Dagblaðið Vísir - DV - 19.08.2000, Blaðsíða 22

22
Helgarblað
LAUGARDAGUR 19. ÁGÚST 2000
r>v
Edda kannast ekki við það
að hafa þurft að nota kara-
te til þess að ganga á milli
bols og höfuðs á einhverj-
um. Hún neitar því hins
vegar ekki að einstaka sinn-
um hafi drukknir strákar
gengið að henni niðri í bæ
og reynt að fá hana til þess
að kýla sig í magann. „Það
er eins og sumum strákum
finnist að þeim stafi ein-
hver ógn af stúlku sem gœti
hugsanlega haft þá undir.
Þeir reyna að fá mann til
þess að koma í sjómann og
hvetja mig til þess að kýla
sig í magann af öllu afli. Ég
hef hins vegar ekki enn þá
séð neina sérstaka ástœðu
til þess að sanna mig á
þeim vettvangi, “ segir Edda
sem augljóslega er ekkert
mjög hrifin af þessum pœl-
ingum sveinanna. Ásamt
því að hrifsa til sín tslands-
meistaratitil í karate er
Edda einnig að læra sjúkra-
þjálfun í Háskóla íslands.
Skordýr og apar
„Það leikur enginn vafi á þvi að
þaö er þetta sem ég vil gera. Ég er
ákaflega áhugasöm um námið þó ég
hafi stundum látið það sitja á hak-
anum sökum karatesins. Það dálítið
erfitt að samhæfa keppnisíþrótt
með fullu námi,“ segir karatesnill-
ingurinn brosandi og augljóst er að
hún veit upp á sig sökina. Hún er að
hefja annað árið sitt i haust í fjög-
urra ára löngu BS-námi.
Edda keppir ekki bara á innlend-
um vettvangi heldur einnig víðs
vegar utan landsteinanna. Að henn-
ar sögn er það í raun og veru utan
íslands sem hún fær einhverja
keppni í kvennaflokki - íslenskar
stúlkur eru efnilegar en skammt á
veg komnar í íþróttinni.
En karate og sjúkraþjálfun er
ekki það eina sem Édda hefur feng-
ist við um ævina. Hún vann einnig
viö eina vinsælustu þáttarröð
Þr.itt fyrir «iö vera iðin
keppniskona i knrate
a sjukrnþjálfun huf*
hennar allan. Edda
viöurkennir þó fuslefía
aö namiö hafi stund-
um þurft aö sitja a
hakanum sökum
karatesins.
ar hlutverk var að sjá til þess að
fólkið sem tæki þátt í leiknum færi
sér ekki að voða. Fólkið er alls-
laust - þaö fær nægt vatn á hverj-
um degi en að öðru leyti þarf það
að reyna að redda sér sjálft. Þegar
fólk er orðið svona hungrað og að-
framkomið gerir það hvað sem er
til þess að fá sér mat. Við þurftum
því að fela nestið okkar sem við
tókum með okkur út í eyjuna.
Fólkinu sem dvelur á eyjunni er til
að byrja með skipt í tvo átta
manna hópa og eru þeir sinn hvor-
um megin á eyjunni. Eftir þvi sem
á líður leikinn fækkar I hópunum
og þeir eru loks sameinaðir. í lok-
in stendur einn eftir sem sigurveg-
ari. Á nóttunni gekk ég í gegnum
frumskóginn til þess að athuga
hvort ekki væri í lagi með alla í
hverjum hóp og ég var með læknis-
tösku og talstöð sem hægt var að
nota ef ástæða þótti til.“
í siömenningunni
En aðbúnaðurinn var ekki bein-
línis góður fyrir Eddu og hina næt-
urverðina. Þeirra munaður fólst I
þvi að þau máttu fá moskítónet og
smámottu til þess að hvílast á.
„Þetta var ekki beint beisið til
þess að byrja með. Við þurftum
einnig að hengja upp matinn okkar
til þess að rottur kæmust ekki í
hann. Eftir að hafa verið þarna í
smátíma gerði storm eina nóttina
og það hellirigndi. Allir voru aö
sjálfsögðu hundvotir og ekki beint
ánægðir eftir að hafa þurft að húka
í einhverju moskítóneti yfir nóttina.
Við létum þvi stjómendur þáttanna
heyra í okkur og sögðum þeim að
við myndum ekki láta bjóða okkur
upp á þetta - ofan á kaupleysið! Þeir
ákváðu því að láta það eftir okkur
að fá tjald sem við gátum dvalið í
yfir nóttina. Eftir það lagaðist þetta
mikiö. Þama gat maður lesið aðeins
um nóttina en það er samt dálítið
erfitt að vera staddur á eyðieyju al-
einn um miðja nótt og hafa engan til
þess að tala við,“ segir Edda og bæt-
ir því við að öll samskipti við þátt-
takendur leiksins hafi verið bönn-
uð.
Einn daginn fékk Edda þó frí með
kærastanum I þrjá daga og það var
notað til þess aö koma sér vel fyrir
á hótelherbergi, panta mat í rúmið,
horfa á sjónvarpið og sofa í alvöru-
rúmi.
„Þetta var enginn smámunaður
Eftir að hafa æft karate í sjö ár hefur Edda Lúvísa Blöndal náð þeim áfanga að verða íslandsmeistari í
íþróttinni. Þrátt fyrir að vera mikil keppnismanneskja hefur hún engu að síður gefið sér tíma til þess að
taka þátt í ýmsum ævintýrum víðs vegar um heiminn og tekist á við háskólanám í sjúkraþjálfun:
Róbinson Krúsó
og karate
þeirra Svía - Expedition Robinson -
sem gengur út á það að senda nokk-
ur borgarböm á eyðieyju og láta
þau spjara sig ein og yfirgefin. Þátt-
urinn er tekinn upp á eyju suður af
Malasíu þar sem skordýr og apar
ráða ríkjum.
„Mér bauðst að fara suður til
Malasíu fyrst 1997 og þá var ég i því
að starfa sem bamapía á einni eyj-
unni og hafði í raun og veru ekkert
samneyti við þá sem voru að taka
þátt í leiknum sjálfum. Ég dvaldi
ekki þarna nema í sex vikur og ferð-
aðist afar lítið um Malasíu. Eftir á
að hyggja sá ég sá ég mjög eftir því
að hafa ekki gert mér far um að
skoða mig meira um.“
Næturvöröur á eyftieyju
Það stóð því ekki á Eddu þegar
henni bauöst að fara aftur til
Ein á ey&ieyju
Edda starfaöi ásamt kærastanum sínum viö sænsku þættina Expedition
Robinson fyrr í sumar. Þættirnir eru teknir upp á eyöieyju suöur af Malasíu
og var hún í hlutverki næturvaröar.
■ u-'
Malasíu að vinna við þættina. I
þetta skiptið átti hún ekki að
sinna bömum heldur þátttak-
endum í leiknum sjálfum.
„Nú fyrr í sumar var mér
boðið að fara aftur að sinna
hlutverki næturvarðar á eyj-
imni. Mér þótti þetta fremur
skemmtileg tilhugsun að vera
næturvörður á eyju í S-Kína-
hafi og geta notað tímann á dag-
inn til þess að skoða land og
þjóö. Þar sem þættirnir eru
ákaflega vinsælir er fólkið sem
vinnur við næturvörslu látið
vinna launalaust fyrstu tvo
mánuöina. Ég hugsaði með mér
sem svo að með þessu móti gæti
ég skoðað mig um í Malasíu og
bætt um betur frá því síðast
þegar ég fór til landsins. Ég fór
því með kærastanum mínum í
byijun júní til Malasíu og okk-
eftir að hafa dvaliö fjarri siðmenn-
ingunni svo lengi. Þetta var þó ekki
eina fríið sem við fengum. Þegar
lengra var liðið á dvölina gafst okk-
ur einnig tækifæri til þess að fara
til Kuala Lumpur og Singapúr þar
sem innfæddir vinir úr karatenu
sýndu okkur borgimar.“
Á sama tíma og Edda rifjaði
dreymin upp minningamar um að
komast aftur í siðmenninguna, eftir
að hafa dvalið í óbyggðum dögum
saman, tekur hún síðustu skeiðina
af súpunni sinni. Hún útilokar ekki
að fara aftur til óbyggða Malasíu en
segir að það yrði þó ekki til þess aö
vinna við fjölmiðla.
„Ég hef lítinn áhuga á því að
vinna við fjölmiðla - sjúkraþjálfun-
in á hug minn allan," segir Edda að
lokum og brosir sínu breiðasta.
-ÓRV