Dagblaðið Vísir - DV - 10.04.2000, Blaðsíða 18

18
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiölun hf.
Stjórnarformaöur og útgáfustjóri: Svelnn R. Eyjólfsson
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjólfur Svelnsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aóstoöarritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, simi: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýslngar: 800 5550. Áskrlft: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.skyrr.is/dv/
Vísir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiðlunar: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@ff.ls - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaðam.: 462 6613, fax: 461 1605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Filmu- og plötugerö: isafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuöi 1950 kr. m. vsk. Lausasöluverð 180 kr. m. vsk., Helgarblað 250 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaðsins I stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiöir ekki viömælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Lagalegur friður
um kvótakerfið
Hæstiréttur hefur kveðið upp úrskurð sinn í Vatneyrar-
málinu svokallaða og hnekkt umdeildum dómi Héraðs-
dóms Vestfjarða. Þar með hefur fengist niðurstaða í laga-
legan ágreining um kvótakerfið og spurningunni um
hvort það stenst stjórnarskrá eða ekki hefur verið svarað.
Lögfræðilegu álitamálin er því ekki lengur til staðar - hin
pólitísku deilumál um stjórnkerfi fiskveiða eru hins veg-
ar óleyst.
Eftir að dómur undirréttar í Vatneyrarmálinu féll í jan-
úar síðastliðnum reyndu margir pólitískir tækifærissinn-
ar, sem átt hafa erfitt uppdráttar meðal kjósenda, að þyrla
upp moldviðri i kringum kvótakerfið. Þess var krafist að
stjórnvöld gripu þegar í stað til ráðstafana og breyttu lög-
um um stjórnkerfi fiskveiða. í leiðara hér í DV 12. janúar
síðastliðinn sagði um þetta: „Krafan um að breyta lögum
áður en Hæstiréttur hefur sagt sitt er ekki annað en póli-
tískur leikaraskapur og loddaraháttur. Löggjafinn getur
ekki gripið til lagasetninga eða breytinga á lögum í hvert
skipti sem undirréttardómur fellur í umdeildum málum.
Heilbrigð skynsemi hlýtur að hjálpa þingmönnum að
skilja hve fráleit slík vinnubrögð eru.“
Almenningur hlýtur að velta því fyrir sér hversu eftir-
sóknarvert það er fyrir lýðræðisríki að koma stjómmála-
mönnum til valda sem eru tilbúnir til að kollvarpa lögum
og reglum í ofboði og af minnsta tilefni. Kjósendur ættu
einnig að veita því athygli að svo virðist sem hættuleg
hugmyndafræði sé farin að hrjá einstaka stjórnmálamenn
- þar sem löggjafarvald Alþingis er afhent dómstólum.
Karl Axelsson hæstaréttarlögmaður varaði alvarlega við
þessari tilhneigingu á fundi Lögfræðingafélags íslands í
mars síðastliðnum. Þar benti hann á að dómstólar yrðu
ekki notaðir til annars en að bregða stjómskipulegum
mælikvarða á gildissvið laga um fiskveiðistjómun. „Það
felliu- ekki undir verksvið þeirra að gera pólitískar lagfær-
ingar á kerfi sem löggjafinn hefur sett. Til þess hafa þeir
ekki heimild, hvorki skv. hinni almennu jafnræðisreglu
65. gr. stjórnarskrár né neinum öðrum heimildum. Þessi
aðskilnaður á pólitískum raunveruleika og stjórnskipuleg-
um er lífsnauðsynlegur ef hægt á að vera að ræða málið á
vitrænum grundvelli.“
Vert er að velta því fyrir sér hvers konar óskapnaður
hefði orðið til ef Alþingi hefði í taugaveiklun látið undan
kröfunni um að breyta lögum um stjómkerfi fiskveiða í
kapphlaupi við dóm Hæstaréttar. Hitt er svo annað að
deilan um kvótakerfið er ekki að baki, en Davíð Oddsson
forsætisráðherra hefur lengi gert sér grein fyrir því að
mikil óeining er um fiskveiðistjórnunarkerfið. í setning-
arræðu á landsfundi Sjálfstæðisflokksins fyrir réttu ári
sagði hann meðal annars: „Við eigum að viðurkenna að
ósátt er í landinu um sjávarútvegsmál og fiskveiðistjórn-
unarkerfið. Þess vegna eigum við að taka opnum örmum
og umfram allt opnum huga öllum athugasemdum, allri
gagnrýni, svo ég tali ekki um nýjum hugmyndum einstak-
linga eða hópa sem telja sig hafa fundið leiðir til úrbóta.“
Dómur Hæstaréttar hefur skapað lagalegan frið um
fiskveiðistjómunarkerfið og þar með pólitískt svigrúm til
að breyta leikreglum í íslenskum sjávarútvegi af yfirveg-
un og skynsemi, en ekki með óðagoti pólitískra tækifæris-
sinna.
Óli Björn Kárason
4"
MÁNUDAGUR 10. APRÍL 2000 MÁNUDAGUR 10. APRlL 2000
DV
______31 V
Skoðun
Vandaður dómur
Dómur Hæstaréttar í
Vatneyrarmálinu er vandað-
ur og vel rökstuddur. Þar
kemur tvennt skýrt fram.
Gera verður greinarmun á
veiðileyfum og aflaheimild-
um, eins og margir bentu á
eftir dóm Hæstaréttar í svo-
nefhdu Valdimarsmáli í des-
ember 1998 (en það snerist
um veiðileyfi, ekki aflaheim-
ildir); og upphafleg úthlutun
aflaheimilda samkvæmt
veiðireynslu var efnisleg og
braut því ekki gegn jafnræð-
isreglu stjórnarskrárinnar.
Sá meiri hluti Hæstaréttar, sem dóm-
inn kvað upp, hefur enn fremur gert
sér glögga grein fyrir tveimur öðrum
mikilvægum atriðum.
Hagkvæmni aðalatriðið
Fyrra atriðið er það að tUgangur
núgUdandi laga um stjórn fiskveiða
var ekki aðeins sá aö koma i veg fyr-
ir ofveiði á íslandsmiðum, heldur líka
að tryggja hagkvæma nýtingu fiski-
stofnanna þar. Lögin voru ekki sett tU
þess eins að afstýra hruni fiskistofna,
heldur einnig tU að gera útgerðar-
Dr. Hannes Hólm-
steinn Gissurar-
son
prófessor
mönnum kleift að stýra svo
sókn í einstaka fiskistofna
að tekjuafgangur þeirra yrði
sem mestur.
Á meðan aðgangur að ís-
landsmiðum var hins vegar
óheftur, át óhóflegur kostn-
aður oftast upp aUan gróða
af veiðunum. Tveir bátar
voru þá að landa sama afla
og einn bátur gat hæglega
landað. Þetta atriði virðast
þau Guðrún Erlendsdóttir
og Haraldur Henrysson því
miður ekki skUja, eins og sjá
má á sératkvæði þeirra.
Opið kerfi
Siðara atriðið, sem meiri hluti
Hæstaréttar hefur bersýnUega gert
sér grein fyrir, er að kvótakerfið er
opið i þeim skilningi að menn geta
keypt sér aflaheimUdir. Það er ekki
„tiltekinn, afmarkaður hópur“, sem
hefur aflaheimUdimar, eins og þau
Guðrún og Haraldur segja í sérat-
kvæði sínu. Með tímanum hefur hin
upphaflega úthlutun aflaheimUda í
árslok 1983 skipt æ minna máli. Raun-
ar er samkvæmt nýjustu tölum ekki
„Sá meiri hluti Hœstaréttar, sem dóminn kvað upp,
hefur enn fremur gert sér glögga grein fyrir tveimur
öðrum mikilvœgum atriðum. “
nema 19% aflaheimUda enn í höndum
þeirra, sem fengu þær upphaflega. Á
venjulegri íslensku merkir þetta að-
eins eitt: Ekki verður aftur snúið.
Forn hliðstæða
Þótt Hjörtur Torfason sé sammála
meiri hluta Hæstaréttar um meginat-
riði dómsins, skilar hann sératkvæði,
þar sem leitað er aUt tU landnámsald-
ar tU skilnings á eðli kvótakerfisins.
En mér kemur á óvart að Hjörtur skuli
þá ekki benda á hliðstæðu kvótakerfis-
ins að fomu: ítöluna svonefndu, sem
kveðið er á um þegar í lögum Þjóðveld-
isins.
Frá öndverðu hefur hálendi lands-
ins verið afrétt, þar sem bændur hafa
beitt sauðum á sumrin. En snemma
Af byggðajafnvægi
Nú þegar virkjana- og álversfram-
kvæmdir á Austurlandi hafa verið
lagðar á ís, a.m.k. um sinn, er gam-
an að skoða umræðuna í þjóðfélag-
inu um það sem kaUað er jafnvægi í
byggð landsins. Þessi umræða er
endalaus, í fortíð, nútíð og framtíð
meðan land er byggt og skUyrði bú-
setu og afkomu eru ólík. Það eru oft-
ast stjómmálamenn sem haida um-
ræöunni uppi. Þó ekki endUega
vegna þess að þeir hafi öörum betur
vit á því hvemig búsetu á landinu
verði best fyrir komið, heldur vegna
tengslanna mUli hins pólitíska frama
þeirra og dreifmgar kjósenda.
Ný kjördæmaskipan
Þessu tengist það, sem að lokuðu
álveri mun verða rætt á Alþingi og
meðal þjóðarinnar á næstunni, en
það er ný kjördæmaskipan sem sam-
þykkt hefur verið í ríkisstjóm og
verður i framhaldi af því lögð fyrir
hið háa Alþingi. Kjördæmaskipanin
sem nú verður afnumin var mein-
málinu að gera landið að einu kjördœmi. “
Með og á móti
Inn með manninn
Málið snýst um
það að við íslend-
ingar verðum að
fara að lögum. Það
er ljóst að Svavar Guðnason
hefur brotið lög og þar af leið-
andi verður hann að gjalda
fyir það. Hann hefur valið
þann kostinn að hann vUji
ekki greiða sektina og þá ber
honum að sitja dóminn af
sér. Mér finnst þaö með ólík-
indum aö þessi maður, sem nefnir
sig útgerðarmann og er maður sem
hafði veiðiheimUdir og skip en seldi
frá sér heimUdimar og situr
þar með uppi með kvótalaus
skip, skuli nú ætla að leita tU
þjóðarinnar um stuðning tU
að halda málinu áfram. Þetta
er hlægUegt og enn hlægi-
legra ef þjóðin ætlar nú að
fara að styðja þennan mann.
Ef hann greiðir ekki sektina
- þá hara inn með manninn.
Þetta er ekki flóknara en það
og sjálfur er ég búinn að fá
upp í kok af þessari umræðu allri eft-
ir áratugastarf í þessari atvinnu-
grein sem útgerðarmaður.
Sverrir
Leósson.
göUuð en þó að einhverju
leyti byggð á landfræðUeg-
um forsendum, en það var
ekki óeðlilegt meðan sam-
göngur voru erfiðar og
raunverulegir farartálmar
skUdu landshluta.
Nú, þegar vegur (mestaU-
ur með bundnu slitlagi)
liggur hringinn í kringum
landið og flugsamgöngur
gera okkur kleift að komast
á klukkutíma eða skemur
mUli flestra staða á land-
inu, á leikmaður erfitt með
að sjá hvers vegna skipta þarf land-
inu eftir strikum gerðum á skrifstofu
í Reykjavík. Strikum sem ekki hafa
neinar landfræðUegar forsendur,
hvað þá þjóðfélags- eða þjóðernisleg-
ar. Hvað sem annars kann að liggja
að baki slíkum tiUögum þá er það
ekki rökrétt hugsun.
Og bakhús og botnlangar
Það virðist t.a.m. ekki breyta
neinu hvort Austur-SkaftafeUssýsla
telst tU Austur- eða Suðurlands, því
ekki aö bæta Múlasýslunum við.
Einu kjördæmin sem ekki á að
skipta með beinum strikum eru
Reykjavikurkjördæmin, af þeim aug-
ljósu ástæðum að strikin gætu helm-
ingaö einstök hús. Skv. tiUögum
kjördæmanefndar á að skipta
Reykjavík eftir götum. í því sam-
bandi má spyrja. Á að draga strik
eftir miðjum götunum eða á gata að
fylgja kjördæmi? Hvað með bakhús
og botnlanga?
Svo getur svona skipting skapað
vandamál í mannlegum samskipt-
um. Gerum ráð fyrir því að feðgar
búi sinn hvorum megin við götu á
kjördæmamörkum og faðir-
inn eða sonurinn bjóði sig
fram til Alþingis. Þá getur
sonurinn og fjölskylda hans
ekki stutt foðurinn eða öf-
ugt, ef fjölskyldurnar eru
þá sammála í pólitík.
Við íslendingar erum eitt
undarlegt fólk. Annars veg-
ar erum við reiðubúnir tU
að væðast hvers konar deU-
um, svo sem farsímum,
klámi og gagnagrunnum.
Hins vegar ríghöldum við í
úrelta skipan í félags-,
skipulags- og stjómmálum, stundum
af því að það þjónar hagsmunum
stjómmálaflokka eða einhverra þjóð-
félagshópa og stundum bara út af
okkar íhaldssama eðli.
Jafngilt á Vesturgötunni sem
á Raufarhöfn
Kjördæmamálið er dæmigert fyrir
þessi þjóðareinkenni. I því takast á
annars vegar hagsmunir stjómmála-
manna (sem eru breytUegir eftir bú-
setu og/eða hagsmunagæslu ) og átt-
hagahyggja, hins vegar heUbrigð
skynsemi sem segir að þjóðin verði
með tUliti tU margvíslegra nútíma
aðstæðna að fara að líta á sig sem
eina þjóð.
Þjóð þar sem hver einstaklingur,
hvar sem hann býr, lítur á sig sem
hluta af einni þjóð og einu landi.
Hluti af þeirri heUdarhugsun er að
atkvæði Jóns Jónssonar á Vesturgöt-
unni sé jafngUt atkvæði nafna hans á
Raufarhöfn. Því er eina rökrétta og
um leið lýðræðislega lausn á kjör-
dæmamálinu að gera landið að einu
kjördæmi.
Ámi Bjömsson
ívavar að fara í fangelsi?
Ekki frekar en Jón
Það á auðvitað
ekki að senda
Svavar Guðnason
í fangelsi frekar
en Jón Hreggviðsson ef menn
stæðu frammi fyrir því að
dæma hann í dag. Tveir dóm-
arar Hæstaréttar, fullkom-
lega hæfir lögfræðingar,
komast að þeirri niðurstöðu
að 7. greinin gefi ekki tUefni
tU að dæma menn i refsingu
þar sem hún samræmist ekki ákvæði
stjórnarskrárinnar um jafnrétti og
atvinnufrelsi. Meirihluta Hæstarétt-
ar hefur heldur betur orðið á
í messunni, gefur lögfræð-
inni langt nef en tekur lélega
hagfræði fram yfir - og dæm-
ir á grundveUi hennar. Að
virða mannréttindi og per-
sónufrelsi er og verður alltaf
besta hagfræðin. Þess vegna
er dómurinn rangur og þess
vegna á Svavar ekki að fara í
fangelsi. En fyrst að dómstól-
amir brugðust verða aUir
sómakærir menn að snúa sér að
stjómmálum.
-EIR
Valdimar
Jóhannesson.
Deilt er um hæstaréttardóm í Vatneyrarmálinu en eftir stendur aö útgerðarmaóur og skipstjóri, sem veiddu utan kvóta, eru á leið í fangelsi greiði þeir
ekki milljón króna sekt
. I
varð ljóst að hvert upprekstrarland
bar ekki nema tUtekinn fjölda sauða.
Samþykktu bændur þá að „telja í“ af-
réttina, sem kaUað var, binda tölu
sauða frá hverri jörð við tUtekið mEU'k.
Kvóti að fornu og nýju
ítalan var auðvitað ekkert annað
en kvóti, sem hver jarðareigandi
fékk, eins konar beitarréttur hans,
og var þessi réttur að nokkru leyti
framseljanlegur, því að bændur gátu
fært ítölu í miUi jarða. Hliðstæðan
við kvótakerfið í sjávarútvegi er aug-
ljós. 1 stað fjallsins kemur hafið, í
stað sauðarins báturinn, í stað bónd-
ans útgerðarmaðurinn og í stað ítöl-
unnar aflaheimUdin.
Italan var tU að leysa sama vanda
og kvótakerfið: Ótakmörkuð sókn í
takmörkuö gæði, hvort sem þau eru
beitarland eða fiskistofn, veldur jafn-
an óhagkvæmri nýtingu slíkra gæða.
Eini munurinn er sá að engum datt í
hug að fomu að úthluta beitarréttin-
um tU annarra en þeirra sem höfðu
einhverju að beita!
Dr. Hannes Hólmsteinn
Gissurarson
Áöur en til verk-
falla kemur ...
„Við höfum reynsluna og við eigum
völina. VUjum við
kaUa yfir okkur
mögru árin frá
1988-1995 eða vUj-
um við stuðla að
vexti og sókn í ís-
lensku atvinnulífi
og traustum kaup-
mætti eins og á ár-
unum 1995-2000.
Þetta er spurningin sem svara verður
áður en til verkfaUa kemur í næstu
viku.“
Ari Edwald, framkvstj. Samtaka at-
vinnulífsins, í Mbl. 7. apríl.
Sverrir eykur fylgið
„Ég gerði mér engar gyUivonir.
Þarna koma atkvæði
gamalgróinna dóm-
ara sem segja án tvi-
mæla, að 7. grein
fiskveiðistjórnunar-
laganna brjóti i bága
við jafnréttisákvæði
stjórnarskrárinnar.
Menn eru því ekkert
komnir á sléttan sjó
og við munum efla okkar baráttu und-
ir drep og höfum 75% þjóðarinnar á
bak við okkur.“
Sverrir Hermannsson, form. Frjáls-
lynda flokksins, í Degi 7. april.
Úttekt á Máli og
menningu?
„Fréttir um að sameinað félag
Vöku-HelgafeUs og Máls og menningar
hygðist sækja um skráningu á VÞÍ
vöktu því mUda athygli og nú velta
menn því fyrir sér hvort Amór Hanni-
balsson verði fenginn tU að gera úttekt
á Máli og menningu og áralangri
þjónkun þess fyrirtækis við Sovétrikin
áður en fyrirtækið verður boðið al-
menningi tU kaups, svona rétt tU að
tryggja að skuldbindingar við félaga
Stalín fylgi ekki með i kaupunum."
Úr Vef-Þjóðviljanum 6. apríl.
Ekki einkamál
Bandarík j ahers
„íslensk stjóm-
völd hafa íslenska
öryggishagsmuni
að verja. Samn-
ingur ríkisstjórna
íslands og Banda-
ríkjanna frá 1986
gerir ráð fyrir að
flutningar fyrir
varnarliðið séu á
hendi skipafélaga frá báðum þjóðun-
um og að ekki sé haft samráð um
verð í flutningunum. Þessir flutn-
ingar eru því ekki einkamál Banda-
ríkjahers og einhverra skipafélaga."
Vilhjálmur Bjarnason rekstrarhagfr. I
Mbl. 7. apríl
Lestin mun
líka bruna hér
Islendingar sem ferðast
tU erlendra stórborga verða
varir við að lestarferðir frá
flugveUi inn í miðborg er
samgöngumáti, sem sífeUt
ryður sér meira tU rúms,
enda þægilegur og ódýr.
Það er því ekki að ófyrir-
synju að margir hér á landi
velti fyrir sér möguleikum
á lestarferðum miUi
Reykjavíkur og Keflavíkur-
flugvaUar.
Það sem helst hefur stað-
ið í mönnum hér á landi
varðandi þennan möguleika er gríð-
arlegur kostnaður við lagnir á lesta-
kerfinu og fámennið sem tæplega
standi undir kostnaði af tugmiUjarða
króna fiárfestingu.
Þetta eru í sjálfu sér gUd rök mið-
að við ástandið eins og það er í dag.
Hins vegar ber á það að lfta að þjóð-
inni flölgar og ferðamönnum sem
leggja leið sína tU landsins fiölgar
einnig stöðugt og er því spáö að far-
þegafiöldi um KeflavíkurflugvöU
verði um 1 miUjón manns innan tið-
ar.
Endurheimt dýrmæts land-
svæðis
En það kemur fleira tU, sem taka
verður með í reikninginn. Flytjist
innanlandsflug frá Reykjavík tU
KeflavíkurflugvaUar verður þaö ekki
gert nema miklar samgöngubætur
eigi sér stað að öðru leyti, t.d.
breikkun Keflavíkurvegar eða með
lestarferðum, nema hvort tveggja
verði gert.
Endurheimt Reykjavíkurborgar á
landsvæði þvi sem núverandi
ReykjavíkurflugvöUur tekur myndi
skUa Reykjavíkurborg gifurlega
miklum möguleikum varðandi upp-
byggingu og styrkingu miðborgar-
svæðisins. Þar er um að ræða verð-
mæti sem skipta tugum miUjarða
króna. En aðalatriðið er þó heUd-
steyptari borgarmynd með öUum
þeim uppbyggingarmöguleikum sem
felast í þessu landsvæði fyrir íbúða-
og háskólabyggð, auk fyrirtækja-
reksturs.
Höfum við efni á aö reka tvo
stóra flugvelli?
AUt verður þetta að skoðast í víðu
samhengi þegar rætt er um
lestarsamgöngur miUi
Reykjavíkur og Keflavikur.
Menn ættu heldur ekki að
gefa sér að Bandaríkjamenn
greiði rekstur Keflavíkur-
flugvaUar um aldur og ævi.
Að því kemur að íslending-
ar þurfa sjálfir að axla fiár-
hagslega ábyrgð á miUi-
landafluginu - og þá verður
spurt hvort þjóðin hafi efni
á að reka tvo stóra flugveUi,
annan í Keflavík og hinn i
Reykjavík .
Deilt hefur verið um kostnað af
lestarsamgöngum miUi Keflavikur-
flugvaUar og Reykjavikur. FuUtrúar
frá franska fyrirtækinu Alstom voru
hér nýlega, en það fyrirtæki er með
því stærsta í heiminum í framleiðslu
jámbrauta. Samkvæmt gróflegri
kostnaðaráætlun myndi kostnaður
við lagningu hraðlestar miUi Kefla-
víkur og Reykjavíklur geta numið 20
miUjörðum króna. Það er hins vegar
ljóst að gera verður nákvæmari
kostnaðaráætlun áður en einhverju
er endanlega slegið fram í þessum
efnum.
I tengslum við almennings-
samgöngur
Sá, sem þetta ritar er ekki í vafa
um að lestarsamgöngur verða teknar
upp hér á landi fyrr eða síðar. Leið-
in mUli KeflavíkurflugvaUar og
Reykjavíkur yrði aðeins fyrsti
áfangi. 1 framhaldi er líklegt að slíkt
lestarkerfi yrði tekið upp í tengslum
við almenningssamgöngur, sem fyrir
eru á höfuðborgarsvæöinu.
Aðalatriðiö nú er að gera ráð fyrir
þessum möguleika innan 10 tU 15 ára
og aðhafast ekkert í mannvirkjagerð
sem hindrað gæti lagningu lestakerf-
is í framtíðinni.
Aö lokum má svo benda á að lest-
arsamgöngur myndu nýta innlendan
orkugjafa þar sem raforkan er og ^
myndi þvi draga úr mengun f um-
ferðinni, sem verður að óbreyttu
mikið vandamál á höfuðborgarsvæð-
inu. Ég get vel séð fyrir mér að stóru
orkufyrirtækin á SV-hominu, Orku-
veita Reykjavíkur, Landsvirkjun og
Hitaveita Suðurnesja, komi að þessu
verkefni í samráði við erlenda og
innlenda fiárfesta.
Alfreð Þorsteinsson
„íslendingar sem ferðast til erlendra stórborga verða
varir við að lestarferðir frá flugvelli inn í miðborg er
samgöngumáti, sem sífellt ryður sér meira til rúms,
enda þœgilegur og ódýr. “ - Til og frá Heathrow-flug-
velli. «*
Alfreð
Þorsteinsson
borgarfulltrúi