Dagblaðið Vísir - DV - 21.12.2000, Blaðsíða 19

18
FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 2000
FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 2000
23
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiölun hf.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aöstoðarritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiðsla, áskrift:
Þverholti XI, 105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.skyrr.is/dv/
Vísir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiðlunar: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaðam.: 462 6613, fax: 461 1605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Filmu- og plötugerð: isafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverö á mánuði 2050 kr. m. vsk. Lausasöluverð 190 kr. m. vsk., Helgarblað 280 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins í stafrænu fomii og í gagnabönkum án endurgialds.
DV greiðir ekki viðmælendum fýrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeím.
Kennileiti byggðagildru
Helzta markmið snjóflóðavarna er ekki lengur að koma
í veg fyrir, að fólk lendi í snjóflóðum, heldur að hindra, að
það flytji suður. í þessu skyni er ákveðið að beita dýrari
aðferðum, sem ná lakari árangri og eru þar að auki í
óþökk margra þeirra, sem búa á hættusvæðum.
Varnargarðar eru reistir i stað þess að kaupa hús á
hættusvæðum, taka þau úr ábúð og flytja nýbyggingar-
svæði frá hættusvæðum. Sveitarstjórnir telja hættu á, að
fólk flytji úr bænum, ef það geti losað um eignir sínar.
Uppkaupin kunni að leysa fólk úr byggðagildrunni.
í Bolungarvik á að reisa varnargarða fyrir 520 milljón-
ir króna. Fyrir þá upphæð mætti kaupa 50-60 hús. Á
hættusvæði eru hins vegar ekki talin vera nema 14--40
hús. Því er ljóst, að varnargarður er dýrari en húsakaup
og er samt engan veginn örugg vöm gegn snjóflóðum.
Margir ibúar, sem hafa lent í snjóflóðum, vilja heldur
flytjast á ömggari stað í sveitarfélaginu, heldur en að búa
undir varnargarði. Þeir telja sér ekki vera rótt undir garð-
inum. Garðarnir megna ekki að veita fólki þá öryggistil-
finningu, sem búferlaflutningur veitir.
í fjárhagsdæminu hér að ofan er ekkert tillit tekið til
óprýðinnar af varnargörðum, sem verða allsráðandi í
landslagi og yfirbragði bæja á borð við Bolungarvík. Þeir
munu líta út eins og tröllsleg ábending um, að menn séu
staddir á endimörkum hins byggilega heims.
Byggðagildran hefur með þessu fengið dramatíska birt-
ingarmynd í formi varnargarða. Áður hafði hún tekið á
sig margar aðrar myndir, sem allar reyna að koma í veg
fyrir, að fólk flytji úr bænum, og tryggja, að það verði að
fara slyppt og snautt, ef það lætur slag standa.
Byggðagildra felst meðal annars í, að sveitarfélög fjár-
festa í atvinnulífi í stað þess að fjárfesta í félagslegri þjón-
ustu. Rekstur, sem beint eða óbeint er á vegum bæjarfé-
lags, gengur verr en annar rekstur. Fjármagnið brennur
upp í stað þess að nýtast samfélaginu.
Þar á ofan eru bæjarbúar hvattir til að taka sem hlut-
hafar beinan þátt í þessum atvinnurekstri. Það fé brenn-
ur upp eins og annað og nýtist fólki ekki til að auka svig-
rúm sitt til ákvarðana um framtíðina. Það situr uppi með
rangar fjárfestingar í pappírum og stórhýsum.
Ein nýjasta mynd byggðagildrunnar er, að verkalýðsfé-
lög svæðisins nota lífeyrissjóði félagsmanna til að kaupa
hlutabréf í hallærisfyrirtækjunum, sem bæjarfélögin eru
sífellt að reyna að koma á fætur á nýjan leik. Þannig festi
Lífeyrissjóður Vestfjarða fjármagn í Básafelli.
Framtíðarhagsmunum sjóðfélaga og öryggi þeirra á elli-
árunum er stefnt í hættu með því að brenna lífeyri þeirra
í staðbundnum fyrirtækjum. Þetta er ein ógeðfelldasta
mynd byggðagildrunnar, því að hún skerðir möguleika
fólks á að eiga sómasamlega fyrir elliárunum.
Ýmsir þættir byggðagildrunnar mynda einn vitahring,
sem knúinn er handafli sveitarstjórna. Fyrirtæki falla í
verði og leggja upp laupana. íbúðarhús falla í verði og
verða illseljanleg. Fólk missir vinnutekjur og tapar lífeyri.
Og nú er því sagt að hírast undir varnargörðum.
Allt er þetta ferli til þess fallið að draga kjarkinn úr
heimafólki. Vegna tekjumissis, eignarýrnunar og þjón-
ustuskerðingar hefur það minna fjárhagslegt svigrúm en
ella til að taka skynsamlegar ákvarðanir um framtíð sína.
Það situr fast í vítahring byggðagildranna.
Ekki má búast við, að þessir staðir verði gimilegri til
búsetu, þegar tröllauknir vamargarðar verða orðnir að
helzta kennileiti og einkennistákni þeirra.
Jónas Kristjánsson
DV
Skoðun
Framtíð Þingvallaprests
Undanfarið hefur mjög
verið rætt um framtið
prests og prestsþjónustu á
Þingvöllum. Eins og kunn-
ugt er hefur verið skUið á
miUi prestsembættisins og
stöðu þjóðgarðsvarðar.
Þingvallanefnd óskar ekki
afskipta af málefnum
prestsþjónustunnar og ríkið
girnist bústað prestsins til
annarra nota. Fleira gerir
og framtíð ÞingvaUaprests
óljósa. í náinni framtíð er
við að búast að þjóðkirkjan nauðug
viljug muni breyta skipan sókna og
prestakaUa mjög frá því sem nú er.
Fólksfjöldi og feröamenn
Breytingarnar munu miða að því
að laga starfsskipan kirkjunnar að
búsetubreytingum síðustu áratuga
og felast í því að fámenn prestaköU
og sóknir munu leggjast af en prest-
um fjölga í þéttbýli. Með tiUiti tU
fólksfjölda, samgangna og landfræði-
legrar legu mun ÞingvaUasveit
standa iUa að vígi í þeirri samkeppni
um presta sem þá mun vissulega
skapast. Á ÞingvöUum kaUa þó fleiri
á prestlega þjónustu en heimamenn.
Hjaiti Hugason
prófessor
Sá mikli fjöldi ferðamanna
sem kemur á staðinn veitir
kirkjunni verðugt tækifæri
til helgihalds og boðunar.
Þá munu margir óska gift-
ingar og skírnar á staðnum.
Þetta minnir á, að kirkj-
unni ber að vera þar sem
fólkið er, þótt ekki sé um
fasta búsetu að ræða. Þjón-
ustu af þessu tagi er eink-
um þörf að sumarlagi og
hana má veita án þess að
prestur sé á staðnum árið
um kring. Kirkjulegrar þjónustu við
ferðamenn er líka þörf á mun Ueiri
stöðum en Þingvöllum einum og
kallar á sérstakar aðgerðir frá kirkj-
unnar hálfu.
Vörsluaðlli llfandi sögu
í umræðum um framtíð Þingvalla-
prests ber að því að hyggja að þjóð-
kirkja er öðrum þræði vörsluaðili lif-
andi sögu sem hún hefur veitt við-
töku frá fyrri kynslóðum og ber að
skila af sér til hinna komandi. Þetta
má t.d. sjá og heyra í sérhverri guðs-
þjónustu. Þar er sögð saga sem sótt er
í sagnheim Biblíunnar. Bygging guðs-
þjónustunnar, skrúði prestsins og
„Á Þingvöllum kalla þó fleiri á prestlega þjónustu en heima-
menn. Sá mikli fjöldi ferðamanna sem kemur á staðinn
veitir kirkjunni verðugt tœkifœri til helgihalds og boðunar.
Þá munu margir óska giftingar og skímar á staðnum. “
kirkjuhúsið sjálft endurspegla einnig
sameiginlega sögu kirkjunnar þar
sem þetta allt er mótað af langri hefð.
Þá ber íslensku þjóðkirkjunni ekki
aðeins að varðveita almenna sögu
kirkjunnar heldur ber henni og að
virða sína eigin sögu. Mörg af þeim
prestssetrum og öðrum kirkjustöð-
um sem nú standa höllum fæti hafa
verið vettvangur íslenskrar kirkju-
sögu um langan aldur - í sumum til-
vikum allt frá upphafi kristni í land-
Jólin nálgast
Varla hafa landsmenn lokið við að
taka upp kartöflurnar og sjóða rabar-
barasultuna þegár jólaundirbúningur-
inn er brostinn á. Inn um bréfalúgur
bunkast bæklingar í sterkum litum og
getur þar að líta allt sem þjóðina
hugsanlega gæti vantað fyrir jólin.
Mér finnst sem jólaauglýsingaflóðið
hafi aldrei brostið svo snemma á sem
í ár og hef á tilfmningunni að allir
sem viðskipti stunda, sama í hvaöa
formi er, vilji gerast áskrifendur að
laununum mínum. Heilsíðuauglýsing-
ar í blöðum, skjáauglýsingar í sjón-
varpi og auglýsingar í útvarpi. Állir
bjóða það besta, bara að drífa sig á
staðinn, sannfærast og kaupa.
Hér áður fyrr
Mörg ár og flestum gleymd eru lið-
in síðan þjóðin bjó við skort og ein-
angrun. Myrkur var í híbýlum
manna sem í guðsótta og góðum sið-
um höfðust við í húsum sem að
mestu voru byggð úr mold og grjóti.
Jólahamingja þess tima fólst í því að
fagna fæðingu frelsarans
og lýsa upp skammdegið.
Jólagjafir tilheyrðu hátíð
trúarinnar. Þær voru ekki
stórar, helst kerti og spil.
Híbýli voru þrifin og föt
þvegin.Tilbreytingin frá
hversdagleikanum fólst
aðallega í matargerð.
Rjúpur voru á borðum
fátæklinga. Laufabrauð
var flatt út í örþunnar
kökur til að allir gætu
fengið að
Gunnhildur
Hrólfsdóttir
rithöfundur
bragða það
fágæti sem mjöl var.
Þjóötrúin var rík í
hugum fólks og börn
óttuðust að lenda í
klóm jólakattarins
fengju þau enga jóla-
gjöf. Jólagjafir fengu
góðu bömin. Grýla,
Leppalúði og jóla-
sveinarnir með sín
greppitrýni, klædd
gráum og mórauðum
flíkum voru heldur
ekki langt undan á
þessum árstíma. Voru
þau oft notuð til að
hræða og sem keyri á
vinnandi fólk.
Brauöið blívur
Um 1920 jókst inn-
flutningur á hveiti og
sykri og öðru sem í
bakstur þurfti. Einnig
gerðist það á þeim
innar. Samt saknaoi eg þess aó sja litió sem ekkert i gluggum versl- eidavéiar með bakara-
„Vissulega eru jólin sá tími sem við þurfum mest á Ijósi að halda
og þjóðin gerir sér dagamun í myrkrinu hér á norðurhjara jarðar-
ofni. Rann þá slíkt kökuæði
á þjóðina að ekki er séð fyrir
endann á þvi. Sérstaklega
var bakað fyrir jól og mikil-
vægi þess má til dæmis sjá í
kvæðinu sem segir að það
eigi að gefa börnum brauð að
bíta í á jólunum. Er þá brauð
talið upp á undan öðru.
Bakstur er enn tilheyrandi
jólum. Er það i rauninni
undarlegt ef haft er í huga að
til eru I verslunum allar þær
tegundir af sætabrauði sem
nöfnum tjáir að nefna. Um
hátíðina munu landsmenn flykkjast
í kirkjur til að hlusta á jólaboðskap-
inn. Jólin eru hátíð þjóðtrúar vorrar
og þá fógnum við fæðingu frelsarans
og gefum hvert öðru gjafir.
Yfir og allt um kring
Það er því dálítið undarlegt þegar
gengið er eftir upplýstum strætum
og litið í glugga verslana að sjá
rauða litinn sem er áberandi í
skreytingum. Rauðir amerískir
sveinar fanga augað. Þeir rugga sér í
lendunum, renna sér á sleðum, fletja
út kökudeig, róla sér og skrifa
minnismiða. Yfir og allt um kring
blika ljósin, gullkúlur og greni.
Vissulega eru jólin sá tími sem við
þurfum mest á ljósi að halda og þjóð-
in gerir sér dagamun í myrkrinu hér
á norðurhjara jarðarinnar. Samt
saknaði ég þess að sjá lítið sem ekk-
ert í gluggum verslana sem minnir á
þjóðmenningu vora, og ég tala nú
ekki um tákn eöa skreytingar sem
minna á fæðingu frelsarans.
Gunnhildur Hrólfsdóttir
Meö og á móti
Besti matur sem til er
matur?
Hefð sem markast af fátækt
t „Skata er ein-
jg* hver besti matur
I sem til er. Hún er
SSSL" bæöi bragðgóð og
holl og svo fer hún
einkar vel í maga. Að mínu
mati fer matur sem farinn er
að ryðja sig aðeins áður en
hann er borðaður afar vel í
maga.
Best er skatan þegar hún er
kæst í 5-6 vikur og svo geymd ...
í frysti, tilbúin til notkunar. Þannig
nýtur kæsingarbragðiö sín best. Áður
var skatan bæði kæst og söltuð og er
sú verkun góð fyrir byrjendur.
Ég hef skötuna á matseðli allan des-
embermánuð og fmnst hún sjálfum
Ulfar
Eysteinsson
matreiöslumeistari
svo góð að ég borða hana helst
daglega þennan tíma.
Ég er afar ánægður með þá
endurreisn sem skatan hefur
fengið hin síðari ár.
Þegar ég bauð fyrst upp á
skötu á Pottinum og pönn-
unni árið 1982 komu örfáar
hræður en nú, ekki 18 árum
síðar, er húsfyllir hjá mér og
víðar í Þorláksmessuskötunni
og ég fæ gesti allt niður í tví-
tugt.
Kæst skata er sem sagt hollur og
góður matur, bæði fyrir líkama og
sál!“
„Ég er ekki beint
I á móti kæstri skötu
en hún hefur aldrei
Y verið og mun aldrei
verða á borðum á
mínu heimili. Ég er ekki held-
ur hatursmaður gamallra ís-
lenskra matarhefða, heldur tel
ég að hverri þjóð sé mikilvægt
að halda í hefðir og rækta þær.
Það er annað mál að ýmsar af
okkar gömlu hefðum markast
óneitanlega af fátækt, hráefna-
skorti og hrjóstrugu loftslagi i gegnum
aldirnar. Nú hafa aðstæður breyst og
við sem það kjósum getum leyft okkur
að sniðganga þær hefðir sem við vilj-
um, þótt við virðum þær.
Steingrímur
Sigurgeirsson
blaöamaöur og
matgæöingur
Nei,
Ég hef einungis einu sinni
borðað skötu á ævi minni en
nær árlega fundið fnykinn af
henni. Verð ég að segja eins
og er að mér þykir ekki sér-
staklega eftirsóknarvert að
snæða fisk sem hefur bókstaf-
lega migið í sig. Skötulyktin
kemur jú úr þvagefnum í vef
skötunnar sem brotna niður í
ammoníak við kæsingu. Og
með þessu hnoðmör - brædda
dýrafitu, helst loðna af myglu!
takk. Ferska skötu og tinda-
bikkju borða ég með bestu lyst en þá
kæstu læt ég í friði. En fyrir þá sem
hafa smekk fyrir þessu segi ég: Verði
ykkur að góðu.“
Þeim fer stööugt fjölgandi sem boröa skötu á Þorláksmessu en áöur voru þaö aöallega Vestfiröingar sem höföu þennan siö í heiöri, enda er hann ættaöur
vestan af fjöröum.
-H
inu. Vegna þjóðlífsbreytinga síðustu
áratuga eru margir af þessum stöð-
um miður í sveit settir nú en áður
var og hafa því að nokkru glatað því
hlutverki að mynda uppistöðuna i
skiptingu landsins í sóknir og presta-
köll. Á síðustu árum hafa því staðir
af þessu tagi verið lagðir af sem
prestsetur og er þess skemmst að
minnast að Vatnsfjöröur við Ísaíjarð-
ardjúp sá á bak presti.
Lykilspurning
Við þá uppstokkun á sóknum og
prestaköllum sem fram undan er ber
þjóðkirkjunni öðrum þræði að huga
að þessari sögulegu hlið mádsins.
Marka þarf stefnu um að ákveðnir
sögustaðir í hverjum landshluta
haldi presti sínum, jafnvel þó hvika
verði frá eðlilegum þumalfingurs-
reglum um fólksfjölda, vegalengdir
eða staðsetningu sem að öðru leyti
hljóta að ráða mestu um þróunina.
Það er síðan lykilspurning hvort
Þingvellir eigi að verða einn þessara
„helgu“ staða. Hæpið er á hinn bóg-
inn að taka afstöðu til framtíðar
prestlegrar þjónustu þar án slíkrar
heildarsýnar.
Hjalti Hugason
Ummæli
Þekkingarþorp
í Vatnsmýrinni
„Hvað varðar not
Reykjavíkurflugvall-
ar sem varavallar
fyrir millilandaflug
til einhverrar fram-
tíðar mun unga fólk-
ið sem mun taka við
stjórn landsmála á
næstu árum, véla. Ráðamenn fram-
tíðarinnar láta ryðja þessum velli í
burtu og nota landsvæðið undir eitt-
hvað skynsamlegra, svo sem þekk-
ingarþorp, öllum landsmönnum til
heilla. Því miður eru við völd í sam-
gönguráðuneytinu menn sem ekkert
sjá og ekkert skilja um vaxtarmögu-
leika og framtíðarhagsmuni Reyk-
víkinga og landsmanna allra.“
Bjarni Kjartansson verkefnisstjóri
í Mbl. 20. desember.
Bankarnir til útlendinga?
„Ég tel að ekkert
sé þvi til fyrirstöðu,
sérstaklega ef við
erum að tala um að
selja norrænum
banka hlut í öðrum
íslenska ríkisbankan-
um. Meira að segja
tel ég jafnframt, að nýi stórbankinn
í Skandinavíu, sem til verður með
samruna fjögurra banka hverjum úr
sínu landinu, hafi áhuga á að koma
inn á íslenska markaðinn."
Friðbert Traustason, form Samb. ísl.
bankamanna, í Degi 20. desember.
Dauð hönd á atvinnulífið
„Nú síðast standa Bolvíkingar
frammi fyrir miklum vanda vegna
gjaldþrots Nascos, sem hefur haldið
uppi verulegri rækjuvinnslu ... Það
er liðin tíð í íslenzku atvinnulífi, að
opinber aðstoð eða afskipti stofnana
eins og Byggðastofnunar breyti ein-
hverju í atvinnulífi einstakra byggð-
arlaga. Þvert á móti má færa sterk
rök að því, að opinber íhlutun verki
eins og dauð hönd á atvinnulífið."
Úr forystugreinum Mbl. 20. desember.
Slysavaldurinn við stýrið
„Það getur vel ver-
ið að það sé af tillits-
semi við aðstandend-
ur og fómarlömb
slysa, að skuldinni er
skellt á umferðar-
mannvirki en ekki
ökumenn. Staðreynd-
in er eigi að síður sú, að slysavaldur-
inn er við stýrið, i yfírgnæfandi
Qölda tilvika ... En óhöppum má
fækka með því að gera dómgreind
ökumanns ekki jaínhátt undir höfði
og nú er; með því að hræða hann til
að aka eftir aðstæðum, ef ekki með
leiðbeiningum þá sektum."
Stefán Jón Hafstein í Degi 20. desember.
Minnisleysisöld
Fyrir skömmu sá ég mann full-
yrða í sjónvarpinu að nútíminn
hefði komið til íslands fyrir áratug
með auknu frjálsræði. Það var ekki
laust við að ég hrykki við. Ólst ég þá
virkilega upp í fomeskju og ófrelsi á
áttunda áratugnum? Ég man nefni-
lega svo ótrúlega langt aftur og varð
ekkert var við ófrelsið. Þaðan af síð-
ur minnist ég þess að á áttunda ára-
tugnum hafi allt verið svarthvítt og
forneskjulegt.
En enginn mótmælti þessari
glannalegu fullyrðingu enda heyrist
þessu oft haldið fram. Raunar af
sömu mönnum og sögðu áður að við-
reisnarstjórnin hefði fært okkur
frelsið og nútímann. Nú kemur í ljós
að það voru Davíð og félagar sem
komu oss steinaldarmönnum inn í
nútímann. Það er greinilega margt
sem við eigum blessaðri ríkisstjórn-
inni að þakka.
Án þess að nokkur andmæli
Það er ekki nýtt að stjórnmála-
menn og trúboðar af ýmsu tagi búi til
goðsagnir. Ein af þeim er hin ægilega
haftastefna sem menn bjuggu hér við
áratugum saman meðan Sjálfstæðis-
flokknum var haldið utan stjórnar
(því að eins og allir vita réð hann
engu á þessum haftaárum). Þetta er
hræðileg raunasaga og á þeim árum
var næstum allt ómögulegt,
enda ekki kominn þessi besti
tíma allra tíma sem nú er.
Hins vegar er merkilegra að
hægt er að halda ffam nánast
hvaða dellu sem er um fortíð-
ina án þess að nokkur and-
mæli, síst af öllu þeir sem
kalla sig stundum „fjórða
valdið" í grini.
Þessi besti tími allra tíma
er nefnilega hálfgerður
minnisleysistimi og þvi er
varla hægt að kveikja á sjón-
varpi án þess að þar sé við- ______
tal við einhvern sem lýsir
fjálglega glænýjum uppgötvunum
sínum sem oftast eru eldgamall
sannleikur. En auðvitað er allt nýtt
þegar menn muna ekki lengur það
sem gerðist í fyrradag.
Ekki skal því neitað að margt hef-
ur gerst á seinustu tuttugu árum. Þá
voru engar einkatölvur, hvað þá net-
ið sem átti í fyrra að leysa öll vanda-
mál mannlegs lífs en mesta nýja-
brumið er að fara af. Pizzur voru ný-
stárlegur matur fyrir tuttugu árum.
En þar með er ekki sagt að allt hafi
verið grátt og leiðinlegt og fólk hafi
búið við meira ófrelsi en nú.
Tískusveiflur
Einu sinni var ófrelsi af því tagi
Armann
Jakobsson
íslenskufræöingur
að allt sem varðaði pen-
inga tók sinn tíma, til að
mynda að kaupa gjaldeyri.
Nú er ófrelsi af því tagi að
menn eru búnir að stofna
sér í skuldir til að eignast
rándýra jeppa og kaupa
hlutabréf fyrir lánsfé og
þurfa að hamast allan dag-
inn fyrir þessari skulda-
súpu. Áður voru möguleik-
ar færri til að skemmta sér
á kvöldin (en æði margir
samt); nú eiga menn í stað-
inn varla nokkurt frjálsa
stund vegna hamagangs-
ins i þjóðfélaginu.
Það eru tískusveiflur í íslensku
samfélagi eins og öðrum. Menn
versla eitt árið í KRON og næsta i
Kringlunni. Eitt árið spila menn
brids við nágrannanna, það næsta
leggja þeir kapal í tölvunni sinni.
Tækninni fleygir stöðugt fram en
mennirnir breytast ekki hratt.
Frjálsræðið eykst á einu sviði en úr
þvi dregur á öðru. Sumum finnst
þeim vera ósköp nútímalegir og
halda að hin eina rétta lausn alls
vanda hafi verið fundin. En það er
fátt heimskulegra en að kasta skít í
fortíðina; við verðum öll hluti af
henni von bráðar.
Ármann Jakobsson

„Nú kemur í Ijós að það voru Davíð og félagar sem komu oss steinaldarmönnum inn
í nútímann. Það er greinilega margt sem við eigum blessaðri ríkisstjórninni að
þakka. “ - Glannaleg fullyrðing?