Dagblaðið Vísir - DV - 21.08.1999, Blaðsíða 22

22
LAUGARDAGUR 21. ÁGÚST 1999 DV
tmkamá!
yfir að hann hefði farið með morö-
vopnið af heimilinu. Niðurstaðan
varð sú að báðir piltamir voru
handteknir og þeim komið í gæslu.
David, faðir drengjanna, var mjög
sannfærandi í sorg sinni sem faðir
og eiginmaður. Og ljóst var að hann
hafði ekki getað framið morðið. Á
þeirri stundu sem það var framið
var hann að taka á móti sigurbikar
á kránni fyrir góða frammistöðu í
pílukasti.
Ýmsir í hópi rannsóknarlögreglu-
manna voru þeirrar skoðunar að
málið væri upplýst en aðrir að enn
væru nokkur atriði ekki komin á
hreint. Þær aðfinnslur þóttu nægja
til þess að útgáfa ákæru yrði látin
bíða. Næsta ár sátu piltarnir því í
gæslu en faðir þeirra kom reglulega
í heimsókn til þeirra.
Ur samtali við synina
Komið var fyrir hlerunarbúnaði í
heimsóknarklefanum og strax í
fyrstu heimsókn á eftir fór fram
mjög athyglisvert samtal sem átti
eftir að gerbreyta cillri stöðu máls-
ins.
„Við verðum að blekkja þá svo
við náum okkar markmiði," sagði
David við syni sína. „Þið megiö
undir engum kringumstæðum segja
neitt um samkomulagið okkar!“
„Hvenær fáum við peningana
okkar og hitt sem þú ert búinn að
lofa okkur?“ spurði þá Glenn.
„Um leið og ég fæ peningana
hennar mömmu," svaraði David.
Er upptakan var leikin fyrir John
brotnaði hann saman og játaði að
faðir þeirra bræðra hefði átt hug-
myndina að morðinu.
Nú kom fram að David hafði lof-
að sonum sínum miklum vasapen-
ingum og sumarleyflsferðum til
Karíbahafsins ef þeir réðu móður
sína og kvalara af dögum. Eftir
margra ára harðræði og niðurlæg-
ingu af hálfu móðurinnar reyndist
David tiltölulega auðvelt að fá pilt-
ana til þess.
Ýmsar hugmyndir
David lagði fyrst til að Eve yrði
hrint fram af klettum eða svölum
eða þá fyrir bíl. En hver hugmynd-
in af annarri var lögð á hilluna því
ekki lá fyrir óyggjandi vissa um að
Eve hlyti bana af.
Glenn lagði til að henni yrði gefið
eitur en þeirri hugmynd hafnaði
faðir hans því hann taldi mjög erfitt
að koma sér upp óhagganlegri fjar-
vistarsönnun yrði eitur notað.
Loks, eftir þriggja mánaða um-
ræður, var ákveðið að beita barefli
og láta líta út fyrir að innbrotsþjóf-
ur hefði verið að verki. Megintil-
gangurinn var annars vegar að
losna undcin því mikla harðræði
sem Eve hafði beitt syni sína og eig-
inmann en hins vegar að David
kæmist yfir eignir hennar.
Málið kom loks fyrir rétt í Leeds
í janúar 1997. Þá kom fram að marg-
ir höfðu samúð með þeim Glenn og
John. Þeir höföu mátt þola margt af
hendi móður sinnar, sett niður í
augum félaga sinna og í raun ekki
náð sér á strik í lífinu. Þá voru þeir
ekki búnir að taka út fullan þroska
og þóttu án nokkurs vafa hafa verið
áhrifagjamir, bæði af áðumefndum
sökum og því aö þeir þóttust skynja
betra líf án móður sinnar.
David þótti hins vegar hafa
framið einn alversta glæp sem
heyrst hefði um í langan tíma. „Það
er vondur og fyrirlitlegur maður
sem getur hugsað sér að láta syni
sína sitja í fangelsi fyrir glæp sem
faðir þeirra hefur skipulagt og feng-
ið þá til að fremja," sagði Alliott
dómari þegar hann dæmdi David
Howell í ævilangt fangelsi.
Drengina úskurðaði hann í gæslu
um óákveðinn tíma.
eld að sinni köku.
Þegar Haigh komst að því að Dav-
id átti að erfa eignir Eve fannst hon-
um komin ástæða til hugsanlegrar
aðildar hans að morðinu. Að auki
kom fram að David hafði þá þegar
reynt að fá eignimar afhentar þó
málinu væri alls ekki lokið. Allt
varð þetta til þess að Haigh fór að
grana að David væri alls ekki með
hreint mjöl í pokahominu. í raun
gæti verið að hann hefði staðið að
morðinu.
í framhaldi af þessum grunsemd-
um fékk Haigh heimild til að hlera
samtöl Davids og sona hans tveggja
er hann kom í heimsókn til þeirra.
Þó slíkt sé sjaldan leyft var það gert
í þetta sinn.
Kennslukonan Eve Howell hafði
beitt mann sinn og böm harðræði
árum saman þegar komið var að
henni látinni á heimili fjölskyld-
unnar. Hún sat í stól fyrir framan
sjónvarpið og allt benti til að mikið
hefði gengið á. Höfuðáverki var
banameinið.
Morðið vakti óhug en því fylgdi
þó nokkur léttir því margir voru
fegnir að vera lausir við konuna
sem hafði gert þeim lífið leitt árum
saman. En hver hafði myrt Eve
Howell? I fyrstu stóð lögreglan
næstum ráðþrota og um alllangan
tíma þótti ýmislegt við málið svo
óljóst að það kom ekki fyrir rétt.
Svo fór þó að lokum og þá kom
verulega á óvart hver stóð að baki
ódæðinu.
Misnotuð tækifæri
Það var samdóma álit þeirra sem
þekkt höfðu til Howells-hjóna fyrstu
ár hjónabands þeirra að þau hefðu
átt góða möguleika á því að lifa
góðu lífi. Bæði höfðu þau góðar tekj-
ur. Eve var kennslukona en David
verkfræðingur. Þau áttu indælt hús
í Dalton í Vestur-Yorkshire á
Englandi. Að auki átti Eve séreign
sem metin var á jcifnvirði um tutt-
ugu milljóna króna.
En með árunum breyttist heimil-
islífið. Hróp og öskur Eve innan
fjögurra veggja heimilisins urðu vel
þekkt í næsta nágrenni þar sem fólk
talaði stundum í nokkru gamni um
„skjálfta sem væri minnst tólf stig á
Richters-kvarða" og farið var að
ræða um „fjölskylduna frá víti“.
Eve og David giftu sig árið 1973
og allt gekk þokkalega vel hjá þeim
næstu fimm árin eða þar til fyrsti
sonur þeirra, Gareth, lést. Eftir lát
hans varð persónuleiki Eve allt ann-
ar en fyrr. Hún var þver, reiðigjörn
og beinlínis illskeytt á köflum. Og
hún breyttist ekki til betri vegar þó
þau hjón eignuðust tvo syni á næstu
áram. Þeir voru skírðir Glenn og
John.
Framhjáhald
Eve átti það til að hæða mann
sinn opinberlega og árið 1982 fór
hún að halda fram hjá honum með
besta vini hans, Russell Hirst. Hann
fór síðan að fara með fjölskyldunni
í sumarleyfi á Spáni.
Newsome-fram-
haldsskólinn var
starfsvettvangur
Eve en þar kenndi
hún trúarbragða-
sögu og sögu. Lítill
vafi er á því að eng-
inn úr kennaralið-
inu var eins hatað-
ur og hún. Nemend-
umir vora oft skelf-
ingu lostnir yfir
framkomu hennar
og nefndu hana
„vondu Eve“. Svip-
aðan dóm fékk hún
hjá samstarfsfólk-
David Howell
1997.
inu. „Hún skapaði
andrúmsloft ótta.
Hliðstæðu hans hef
ég aldrei kynnst,“
sagði ein kennslu-
kvennanna,
Maureen Smith. „Þá
sparkaði hún í syni sína og hrækti
á þá i augsýn félaga þeirra."
Það kom því ekki beinlínis á
óvart að þeir Glenn og John urðu
engir fyrirmyndardrengir heldur
fór að leggja fyrir sig óknytti og
smáafbrot.
Síðasta kvöldið
Að kvöldi 31. ágúst 1995 sat Eve
heima og horfði á sjónvarp. David
hafði farið á krána sem hann sótti
reglulega til þess að taka þátt í
keppni i pílukasti. Synir hjónanna
voru komnir inn á herbergi sín eft-
ir að móðir þeirra hafði neytt þá til
að nudda á sér fætuma eins og
venja hennar var.
Eve heyrði ekki þegar þeir Glenn
og John læddust aftur inn í stofuna
og aftan að henni. í hendinni var
Glenn með hamar og þegar hann
kom að móður sinni sló hann hana
margsinnis í höfuðið.
Er þeir bræður þóttust vissir um
að hún væri dáin tók John hamar-
inn og hjólaði með hann út að litlu
stöðuvatni nokkuð frá.
Þar henti hann honum. Er hann
kom heim aftur þvoðu bræðumir
sér, skiptu um fót, veltu um skápi í
stofunni, bratu rúðu í hurð við ver-
öndina og hringdu síðan á lögregl-
una.
Saga bræðranna
Er lögreglan kom á vettvang
sögðu piltarnir svo frá að þeir hefðu
verið á herbergi Glenns yfir tölvu-
leik er þeir hefðu heyrt hávaða úr •
stofunni. Þeir hefðu hlaupið niður,
séð móður þeirra liggja þar í blóði
sínu og mann hlaupa út í myrkrið
af veröndinni.
Sagan þótti trúverðug og þótt
ekki væri hægt að finna nein spor
eftir hinn ókunna
mann þótti ekki
ástæða til að grana
drengina um ósann-
sögli. Það var því ekki
fyrr en blóðug föt af
þeim fundust neðst í
skápi að rannsóknar-
lögreglumenn fór að gruna drengina
um að vita annað og meira en fram
hafði komið.
Eftir tveggja tíma yfirheyrslu féll
John, yngri bróðirinn, saman og
sagði að þeir bræðumir hefðu myrt
móður sína. Er Glenn var skýrt frá
játningu bróður síns sagðist hann
taka alla sökina á sig. Það hefði ver-
ið hann sem hefði greitt móður
þeirra banahöggin. Það hefði hann
hins vegar gert í sjálfsvörn.
Andstæður í frásögnum
Fullyrðingin um sjálfsvörn þótti
ekki trúveröug þvi rannsókn tækni-
manna leiddi ekki í ljós að Eve hefði
á neinn hátt bragðist við árásinni.
Þá kom einnig til að John lýsti því
Grunsemdir skólabróður
Það var einkum Gary Haigh
rannsóknarlögreglumaður sem taldi
eitthvað gruggugt við hina óhaggan-
legu fjarvistarsönnun Davids. En
hvemig mátti það vera? Ekki gat
maðurinn hafa verið á tveimur stöð-
um samtímis. Haigh var gamall
sessunautur Davids í skóla og hafði
þekkt hann síðan 1959. Hann vissi
að David gat verið
sljmgur þótt ekki
gæti hann talist
beinlínis hugrakkur
og væri fyrir það gefinn að skara
Glenn og John.