Dagblaðið Vísir - DV - 23.10.2000, Síða 12

12
MÁNUDAGUR 23. OKTÓBER 2000
Skoðun
Bankarnir verða sameinaöir
Nýr, sterkur ríkisbanki fær ekki verðmiöa.
Sameining bankanna
- sterkasti leikur seinni tíma í fjármálum
Finnst þér dýrt í strætó?
Steinunn Guömundsdóttir afgreiöslu-
dama:
Já, mér finnst það frekar dýrt.
Jónas Bjarnason, vinnur á Reykja-
lundi:
Ég hef ekki hugmynd um hvað kostar
í strætó.
Sigurvin Jóhannesson nemi:
Ég kaupi alltaf græna kortið því það
er ódýrara. Þaö er annars dýrt.
Daöi Geir Sverrisson, vinnur á
tattoostofu:
Já, mér finnst það mjög dýrt.
Ólöf Ingadóttir nemi:
Já, mjög dýrt. Þaö safnast þegar
saman kemur.
Haukur Sigurösson nemi:
Já, það er sko „feitt dýrt“.
Helgí Magnússon
skrifar:
Hvað sem líður karpi fylgismanna
og andstæðinga fyrirhugaðrar samein-
ingar Búnaðarbankans og Landsbank-
ans er óhætt að fullyrða að þessi sam-
eining er bráðnauðsynleg aðgerð og
einn sterkasti leikur í fjármálum
seinni tíma hér á landi af hálfu hins
opinbera. Rekstrarsparnaður mun
verða mikill (allt að einn milljarður
króna á ári að mati Viðskiptablaðsins
nýlega) og er þó væntanlega varlega
reiknað.
Stjómarandstæðingar, sem að öðm
jöfnu hafa barist gegn einkavæðingu
ríkisfyrirtækja, hafa skyndilega söðlað
um, úthrópa nú fyrirhugaða samein-
ingu ríkisbankanna og krefiast þess að
bankarnir verði seldir og einkavæddir!
Helst áður en nokkur sameining á sér
stað, þótt vitað sé að eftir sameining-
una verður bankinn sá öflugasti í land-
inu! Því til viðbótar gaspra óábyrgir
aðilar um það að loka hefði átt fyrir
viðskipti með hlutabréf Búnaðarbanka
Kolbrún lina
skrifar:
Landssíminn er sjálfur sér líkur
þegar kemur að tækninýjungum og
framkvæmdum á þeim. Fyrir
nokkrum misseram kom fyrirtækið
þægilega á óvart með að koma sér upp
vefsímaskrá. Auðvitað bar nokkuð á
byrjunarörðugleikum við þetta þarfa-
þing. Ég beið hins vegar þolinmóð,
sannfærð um að von bráðar yrði
vefsímaskráin nothæf alla daga og all-
an sólarhringinn. Og viti menn, ekki
leið á löngu áður en hægt var að
ganga að vefskránni vísri. Ég er viss
um að tugþúsundir landsmanna hafa
fagnað því með mér.
Samkeppni i bankastarfsemi
verður eilíf barátta. Það er
eðli hennar. Það ættu núver-
andi andstœðingar samruna
rikisbankanna að muna. -
Það væri óðs manns æði að
henda nýjum sameinuðum
ríkisbanka á markaðstorg
gervifjárfestanna. “
og Landsbanka þar til stærsti hluthaf-
inn „gerði grein fyrir fyrirætlunum
sínum“.
Einhverjir spekingar hafa líka talað
um að með seinagangi ríkisstjómar-
innar í málinu „missi hún og bankam-
ir af lestinni" á meðan einkaaðilar á
fjármagnsmarkaði „taki af skarið" í
hagræðingu og blási til sóknar með
nýjungum og þjónustuaukningu. Þær
nýjungar hafa nú ekki verið ýkja sýni-
legar. Nema hvað ég man að Islands-
Þetta mál allt hjá Símanum
verður svo mun alvarlegra
þegar haft er i huga að und-
anfama daga hefur ekki verið
nokkur leið að ná í upplýsing-
ar símleiðis í 118. Þar er sí-
fellt og stanslaust á tali!“
En Adam var ekki lengi í paradís.
Þeir hjá .Símanum hafa líklega
komist að þeirri niðurstöðu að
vefsímaskárin væri of góð í landann.
Hún var lögð niður og önnur sett upp
í staðinn, mun seinvirkari, miklu við-
banki-FBA er að bjóða nýfædd böm
velkomin í heiminn með loforði um
bjarta framtíð sem viðskiptamenn í
framtíðinni. Og svo sparibaukinn Ge-
org. - Að öðra leyti bíða drengirnir á
svörtu fótunum, sem hafa fengið viður-
nefhið „útfararstjórar" eftir því einu
að krafsa til sín leifarnar af ríkisbönk-
unum - yrðu þeir ekki sameinaðir - til
að senda til einkafjárfestinga vítt og
breitt um heiminn.
Samkeppni í bankastarfsemi verður
eilíf barátta. Það er eðli hennar. Það
ættu núverandi andstæðingar sam-
runa ríkisbankanna að vita. Það verð-
ur hins vegar enginn sölumiði settur á
hinn nýja sameinaða banka í bráð. Svo
mikils virði er fyrir islenska ríkið að
halda uppi sterkri fjármálastofnun.
Það má sameina margar ríkisstofnan-
ir; Landssima, Ríkisútvarp, orkuveitur
og hvaðeina. En það væri óðs manns
æði að henda nýjum sameinaðum rik-
isbanka á markaðstorg gerviQárfest-
anna. Þeir hafa nóg að gert í bili.
- eða hvað?
kvæmari og með óskiljanlegt leitunar-
kerfi. Líklega hefur einhver „systur-
sonur“ eða „bróðurdóttir" komist með
fingurna þar í eða átt hlut að máli. -
Ég spyr: Hvers vegna mátti uppruna-
lega vefskráin ekki halda sér þar sem
hún var mun betri?
Þetta mál allt hjá Símanum verður
svo mun alvarlegra þegar haft er í
huga að undanfarna daga hefur ekki
verið nokkur leið að ná í upplýsingar
símleiðis í 118. Þar er sífellt og stans-
laust á tali! Ergilegt og afar bagalegt.
Hvenær ætlar Landssíminn að fara
standa sína vakt með mikilvæga en þó
ekki margslungnari þjónustu sem
þessa?
Landssíminnn lengi lifi
Pagfari________________________________________________________________
Formaður í frægðarför
Sundsambandsmenn, með formann sinn í
fararbroddi, vöktu mikla athygli í sumar þeg-
ar þeir ákváðu að fella niður lágmörk þau sem
sett höfðu verið fyrir íslenska sundmenn svo
þeir mættu synda í Sydney. Höfðu þá tveir
sundmenn náð lágmörkunum. Sendur var stór
hópur sundmanna til Sydney sem átti ná-
kvæmlega ekkert erindi á slíkt stórmót og
kom fyrir ekki þótt landsliðsnefnd Sundsam-
bandsins legðist gegn fjöldaflutningi íslenskra
sundmanna tO Sydney - þangað skyldu þeir
fara. Landsliðsnefndin sagði af sér í mótmæla-
skyni.
Auðvitað fjölgaði í fylgimannahópi sund-
manna við þetta tiltæki, enda kom í ljós að
formaður Sundsambandsins ætlaði sér ekki að sitja
auðum höndum í Sydney. Eitt hans fyrsta verk við
komuna þangað var að setja íslensku sundmennina
í fjölmiðlabann þangað til þeir hefðu lokið keppni,
en vandlega var tekið fram að formaðurinn sjálfur
væri til viðtals fyrir fjölmiðla væri eftir því óskað.
Einhverra hluta vegna mun slíkum óskum ekki
hafa rignt yfir formanninn.
Auðvitað kom í Ijós að flestir íslensku sund-
mannanna áttu ekkert erindi annað til Sydney en
fara í gott sumarleyfi, kostnaðarsamt að vísu fyrir
fátæka iþróttahreyfmgu, en hvað um það. Það kom
Þótt þónokkrir dagar séu liðnir siðan
Ólympíuleikunum í Sydney lauk eru
ekki nema nokkrir dagar síðan síðustu
keppendur íslands þar komu heim á
klakann. Ekki er betur vitað en formað-
ur Sundsambands íslands sé kominn
heim heilu og höldnu.
reyndar í ljós að formaður sundfólksins haföi haft
a.m.k. eina ástæðu til að setja keppendur sína í fjöl-
miðlabann því svo virtist sem þeir vissu ekki
allir í hvaða sundgreinum þeir ættu að keppa.
Þannig mun ein sundstúlkan hafa verið við
það mánuðum saman að reyna við ólympíulág-
mark í einni sundgrein en var siðan kippt inn
sem keppanda í annarri sundgrein. Loks þegar
stúlkan lauk sundinu stundi hún því upp að
það væri svo langt síðan hún hefði synt svona
sund að hún hefði varla munað sundtökin.
En formaðurinn gat verið sæll og glaður,
enda féllu „afrek“ hans í skugga baksunds-
mannsins okkar sem hafnaði í 4. sæti og stefn-
ir á að gera enn betur næst. Sundsambands-
formaðurinn hefur hins vegar þegar gert svo
vel að afrek hans verður ekki bætt, að fjölga
keppendum í ólympiuhópnum að eigin geðþótta og
setja svo sundfólkið í fjölmiðlabann. Hann ætti að
líta á hvernig samskiptum annarra íþróttamanna
og fjölmiðla er háttað á meðan stórmót eins og
Ólympíuleikar standa yfir. Hvemig stendur á að
forusta íþrótta- og Ólympíusambands íslands lætur
bjóða sér annað eins og þetta, og hvað með íþrótta-
fréttamenn sem tóku því nánast þegjandi að mega
ekki ræða við sundfólkið í Sydney? Ætli sundfólkið
komi til greina þegar íþróttafréttamenn velja
íþróttamann ársins á næstu vikum? ^ .
Fáir ferðamenn
á Akranesi
Akurnesingur skrifar:
Ég hef fylgst með
fréttum héðan og
ummælum um að
Borgarfjarðarbrúin
sé til bölvunar. En
að það sé álit ferða-
manna almennt tel
ég ekki vera. Hins
vegar var mikið
áfall að missa far-
þegaskipið Akra-
borg sem sigldi hingað tvisvar á dag.
Með henni kom ótalinn hópur ferða-
manna, innlendra sem erlendra, og
margir gerðu verslun sína áður en
þeir héldu áfram, einkum hinir er-
lendu. Síðan Akraborgin hætti sigl-
ingum sjást fáir ferðamenn á Akra-
nesi, ekki einu sinni að sumrinu. Það
er skaði að farþegasiglingar skuli hafa
lagst svo skjótt af sem raun ber vitni
og að enn eigi að herða ólina í þeim
efnum.
Akraborgin á
siglingu.
Sveitastúlka
í súludansi
Bóndi austanfjalls skrifar:
Fyrir rúmum 3 árum réð sig í
vinnu hjá mér 15 ára stúlka utan af
landi - dugleg, mikið fyrir dýr og ætl-
aði að verða bóndi þegar fram liðu
stundir. Stúlkan yfirgaf okkur á um-
sömdum tíma og heyrði ég ekki frá
henni um skeið. Nýlega sá ég hana i
sjónvarpsþættinum t djúpu lauginni.
Einnig á forsíðu blaðsins Bleikt og
blátt, svo og inni í blaðinu í stelling-
um sem ekkert foreldri myndi vilja
sjá dætur sínar í. Ekki veit ég hvað
umturnaði þessari stúlku en ég frétti
að hún heföi farið að vinna sem geng-
ilbeina á þekktum „súludansstað“ í
Reykjavík. Mig tekur sárt að sjá örlög
stúlkunnar og sómi íslands er illa
kominn ef stór hluti æsku landsins
verður að kynlífsfíklum eða -þrælum.
Ég skora á ábyrgt fólk að snúa vöm í
sókn og láta ekki þennan nýja
lífsmáta umtuma og eyðileggja unga
fólkið og jafnvel hrekja það út í sjálfs-
morð.
Þeir best klæddu
vestanhafs
Sirrý skrifar:
Mér finnst fata-
tíska karla hér orð-
in meiri háttar
kauðsk. Beri maður
hana saman við
tískuna handan
hafsins, bæði í Evr-
ópu og Ameríku, þá
finnst mér þeir vest-
anhafs vera lang-
best klæddir. Maður
tekur t.d. sérstaklega eftir forseta-
frambjóðendunum sem era alltaf í
þessum klassísku jakkafötum (aðeins
með tveimur hnöppum) og sem fara
langtum betur en jakkarnir sem ná
næstum upp í háls. Það er ekki af öf-
und sem ég segi að íslenskir karlar
klæðist illa í hinum þröngu hálsháu
jökkum. Ég vil þeim vel og því bendi
ég á taka upp smekklegan klæðnað á
ameriska vísu.
Vægar refsingar
Það er að verða óþolandi að lesa um
alvarlega glæpi hingað og þangað um
landið, en þó mest hér í borginni, og
vita að refsing bíður ekki óbótamann-
anna fyrr en eftir dúk og disk. Þannig
las ég síðast um óhugnanlega og til-
efnislausa árás nokkurra pörupilta á
blaðbera Dags. Átti hann sér engrar
undankomu auðið og var barinn og
mátti þola spörk í andlit og víðar um
líkamann. Verður ekki að endurskoða
refsingar og þyngja þær til muna?
Gæti það hugsanlega verið forvöm
gegn þessum tilefnislausu árásum á
saklausa borgara.
Forsetaefni fin
í tauinu.

Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangiö:
gra@ff.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverholti 11, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til að senda mynd
af sér til birtingar með bréfunum á
sama póstfang.