Dagblaðið Vísir - DV - 21.07.1999, Blaðsíða 5

MIÐVIKUDAGUR 21. JÚLÍ 1999
5
e>v Fréttir
Biðraðir við Keisarann við Hlemm fyrir hádegi:
Hleyp ekki með
koppa á eftir gestum
- segir veitingamaðurinn í höll hinna vonlitlu
Margeir Margeirsson við Keisarann: - Rotaður af strokufanga.
DV-myndir ÞÖK
húsið og íslensku óperuna blikna í
samanburðinum. Lífið á Keisaran-
um getur líkst súrsætri martröð
þegar líður á kvöld: Hróp, köll,
grátur og hlátur renna saman í
eina allsherjarkviðu sem þó er að-
eins bergmál af tilvistarkreppu
fólks sem misst hefur fótanna á
hálu svelli lífsins.
Skammaður af kerlingum
„Mig dreymir Keisarann aldrei.
Þær myndir sem greipast í hugskot
mitt geymi ég eins og annað en
stundum halda gamlar kerlingar
vöku fyrir mér með simhringing-
um. Þær eru þá að skamma mig fyr-
ir að hella áfengi ofan í syni sína
sem margir hverjir voru orðnir
sífullir löngu áður en ég fermdist,"
segir Margeir Margeirsson og bend-
ir á að öll keisaraveldi eigi það sam-
eiginlegt að vera ósnertanleg - og
standa lengi. Sjálfur sé hann til í að
hætta - fyrir rétt verð.
-EIR
„Ég hef hitt miklu meiri drullu-
sokka úti í þjóðfélaginu en í þeim
hópi sem sækir Keisarann,“ segir
Margeir Margeirsson veitingamað-
ur sem rekur eina alræmdustu
búllu á höfuðborgarsvæðinu og þó
víðar væri leitað; Keisarann við
Hlemm. Á skilti ofan við dyr stend-
ur reyndar að Keisarinn sé „besti
barinn í bænum“ og var sú fullyrð-
ing eitt sinn kærð til samkeppnis-
ráðs. Ekki var þó gripið til aðgerða
þvi Margeir svaraði því til að þetta
væri brandari sem má til sanns veg-
ar færa þegar inn er komið. Þar sit-
ur fólk af ýmsu sauðahúsi og kaffi-
drykkja er ekki áberandi. Stórir
bjórar hvíla í höndum flestra. Sum-
ir eru stroknir og fínir, fleiri bíða
eftir jólabaðinu. Augu gesta mörg
hver sljó en þó stingandi eins og oft
vill verða við amfetamínneyslu.
Sumir sofa á meðan aðrir vaka.
Gestir drepa tímann og drekka sig í
form til að mæta nýjum degi enda
klukkan ekki enn orðin tólf á há-
degi. Keisarinn opnar klukkan ell-
efu og þá er biðröð fyrir utan. Mar-
geir Margeirsson hefur rekið
ingastofnunar hefur kvartað yfir
rekstri Keisarans á núverandi stað
enda er staðhæft að viðskiptavinir
stofnunarinnar séu hræddir að
ganga fram hjá staðnum. Starfs-
mannafélag Tryggingastofnunar
hefur einnig kvartað svo og tisku-
vöruverslun gegnt staðnum og ís-
landsbanki á næsta homi. Viðskipti
ganga ekki sem skyldi á þeim hluta
Laugavegarins sem nær frá Snorra-
braut og upp á Hlemm. Allt vegna
Keisarans.
Ráðherra fær sér kollu
„Vandamálið á þessum hluta
Laugavegarins er einfaldlega
skortur á salernisaðstöðu. Ekki get
ég að því gert þó fólk sé að míga og
æla allt út hér í nágrenninu. Ég
hleyp ekki með koppa á eftir gest-
um mínum þegar þeir fara. Hér í
portinu fyrir aftan sé ég starfsfólk
Tryggingastofnunar og heilbrigðis-
ráðuneytisins standa og reykja á
meðan aðrir standa örlítið frá og
sprauta sig eða ganga örna sinna.
Ekki get ég að því gert. Ég er ekki
mannkynsfrelsari," segir Margeir
Benetton-búðirnar þegar þær vom
og hétu i Reykjavík. Hann þvertek-
ur fyrir að viðskipti með fíkniefni
og þýfi fari fram á Keisaranum.
Gestir sínir séu ekki nógu vitlaus-
ir til að reyna slíkt. Flestir séu
þeir með farsíma og stundi sín við-
skipti þannig. Lögreglan geti stað-
fest að það sé undantekning að
fikniefhi finnist á gestum Keisar-
ans þegar leitað sé: „Sjálfur get ég
ekki verið að fara ofan í vasa gest-
anna þegar þeir koma inn hinsveg-
ar er athyglisvert að hingað koma
með í fínu taui, pressaðir og stífir
og halda að hægt sé að kaupa
fíkniefni hér eins og á markaði.“
Hróður Keisarans hefúr borist
víða um land og hópferðir verið
skipulagðar utan af landi þar sem
takmarkið er: „Kvöld á Keisaran-
um“. Landsbyggðarfólkið lætur þá
vita af sér með fyrirvara og mætir
svo í nokkra bjóra og virðir fyrir
sér mannlífið eins og það telur það
gerast verst í höfuðborginni.
Mörgum sveitamanninum hefur
kvöld á Keisaranum orðið ógleym-
anlegt og pakkaferðir í Þjóðleik-
Hann heitir Árni og drekkur sinn bjór á Keisaranum þegar hann er ekki að vinna.
Keisarann í tíu ár og sér ekki eftir
því.
Tryggingastofnun vildi
kaupa
„Ég sé ekki eftir neinu sem ég hef
gert. Ef maður ætti að vera að sjá
eftir einhverju og velta sér upp úr
því ætti maður helst að sjá eftir því
að hafa fæðst en það geri ég ekki.
Allt tal um að ég sé einhver örlaga-
valdur í lífi gesta minna og leggi líf
margra þeirra i rúst er eins og að
skamma ljósastaur fyrir að lýsa
ekki. Ekki flyt ég áfengi til landsins,
ekki sel ég eiturlyf, ekki ákveð ég
hvort þetta fólk komi hingað eða
ekki. Ég rek þennan bar eins og
hvert annað fyrirtæki og á mínar
góðu stundir hér eins og gerist og
gengur. Hér er fjölskrúðug flóra af
mannfólki - bæöi gott ifólk og
slæmt,“ segir Margeir sem fyrir
skemmstu fékk tilboð í Keisárann
frá Tryggingarstofnun ríkisins sem
ráðgerði að nota húsnæðið fyrir af-
greiðslu sína. Samkomulag var um
verð en Tryggingastofnun vildi ekki
kaupa reksturinn og því varð ekk-
ert úr kaupunum. Yfirstjórn Trygg-
og bætir því við að reyndar kunni
hann vel við að hafa heilbrigðis-
ráðuneytið fyrir ofan sig og heil-
brigðisráðherrar hafi oftar en einu
sinni litið við á barnum hjá sér „...
þó þeir hafi ekki límst við hann
eins og margir,“ segir Margeir sem
rekur Keisarann í góðu samráði
við yfirmenn lögreglunnar í næsta
húsi: „Ef þeir þurfa að finna ein-
hvern þá koma þeir fyrst til mín.
Lögreglan kom og spurði um
Vatnsberann á dögunum. Ég gat
sagt þeim að hann hafi verið
kexruglaður í Ölveri í Glæsibæ
nokkrum dögum áður. Þeir komu
einnig hingað að leita strokufang-
anna af Litla-Hrauni en þá hafði ég
ekki séð. Reyndar kannaðist ég við
annan þvf hann rotaði með með
bjórkönnu eitt kvöldið hér á staðn-
um og ég er enn með ör á höfðinu
eftir það högg. Það er eina árásin
sem ég hef orðið fyrir hér á Keisar-
anum,“ segir Margeir.
Pílagrímsferðir utan af
landi
Margeir Margeirsson þekkir vel
til viðskipta því hann rak
Margeir á barnum: - Allir kvarta nema gestirnir.