Dagblaðið Vísir - DV - 01.03.2000, Blaðsíða 14

14
MIÐVTKUDAGUR 1. MARS 2000
Skoðun
JOV
Spurning dagsins
Fylgist þú með fréttum
af Heklugosi?
Gunnar Hauksson, vinnur hjá
Orkuveitunni:
Nei, ekkert sérstaklega.
Heidi C.P. Ringsaker, húsmóöir:
Já, það er mjög áhugavert.
Helgi Már Valdimarsson nemi:
Já, ef ég hef ekkert annað aö gera.
Dóra Gunnarsdóttir húsmóðir:
Heldur betur. Þaö er ekki hægt að
komast hjá því.
Guðmundur Skaftason eliilífeyrisþegi:
Já, en mér finnst fréttaflutningurinn
af því yfirdrifinn.
Vilhjálmur V. Roe nemi:
Já, þaö er áhugavert.
Fornbílasýning í Árbæjarsafni.
- „í nær tvo áratugi hefur innan Fornbílakiúbbsins og meðal áhugamanna um fornbíla verið rætt um norsku
leiðina varðandi ugþgerð bíla í eigu Þjóðminjasafnsins. “
Lítilmannleg gagnrýni
íissona'r' Kl.'mssn sr
Kristinn blaðamaður DV.
Snæland Vitnað er í viðtöl við
skrifar: tvo menn, Pétur
Jónsson minjavörð
og Örn Sigurðsson, formann Fornbíla-
klúbbsins.
Fyrirsögn klausunnar er sett upp
líkt og aðfinnsluvert sé að Þór Magn-
ússon skuli hafa náð með samningi
ókeypis uppgerð tveggja fornbíla í
eigu safnsins. Sá frábæri viðgerðar-
maður, Pétur Jónsson, er sagður
standa sem spurningarmerki vegna
þessa og sömuleiðis Örn Sigurðsson.
Báðir dylgja með ósæmilegum hætti
um heiöarlegan tilgang Hinriks
Thorarensens.
Viðkomandi hefur síðan
bílinn sem eigin eign svo
lengi sem heilsa leyfir.
Formaður Fornbílaklúbbsins bætir
við og gerir auk þess lítið úr verkum
Hinriks og afköstum hans. Fyrst vil
ég geta þess að alkunna er að Hinrik
hefur um langt árabil átt góða sam-
vinnu við Þór og Þjóðminjasafnið um
sýningu bíla þess á vegum Fombíla-
klúbbsins. í nær tvo áratugi hefur
innan Fornbílaklúbbsins og meðal
áhugamanna um fombíla verið rætt
um norsku leiðina varðandi uppgerð
bíla í eigu Þjóðminjasafnsins.
Sú leið sem Tækniminjasafnið í
Ósló hefur farið er sú að semja við
áhugamenn um að taka í „fóstur" til-
tekinn bíl og gera hann upp á eigin
kostnað. Viðkomandi hefur síðan bíl-
inn sem eigin eign svo lengi sem
heilsa leyfir en safnið hefur ávallt að-
gang að bílnum til sýninga eftir þörf-
um. Spumingarsvipur Péturs og Am-
ar vegna nýtingar Þórs á „norsku"
leiðinni er óþarfur og þeim til vansa,
þeir vissu betur.
Dylgjur Péturs um að Oldsmóinn,
sem Hinrik hefur nú umsjón með,
kunni að vera safninu glataður era
með öllu ósæmilegar.
Allt DV þyrfti til ef gera ætti grein
fyrir miklum og margvíslegiim störf-
um Hinriks Thorarensens fyrir Fom-
bílaklúbbinn, við uppgerð fornbíla
auk annars. Sams konar greinargerð
um störf Amar Sigurðssonar tæki
ekki meira pláss en sem svarar hin-
um kunna dálki um gengið hvern dag
ÍDV.
Að lokum er hér með skorað á Örn
Sigurðsson að gera skriflega grein fyr-
ir störfum sínum við uppgerð fornbíla
og sjálfboðastörf sin fyrir Fornbíla-
klúbbinn og koma því á framfæri í
DV. Ég get fyrir fram lofað því að það
verður stutt lesning.
Er kagginn ekki í kaskó?
Guðbjörn Ólafsson
sknfar:
„Þar sem frjálsræði á að ríkja stöðv-
ar enginn þróunina og það lifsmynstur
sem þegnarnir kjósa sér. Og þegar allt
er komið í óefni er reynt að klina á
samgönguráðherra sök á ástandinu og
dugleysi borgarstjómenda."
Ég varð vitni að allhörðum
árekstri á mótum Kringlubrautar og
Miklubrautar nýverið. Verið var að
draga í burtu tvo bíla með kranabíl-
um. Kom þá upp í huga mér tvennt.
Annars vegar útreikningar trygg-
ingafélaganna um slysatíðni á þess-
um gatnamótum og víðar í borginni
og þann gífurlega kostnað sem af
Og þegar allt er komið í
óefni er reynt að klína á
samgönguráðherra sök.
þessu hlýst, auk þess sem líkamstjón
verður aldrei mælt í peningum. Hins
vegar orð Guðrúnar Ágústsdóttuf,
fyrrum forseta borgarstjórnar, sem
lagði stöðugt mikla áherslu á að:
„ekki mætti auka umferðarrýmd í
borginni".
Hugmyndafræði R-listans að draga
úr svokölluðum einkabílisma og
senda alla í strætó þroskast nú á
ískyggilegan hátt. Það gat gefist vel í
einræðisríkjum að stýra þegnunum
eins og kindum dregnum í dilka en
þar sem frjálsræði á að ríkja stöðvar
enginn þróunina og það lífsmynstur
sem þegnarnir kjósa sér. Og þegar
allt er komið í óefni er reynt að klína
á samgönguráðherra sök á ástandinu
og dugleysi borgarstjórnenda.
Nú situr frú Guðrún Ágústsdóttir
væntanlega við stýrið á Lincoln
Continental og er hún nú ekur með
Svavari sínum úr einhverju boðinu
um sléttur Manitóba gæti hún sagt
sem svo: Mikil er nú umferðarrýmd-
in héma, Svavar. Og hann svarað:
Já, Guðrún min, þetta er nú eitthvað
annað en í öngþveitinu heima, en er
ekki Lincolninn örugglega í kaskó?
Dagfari
Aö fljúga er sama og að tapa
Fáir voru eins elskaðir víða um land og
ílugmennirnir í innanlandsfluginu þegar það
var að slíta barnsskóm sínum. Þeir rufu ein-
angrun staða út um land enda samgöngur á
landi erflðar. Þeir flugu ýmist Katalína-flug-
bátum eða þristum og þeim fylgdi framand-
leg stemning. Flugfélag íslands og Loftleiðir
kepptu á innanlandsleiðum uns þar kom að
Loftleiðamenn töldu skiptingu flugleiða fjarri
allri sanngirni. Þá hættu þeir og Flugfélagið
var eitt um hituna.
Eftir að þessi félög runnu saman í tíð
Hannibals Valdimarssonar samgönguráð-
herra sinntu Flugleiðir innanlandsfluginu og
gott ef ekki með eilífu tapi. Þó var dýrt að
skjótast með flugvél, hvort sem var til Vest-
mannaeyja, Isafjarðar, Akureyrar eða Egils-
staða. Eftir því sem vegimir skánuðu kusu
fleiri að skjótast á milli staða í bíl. Flugleiðir
brugðust við með því að skilja innanlands-
flugið frá utanlandsfluginu og endurreistu
hið fornfræga Flugfélag íslands. Það var áfram
rekið með tapi.
Neytendur upplifðu þó nýtt ævintýri er áætl-
unarleiðir innanlands voru gefnar frjálsar. ís-
landsflug skellti sér af fullum krafti út í sam-
keppni við Flugfélagið og snarlækkaði fargjöld-
Ætli Sturla fari ekki að dœmi Hanni-
bals og sameini Flugfélagið og íslands-
flug? Þá má reka allt batteríið með
einn meira tapi en jyrr.
in. Flugfélagið gerði slíkt hið sama þótt rekst-
urinn hefði gengið bölvanlega meðan far-
gjöldin voru há. Samkeppnin blómstraði og
fólkið hugleiddi flug í samkeppni við einka-
bílinn og rúturnar. Allir voru kátir - nema
kannski forstjórar og fjármálastjórar beggja
flugfélaganna. Reksturinn gekk nefnilega enn
bölvanlegar en fyrr.
Sagan endurtekur sig og neytendurnir eru
gleymdir. íslandsflug blikkaði fyrr og gafst
upp í gær. Það hættir að fljúga innanlands
nema til nokkurra krummaskuða. Flugfélagið
situr eitt að herlegheitunum og fékk meira að
segja flugvélarnar í arf frá keppinautnum.
Þar með er ekki sagt að Flugfélag íslands
sé í tómri sælu. Ætli tapreksturinn haldi
ekki áfram? Ef að líkum lætur hækkar verðið
innan skamms og þá hætta aðrir að fljúga en
þeir sem beinlínis neyðast til þess. Þá verður
væntanlega dýrara að skreppa frá Reykjavik
til Egilsstaða en fljúga með flugfrelsinu alla
leið til Evrópu.
Ætli Sturla fari ekki að dæmi Hannibals og
sameini Flugfélagið og íslandsflug? Þá má reka
allt batteríið með enn meira tapi en fyrr.
Ógeöfelldar
ofsóknir gegn
sr. Gunnari
Kristinn Sigurðsson skrifar:
Maður skilur
ekki það mannfólk
sem þykist vera
kristið en rakkar
niður prest sinn og
konu hans algjör-
lega að ástæðu-
lausu. Ég man þá
tíð er þessi ágætu
tónelsku hjón, sem
eru glaðleg og
frjálslynd, vom of-
sótt af ákveðnum
hópi fólks hér I
Reykjavík, og þá —
sem nú voru það heilagar frúr sem
fundu séra Gunnari allt til foráttu.
Þær komu m.a. þeirri lygasögu á
kreik um óreglu og til „sönnunar"
sást séra Gunnar í Ríkinu. Ég skora
á biskup að láta ekki baneitraðar
kjaftakindur eyðileggja góðan dreng.
Séra Gunnar
Bjömsson:
Heilagar frúr
sem finna
honum allt til
foráttu.
Peningalaus
Orkuveitan
missir dampinn
Guðjón Árnason skrifar:
Ég var að lesa viðtal í DV við for-
stjóra Orkuveitu Reykjavikur, þar
sem fram kom að það hefði allt geng-
ið á afturfótunum hjá þeim i útsend-
ingum rafmagnsreikninga eins og
margir borgarbúar hafa orðið varið
við. Forstjórinn kenndi um ein-
hverju tölvukerfi. Það sem mér
fannst þó athygliverðast, er að þess-
ar truflanir hafa leitt til þess að þeir
hafa orðið að taka yfirdráttarlán af
því að lausafjárstaðan er svo slæm.
Þá rifjaðist upp fyrir mér að oddviti
sjálfstæðismanna í borgarstjóm,
Inga Jóna Þórðardóttir, hefur
einmitt verið að tala um greiðsluerf-
iðleika Orkuveitu og að fjáraustur-
inn úr fyrirtækinu í borgarsjóði
væri að veikja Orkuveituna. Mig
minnir að um fjórir milljarðar hafi
verið teknir frá Orkuveitunni til að
laga stöðu borgarsjóðs. En það er þá
sem sé alveg rétt að allar þessar
millifærslur eru búnar að veikja
Orkuveituna þannig að þegar út-
sending orkureikninga tefst vegna
tölvuerfiðleika, þá er lausafjárstaðan
það slæm, að fyrirtækið verður að
taka yfirdráttarlán, til að halda batt-
eríinu gangandi, að sögn forstjórans.
Bandarísk
rúmba í RÚV
Ragnar skrifar:
Tónlistin á út-
varpsstöðvunum er
ekki alltaf upp á
marga fiska. Ein
stöð heldur þó velli
í þessum efnum,
nefnilega gamla
gufan, sú eina. Þar
er tónlist líka valin
við hæfi í morg-
unsárið og oft leikin
lög sem koma á
óvart, bæði ný og
gömul, oft í útsetn-
ingum, Sem gialrian
heyrast. Mánudags-
morguninn síðasta (28. 2.) heyrði ég
tvö lög sem komu mér á óvart. Þetta
voru rúmbur, fyrra lagið Rúmba Fla-
menco og það síðara hið frábæra lag
Burt Bacharach, „The look of love“,
leikið af hljómsveit Victors Sylv-
esters hins breska. Bæði lögin í frá-
bærri útsetningu. Fleiri lög vom
leikin þennan morgun er komu þægi-
lega á óvart. Þetta er gott morgunút-
varp; eitt og annað, gamalt og nýtt í
bland en fyrst og fremst frábær tón-
list með góðum listamönnum, yngri
sem eldri. Takk fyrir svona tónlist.
Rúmban döns-
uð af innlifun:
Nær tökum á
klæddum og
komnum á rói.
:DV Lesendur
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eöa sent tölvupóst á netfangið:
gra@ff.is.
Eöa sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverholti 11, 105 Reylgavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar með bréfunum á
sama póstfang.