Dagblaðið Vísir - DV - 11.05.1999, Blaðsíða 18

ÞRIÐJUDAGUR 11. MAÍ 1999 JL>"V"
hjjfrikmyndir
"k &
Bíóborgin - True Crime:
Fréttahaukur í tímaþröng
■jc+h í flestum kvikmyndum
sem eiga að gerast á
nokkrum klukkutímum er áhorf-
andinn oftast nær meðvitaður um
þann stutta tíma sem sagan gerist,
oft með hröðum klippingum og æst-
um persónum. Hinn sjóaði Clint
Eastwood fer ekki slikar leiðir i
True Crime sem gerist á minna en
einum sólarhring heldur lætur
margar vafasamar persónur njóta
sín, hefur tíma fyrir smáútúrdúra
sem fá áhorfandann til að gleyma
hversu stutt er i ögurstundina um
leið og hann byggir upp sígandi og
leiðandi spennu sem nær hámark-
inu á nákvæmlega réttum tíma og
endar svo myndina glæsilega á af-
slappandi máta. Þessi vinnubrögð
eru ekkert nýmæli þeim sem fylgst
hafa með leikstjórnarferli
Eastwoods. Það er aldrei farið í
Kvikmynda
' m
neinn kraftgír og bensínið stigið í
botn, Eastwood er að því leytinu til
eins og traustur fjallajeppi sem
ávallt skilar sínu.
Eastwood leikur sjálfúr aðalhlut-
verkið, fyrrum fréttahauk, Steve
Everett, sem orðið hefur á í mess-
unni bæði sem blaðamaður og
heimilisfaðir. Þegar rmg stúlka,
metnaðarfullur blaðamaður og sam-
starfsmaður Everetts, ferst í
bílslysi, eftir að hafa setið með Ev-
erett á bar, er hann látinn taka yfír
síðasta verkefni hennar sem er að
taka viðtal við dauðadæmdan mann
Ritstjórinn (James Woods) þrumar yfir biaðamanninum (Clint Eastwood).
stuttu áður en hann er tekinn af lifi.
Þegar Everett fer að grafast fyrir
um atburðinn sem taka á manninn
af lífi fyrir fer hann að gruna að
ekki sé allt með felldu og fréttanef-
ið, sem sjaldan hefur brugðist hon-
um, segir honum að maðkur sé í
mysunni.
True Crime býður upp á mörg at-
riði sem auðvelt er að klúðra, skiln-
ingsrika fangaverði, sem vinna sína
vinnu af samviskusemi, harm-
þrungin atriði á milli manns, sem
taka á af lífi eftir nokkrar klukku-
stundir, og eiginkonu hans og dótt-
ur, fréttastjóra, sem veit að einn
blaðamaður hans (Eastwood) sefur
hjá eiginkonu hans, vonlaust sam-
band þess sama blaðamanns við ijöl-
skyldu sína og ömmu sem syrgir
barnabarn sitt, glæpa-
mann og eiturlyfjaneyt-
anda. Það þarf töluverða
snilld til að tapa ekki
áttum í megindramanu
með svo margar auka-
verkanir og Eastwood,
með alla sína reynslu og
kvmnáttu, fer fimlega í
gegnum allar hindranir
og nær að tengja vel
gerð atriði saman svo
aldrei verður spennu-
fall.
Eins vel og leikstjór-
inn Clint Eastwood
stendur sig þá er því
miður ekki hægt að
segja það sama um leik-
arann Clint Eastwood.
Ekki það að hann fari
illa með hlutverkið held-
ur er hann of gamall fyr-
ir það. Eins og hefur
verið gaman að sjá Clint
Eastwood í töffarahlut-
verkum í gegnum tíðina
þá er það hann sem ger-
ir Steve Everett aldrei
mjög sannfærandi per-
sónu. Að öðru leyti hef-
ur vel tekist með skipan
hlutverka og aukaleik-
arar eru hver öðrum betri.
Leikstjóri: Clint Eastwood. Hand-
rit: Larry Cross, Paul Brickman og
Stephen Schiff. Kvikmyndataka:
Jack N. Greene. Tónlist: Lennie
Niehaus. Aðalleikarar: Clint
Eastwood, James Woods, Isaiah
Washington, Diane Venora og
Denis Leary.
Hilmar Karlsson
IOPI %%
í Bandaríkjunum
- aösókn dagana 7. - 9. maí. Tekjur í mllljónum dollara og helldartekjur
Brendan Franser, Rachel Weisz og John Hannah í The Mummy.
Múmían sló í gegn
Spennumyndin Entrapment náði aðeins að vera eina viku á toppi listans.
Stórmyndin The Mummy, sem hefur víst á að skipa mögnuðum tæknibrellum,
sló heldur betur í gegn og náði mestu aösókn sem nokkur kvikmynd hefur
fengið yfir eina helgi, þaö sem af er þessu ári, halaði inn rúmar 43 milljónir
dollara fyrir framleiöendur myndarinnar sem eru hæstánægðir. Ætla má að
þetta met standi ekki lengi þar sem Stjörnustríðmynd George Lucasar verður
frumsýnd 19. maí. Sú mynd var forsýnd fyrir gagnrýnendur og aðra í síöustu
viku og satt best að segja eru þeir ekki mjög sáttir viö útkomuna þegar á
heildina er litiö en víst er aö hún hefur lítið aö segja þegar æstir
Stjörnustríðsáhangendur fá tækifæri til aö sjá myndina. Þaö fór eins og margir
spáðu að Election fengi góöa aðsókn þegar hún færi í almenna dreifingu.
Þessi ódýra kvikmynd, sem fengiö hefur góða krítik og er meö Matthew
Broderick og Reese Witherspoon í aöalhlutverkum, var með hærra hlutfall
áhorfenda heldur en Mummy þegar miðaö er við í hvaö mörgum sýningarsölum
myndirnar voru sýndar. The Mummy var sýnd í 3210 sýningarsölum á meða
Election var aðeins í 823.
-HK
Tekjur Heildartekjur
1. (-) The Mummy 43,369 43,369
2. (1) Entrapment 12,326 38,552
3. (2) The Matrix 5,881 138,505
4. (3) Life 3,544 51,884
5. (-) Election 3,162 3,696
6. (4) Never Been Kissed 3,004 40,503
7.(5) Analyze This 1,726 100,843
8. (6) Things 1 Hate about You 1,130 32,639
9. (12) Cookie's Fortune 0.850 7,715
10. (15) Shakespeare in Love 0,785 93,965
11. (11) The Out-of-Towners 0,777 26,051
12. (14) Life Is Beautiful 0,767 54,168
13. (7) Idle Hands 0,701 3,004
14. (9) Pushing Tln 0,680 7,023
15. (-) She's all That 0,625 61,582
16. (13) Forces of Nature 0,563 50,324
17. (10) Go 0,552 15,403
18. (8) Lost and Found 0,421 2,469
19. (16) A Walk on the Moon 0,421 1,733
20. (-) T-Rex: Back to the Cretaceous 0,307 10,612

Regnboginn - Little Voice:
Fantasía úr bresku
lágstéttarumhverfi
★★
Og
The Rise and Fall of
Little Voice er eitt vin-
sælasta leikrit Breta frá siðari
árum og var meðal annars sýnt
hér undir heitinu Taktu lagið,
Lóa. Þeir sem sáu leikritið vita
nokkurn veginn að hverju þeir
eru að ganga en fyrir hina kann
kynningarherferð myndarinnar
að virka svolítið villandi. Þetta
er ekki „stórmynd“ sett fram
meö glingri og skrauti heldur
fantasía úr bresku lágstéttarum-
hverfi um unga stúlku sem
misst hefur fóður sinn en heldur
dauðahaldi í minningu hans
með því að hverfa inn í heim
tónlistarinnar sem honum var
svo kær, hinna klassísku dæg-
urlaga fyrri tíma. Um leið þarf
hún að glíma við vergjarna
sjálfselska móður sína og fylgisvein
hennar, misheppnaðan umboðs-
mann handónýtra skemmtikrafta
sem uppgötvar að stúlkan hefur ein-
staka sönghæfileika og telur sig
hafa himin höndum tekið.
Að sögn var leikritið sérstaklega
skrifað fyrir Horrocks, sem nær ein-
staklega vel að stæla söngstíl stór-
stjarna á borð við Judy Garland,
Marilyn Monroe, Billie Holliday og
Shirley Bassey. Langbesta atriði
myndarinnar er þegar Horrocks
stígur á svið og syngur syrpu af lög-
um þessara kvenna og fleiri með
þvilíkum fítonskrafti og af slíkri ná-
kvæmni að nautnahrollur hríslast
niður um mann.
Því miður er
flest annað í
myndinni frekar
gamalkunnugt.
Litla rödd (eða
Lóa) er jafnofurfeimin og hlédræg
og móðir hennar (Blethyn) er drykk-
felld og hávær, Caine er lítill kall
með of stóra drauma og flestar aðr-
ar persónur höfum við of oft séð
áður í breskum kvikmyndum og
sjónvarpsþáttum sem gerast í norð-
urhluta landsins. Sagan er satt að
segja frekar kiisjnkennd ng fyrirsjæ
Jane Horrocks leikur Lóu.
Kvikmynda
GAGNRÝNI
anleg. Tekst að draga Lóu út úr skel
sinni og fá hana til að syngja? Er
samband móður hennar og umboðs-
mannsins byggt á sandi? Nær dúfha-
ræktandinn og símamaðurinn
McGregor rómantísku sambandi við
Lóu? Endar þetta allt með ósköpum
en samt von í lokin? Svörin er fljót
að sýna sig og einhvem veginn
verður maður aldrei djúpt snortinn
nema þegar Horrocks syngur.
Hins vegar leiddist manni ekkert
óskaplega. Hér er sæmilega vel sagt
frá og Blethyn og Caine eiga marga
góða spretti. Persónurnar em bara
of flatar til að ná til manns. Fyrir þá
sem vilja upplifa virkilegt ævintýri
á svipuðum nótum, þar sem gráma
breska hvunn-
dagsins er teflt
gegn fantasíu
hinna klassísku
dægurlaga, má
ég þá benda á
meistaraverk Terence Davies,
Distant Voices Still Lives, sem ætti
að fást á öllum betri leigum.
Leikstjóri: Mark Herman. Hand-
rit: Herman, eftir leikriti Jim
Cartwright. Aðalhlutverk: Jane
Horrocks, Brenda Blethyn, Mich-
ael Caine, Ewan McGregor.
Ásgrímur Sverrisson.
Ruðningur
Fótboltastjarnana Jonathan
Moxon (James Van Der Beek) er
umsvermaður af kvenfólki.
Bíóhöllin - Varsity Blues
og villt líf
Varsity Blues er enn ein
unglingamyndin þar sem
gert er út á ungar íþróttahetjur,
vinsældir þeirra meðal ungra
meyja, villt líf eftir leik og sam-
band þeirra við foreldra. Allt er
þetta kunnuglegt, þekktar for-
múlur færðar í ný klæði sem í
þetta sinn eru gegnsæ. Sjálfsagt
hefur verið lagt upp með eitt-
hvern húmor í handritinu og ef
svo þá er hann ekki sýnilegur,
þannig að við sitjum uppi með
misvitur ungmenni í smáborg
þar sem allt snýst um ruðning,
strákamir í liðinu eru hetjur
sem stelpumar reyna að ná í og
sigursæll þjálfari liðsins getur
nánast ráðiö því hvað er rétt og
hvað er rangt þegar kemur að
lögum og reglum í bæjarfélag-
inu.
Aðalpersónan er Jonathan
Moxon (James Van Der Beek),
sem er varamaður leikstjóm-
anda liðsins, hann er hugguleg-
ur ungur drengur sem les
Slaughterhouse-Five eftir Kurt
Vonnegut á varamannabekkn-
um. Þegar leikstjórnandinn,
Kvikmynda
GAGNRÝNI
hetjan í borginni, meiðist illa, er
komið að Jonathan sem stekkur
inn á vöflin, fullskapaður leik-
stjórnandi og kemur með ýmsar
nýjungar og leiðir liðið til sig-
urs. Jonathan gengst upp í
frægðinni sem umlykur hann og
verður smátt og smátt að eftir-
mynd félaga síns sem meiddist.
Á yfirborðinu er því allt í
himnalagi en undir niðri kraum-
ar á kynþáttafordómum, mann-
fyrirlitningu og ýmsu fleira, sem
aðallega kemur frá hinum valda-
mikla þjálfara sem um síðir
kemst að því hvar Davíð keypti
ölið.
Það er í raun fátt eitt um hina
ungu leikara að segja, þau eru
valin eftir útliti og eru því mis-
lagðar hendur þegar kemur að
leiklistargyðjunni. Sá ágæti leik-
ari Jon Voight leikur þjálfarann
og hefur örugglega fengið góðan
aur fyrir, ekki sé ég nokkra aðra
ástæðu fyrir hann að taka að sér
þetta hlutverk. Þegar á heildina
er litið þá er Varsity Blues yfir-
borðskennd og án allrar dýptar,
aðeins ein klisjan á eftir
annarri.
Leikstjóri: Brian Robbins.
Handrit: W. Peter lliff. Kvik-
myndataka: Charles Cohen.
Tónlist: Mark Isham. Aðalhlut-
verk: James Van Der Beek, Jon
Voight, Paul Walker og Scott
Caan.
Hilmar Karlsson.