Dagblaðið Vísir - DV - 30.10.1998, Qupperneq 8

Sjöfn Sveinbjörnsdóttir hefur
búið í Breiðholti í tíu ár.
A APTA
Jón Halldórsson vagnstjóri ekur
yfirleitt leið 5 en þessa dagana
leysir hann af á leið 12.
Vantar
í Popp
f Reykjavík
Það er óhjákvæmilegt aö bera Popp í Reykja-
vík saman við mynd Frlðrlks Þórs Frlðrlksson-
ar, hina sextán ára gömlu Rokk I Reykjavík, þó
ekki væri fyrir annað en nafniö sem aðstand-
endur Poppsins völdu sér. En þetta eru samt
ólíkar myndir. Rokk í Reykjavík var heimildar-
mynd sem dró upp tiltölulega hlutlausa mynd
af rokklandslaginu eins og það var á sínum
tíma. Popp I Reykjavík er hins vegar eins kon-
ar sviðsetning; hún birtir það popplandslag
sem aðstandendur hennar vilja sjá. Þessi
munur sést ágætlega þegar farið er yfir þá
poppara sem eru á fullu í dag en ekkert sést
af I myndinni.
Versta dæmið er náttúrlega tölvuhljóm-
sveitin Lhooq. En einnig vantar þungarokks-
grúppuna Dead Sea Apple, „stuðmenn pönks-
ins", Unun,
húsvísku
r o k k -
hundana í
Innvortls
og Músíktil-
raunasigur-
vegarana í Stæner. Og þá vantar einnig
Woofer-táfýluna, akureysku rokkarana í 200
þús. naglbítum og pönkhljðmsveitina Örkuml.
Stylluppsteypu vant-
ar og rappstrákinn
Murl og rólyndasta
dúett í heimi; Súkkat.
Það vantar llka I
sveitaballafióruna |
eins og hún leggur I
sig. Þetta eru hljóm-1
sveitir á borð viö
Skitamóral, Reggae
on lce, Land og synl,
Sóldögg, gömlu kempurnar í Stuðmönnum,
Grelfana, Snlglabandlð og Sálina og SSSól.
Þessar hljómsveitir hafa líklega annað hvort
þótt of gamlar og hallærislegar nema þá að
sveitaballabransinn sé ekki eitthvað sem
maður flíkar framan I útlendinga sem gætu
slysast til aö sjá myndina. En ööru máli gegn-
ir um konungborið fólk eins og Megas,
I Bubba, Rúnar Júl., Bó og
drottninguna Emllíönu Torr-
inl. Þetta eru kannski ekki
allt einhver unglömb en samt
I hluti af poppflóru íslands.
Svo vantar líka skrítna fugla
í á borð við Öldu (nýja Björk?),
| KK, Sverrl Stormsker,
Bjarna Ara, Hallbjörn I Kántríbæ og
sveiflugoöiö Gelrmund Valtýsson.
Á meðan flestir eru enn sofandi rísa hefjurnar á fætur eldsnemma
á iaugardagsmorgnum og drösla sér í vinnuna. Þetta er fólkið sem
setur vélarnar í gang, hitar upp þjóðfélagið svo það sé orðið notalegt
og hlýtt þegar við hin vöknum. Blaðamaður Fókuss iét sig hafa það
á laugardaginn að taka einn hríng
um Breiðholiið með leið tólf
- Hlemmur Fell - og ræddi við fólkið HRk
sem heldur þjóðfélaginu gangandi flKjv
og kvartar ekki yfir komandi vetrí. HHk >\\ Æ
Jóna Guöfinnsdóttir
vinnur í eldhúsinu
á Borgarspítala.
Hún er andvíg
ríkisstjórninni.
íðustu í háttinn
MjÓdd 24/10/1998
fyrsti vetrardagur
kl. 6.51 -3°C
„Ég ætti að hafa verið hættur
fyrir tíu árum,“ segir Jón Hall-
dórsson vagnstjóri þegar við stíg-
um upp í vagninn. Hann hefur
verið í þessum bransa í bráðum
fimmtán ár en hljómar þó ekkert
sérstaklega leiður.
Upp í vagninn stígur ljóshærð-
ur karlmaður á fertugsaldri.
Hann vaggar lítillega og á i vand-
ræðum með að finna fargjaldið.
Ekkert nema krónur og flmmkall-
ar sem koma
upp úr vösun-
um. En þetta
hefst, hundrað-
kallinn kemur í
ljós og dettur
ofan í baukinn
ásamt fjórum í
fimmköllum.
Maðurinn geng-
ur aftur f vagn-
inn.
„Égerbaraað
leysa af héma í tólfunni. Yfírleitt
keyri ég fimmuna og hef gert það
á undanförnum árum,“ segir Jón
Halldórsson, aðspurður hvort
hann hafi keyrt tólfuna lengi.
Vagninn leggur af stað upp í
Fellahverfi. Það er bannað að
ræða við vagnstjórann í akstri.
Fyrir jólin stóð til að út
kæmi tvöföld safnplata
með SSSól en nú hefur
verið hætt við þá út-
gáfu. Ástæðurnar voru
margar, m.a. aö von er á tvöfaldri safnplötu frá
Sálinni hans Jóns mfns og eins var ekki útlit fyr-
ir að Sólin gæti fylgt plötunni eftir. Þó bandið sé
f dvala er það þó í ágætu stuöi og stefnir á að
koma safnplötunni út næsta sumar eða jafnvel
bara að koma með glænýja plötu þá. Helgl
BJörnsson blandar sér þó aöeins f jólaplötuslag-
inn þvf hann syngur á plötu til heiðurs Vilhjálmi
Vllhjálmssynl. Aðrir flytjendur þar eru m.a. Sól-
dögg, BJörvin Halldórsson og Máni Svavars,
sem gerir nýja útgáfu af lagi Vilhjálms en lætur
rödd frænda sfns halda sér. Það var ekki hlaup-
iö að þvi aö fá rödd Helga í verkefniö. Hann er
staddur þessa dagana úti í Ratey að leika í
næstu kvikmynd Guðnýjar Halldórsdóttur og
þurfti hljóðmaðurinn Addi „800" að koma sér
þangað með græjurnar og láta Helga syngja yfir
hljóðrás sem búiö var að gera f bænum.
Leið 12- Hlemmur Fell: laugardagsmorgun 24. okróber 1998 kl. 7
Skýringar: S A
\£J Strætisvagnabílstjóri ™ Kona sem vinnur á spítala “ Maður í glasi
------------------------ ©
Nýbúi © Verkamaður © Iðnaðarmaður
Verkamaðurlnn Gulll heldur því fram að það skipti engu máli hvað maður kýs
því það sé sama rassgatið undir þessu öllu.
Verkamaður (á fylliríi)
kl. 6.59
Ljóshærði maðurinn hefur
fengið sér sæti rétt fyrir aftan
miðjuútgang vagnsins.
„Ég er bara á fylliríi," segir
ljóshærði maðurinn.
Hvað heitiröu?
„Gulli.“
Viö hvaö vinnuröu þegar þú
ert ekki ú fylliríi?
„Ég er verkamaður."
Var mikiö djamm í gœr og í alla
nótt?
„Ég man það ekki.“
Ekkert partí eöa neitt svoleiöis?
„Nei, ég var bara fullur.“
Áttu heima uppi í Breiöholti?
„Já.“
Hefuröu búiö þar í mörg úr?
„Jáhu.“
Tekuröu yfirleitt tólfuna?
„Nei. Ég tek bara svona þann
sem er næstur.“
Ertu hlynntur ríkisstjórninni?
„Nei.“
Af hverju ekki? Þol-
iróu ekki Daviö?
„Nei, ég er bara hlut-
laus í þessum málum.
Það er sama hvað mað-
ur kýs, það er sama
rassgatið undir þessu
öllu.“
Hvaö finnst þér um
gagnafrumvarpiö?
„Ha?“
Kári Stefánsson og
allt þaö?
„Ég bara þekki hann
ekki. Nei, nei.“
Verkakonur spítaianna
kl. 7.09
Þær sitja tvær framarlega í
vagninum, önnur fyrir aftan
hina.
„Ég heiti Jóna Guðflnnsdóttir
og vinn í eldhúsinu á Borgarspít-
alanum,“ segir sú sem situr fram-
ar í vagninum og bætir við að hún
vinni annan hvern laugardag.
Konan fyrir aftan hana heitir
Sjöfn Sveinbjörnsdóttir og
vinnur í býtibúri Landspítalans.
Hún vinnur þriðju hverja helgi
og þá líka á sunnudögum.
Eruð þið búnar að búa í Breiö-
holti lengi?
Sjöfn: „Já, ég hef búið hérna í
tíu ár. Haföi búið hér áður og
flutti hingað aftur.“
Jóna: „Ég er búin að búa hér
síðan ’90.“
Þær stöllur, sem eflaust þekkja
hvor aðra ekki neitt, eru sam-
mála um að það sé fint að búa í
Breiðholti.
Takiö þiö tólfuna á hverjum
morgni?
Jóna: „Já, og svo skipti ég um
vagn í Mjódd. Tek þristinn,
þannig kemst ég beint á Borgar-
spitalann.”
Sjöfn skiptir líka um vagn í
Mjóddinni en hún fer yfir í hund-
rað og ellefu.
Horföuö þiö á sjónvarpiö í gœr?
Báðar: „Nei.“
Voruö þiö aö lesa?
Jóna: „Nei, það voru gestir hjá
mér.“
Sjöfn svarar spurningunni
ekki.
Kvenskörungarnir tveir eru
annars andvígar ríkisstjóminni
og bera við hlutleysi hvað gagna-
frmnvarpið varðar.
Reynt við nýbúa
kl. 7.14
Skyndilega fjölgar í vagninum.
Einhver Ari neitar að spjalla og
sömuleiðis tveir menn sem sitja
saman. Þeir eru bersýnilega feðg-
ar, báðir með mjög skæra rödd.
Strætisvagninn stöðvast og inn
í vagninn stígur kona af asískum
uppmna. Hún fær sér sæti fram-
arlega í vagninum. Konan neitar
líka að tala við okkur og ber fyr-
ir sig tungumála-
örðugleikmn. Þá
kemur Gulli að-
vifandi og
hlammar sér við
hlið konunnar.
Hún virðist ekki
vera ánægð að
sjá hann né finna
út úr honum
brennivínslykt-
ina. Honum
stendur á sama
og reynir að
brydda upp á
samræðum. Kon-
an hristir höfuð-
ið í tíma og ótíma
og flissar vand-
ræðalega. Gulli
skilur ekkert í
því af hverju hún
vill ekki spjalla
og á endanum rís konan upp og
flýr út úr vagninum. Gulli situr
einn eftir.
Ertu aó fara aftur niöur í bœ,
Gulli?
„Vagninn er að fara niður í
bæ,“ svarar hann hneykslaður
og augljóst er að hann kærir sig
ekki um að skilgreina það frek-
ar.
Mjódd
kl. 7.20 -2 C
Allir nema Gulli drífa sig út úr
vagninum og hraða sér í nærliggj-
andi strætisvagna. Bílstjórinn
segir að þetta sé daufasti tíminn.
Að fólk sé ekki almennilega vakn-
að og ekki bætir frostið.
Vagninn lokast og hetjusög-
unni lýkur. Hvunndagshetjur í ei-
lífri barráttu klára daginn með
sóma, árið með sóma og öldin
tuttugasta verður legsteinn þessa
fólks. Þá er ekkert eftir nema að
finna upp vélmenni sem geta unn-
ið öll störfin svo þetta fólk geti
verið heima og sofið út.
-MT
Gulli reynir hér að brydda upp á samræðum við konu af
asískum uppruna. Hún neitaði að tjá sig um mállð.
f Ó k U S 30. október 1998