Dagblaðið Vísir - DV - 15.12.1999, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 15. DESEMBER 1999
Spurningin
Ætlarðu í kirkju
um jólin?
Linda Björk Ómarsdóttir af-
greiöslustúlka: Það fer eftir því
hvort foreldrar minir fara í kirkju.
Alexandra Jóhannesdóttir nemi:
Já, ég ætla i messu klukkan 17 á að-
fangadag í Breiðholtskirkju því
amma mín verður að syngja þar.
Hulda Margrét Pétursdóttir, 11
ára: Nei, ég fer aldrei í messur en
langar pínu til þess.
Sigríður Antonsdóttir nemi: Já,
ég fer eflaust einhvem tímann yfir
hátiðarnar.
Sigríður Bima Eliasdóttir nemi:
Já, ég fer í miðnæturmessu á að-
fangadagskvöld.
Ólöf Jóna Eliasdóttir nemi: Já, í
miðnæturmessu á aðfangadags-
kvöld.
Lesendur
Smæsta brotið í
mósaíkmyndinni
„íslendingar hafa brennandi áhuga á skáldskap um þetta leyti árs. Ríkisfjöl-
miðill sem nýtur skylduáskriftar hefur nú kosiö aö leiöa þann áhuga hjá sér.“
Ágúst Borgþór Sverrisson, fram-
kvstj. og rithöfundur, skrifar:
Sífeilt verða hlálegri röksemdir
fyrir ríkisrekinni sjónvarpsstöð og
skylduáskrift að henni. Ein marg-
tuggnasta „röksemdin" er þó svo-
kallað menningarhlutverk Ríkisút-
varpsins. Nú er jólabókavertíðin í
hámarki. Fyrir löngu hefur sú hefð
skapast í fjölmiðlum að fjalla hvað
mest um bókmenntir á þessum árs-
tíma. Oftast hefur þá megináhersla
verið lögð á umfjöllun um nýútkom-
in verk í flokki fagurbókmennta.
Sjaldan hefur jafnrík ástæða verið
tU að sinna þessu sviði vel og núna.
Bókmenntakynning fjölmiðla hef-
ur stundum virst nokkuð vanþakk-
látt verk og erfitt að gera rithöfund-
um og bókmenntaáhugafólki til
hæfis. Engu er líkara en ríkissjón-
varpið hafi ákveðið að bregðast viö
hugsanlegum vanda hvað þetta
snertir með þvl að sleppa að mestu
bókmenntaumfjöllun!
Ríkissjónvarpið heldur úti aðeins
einum menningarþætti í viku. Þátt-
urinn virðist nokkuð dýr í fram-
leiðslu ef miðað er við þá marg-
slungnu grafík og myndvinnslu sem
blasir við áhorfendum. Skemmtana-
gildi þáttarins er þó afar hóflegt og
bókmenntahluti hans hlýtur að telj-
ast hneyksli núna í miðju jólabóka-
flóðinu. Bókmenntaumfjöllun þátt-
arins tekur örfáar mínútur og er á
þessa leið: Tveir komungir bók-
menntafræöingar sitja fyrir framan
ógreinilega hrúgu af bókum og
skiptast á uppskrúfuðum frösum
um skilgreiningar á ævisögum,
barnabókum o.s.frv. Varla getur
heitið að eitt einasta verk fái kynn-
ingu, hvað þá gagnrýni, og rithöf-
undum sést ekki einu sinni bregða
fyrir í þáttunum.
Umfjöllun um gömul hús (með
fullri virðingu fyrir því sviði) er
margfalt meiri í þessum dæmalausa
þætti. Þannig hefur gamalt steinhús
á Laufásvegi fengið eitt og sér meiri
umfjöllun í þættinum en samanlagt
öll skáldverk sem koma út fyrir jól-
in.
Á sama tíma býður Stöð 2 upp á
reglulega bókmenntagagnrýni í
morgunsjónvarpi sinu og Skjár 1 er
með langan þátt sem algjörlega er
helgaður jólabókunum. Stór hluti
dagblaðanna er nú undirlagður bók-
menntakynningu eins og hæfír bók-
menntaþjóðinni.
Islendingar hafa brennandi
áhuga á skáldskap um þetta leyti
árs. Ríkisfjölmiðill sem nýtur
skylduáskriftar hefur nú kosið að
leiða þann áhuga hjá sér og sinnir
bókmenntum minna en einkarekn-
ar sjónvarpsstöðvar og bók-
menntaumfjöllun hans nær varla
einu prósenti af bókmenntaumfjöll-
un dagblaða! Er einhver skýring á
þessu hneyksli?
Skilin eftir í ónýtum bíl
H.P.K. skrifar:
Maður er hreint agndofa hvernig
lögreglan getur komið fram. Fyrir
nokkru voru dóttir mín og kærasti
hennar skilin eftir í losti við ónýtan
bíl í Ármúla eftir að ekið var aftan
á þau á mikilli ferð. Dóttirin, 18 ára,
og kærasti hennar urðu fyrir því
við hús Sparisjóðs vélstjóra að stór
flutningabíll ók á bíl þeirra á mik-
illi ferð og gjöreyðilagði hann.
Dóttir mín hringdi grátandi og
bæði voru þau í losti þegar ég kom
að sækja þau í Ármúlann. Þaðan lá
leiðin á Slysadeild þar sem í ljós
komu háls- og bakáverkar og hálsá-
verkar á unga manninum. Læknir-
inn viðhafði þau orð að vonandi
rættist vel úr enda þótt það væri því
miður ekki alltaf.
Unga fólkið var einskis spurt á
slysstaðnum. Venjuleg skýrsla var
jú tekin og spurt hvort þau vildu fá
kranabíl á staðinn. Eins og ég sagði
var unga fólkið í sjokki og hafði svo
sem ekki rænu á miklu. Mér finnst
það hafa hlotið að vera hlutverk lög-
reglu að sjá til þess að enginn væri
meiddur, en stundum eru meiðslin
ekki sýnileg eins og allir vita.
Bílstjóri flutningabílsins hélt því
fram að fólksbíll unga fólksins hefði
svínað í veg fyrir sig. En vitni í raf-
tækjabúð á móti segir að stóra bíln-
um hafi verið ekiö hratt eftir göt-
unni og bílstjóri hans hafi trúlega
verið að tala í GSM-síma því hann
kom út úr bil sínum með símann í
hendinni.
Stóru jólagjafirnar frá
viðskiptaráðherra
- allar til þeirra „stóru“
Ég vil hins vegar senda þeim gjafmildu á Alþingi
þessa spurningu: Hvers vegna gefa þeir gjafirnar
ekki þeim sem ekki geta borgaö skuldir sínar?
Kristjana Vagnsdóttir skrifar frá
Þingeyri:
Stóru aðilamir fá jólagjafímar
frá viðskiptaráðherra, segir Ögu-
mundur Jónasson. Og það væri nú
svo sem í lagi ef sá góði og örláti
viðskiptaráðherra sýndi nú skiln-
ing og gæfi smælingjunum svolitla
slettu með fram gjafmildi sinni. Ég
hlusta mikið á þessa talfúsu á Al-
þingi og er ein þeirra sem misstu
vinnuna hér fyrir vestan - og sem
Ögmundi var svo tíðrætt um. Og ég
segi líka stundum: Af hverju fara
þessir menn bara ekki heim að sofa
og koma svo úthvíldir og segja okk-
ur þá hvað þá dreymdi? Við gætum
þá huggað okkur viö það að ruglið í
fUH^f^fRf1ÍD)Æt þjónusta
allan sólarhringinn
Lesendur geta sent mynd af
sér með bréfum sínum sem
birt verða á lesendasíðu
þeim væri bara draumur. - Ég vil
hins vegar senda þeim gjafmildu á
Alþingi þessa spumingu: Hvers
vegna gefa þeir gjafirnar ekki þeim
sem ekki geta borgað skuldir sínar?
Eigum við íslendingar að lifa á
svokallaðri „ís-
lenskri miðlun" þá
held ég að við meg-
um ekki við því að
hafa heil og hálf
byggðarlögin í at-
vinnuleysisgeiran-
um.
En hvers vegna
getur viðskiptaráð-
herra ekki séð af
nokkrum seðlum til
þessa fólks í svelti,
t.d. í formi jólagjafa
eins og Ögmundur
er búinn að staglast
á í rúma tvo
klukkutíma þegar
þetta er skrifað.
Jólagjafir þessar,
sem Ögmundi er
svo tíðrætt um,
eiga víst bara að
fara til millanna en ekki þeirra sem
eru í vandræðum með sínar skuld-
ir. Þá er eins gott að vera kominn
með íslenska miölun - til þess að
hringja í öryrkja og atvinnulausa til
að bjarga.
DV
Mæðrastyrks-
nefnd vill
ekki fatnað
Elúi hringdl:
Ég var búin að tína til nokkuð
af fatnaði af mér og öðru heimilis-
fólki til að fara með til Mæðra-
styrksnefhdar og leggja þar inn
nú fyrir jólin. Allt var þetta úr-
valsfatnaður en of lítill eða pass-
aði ekki lengur á þá er áttu. Allt
hreinsað og fínt. En er ég kom til
að afhenda flíkumar var mér tjáð
að ekki væri hægt að taka á móti
fatnaði, allt fullt og gengi ekki út.
Ég var orðlaus. Er þá ástandið
ekki svo slæmt eftir allt? Mér létti
að vísu við þetta en held að hér
búi einhvers konar bingó að baki.
Það eru liklega aðeins peningar
sem hið „bágstadda" fólk vill fá
eða þá matvæli. Ég tel að við ætt-
um að hætta að styrkja innlend
bágindi, þau eru hvort eð er
meira og minna heimatilbúin. En
tekur þá enginn lengur við heil-
um flíkum? Er alveg hætt að
senda föt og annað slíkt til út-
landa þar sem neyðin er víða mik-
il, jafnvel í Evrópu?
Ónæði af Um-
hverfisvinum
Laufey skrifar:
Mér þykir átak þeirra sem
kalla sig Umhverfisvini og safna
nú undirskriftum gegn því að
Eyjabökkum verði sökkt vera orð-
ið uppáþrengjandi. Og nú mælast
þeir til viö íþróttafélögin að þau
safni nöfnum gegn virkjunum.
Þetta er orðið nokkuð frekt fínnst
mér. Ég las ummæli í DV eftir
einn þessara sjálfskipuðu vernd-
ara hálendisins og forsprakka
Umhverfisvina þar sem hann tal-
ar niður tO eins þeirra sem fer
fyrir virkjunarsinnum á Austur-
landi með því aö kalla hann
„áhugaleikara" sem standi rök-
þrota með útrétta höndina til að
biðja um stærstu ölmusu íslands-
sögunnar. Er hér ekki komin ein
sönnun þess hve nefndir Um-
hverfisvinir eru utangátta? Það er
orðið verulegt ónæði af lista-
mönnum og öðrum spámönnum á
ríkislaunum sem gera hróp að
framfarasinnum og þeim sem
vilja byggja upp fyrir nútíð og
framtíð.
Skjá einn
umfram aðra
Knútur hringdi:
Ég og konan erum búin að fá
nóg af þeim trakteringum sem
okkur stendur til boða frá ríkinu
í formi sjðnvarpssendinga. Dag-
skráin er verri en dauð, það
stafar fnyk af henni frá skjánum;
drungi, leiðindi, sori og svart-
nætti. Fréttirnar eru líka óvand-
aðar, stuttar, klipptar og ófull-
komnar og umfram allt litaðar af
heift og öfund út í þá sem meira
hafa sakir dugnaðar og áræðni.
Nú er það Skjár einn sem við
grípum til strax og maður gefst
upp á Sjónvarpinu. Því miður
höfum við ekki efni á að kaupa
nema eina sjónvarpsrás og þar
kemur Skjár einn að góðum not-
um. Stuttar, lifandi og ögrandi
fréttir, léttir þættir frá gömlu
góðu árunum og svo Egill Helga-
son á sunnudögum með aldeilis
frábær viðtöl sem eru um hita-
málin og þau sett fram eins og á
að gera. Ég vel Skjá einn umfram
aðrar rásir.
Allir flytja
suður
Utanbæjarmaður skrifar:
Fyrir mörgum, mörgum árum
tóku landsmenn upp á því að
flytja til Reykjavíkur. Fyrir svona
10 til 15 árum fór steinbíturinn
lika, flutti suður af Vestfjarðamið-
um. Þrem eða fjórum árum síðar
fór Austfjaröasildin suður. Núna
eruð þið búnir að fá snjóinn,
Reykvíkingar. Nokkuð fleira sem
við getum gert fyrir ykkur?