Dagblaðið Vísir - DV - 28.11.1998, Page 11

DV LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBER 1998
11
„Maður kemst ekki í vinnuna nema með harðfylgi endrum og eins um vetrartímann. Þetta er svæði sem býr við gífurlegan samgönguvanda. Á maður að leggja sig í þann umferðarhnút
að óþörfu," spurði hann og það mátti merkja á fasi hans þar sem hann ók sér í herðunum að hann hryllti við tilhugsuninni einni að vera fastur á Gullinbrú um hávetur. DV-mynd Sveinn
„Þetta er úrvalsstaður við
Breiðuvík. Ég er þegar búinn að
kynna mér þetta og það er ljóst að
þarna er draumastaðurinn," sagði
konan og andvarpaði með þvUík-
um sælusvip að það er augljóst að
hún hefur gert upp hug sinn um
það hvar sæluríki á jörð sé að
finna. Maður hennar var ekki
jafnánægður að sjá og greinUegt
að því fór viðsfjarri að honum
þætti umræddur staður við
Breiðuvík geta faUið inn í þá
mynd að hann höndlaði hamingj-
una þar í eitt skipti fyrir öU. Orð-
ið Breiðavík sagði honum fátt. í
seinni tíð hafði hann ekki komið
lengra út á land en í Hafnartjörð á
annan veginn og hins vegar að
EUiðaám tU að viðra hundinn.
Hann endurtók orðið og hjó í þrjá
parta: „Breið-a-vík. Þetta kveikir
nú á einhverjum perum í huga
mér. Er þetta ekki upptökuheimUi
fyrir unglinga vestur á fjörðum?"
spurði hann konu sína og það
mátti merkja á mæli hans og þetta
flata nafn gæti ekki boðað gott.
„Nei, nei, þetta er eitt nýjasta
hverfi borgarinnar. í Grafarvogi,
örstutt frá kirkjugarðinum og enn
styttra frá Korpúlfsstöðum og
golfveUinum," sagði hún.
Gripinn á klámmynd
Hann hugsaði með sér hvað
hann ætti að gera í nágrenni við
golfvöU. Maður sem þekkti ekki
mun á golfkylfu og kústskafti með
hnúði. Enn fremur skildi hann
ekki hvers vegna hann, maður á
besta aldri, ætti erindi fast upp að
kirkjugarðinum. Breiðavík, hann
varð fjarlægur til augnanna og
minningamar tóku öU völd. Hann
var 10 ára gamall vestur á fjörð-
um og staðinn að verki við að
reykja. Um huga hans enduróm-
aði rödd ævareiðrar móður sem
vUdi strax stoppa af reykingarn-
ar: „Ætli sé ekki best að senda þig
á Breiðuvík þar sem vand-
ræðaunglingamir era. Þú stefnir
bara í átt til glötunar," sagði hún
í þeim raddstyrk að áratugum
seinna vakti orðið Breiðavík enn
skelfingu meö honum. Af og tU á
unglingsárunum kom Breiðuvík-
urógnin upp á ný. 13 ára var hann
Laugardagspistill
Reynir Traustason
ásamt félögum sínum gripinn
baksviðs í FélagsheimUinu á Flat-
eyri þar sem þeir horfðu á dönsku
bíómyndina Forvitin blá. Myndin
var bönnuð innan 16 ára og því
ekki annað að gera en skríða inn
um glugga og laumast upp á svið-
ið. Þannig horfðu fuUorðnir á
dönsku klámmyndina utan úr sal
á meðan bömin skemmtu sér yfir
aUs kyns samfarasenum baksviðs.
Þetta var að vísu speglað en gerði
þó ekkert tU. Síðan dundi skelf-
ingin yfir þegar bíóstjórann grun-
aði hvers kyns var og á við-
kvæmu augnabliki hóf hann að
lyfta upp tjaldinu. Hann var
ásamt fleiri klámsjúkum ungling-
um rekinn í gegnum salinn i fuU-
kominni niðurlægingu og út. For-
eldrunum var tilkynnt um þetta
brenglaða háttalag. Upphófst þá
sami Breiðavíkursöngurinn á ný:
„Það væri réttast að senda þig
vestur á Breiðuvík," sagði móðir-
in og það mátti merkja á andliti
hennar hvílík mæða væri að eiga
slíkan ungling á kynþroskaaldri.
Ótal fleiri tUefni urðu til þess að
Breiðavík skaut upp koUinum í
umræðunni á æskuheimflinu en
aldrei fór hann þangað vestur.
Þar sem hann hafði rennt yfir
æsku sína í huganum leit hann á
konu sína. í áratugi hafði hann
ekki heyrt minnst á Breiðuvík og
satt best að segja hafði hann
gleymt þessari grýlu unglingsár-
anna. Ætlaði þessi kona hans,
sem hafði lifað með honum súrt
og sætt, að gera martröð bemsku-
áranna að veruleika og koma hon-
um á þann stað sem foreldramir
höfðu ekki brjóst í sér tU að senda
hann á nema í orði. Hann maldaði
því enn í móinn og sagðist jafnvel
tUbúinn tU að flytja í þennan
Grafarvog en bara ekki í Breiðu-
vík. Hvert umslag sem kæmi inn
um bréfalúguna myndi minna
hann á ógnir æsku hans. Daglega
yrði hann að taka sér í munn
þetta hroðalega nafnorð. Hann
sagði nafnið sitt tU reynslu en gat
ekki sagt heimilisfangið og röddin
brast. Hann horfði bænaraugum á
konu sína og bað hana lengstra
orða að leita fyrir sér í Rima-
hverfi eða einhvers staðar annars
staðar i hverfinu.
Brottfluttir sameinast
„Það er ábyggUega dásamlegt
að búa í Breiðuvík. Þarna er
Magga móðursystir, Rut vinkona,
Henný, Ama, Matta frænka og aU-
ar hinar sem hrakist hafa af
landsbyggðinni undanfarin ár.
Þarna sameinast þeir brottfluttu,"
sagði konan og leit rannsakandi á
mann sinn sem enn var á valdi
æskuminninganna.
Hann fann að vígstaðan var
honum ekki í hag og ákvað að
hafna öUu hverfinu í þeirri veiku
von að honum tækist að forða sér
frá götunni með upptökuheimilis-
nafnið. „Er þetta ekki voðalegur
staður, þessi Grafarvogur. Ég
man eftir að hafa séð í Mogganum
frásagnir af óeirðum unglinga og
ég held að sjónvarpsstöðvarnar
hafi íjallað um þetta líka á svipuð-
um nótum,“ sagði hann.
Konan gaf sig ekki og hún sagð-
ist þegar hafa undirritað vUjayfir-
lýsingu um að festa sér húsnæði
við Breiðuvík. Aðeins ætti eftir að
fá formlegt samþykki hans. Hvað
varðaði umíjöllun um ólæti í
Grafarvogi þá væru þau ábyggi-
lega eitthvað orðum aukin. Þarna
væri blómi íslenskrar þjóðar sam-
an kominn og hún hafði það eftir
Möggu móðursystur að engir
glæpir ættu sér stað í hverfinu.
Auðvitað væru þama fjörmiklir
unglingar sem gustaði af en ann-
að væri orðum aukið.
„Ég hef heimUdir fyrir því að
Grafarvogur sé eins konar bær í
borginni og móraUinn þar sé eins
og í kauptúni úti á landi þar sem
allir þekkja aUa. Þarna ræður
samhugurinn og aUir verða sem
einn þegar eitthvað bjátar á,“
bætti hún við. Hún hristi ákaft
höfuðið þegar maðurinn spurði
hvort ekki væri ágætt að búa í
grónu hverfi í austurborginni, tU-
tölulega skammt frá vinnustaðn-
um. Hann gaf sig ekki og sagði
aUa fréttatíma vera fuUa af frá-
sögnum af umferðarerfiðleikum
um GuUinbrú og svo væri ung-
lingavandamálið allsráðandi.
„Maður kemst ekki í vinnuna
nema með harðfylgi endrum og
eins um vetrartímann. Þetta er
svæði sem býr við gífurlegan sam-
gönguvanda. Á maöur að leggja
sig í þann umferðarhnút að
óþörfu," spurði hann og það mátti
merkja á fasi hans þar sem hann
ók sér í herðunum að hann hryUti
við tUhugsuninni einni að vera
fastur á GuUinbrú um hávetur.
Hann fann þó af áralangri reynslu
að striðið var tapað fyrirfram og
þess vegna óhætt að huga að út-
búnaði sem gerði honum kleift að
komast tfl byggða.
Borgarstjórahverfi
Hann fór lauslega yfir það í
huganum hvað þyrfti tU að kom-
ast klakklaust í miUi Grafarvogs
og miðborgarinnar. Loðfóðraður
vetrargaUi, keðjur undir bUinn,
snjóflóðaýla og álpoki til lífsbjarg-
ar í frosti var aUt sem honum
taldist vera nauðsynlegt tU að
komast af við hinar ýmsu aðstæð-
ur. Gott væri að eiga sankti bern-
harðshund með koníakstunnu um
hálsinn en því mætti væntanlega
sleppa og notast við björgunar-
sveitarhunda. Konan ákvað að
fylgja eftir stórsókn sinni til
bættra lifskjara.
„Ég las einhvers staðar að borg-
arstjórinn var að úthluta ættingj-
um sínum heilu raðhúsahverfi
skammt frá staðnum okkar. Það
er öruggt að Ingibjörg Sólrún
tryggir sínum nánustu að þeir
komist á miUi heimUis og mið-
borgar. Hún þarf sjálf að skreppa
í heimsóknir annað veifið tU ætt-
ingjanna þannig að það verða
samgöngubætur þarna á allra
næstu mánuðum," sagöi konan og
brosti sínu breiðasta í þeirri fuU-
vissu að nú hefði hún spUað út
trompásnum og þar með slegið
vopnin endanlega úr höndum lak-
ari helmingsins.
Hann gafst upp og í þjáningu
samþykkti hann allar tillögur
konunnar sem gert hafði hótanir
móður hans að veruleika. Hún
skynjaði að honum var brugðið og
ákvað að gera sitt tU að bjarga
hjónabandinu upp úr þeim öldu-
dal sem ósigur eiginmannsins
leiddi það ofan í.
„Þama er kirkjustarf með mikl-
um blóma. Gangi þér illa að
kyngja þvi að ég skyldi hafa þig
undir þá getum við farið á hjóna-
námskeið til séra Vigfúsar Þórs í
Grafarvogskirkju. Það er allt
þama sem þarf tU að fólki líði vel
og ef því líður Ula þá em tU úr-
ræði við því,“ sagði hún.
Það ríkir kyrrð á svæðinu að
undanskildum hamarshöggum og
ískri í hjólsög. íbúar þessa nýjasta
svæðis borgarinnar sem þenst út
með ógnarhraða eru smám saman
að fara á stjá. Hjónin eru flutt í
Breiðuvík með kirkjugarðinn á
aðra hönd en Korpúlfsstaði á
hina. Við blasir borgarstjóra-
hverfið og hamarshöggin benda
tU að ættingjarnir í raðhúsunum
séu komnir á kreik. Hjónin í
Breiðuvík standa úti á hlaði. Kon-
an hlaðin sjálfsöryggi en maður-
inn örlítið beygður eftir að hafa
verið fluttur hálfgerðum nauð-
ungarflutningum. Hann hafði á
þeim dögum sem liðnir voru smá-
jafnað sig á flutningunum og var
tUtölulega sáttur eftir allt saman.
Hann leit í áttina að kirkjugarðin-
um og sagði síðan upp úr eins
manns hljóði: „Ætli sé ekki best
að ævisagan mín heiti Frá vöggu
til Grafarvogs."