Dagblaðið Vísir - DV - 07.04.2000, Blaðsíða 32

Hugsanir, skoðanir og allar - anir - um tísku eru löngu orðnar
langþreyttar. Erum við enn þá að velta fyrir okkur hverju við
klæðumst? Eru íslendingar ekki farnir að gefa tískukóngum
langt nef og klæða sig eins og þeim sýnist? Ólafur Jóhannesson
brúkaði nokkrar klassískar tískuspurningar í leit að sannleikanum.
V

JF

fc
... og ég er búin að ganga til
t
prests í allan vetur eins og næstum all-
ir bekkjarfélagar mínir. Mér datt
aldrei í hug að þetta væri neitt
mál. Maður gengur til prests,
lærir um guð og fermist svo í
kirkju. En þannig var það ekki
hjá mér. Fyrstu tímarnir voru
reyndar alveg ágætir, ég hlust-
aði á prestinn og punktaði hjá
mér sumt af því sem hann sagði
en í rauninni var ég...
... ekkert að hlusta.
Ég tók varla eftir honum.
Ég ætla auðvitað ekki að segja
hvað hann heitir þannig að
fólk verður bara að giska. Það
eina sem ég get sagt er að
hann er ekki þessi sem hafnaði konunni kynferðis-
lega og lenti í slag við hana uppi í sumarbústað. Minn prestur er allt
öðruvísi. Minn er stór og þrekinn maður, með djúpa og ...
... karlmannlega rödd.
Ég var meira að segja farin að pæla í
því í tímunum að einhvem tímann þeg-
ar ég er orðin fullorðin þá myndi ég
kannski ná mér í mann sem væri eins
og hann. Ég hugsaði svona ... þangað
til við hættum að hitta hann í skólan-
um og fómm að mæta í messur hjá
honum. Það vita auðvitað allir hvað
það er að ganga ...
... til altaris.
Þá krýpur maður við altarið og
presturinn gefur manni kex og vín.
Það voru allir krakkarnir flissandi yfir þessu en ekki ég.
Ég tek þetta allt mjög alvarlega. Það eina sem truflaði mig var lyktin.
Þegar ég kraup við altarið og presturinn kom til mín fann ég þessa
ógeðlegustu lykt sem ég hef nokkm sinni fundið og hún var af honum.
Ég ólst upp hjá mömmu minni og ég er ekki vön að finna lykt af karl-
mönnum en ef þetta er lyktin af
karlmönnum þá er ég ...
... í djúpum skít.
Ég fékk mömmu tO þess að
mæta með mér í kirkjuna og
ganga með mér til altaris og hún
var alveg sammála mér. Þetta
var alveg ógeðsleg lykt og
mamma sagði að þetta væri al-
veg pottþétt táfýla. Hún segist
þekkja táfýlu frá því að hún bjó
með pabba. Ég mæti í hverja
einustu messu og tek mömmu
alltaf með mér. Það er eitthvað
að þessum presti, annaðhvort
þvær hann ekki sokkana
sína eða þá að ...
... það er eitthvað að mygla.
Og mig langar svo að segja honum frá þessu. Næst þegar hann er að
tala um Guð eða þegar hann gefur mér kexið, þá langar mig að hvísla
að honum: „Fyrirgefðu, halló? Það er soldil táfýla af þér. Hún finnst
alveg og það er soldið óþægilegt að krjúpa héma, halló?“ en ég veit
ekki hvernig hann myndi taka því.
Hann myndi örugglega halda að ég
væri að gera grín að honum eða að ég
væri ekki nógu trúuð. En ég er það, ég
er ógeðslega trúuð, ég trúi...
... á þetta allt.
Budda og Guð og Múhamet og líka
íslensku goðin; fyrir mér er þetta allt
heilagur sannleikur. Og mig langar
alveg að stunda kynlíf þegar ég verð
stór og það er allt I lagi að ég eigi
eftir að deita svona karlmenn eins
og prestinn minn (þó að hann
mætti missa nokkur kíló) en það er
no way að ég verði nokkum tím-
ann með manni sem er svona við-
bjóðsleg táfýla af. Þá verð ég heldur lesbía og fermist aldrei.
/
Birgir Örn
Thoroddsen
fjöllistamaður
„Það er bara almenna skilgrein-
ingin, tískan er endurvarp á þeim
straumum og stefnum sem eru í
gangi hverju sinni. Það góða við
síðustu fimm ár er að við þurfum
ekki lengur að rembast við að skil-
greina okkur. Við klæðumst því
sem okkur líður vel í og höfum
ekki eins stífar áhyggjur og áður af
boðskap tískunnar. Maður kemst
alveg upp með að vera eins og
drusla einn daginn og svo súper
flnn þann næsta. Það er helst að
unglingamir séu bestir í tísku-
bylgjum.
Þetta er einhvers konar leikur
sem við höfum búið til, eitthvað
manngert fyrirbrigði til að gera líf-
ið skemmtHegra. Reyndar er þetta
mjög alvarlegur leikur þar sem
mikið af peningum fara í að halda
þessu gangandi.
Ég er algerlega ósammála því að
konur hafi meira frelsi í fatastíl en
karlmenn. Við höfum alveg jafn-
marga stíla og stelpurnar, við
erum með jakkafatamanninn, hip
hoppið, kasúallookið o.s.frv. Stúlk-
umar hafa e.t.v. aðeins meiri fjöl-
breytileika en alls ekki fleiri stíla
en strákamir.
Mitt uppáhaldsár varðandi tísku
er árið 1962. Þetta ár er deiglan að
nútímanum. Unglingamir verða til
og neyslusamfélagið fer á fulla
ferð. Plast og fleiri gerviefni koma
á markaðinn og í kringum þetta ár
hefst upphafið að deginum í dag.“

Heiða
Eiríksdóttir
tónlistarmaður
„Tíska er einfaldlega þeir hlutir
og fot sem maður kaupir til að láta
sér líða vel. Vissulega er þetta
markaðsfyrirbrigði sem fullt af
fólki þarf á að halda því það getur
ekki tekið sjálfstæðar ákvarðanir.
Sumir eru bara þannig að þeir
vilja láta ákveða fyrir sig. Ég hef
samt haldið mig við það að vilja
frekar vera best ég sjálf en ágæt
einhver önnur.
Karlar hafa jafnmikið frelsi og
konur, þetta er bara spurning um
hversu mikið þú ert tilbúin að
framfylgja frelsinu sem þú hefur.
Tískan er alls ekkert kynjaskipt.
Það má segja að tískan hjálpi
okkur við ýmislegt, eins og að
setja hlutina í sögulegt samhengi,
t.d. ef ég er að vinna að texta þá
auðveldar þetta mér að vitna í eitt-
hvað tímabil. Annars hef ég af-
greitt ýmis tímabil í gegnum tíð-
ina, en í dag finnst mér bara best
að blanda öllu saman.“
f ó k u s
7. apríl 2000
Jr
32