofnun.
hægt að stunda lærdóm í formi
skemmtunar.
Raungreinar og tungumála-
kennsla ættu að vera í fyrirrúmi
nemenda eftir 10 ára aldurinn. Þá
eiga öll venjuleg böm að vera orðin
fulllæs. Geta lesið og tjáð sig
reiprennandi, líkt og gerist um
krakka á þessum aldri í nágranna-
löndum og öðram siðvæddum ríkj-
um, bæði austanhafs og vestan. Það
vantar upp á að íslenskir krakkar
tjái sig sómasamlega í máli og
lestri. Enga slökun í hinum sígildu
kennslugreinum þyrfti til að ná við-
unandi árangri miðað við aðrar
þjóðir. Agi og iðjusemi era hins veg-
ar þeir þættir sem fyrst verður að
innleiða í skólakerflð.
Aukin flárframlög til skólamála
munu ekki auka námsárangur ís-
lenskra skólakrakka. Aðeins upp-
skurður á kerfinu sjálfu dugar til að
koma þvi inn í nútímann. Ef inn-
flutt skólastefna frá nálægum lönd-
um er talin verða okkur til bjargar
þá á að flytja hana inn. Ekkert má
hindra tilraun okkar til að komast
upp á yflrborðið í menntunarmál-
unum.
Litauglysingar og lægra verð
Mikkólfur skrifar:
Ég er einn þeirra sem les auglýs-
ingarnar sem Guðjón Gíslason gerir
að umtalsefni í DV 16. þ.m. - Fyrst
og fremst „rándýru litauglýsingar",
sem hann kallar svo. Þær eru líka
hvað mest áberandi og þar af leið-
andi mest lesnar. En það er einmitt
tilgangurinn - að vera áberandi og
mikið lesnar. Þá skila þær líka oft-
ast auknum viðskiptum. Það gæti
svo líka leitt til lægra vöruverðs.
Guðjón nefnir að við, neytendur,
greiðum fyrir auglýsingarnai’. Það
er öragglega alveg hárrétt. En er
það ekki einmitt það sem við viljum
fá að vita; í hvað okkar dýrmætu
peningum er eytt? Persónulega
finnst mér ekki nema sjálfsagt að
auglýst sé á þennan hátt því þarna
er oftar en ekki lögð áhersla á tilboð
af einhverju tagi sem þjónar neyt-
endum afar vel. - Ég tek sem dæmi
matvöruverslanir. Mín reynsla er
sú að þær auglýsa einna minnst en
era með hvað dýrustu vörurnar fyr-
ir okkur neytendur.
Þjóðhátíðardagskrá á Austurvelli:
Ekki fyrir fjöldann
Hannes H. skrifar:
Hátíðardagskrá þjóðhátíðardags-
ins fór fram í blíðskaparveðri sl.
þriðjudag. Á Austurvelli var marg-
mennt, bæði af innlendum og er-
lendum mönnum. Þótt dagskráin sé
í fóstu formi frá ári til árs er ekki
þar með sagt að ekki megi betrum-
bæta og færa til betri vegar það sem
augljóslega er til ama.
Fyrst vil ég nefna ræðuhöldin við
Austurvöll. Það gengur ekki að
áheyrendur geti ekki séð þann sem
flytur mál sitt. Forsætisráðherra,
flallkonan og formaður þjóðhátíðar-
nefndar voru ekki sýnileg þeim
flölda sem viðstaddur var - nema
tH§lRD|D)í\ þjónusta
allan
i sima
5000
i kl. 14 og 16
Frá þjóöhátið á Austurvelli sl. þriðjudag. - Mannfjöldinn sá ekki nógu vel þá
er fram komu, segir bréfritari m.a.
þeim sem næst stóðu.
Pallur sem komið hafði verið fyr-
ir á Austurvelli nálægt styttu Jóns
Sigurðssonar var alltof lágur og
kom ekki að gagni fyrir áhorfendur.
Þama eru nefnilega líka áhorfend-
ur, ekki bara áheyrendur. Það er
ekki hægt að ætlast til að allir sjái
þegar forseti leggur blómsveig við
styttu Jóns Sigurðssonar, en þrjú
ávörp sem standa nokkra stund,
samtals 30 mínútur eða lengur,
kreflast þess að viðstaddir sjái þá
sem þau flytja.
Að lokum vil ég minnast á ávarp
flallkonunnar, sem að þessu sinni
var í styttra lagi. Þeim mun frekar
hefði verið við hæfi að flytjandi læsi
það ekki af bók eða blaði, heldur
flytti beint af munni fram, blað-
laust. Það hefur verið vani lengst af.
í þetta sinn var það flutt af blaði (sá
ekki betur í sjónvarpsfréttum), en
vissi ekki fyrir víst við athöfnina,
þar sem ég sá flallkonuna aldrei
sjálfur fyrir mannþrönginni. - Þess-
ar misfellur þarf að sníða af fyrir
næstu þjóðhátíð í höfuðborginni.
DV
Aðskilnaður
ríkis og kirkju
Stefanía skrifar:
Vafalítiö er núverandi biskup
síðasti biskup íslensku þjóð-
kirkjunnar sem það nafn táknar
I dag. Hann má vera feginn að
sleppa frá borði á þessum tíma-
mótum, þegar kirkjan er við það
að vera skilin frá ríkinu. Tími
þjóðkirkjunnar er að líða undir
lok. Ég veit ekki hvernig ríkið
ætlar að verja hið svokallaða
„kristnitökuafmæli“ árið 2000.
Það verður a.m.k. ekki í þágu al-
mennings, bruðlið í kringum þá
„hátið“. Aðskilnaður ríkis og
kirkju er næsta skref i trúmál-
um hér á landi.
Fjarskipti
Sigurðar VE
S.K.P. hringdi:
Mér þykir hann heldur vera
snöggur upp á lagið, skipstjórinn
á Sigurði VE, sem tekinn var og
færður til Noregs af norsku land-
helgisgæslunni. Skipstjórinn
segist vilja fá að vera í fríi þá
daga sem hann er i fríi. Tilefnið,
að flölmiðlar hafa verið að
kanna stöðu skipsins og flar-
skiptanna sem mest er deilt um.
Þessi skipstjóri veit kannski
ekki að íslenska ríkið, þ.e. ég, þú
og hann erum að borga aðstoð
vegna mistaka sem bersýnilega
sköpuðust um borð í Sigurði VE.
Það stoðar því lítt að tala drýg-
indalega við fréttamenn eða
svara út í hött.
Ríkispilsfaldur-
inn góði
Kristján Sigurðsson skrifar:
Er það ekki merkilegt hve
ungir menn og konur keppast
um að komast í stöðugildi rík-
ispilsfaldsins? Og það sem furðu-
legra er; þetta er ekki síður ungt
fólk af íhaldskyni, sem hér áður
fyrr hefði skammast sin fyrir að
þjóna undir ríkisstofnun, hvað
þá að munstra sig þar ævilangt.
Ríkisútvarpið er t.d. uppfullt af
þess konar fólki, og hreyfi það
sig þaðan, fer það beint á jötuna
hjá annarri ríkisstofnun. Lengi
tekm’ sjórinn við stendur þar.
Og ekkert til sparað þegar „gæð-
ingar“ eru annars vegar.
Maðurinn með
stunguspaðann
Þorvaldur hringdl:
Ég las frétt í DV sl. miövikdag,
þar sem greint var frá því að
ungur maður á Akureyri hefði
verið handtekinn aðfaranótt 17.
júní sl. með stunguspaða sem
hann hafl ætlað að nota til að
lumbra á árásarmönnum sem
ráðist höfðu á hann sömu nótt.
Lögreglan varð sem sé á vegi
hans áður en ungi maðurinn
hitti árásarmennina að nýju.
Hefði hann nú hitt illvirkjana
sem hann hugsaði þegjandi þörf-
ina, hefði þessi ungi maður lik-
lega verið handtekinn en þeir
sloppið. Þetta minnir á söguna
um konuna sem ekki mátti nota
úðabrúsa til vamar óbótamönn-
um, sem réðust á hana, hún var
dæmd fyrir likamsárás, en ekki
þeir!
Langar ekki
á Evítu
Sigurgeir skrifar:
Maður skilur ekki hvers
vegna verið er að sefla upp söng-
leikinn Evítu hér í Gamla bíói
núna. Langflestir hafa séð þetta
verk, ýmist á leiksviði erlendis, í
bíói eða á myndbandi. Evíta er
of ungt stykki til að tróna því
upp einmitt núna. - Ekki síst þar
sem það er orðið útjaskað alls
staðar í kringum okkur. Að fara
í Óperana hér, er nú líka bara
eins og að fara í Gamla bíó. Og
öðra vísi ekki. Mig langar ekki á
Evítu.