Dagblaðið Vísir - DV - 03.01.2001, Side 13

13
MIÐVIKUDAGUR 3. JANÚAR 2001
DV
DV-MYND PJETUR
Arndís Halla Ásgeirsdóttir óperusöngkona
„Þaö veröur allt aö vera súrrealískt og abstrakt nú til dags og maöur er farinn aö sakna þess aö sjá ekki heföbundna,
fallega uppsetningu, fulla af lit og Ijósum. “
góöa uppfærslu á Woyzek í
fyrra, og það var tilnefnt til óp-
eruhúss ársins 2000 ásamt
tveimur mun stærri óperuhús-
um í Þýskalandi. - Setja þeir
upp óperur á klassískan hátt?
„Nei, það er mikið um til-
raunir,“ segir Arndís Halla, „og
ég verð að viðurkenna að ég er
orðin svolítið leið á því. Það er
eins og leikstjórar séu hræddir
við að setja upp „venjulegar"
sýningar. Það verður allt að
vera eitthvað súrrealískt og
abstrakt nú til dags og maður er
farinn að sakna þess að sjá ekki
hefðbundna, fallega uppsetn-
ingu, fulla af lit og ljósum.
Reyndar eru litir og ljós að
koma aftur. Fyrir nokkrum
árum var allt svart/hvítt og
helst meira svart en hvítt! Mað-
ur rýndi bara inn í myrkriö
þegar maður heyrði eitthvert
hljóð! Nei, ég er að grínast,"
bætir hún við hlæjandi, „en það
var allt svo neikvætt og dapur-
legt. En nú virðist vera upp-
sveifla, það er lagt meira upp úr
litríkum búningum og leik-
mynd og meira spilað meö ljós.“
Ursprunglich Germanisch
Eins og sjá má á myndinni er
Amdís Halla dökk yfirlitum af
íslendingi að vera, með mikið
dökkt hár, dökkar brúnir og svo
dökkblá augu að þau sýnast
svört. - Finnst Þjóðverjum ekki
sérkennilegt að þið Hanna Dóra
skulið báðar vera frá íslandi,
hún svona ljós og þú svona
dökk?
„Fyrst og fremst er fólk hissa
og hrifið af því að við skulum
vera tvær íslenskar að syngja
við sama óperuhúsið - ísland er
hátt skrifað hjá Þjóðverjum. En
fólk er l&a hissa á að ég skuli
vera frá Islandi, það giskar fyrst
á Grikkland, næst á Ítalíu og
Spán! Þetta dökka útlit er ekk-
ert til bóta þama úti, það loöir
ennþá við að flottast sé að vera
ljóshærður og bláeygöur! En út-
litiö hefur heldur ekkert staðið
í vegi fyrir mér. Aðeins einu
sinni man ég eftir að hafa orðið
vör við fordóma og það var í
Austurríki. Ég var að syngja á
tónlistarhátíð og þar var Olga
Björk Ólafsdóttir vinkona mín
Arndís Halla Ásgeirsdóttir syngur á Vínartónleikum Sinfóníuhljómsveitarinnar
Maður verður að dansa inni í sér
Fyrir ári komu um 5000 gestir á hina geysivin-
sœlu Vínartónleika Sinfóníuhljómsveitar Islands
og cetla má aö svipaður fjöldi fylli Laugardals-
höllina á þrennum tónleikum í þessari viku. Hin-
ir fyrstu veróa annað kvöld kl. 19.30, aðrir á sama
tíma á föstudagskvöldið og þeir sióustu á laugar-
daginn kl. 17. Stjórnandi hljómsveitarinnar er
annálaður kunnáttumaöur í meðferð Vínartón-
listar, Peter Guth sem oft hefur sótt okkur heim í
þessum erindagjörðum. Garðar Cortes stjórnar
Kór íslensku óperunnar sem tekur mikinn og
óvœntan þátt í tónleikunum. Einsöngvarinn er
ung og glœsileg íslensk sópransöngkona, Arndís
Halla Ásgeirsdóttir, sem alltof sjaldan heyrist til
hér heima enda er hún fastráðin viö virt óperuhús
í Þýskalandi. Nœsta stóra hlutverk hennar þar er
sjálf Nœturdrottningin í Töfraflautu Mozarts.
Amdís Halla er búsett í Berlín en á sitt annað
heimili í bænum Neustrelitz norðan við Berlín,
og hún vinnur á báðum stöðum. „Ég var fastráð-
in við Komische Oper í Berlín," segir hún, „en
þar sem ég var með byrjendasamning fékk ég
fyrst og fremst lítil hlutverk og það er ekki nóg,
maður þarf að fá reynslu af stórum hlutverkum.
Þess vegna tók ég tilboði um fasta stöðu í
Neustrelitz þar sem ég fæ topphlutverk en syng
áfram smáhlutverk í Berlín. Og ég vil hafa fasta
búsetu þar því þar er svo mikil uppbygging í list-
um, ekki síst tónlistinni. Þar starfa þrjú stór óp-
eruhús og mörg minni, konsertsalir og svo fram-
vegis.“
Draumahlutverkið framundan
Fyrir utan óperuhlutverkin hefur Amdís
Halla sungið á tónleikum af ýmsu tagi og hopp-
að inn í sýningar sem varamaður. Skömmu fyr-
ir jól bauðst henni meira að segja með dags fyr-
irvara að syngja á frumsýningu á Orfeus í und-
irheimum eftir Offenbach í Weimar vegna þess
að aöalsöngkonan missti röddina: „Sem betur fer
var ekki sýning hjá mér þennan dag og ég fékk
frí. Hlutverkið hafði ég sungið hjá Komische
Oper en það var búið að breyta textanum í arí-
unni minni þannig að þetta varð talsvert stress!
Ég þurfti þó ekki að leika hlutverkið, það gerði
sú raddlausa, en ég stóð við púlt við hliðina á
sviöinu og söng. Á einum stað kom mótsöngvar-
inn að púltinu til mín í stað þess að halda sig hjá
söngkonunni á sviðinu og ég bandaði honum frá
mér alveg í vandræðum. Að öðru leyti gekk þetta
afar vel,“ segir Amdís Halla og skellihlær við til-
hugsunina.
í Neustrelitz hefur Amdís Halla verið að
syngja Frau Fluth í Kátu konunum frá Windsor
eftir Nicolai, Súsönnu í Brúðkaupi Fígarós og í
Brosandi landi eftir Lehár. „Þar leik ég litla kín-
verska stúlku," segir Amdís Halla og flissar. „í
einum dúettinum talar pilturinn sem ég á að
vera hrifin af um hvað ég sé lítil, sæt og nett og
það veröur ansi fyndið því í raun og veru er ég
stærri en hann og ekkert sérstaklega nett!“
Arndís Halla er ekki eini islendingurinn í
Neustrelitz; þar er líka Hanna Dóra Sturludóttir
sem meðal annars syngur aðalhlutverkið í Bros-
andi landi, Lísu, og í Brúðkaupi Fígarós syngur
hún greifynjuna. „Nú erum við að æfa
Töfraflautuna þar sem ég syng draumahlutverk-
ið mitt, Næturdrottninguna, en Hanna Dóra
syngur Pamínu," segir Amdís Halla. „Þá erum
við mæðgur og ég hef svo gaman af að skamm-
ast í henni! Það er alltaf gott að standa með
Hönnu á sviði, hún er svo örugg.“
Töfraflautan verður frumsýnd í Neustrelitz 14.
apríl og þeir sem ætla á þær slóðir um páskana
ættu að tryggja sér miða.
Meira svart en hvítt
Óperuhúsið í Neustrelitz er gott þótt ekki sé
það stórt og hefur vakið athygli fyrir vandaðar
uppfærslur undanfarin ár, meðal annars fanta-
líka að spila á fiðlu. Hún er ljóshærð og bláeygð
og ég fann vel hvað framkoman við okkur var
ólík þó að erfitt væri að festa hendur á því -
þangað til i móttöku eftir eina tónleikana. Þá
kom karlmaður á miðjum aldri til okkar þar sem
við stóðum saman og segir við hana, svona lika
upprifinn og hrifinn: „Du siehst so ursprunglich
Germanisch aus!“ í henni sá hann sem sagt hinn
upprunalega Germana! Hún missti andlitið en
tók sig á, benti á mig og sagði: Hún er líka ís-
lensk! Þá leit hann á mig og síðan niður fyrir sig
og sagði ekki neitt. Ég var augljóslega ekki
hreinræktuð!"
Hark hjá sóprönum og barítónum
Amdís Halla reiknar með því aö syngja í
Þýskalandi og víðar í Evrópu næstu ár en ætlar
að fylgjast vel með óperunni héma heima og þró-
uninni þar. íslenska óperan hyggst fastráða
söngvara frá og með næsta hausti og auka starf-
semina og Amdís segist vera alveg til í að taka
þátt I sýningum þar. „Það er svo gaman að koma
heim og syngja, en það er ekki freistandi að setj-
ast að heima. Að vísu er líf söngvara óttalegt
hark erlendis líka,“ segir hún, „ekki síst fyrir
sópran. Maður verður að vera mjög góður og
líka heppinn! Barítónar eiga líka erfitt uppdrátt-
ar. En ef maður er hár tenór eða djúpur bassi þá
er gengið á eftir manni!“
- Er eitthvað sérstakt sem maður á að hlakka
til að heyra á Vínartónleikunum?
„Bara allt!“ segir söngkonan glaðbeitt. „Það er
mjög gaman að syngja þessa tónlist. Maður verð-
ur að dansa inni í sér til að ná sveiflunni og ég
hef ákaflega gaman af því. Meðal annars tek ég
Grisettenlied úr Kátu ekkjunni með sex stelpum
úr kómum og við verðum með sprell sem von-
andi verður æðislegt!"
Þá er bara að stilla sér í biðröð eftir miðum og
taka öldina með Vínarsveiflu!
___________Menning
Umsjón: Silja Aðalsteinsdóttir
Frænkur í
lífstykkjum
Hjá Æskunm er a
komin út bók með sög-
unum Pési vinur minn
og töfraskórnir og
Arabahöfðinginn vinur
minn eftir hinn þekkta
unglingabókahöfund
Ulf Stark.
Það gengur á ýmsu í
Stórabæ. Þar er brúar-
handrið fyrir háskalegar jafnvægisgöng-
ur, stelpur til að kyssa, frænkur í líf-
stykkjum, bálvondir nágrannar, ribbaldi
í boxhönskum og meira að segja araba-
höfðingi. En umfram allt eru þar Úlfur
og vinir hans. 1 bókinni er sagt frá ævin-
týrum sem þeir lenda í.
Sigrún Ástríður Eiríksdóttir þýddi.
fsbjörn finnur
sleöahund
„Lassi ísbjarnar-
húnn átti heima á landi
þar sem finnast hvorki
tré né grös né marglit
blóm, bara snjór allt
árið. ís og snjór var
heimili hans.“ Þannig
hefst bamabókin Litli
ísbjörn - skildu mig
ekki eftir einan! eftir Hans de Beer, sem
nýlega kom út hjá Skjaldborgu.
Á emni af ferðum sínum um ísbreið-
una finnur Lassi ísbjarnarhúnn lítinn
sleðahundshvolp í sprungu. Þó að Lassi
hafi slæma reynslu af hundum bjargar
hann hvolpinum og ætlar að koma hon-
um heim til hundamömmu. Þeir lenda í
ýmsum ævintýrum, ekki síst vegna þess
hve hvolpurinn Nanuk er mikill vargur.
En allt fer vel að lokum og Lassi og
Nanuk verða vinir.
Helga K. Einarsdóttir þýddi.
Litli ísbjöni
A.U„ Mtgd.tl^iUrrÍMi.1
Egill skrifaöi
Völuspá
Bókaforlagið Fóstur-
mold sem Leó Löve stýr-
ir hefúr sent frá sér
bókina Völuspá,
Sonatorrek og 12 lausa-
vísur úr Egilssögu með
skýringum eftir Þráin
Löve.
„1 ritinu setur Þráinn
fram rök fyrir nýjum
skýringum sínum á mörgum atriðum,
sem hafa til þessa verið illskiljanleg,"
segir á kápu. Sjálfur segir Þráinn að
hann leggi þann skilning í efni Völuspár
að „skáldið hafi viljað klekkja á Óðni og
kenna honum um allt illt hér i heirni".
Túlkun Þráins er einnig sú, og hann seg-
ir að það sé erfitt að komast hjá því að
álykta að höfundur Völuspár sé nokkur
annar en Egill Skallagrímsson. Máli sínu
til stuðnings nefnir hann m.a. að Egill
hafi verið í löndum þar sem mistilteinn
vex og hörpusláttur heyrðist og verið
kunnugur skattheimtum, þar sem hann
innheimti skatt í Varmalandi. Höfundur
Völuspár beiti líka kenningum og heitum
líkt og í dróttkvæðum með sífelldri
skírskotun til goðsagna, en enginn hafi
verið leiknari í slíkum yrkingum en Eg-
ill.
Völuspa
Sonalorrek
<2 lausavi»uf Ec's
Nýstárlegar
fræðibækur
Nýr bókaflokkur hef-
ur hafið göngu sína hjá
Skjaldborg. Hann er
nefndur Newton eftir
einum mesta eðlisfræð-
ingi sögunnar og komu
þrjár fyrstu bækumar
út núna fyrir jólin.
Þetta eru nýstárlegar
fræðibækur sem henta ungu fólki á öll-
um aldri og fjalla um framtíðina, nátt-
úruöflin og furöuheim dýranna. í þeirri
síðastnefndu er þróun tegundanna rædd
allt að þeirri framtíðarsýn þegar áhrif af-
skipta mannsins af náttúrunni hafa tekið
á sig fáránlegar myndir. Þar er tekinn
sem dæmi „kjúklingsgrísinn", sem auð-
vitað er framleiddur af erfðavísindunum,
hálfur kjúklingur og hálft svín. Sú
skepna gæfi af sér kjöt með einungis 97
hitaeiningum i hverjum 100 grömmum -
en það er minna en helmingur þess sem
er í svínakjöti!
Björn Jónsson, Jón Daníelsson og Atli
Magnússon þýddu, með dyggri ráðgjöf
Örnólfs Thorlacius.