Dagblaðið Vísir - DV - 23.09.1999, Page 13

Dagblaðið Vísir - DV - 23.09.1999, Page 13
FIMMTUDAGUR 23. SEPTEMBER 1999 ennmg» ico Saccani stjórnar Sinfóníuhljómsveit íslands í kvöld á öórum tónleikum henn- ar á starfsárinu. Hann er aðalstjórn- andi hljómsveitarinnar og listrœnn ráó- gjafi hennar - en hvaó þýóir þaö? „Þaö er andstœöa viö gestastjórnanda, “ svar- ar hann. „Slíkir menn koma, eru hér í þrjá - fjóra daga, stjórna einum tónleikum ogfara svo. Mitt hlutverk er aö setja saman matseöil vetrar- ins, ef svo má segja, raöa verkum á tónleikaraö- irnar, hafa samband reglulega viö stjórn hljóm- sveitarinnar og verkefnanefndina og gefa álit mitt á vali hennar. Ég á líka að koma meó hug- myndir um gestastjórnendur og einleikara og vera almennt til taks þegar þarf aó taka ákvarö- anir í sambandi viö hvaóeina sem viókemur hljómsveitinni, ímynd hennar og starfsemi. Gestastjórnandi tekur aó sjálfsögóu enga ábyrgö á slíku. “ Því ekki það? Rico Saccani ber ítalskt nafn og er ítalskur í útliti og fasi, dökkhærð- ur, grannur og kvikur. Faðir hans var ítali sem fluttist til Bandaríkj- anna á unga aldri en móðir hans er rússnesk. Sjálfur ákvað Saccani að fara öfuga leið á við fóður sinn því hann fluttist búferlum til Verona á Ítalíu fyrir um tveimur áratugum. En hvað olli því að hann kom til starfa á íslandi? „Ég kom hingað fyrst með Krist- jáni Jóhannssyni fyrir um áratug og stjómaði hljómsveitinni á íjáröflun- artónleikum fyrir Barnaheill. Mér féll undir eins afar vel andrúmsloft- ið i hljómsveitinni og tók því vel næstu ár þegar ég var beðinn að vera gestastjómandi. Svo einn góð- an veðurdag þegar ég var að hvíla mig fyrir tónleika á maíhátíðinni í Flórens þá hringdi síminn og þáver- andi framkvæmdastjóri Sinfóníunn- ar spurði hvort ég vildi verða næsti aðalstjórnandi hennar. „Sure,“ sagði ég, því ekki það!“ Rico Saccani keypti því ekki köttinn í sekknum. Hann þekkti hljómsveitina, vissi á hvaða leið hún var og virti hana mikils. Hann hafði lengi langað til að gegna starfi sem þessu eftir öO gestastjórnandaárin og það skemmtilega gerð- ist að á innan við tveimur mánuðum fékk hann tvö tilboð frá hágæða hljómsveitum, annað frá íslandi og hitt frá Ungverjalandi. Hann tók báðum og er nú einnig aðalstjórn- andi Fílharmóniusveitarinnar í Búdapest sem hefur aðsetur í Óperuhúsinu þar í borg, einu fegursta tónlistarhúsi Evrópu. - Er ekkert erfltt að vera á tveimur stöðum sem svona langt er á mifli? spyr blaðamaður hissa. „Nei,“ segir Saccani og hlær innilega. „Flug- vélarnar koma og fara oft á dag!“ Snillingur að austan Á tónleikunum i kvöld ætlar Rico Saccani að kynna píanóleikarann Kun Woo Paik sem mun leika fyrsta píanókonsert Tchaikovskys. „Ég heyrði til hans í fyrsta sinn fyrir tveimur árum þegar hann lék fyrsta píanókonsert Rachman- inoffs í Köln,“ segir Saccani. „Ég lærði sjálfur á píanó hjá sérfræðingi í Rachmaninoff og ólst upp við rússneska tónlist og var ansi vantrúað- ur á að Asíubúi gæti leikið þetta verk. Hann Það er boðið upp á fjölbreytt úrval tónleika í Tíbrár-tónleikaröðunum þremur í Salnum í Kópavogi. Á þriðjudagskvöldið hélt Einar Kristján Einarsson gítarleikari einleikstón- leika þar, en hann hefur um langt skeið verið einn okkar fremstu gítarleikara og haldið fjölda tónleika um land allt og víða um lönd. Efnisskrá tónleikanna var athyglisverð og kenndi þar ýmissa grasa. Þeir hófust á verki ítalska gítarsniflingsins Mauro Giulianis, Til- brigði um stef eftir Hándel, sem er án efa hans þekktasta tónsmíð. Einar fór í stuttu máli afar ástúðlegum höndum um hið vel kunna stef og lék útfærslur þess lipurlega. Jakobsstigi Haf- liða Hallgrimssonar fylgdi fast á eftir en þar sækir Hafliði sér efniviðinn í draum Jakobs úr Gamla Testamentinu. Verkið er einkar vand- virknislega unnið af hendi höfundar en það var samið árið 1984 og frumflutt af Pétri Jónassyni. Verkið lætur ekki mikið yfir sér, fyrir utan síð- asta þáttinn, dreymandi og svífandi, þar sem hljómur gítarsins fékk notið sín til hins ýtrasta i meðhöndlun Einars. Hann flutti verkið af stakri kostgæfni og miklu öryggi í síðasta þætt- inum, þar sem englarnir þustu um háloftin í miklu stuði. En ef eitthvað er himneskt þá er það tónlist Bachs; sá böggull fylgir þó skammrifi að ekkert var varla kominn niður fyrstu nótnasíðuna þegar mér varð ljóst að þetta var einstæður við- burður. Þegar hann var búinn stökk ég bak- sviðs og spurði óðamála: „Hvar lærðir þú eig- inlega?“ Þá reyndist hann hafa verið einn af siðustu nemendum Rhosinu Lhevine, eigin- konu Josefs Lhevines; bæði voru þau meðal fremstu píanóleikara Rússlands um miðbik ald- arinnar og bestu píanókennarar Julliard tón- listarskólans í New York þar sem Paik lærði. Þennan mann verð ég að fá til íslands, hugsaði ég. Og hér er hann kominn! Þetta er dásamleg byijun á vetrinum fyrir mig því hitt verkið, Scheherazade eftir Rimsky-Korsakov, gefur Sigrúnu Eðvaldsdóttur konsertmeistara gott tækifæri til að láta ljós sitt skína.“ Er sinfónían risaeðla - Gagnrýnendur voru mjög ánægðir með fyrstu tónleika vetrarins fyrir viku en hörm- uðu hve aðsóknin var léleg. Ætli sinfóníu- hljómsveitir séu orðnar eins konar risaeðlur í tónlistarlífi nútímans sem muni deyja út smám saman? „Það er stórhætta á því ef við vökum ekki á verðinum," segir Saccani. „Þess vegna er ekki nóg að auka gæðin stöðugt heldur verðum við að huga að markaðssetningu. Við framleiðum afurð sem er til dæmis í harðri samkeppni við sjónvarpið, máttugasta miðil samtímans, tölv- ur, net og aðra nútímatækni sem heillar ungt fólk. Við keppum við þessa miðla, ekki aðeins um peninga fólks heldur tíma og við verðum að sannfæra það um að það hafi sérstaka ástæðu til að kjósa okkur! Við verðum að taka mið af þessu þegar við setjum saman efnisskrá og vera handviss um að hvert einasta verk höfði til sem flestra áheyrenda okkar. Þó að mér finnist gular skyrtur fallegar væri fáránlegt af mér að reyna að selja þær í landi þar sem gul- ar skyrhir þykja ljótar!" segir Saccani og rífur í skyrtubrjóst sitt - sem reyndar er blátt. „Fólk- ið verður að fá það sem það vill heyra!“ má útaf bera ef svo á að vera. Verkið sem Ein- ar flutti var Prelúdía, Fúga og Allegro í Es dúr BWV 998 og var prelúdían einstaklega fagur- lega mótuð af yfirvegun, svo að virkilega jaðr- aði við það himneska. Fúgan fór einnig vel af stað en einstaka hnökrar virtust setja gítarleik- arann svolítið útaf laginu og missti hún við það flugið þótt í heild væri mótunin vel úthugsuð, Allegróið var ágætlega leikið þó tempóið væri heldur óstöðugt. Eftir hlé var komið að Sónatinu breska tón- skáldsins Lennox Berkeleys. Þetta er afar Tónlist Arndís Björk Ásgeirsdóttir áhugavert og áheyrilegt verk, samið árið 1957, og eru þar áhrif spænskrar gitartónlistar alls- ráðandi. Alltaf er jafn skemmtilegt að uppgötva sér áður óþekkt verk þegar þau eru af slíkum gæðum og kynnt á þann hátt sem gert var á þessum tónleikum. Það á ekki síst við um verk- ið sem kom þar á eftir, Draum Merlins eftir rússneska tónskáldið Nikita Koshkin. Þar sæk- ir tónskáldið sér innblástur í goðsögnina um Sannarlega er reynt að koma til móts við sem flesta með fjölbreyttu úrvali í vetur, allt frá nútímatónlist til óperutónleika i Laugar- dalshöll. Næsta haust fer hljómsveitin svo í aðra tónleikaferð sina um Bandaríkin og það eru aðeins hljómsveitir á heimsmælikvarða sem fá slík tækifæri. Saccani hvetur styrktar- aðila til að sýna hljómsveitinni sérstakan áhuga af því tilefni. Um tónlistarhús Ekki er hægt að ræða svo við aðalstjórnanda Sinfóníuhljómsveitar tslands að ekki sé minnst á tónlistarhús. Rico Saccani finnst Háskólabíó hafa verið hljómsveitinni gott skjól gegnum árin, en í vetur fagnar hún fimmtugsafmæli sínu og það er kominn timi á sérhannað hús fyrir hana. „Landið þarf tónlistarhús,“ segir hann, „og borgin þarfnast kennileitis - eins og óperuhúsið í Sidney er kennileiti þeirrar borg- ar.“ Blaðamaður stillir sig um að benda honum á Hallgrímskirkju, en Saccani heldur áfram og segir að nú sé rikisstjórnin búin að samþykkja að byggja tónlistarhús, aðeins sé óvíst hvar eigi að byggja það og hvenœr. „Og svo skilst mér að eitt smáatriði enn sé óljóst, nefhilega hvemig eigi að borga fyrir það,“ segir Saccani og brosir. „En ég held að nauðsyn- legt sé að þetta verði fjölnota hús þar sem líka verði hægt að setja upp óperur. Þetta hús verður að heppnast vel því þegar það er komið upp þá verður ekki aftur snúið.“ - Heldurðu að þú lifir að sjá þetta hús?“ „Ég veit auðvitað ekki hvort ég lifi til morguns," svarar Saccani og skellihlær. „En ef ég verð ennþá á róli i veröldinni og fær um að stjóma hljómsveit þá vona ég að mér bjóðist að stjórna þar. Af því ég þekki nú Háskólabíó svona náið, út í hvern kima í kjaflaranum!" Arthúr konung og blandar saman við eigin tón- listararfleifð, því rússnesk nostalgía svífur yfir vötnum í draumi galdrakarlsins. Við þessa blöndu og stórkostlegan flutning Einars, þar sem hárfinar styrkleikabreytingar og blæbrigði hittu beint í hjartastað, var ekki laust við að maður færi að gmna að einhverjir álagafjötrar væru fólgnir í tónlistinni sjáifri. Þessi flutning- ur er að mati undirritaðrar óumdeildur há- punktur kvöldsins. Homenaje á Tarrega eftir Turina kom næst á eftir og var það ágætlega leikið þó flutningur- inn væri aðeins í daufari kantinum fyrir hið suðræna temperament, líkt og sálin fylgdi ekki alltaf með. Svipaða sögu er að segja um Cor- doba eftir Albéniz; þótt spilamennskan hafi verið vönduð saknaði maður svolítið hitans. Hið seiðandi Asturias eftir sama höfund var aftur á móti snilldarlega leikið; ástin á tónlist- inni skein í gegnum ömggan flutninginn. í syrpu af snyrtilegum útsetningum Einars á nokkrum vel völdum lögum eftir Lennon og McCartney, eftir lok formlegrar efnisskrár, kom berlega í ljós að Einar Kristján er ekki bara snjafl gítarleikari heldur músíkant fram í fingurgóma. Ritþing Guðrúnar $ Helgadóttur IRitþing Guðrúnar Helgadóttur verður í Menningarmiðstöðinni Gerðubergi á laugar- daginn kl. 13.30-16.00. Ritþing eru hliðstæða Ivið sjónþingin og hófu göngu sína fyrr í ár. Þeim er ætlað að veita innsýn í feril þekktra íslenskra rithöfunda með það fyrir augum að líta á framlag þeirra og rifia upp farinn veg. Á ritþinginu mun Guðrún segja frá ferli sínum með aðstoð tveggja spyrla og stjórnanda, auk þess sem lesið verður úr verkum hennar. Guðrún er einn vinsæl- asti rffhöfundur landsins og hefur verið það síðan hún kom eins og frískur gustur inn á íslenskt bók- menntasvið með sinni fyrstu bók, Jóni Oddi og Jóni Bjama, 1974. Meðal vinsælla bóka hennar síðan má nefna í afahúsi, Pál Vil- hjálmsson, Sitji guðs englar, Ástarsögu úr fiöllunum, Englajól, Ekkert að þakka og leik- | ritið Óvita. Guðrún fékk verðlaun Fræðslu- ráðs Reykjavíkur fyrir sína fyrstu bók og hefur síðan fengið fiölmargar viðurkenning- ar bæði hér heima og erlendis. Stjómandi ritþingsins er Illugi Jökulsson rithöfundur, spyrlar eru Hildur Hermóðs- dóttir bókmenntafræöingur og Eyþór Arn- alds, framkvæmdastjóri Íslandssíma. Að- gangur er 500 kr. Nýr tónleikasalur á ísafirði Á sunnudaginn verður vígður nýr sér- hannaður tónleikasalur í viðbyggingu við Tónlistarskóla ísafiarðar, réttu ári eftir að fyrsta skóflustungan var tekin að bygging- unni. Hann er teiknaður af Vilhjálmi Hjálm- arssyni, arkitekt hjá Teiknistofunni Óðins- torgi, en Stefán Einarsson verkfræðingur átti einnig aðild að hönnuninni varðandi hljóm- gæði hans. Ber öllum, sem reynt hafa hljóm- inn, saman um að hann sé mjög fagur. Salurinn mun rúma um 150 manns, þar er gert ráð fyrir fullkominni aðstöðu til hljóð- upptöku í framtíðinni, eða um leið og fest hafa verið kaup á stólum, tækjabúnaði og konsertflygli. Verður salurinn einnig leigður út til tónleika, funda og annarra viðburða. Söfnun fyrir flyglinum hefst strax og tekist hefur að afla fiár til kaupa á stólum í salinn. Til að flýta fyrir stólakaupum hefur stjórn Tónlistarfélagsins ákveðið að bjóða vinum og velunnurum að „kaupa" sér stól eða stóla fyrir 20.000 krónur stykkiö. Vígsluhátíðin á sunnudaginn hefst kl. 13.30 með hátíðlegri vígsluathöfn þar sem flutt verða ávörp og tónlist og sr. Magnús Erlingsson sóknarprestur bless- ar salinn og gefúr honum nafn. Sunnukórinn og barnakór Tón- listarskólans syngja undir stjórn Margrétar Geirsdóttur, Hulda Bragadóttir og Beáta Joó leika saman á píanó og orgel, Herdís Jónasdóttir og Þórunn Kristjáns- dóttir syngja ný lög eftir Jónas Tómasson og þau Guðný Guðmundsdóttir fiðluleikari og Peter Maté píanóleikari flytja „Hjarðmeyna" eftir Ragnar H. Ragnar (á mynd). Um kl. 15.15 verður trúðasýning fyrir börn í salnum og er það leikhópurinn Morrinn sem þar kemur fram. Kl. 16, 17 og 18 verða svo þrennir mismunandi nemendatónleikar í salnum þar sem boðið verður upp á ýmiss konar söng og hljóðfæraleik. Hljómsveit skól- ans og lúðrasveit skólanna á ísafirði og Bol- ungarvík leika, söngnemendur flytja dúetta úr óperum, eldri píanónemendur og harm- óníkunemendur koma fram, unglingakórinn syngur ásamt ýmsum fleiri atriðum. Kl. 21.00 verða í salnum hinir árlegu minn- ingartónleikar um hjónin Sigríði og Ragnar H. Ragnar. Þar leikur einn fremsti kammer- tónlistarhópur landsins, Tríó Reykjavíkur, sem skipað er Guðnýju Guðmundsdóttur fiðluleikara, Gunnar Kvaran sellóleikara og Peter Maté píanóleikara. Aðgangur að tón- leikunum er ókeypis en takmarkaður vegna sætafiölda svo að þeir sem vilja komast á tón- leikana þurfa að vitja miða á skrifstofu Tón- listarskólans sem fyrst. Hún er opin virka daga kl. 13-16, síminn er 456 3926. Tónlistar- skólinn og Tónlistarfélagið vonast til að sem flestir bæjarbúar og velunnarar skólans noti tækifærið, heimsæki skólann á sunnudaginn kemur og njóti þess sem þar er í boði. Umsjón Silja Aðalsteinsdóttir Rico Saccani var lúinn eftir langa æfingu þegar myndin var tekin og spurði Ijósmyndarann hvort hann gæti ekki borið vaselín á linsuna til að smyrja í hrukkurnar! DV-mynd Hilmar Þór Fram í fingurgóma

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.