Dagblaðið Vísir - DV - 25.09.2001, Side 14

14
ÞRIÐJUDAGUR 25. SEPTEMBER 2001
ÞRIÐJUDAGUR 25. SEPTEMBER 2001
19
Útgáfufélag: Útgáfufélagið DV ehf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aóstoóarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fréttastjóri: Bírgir Guömundsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, biaöaafgreiðsla, áskrift:
Þvcrholti 11,105 Rvik, síml: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.netheimar.is/dv/
Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Strandgata 31, sími: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugeró: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuði 2200 kr. m. vsk. Lausasöluverð 200 kr. m. vsk., Helgarblað 300 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aösent efni blaösins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eöa fyrir myndbirtingar af þeim.
Árinni kennir illur rceðari
Sturla Böðvarsson samgönguráðherra er á villigötum
þegar hann reynir að koma sökinni á Búnaðarbankann
vegna þess hvernig til tókst með sölu á hlutabréfum í
Landssímanum.
Eitt aðgreinir góðan og styrkan stjórnmálamann frá
meðalmennum: Hann er tilbúinn að axla ábyrgð á því sem
miður fer en um leið að draga lærdóm af mistökunum.
Allra síst reynir stjórnmálamaður sem vill marka spor í
söguna að leita að sökudólgum og kenna öðrum um þegar
ekki næst sá árangur sem að var stefnt.
Sala á hlutabréfum í Landssímanum tókst ekki sem
skyldi og eru ástæður þess margvíslegar. Verð hlutábréf-
anna var of hátt og tímasetningin var röng. Hvorugt var á
valdi Búnaðarbankans. Þetta veit samgönguráðherra bet-
ur en flestir aðrir.
Ásakanir Sturlu Böðvarssonar á hendur stjórnenda líf-
eyrissjóðanna eru jafnvel enn alvarlegri en ótrúverðug
brigsl ráðherrans í garð Búnaðarbankans. Enn hefur ráð-
herrann ekki fært nein haldbær rök fyrir ásökunum sín-
um um að lífeyrissjóðirnir hafi haft samráð um að snið-
ganga einkavæðingu Landssímans. Komi Sturla Böðvars-
son ekki fram með handbærar sannanir fyrir ásökunum
sínum er honum ekki stætt á öðru en biðja forráðamenn
lífeyrissjóðanna sérstakrar afsökunar.
Sturla Böðvarsson hefur því miður fallið í þá gryfju að
beita gamalkunnum en ekki stórmannlegum ráðum að
láta menn neita því sem þeir eru sakaðir um.
Viðbrögð Sturlu Böðvarssonar við niðurstöðum í hluta-
fjárútboði Landssímans eru lýsandi dæmi um ráðþrota
mann. Árinni kennir illur ræðari.
Furðulegar yfirlýsingar Össurar Skarphéðinssonar, for-
manns Samfylkingarinnar, í DV síðastliðinn laugardag
um söluna á Landssímanum sýna í hnotskurn vandamál
hans sem stjórnmálamanns og varpa skýru ljósi á eyði-
merkurgöngu Samfylkingarinnar. Innantómar upphróp-
anir, tilefnislausar ásakanir og gáleysisleg ummæli hitta
Össur Skarphéðinsson sjálfan fyrir og dæma hann létt-
vægan. Furðulegar staðhæfingar um pólitíska spillingu
vegna þess að einkavæðingu Landssímans var frestað á
liðnu vori benda ekki til mikils skilnings á eðli hluta-
bréfamarkaða.
En eftir stendur að einkavæðing Landssímans er hafin
og yfir því ber að gleðjast. Fyrstu skrefin hefðu mátt verða
gæfulegri en eru á engan hátt dómur yfir einkavæðingar-
stefnu ríkisstjórnarinnar. Auðvitað gleðjast þeir sem ann-
aðhvort eru á móti einkarekstri eða standa gegn ríkis-
stjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks. Gleði
þeirra kann að verða skammvinnari en þeir halda. Mestu
skipir að réttur lærdómur verði dreginn af því sem úr-
skeiðis fór en um leið að haldið verði áfram með sölu rík-
isfyrirtækja.
Landssíminn stendur eftir sem áður sem stórt og sterkt
fyrirtæki á íslenskan mælikvarða. Til framtíðar verður
það eftirsóknarvert að eignast hlut í félaginu sem hefur
alla möguleika til að verða með þeim arðbærustu hér á
landi.
„Það sem mér finnst skipta meginmáli núna er að einka-
væðing Símans er komin af stað og fyrirtækið er ekki leng-
ur að öllu leyti í eigu ríkisins. Verkefni næstu vikna og
mánaða er svo að halda einkavæðingarferlinu áfram,“
sagði Friðrik Pálsson, stjórnarformaður fyrirtækisins, í
viðtali við DV siðastliðinn laugardag. Þetta eru einu réttu
viðbrögðin við fyrsta áfanga í sölu Landssímans.
Óli Björn Kárason
DV
Skoðun
Ógnir kvennakúgunar
Mánudaginn 10. septem-
ber sýndi Ríkissjónvarpið
óhugnanlega mynd um
kvennakúgun eins og hún
gerist verst í veröldinni.
Myndin Qallaði um líf
kvenna í Afganistan undir
ógnarstjórn talibana. Eftir
útsendinguna fylltist ég ör-
væntingarfullri reiði fyrir
hönd þessara kynsystra
minna, sem eru lokaðar
inni á heimilum sínum eins
og fangar og fari þær út fyr-
ir hússins dyr verða þær að
hylja sig bláum sekkjum frá hvirfli
til ilja. Sýni þær eiginmönnum sín-
um eða öðrum yfirvöldum óhlýðni
eru þær réttdræpar og margar tekn-
ar af lífi með viðbjóðslegum hætti.
Og ég hugsaði: hvernig getur veröld-
in látið eins og hún viti ekki hvað er
að gerast þarna? Hvers vegna grípur
enginn í taumana og stöðvar þá
glæpi gegn kvenkyni sem framdir
eru í Afganistan?
Um hádegi næsta dag náðu þeir of-
stækisfullu ódámar sem stjóma
Afganistan að ógna heimsfriðnum
svokallaða öllum með óbeinni aðild
að árásinni á höfuðstöðvar auðs og
Steinunn
Jóhannesdóttir
rithöfundur
valds i Bandaríkjunum. Og
ekki þarf lengur að bíða
þess að allra augu beinist
að kvennakúgurunum
hryllilegu í fjöllum Himala-
ya. Þeim verður væntan-
lega ekki sleppt úr sjónmáli
á næstunni, né sýnd nein
linkind. Ég mun ekki
harma að ráðin verði af
þeim tekin. Spurningin er
aftur á móti hvernig það
verður gert.
Afganar á flótta
Þegar þetta er skrifað er rúm vika
liðin frá árásunum á World Trade
Center og Pentagon þar sem tæp sex
þúsund óbreyttra borgara létu lífið.
Sjónvarpið hefur frætt okkur um
leiðtogann í liði arabískra hryðju-
verkamanna, Osama bin Laden, og
endursýnt myndina um afgönsku
konurnar ofsóttu. Og þar sem tali-
banar hafa veitt Osama bin Laden og
liðsmönnum hans skjól um árabil
búast Afganar við öllu illu. Þeir hlut-
ar þjóðarinnar sem ekki voru þegar
á flótta undan ógnarstjórninni
streyma nú til næstu landamæra í
örvæntingarfullum tilraunum til að
bjarga lífinu. Ég sá í Herald
Tribune að meðalaldur karla
í þessu stríðshrjáða landi er
42 ár en konur geta búist við
að verða fertugar. Þær hug-
rökkustu og seigustu meðal
þeirra hafa myndað neðan-
jarðarsamtök, RTWA, sem
starfa bæði í Afganistan og
Pakistan og berjast gegn
stjórn talibana. Nú senda þær
út ákall um að þjóðinni verði
þyrmt þótt stjórnarherrunum
verði steypt.
Háskaleg kvennakúgun
En málið er ekki svo ein-
falt að ríkustu þjóðir heims
eigi í höggi við nokkur þús-
und hryðjuverkamenn sem
hafa hreiðrað um sig í fátæk-
ustu löndunum. Að baki þeim
standa milljónir manna sem
mæna hungruðum augum á
ofgnóttarborð kapítalistanna
í
„Veröld múslíma er mörkuð skelfilegri öf-
ugþróun harðstjómar og kúgunar. Þar
kraumar hatrið og reiðin í þegnum fom-
frœgra menningarþjóða og stórvelda
og ófrelsis. Innri átök í
arabaheiminum standa um
það hvort velja beri verald-
lega stjórnarhætti, lýðræði,
kapítalisma og kvenfrelsi
sem leið út úr ógöngunum
eða snúa aftur til miðalda og
byggja samfélag á Sharía,
hinum helgu lögum, sem
setja lífi konunnar afar
þröngar skorður. Talibanar í
Afganistan byggja ofsóknir
sínar gegn konum á Sharía
og islamistamir 1 Alsir og
aðrar hreyfingar heittrúaðra
múslíma berjast fyrir gildis-
töku sömu laga. Byltingin í
Iran setti allar konur í
svarta poka.
Kvennakúgunin í löndum
múslíma er háskaleg og á
ríkan þátt í efnahagslegri og
samfélagslegri hnignun í
arabaheiminum. Hún leiðir
til mannfjöldasprengingar og
Ameríku, Evrópu, Ástralíu vegna auðmýkjandi fátœktar Og Ófrelsis. “ fátæktar. Þau ríki eiga sér
og Austur-Asíu og vilja sinn
skerf. Mannfjöldi og örbirgð er efni í
sprengju. Herská hugmyndafræði
kveikir i tundrinu. Veröld múslima
er mörkuð skelfilegri öfugþróun
harðstjórnar og kúgunar. Þar
kraumar hatrið og reiðin í þegnum
fornfrægra menningarþjóða og stór-
velda vegna auðmýkjandi fátæktar
seint viðreisnar von sem
halda konum föngnum í krafti trúar-
ofstækis og samfélagshugmynda frá
miðöldum.
Steinunn Jóhannesdóttir
I essinu
Eg heyrði því haldið fram í fréttum
á Rás 2 að sum fyrirtæki vildu helst
ekki ráða fólk í vinnu sem væri kom-
ið yfir 45 ára aldur og alls ekki eldra
en rúmlega fimmtugt. Það verður nú
varla sagt að bamaskapurinn riði við
einteyming á íslandi. Páll postuli seg-
ir m.a. í óði sínum um kærleikann:
„Þegar ég var bam, talaði ég eins
og bam, hugsaði eins og barn og
ályktaði eins og barn. En þegar ég
var orðinn fulltíða maður, lagði ég
niður barnaskapinn."
Þessa dagana er mikið rætt um
fordóma og nauðsyn þess að vinna
gegn slíku.
Ofangreind frétt virðist spegla
mikla fordóma hjá stjórnendum fyr-
irtækja, fordóma ungra gegn hinum
eldri. Ef unga fólkinu þykir starfs-
fólk yfir 45 ára vera óþægilega aldr-
að og skerða ímynd fyrirtækja má
spyrja hvort ekki þurfi að skipta út
öldungunum í ríkisstjórninni, á al-
þingi, prestunum, stjórnendum opin-
berra stofnana? Eða stjórnendum
fyrirtækja eins og Flugleiða, Eim-
skips, SÍF, LÍU?
Hættulegir fordómar
Fordómar eru hættulegir og for-
dómar haldast ávallt í hendur við fá-
fræði.
Fordómar gegn eldra fólki eru
slæmir og fordómar eru víða í þjóð-
félaginu.
„Þjóðfélag sem nýtir sköpunarkraft hinna ungu og yf-
irvegun þeirra eldri œtti að vera nœr því að vera í ess-
inu sínu en það samfélag sem er þröngsýnt og fordóma-
fullt í garð annarra. “
Það eru t.d. fordómar í
garð ungs fólks og þeir eru
jafn slæmir. Ég heyrði
mann segja að unga fólkið
væri upp til hópa illa
talandi á íslensku.
Hefurðu ekki heyrt vaðal-
inn í unga útvarpsfólkinu
sem talar lélegt mál og étur
hvert upp eftir öðru? sagði
hann og hélt áfram. Og hvað
með unglingana sem stjórna
verðbréfamarkaðinum og
rembast við að vera ábúðar-
fullir og fullorðinslegir þeg-
ar þeir fimbulfamba um fjárfestinga-
kosti og segja fólki að kaupa og
kaupa en alls ekki selja? Nú eru þeir
nánast horfnir úr fjölmiðlum enda
töluðu þeir nær eintóma vitleysu,
bætti hann við og dæsti.
Of ung, of gömul? Hvað er réttur
aldur? Hvenær er maður best til þess
fallinn að ná árangri?
Uppskeruárin
Mér verður oft hugsað til manns
sem sagði að bestu árin sín í starfi
hefðu verið eftir fimmtugt. Þá gengu
í garð uppskeruárin, þroskaárin,
árin sem hann gat talað af yfirvegun
vegna þess að hann var búinn að
safna í sjóð og átti innistæðu. Þá var
hann búinn að mennta sig, byggja,
koma börnum á legg, orðinn afi. Og
síðast en ekki sist var hann kominn
með rétt mat á sjálfum sér, eigin
getu og möguleikum, kominn i gegn-
um miðaldrakrísuna og búinn að
átta sig á þvi hver hann er í raun og
veru. Tekur það ekki annars alla æv-
ina að þroskast? Maður sem er vel
heima í myndlist sagði við mig að
Orn Bárður
Jónsson,
prestur
hann teldi Kristján Davíðs-
son, rúmlega áttræðan,
aldrei hafa verið betri. Og
svo má ég til með að bæta
því við að Olsen-bræður
gáfu mörgum miðaldra
körlum byr undir báða
vængi með sigri sínum í
söngvakeppninni þar sem
þeir voru virkilega í essinu
sínu.
Mér er sagt að essið í
orðatiltækinu hér að fram-
an sé komið af latneska orð-
inu ESSE sem merkir VERA
eða EÐLI. Þegar við erum í essinu
okkar erum við eins og okkur er ætl-
að að vera - í því ástandi sem skapar-
inn hefur fyrirbúið okkur. Ungt fólk
er ungt - það er þeirra ESSE og því
fylgir sköpunarkraftur, skjót við-
brögð, snerpa en oft líka fljótfærni,
grunnhyggni, skammsýni. Eldra fólk
sem aflagt hefur bamaskapinn er líka
í essinu sínu. Það er ekki alltaf eins
skapandi og fljótt i snúningum, en það
er oftar hyggið, sér hlutina í sam-
hengi, þekkir liðna tíð og getur þvi
oftar tekið yfirvegaðri ákvarðanir,
þekkir mannlegt eðli, er búið að sigr-
ast á ýmsum kvillum sem fylgja vaxt-
arverkjum þroskans.
Þjóðfélag sem nýtir sköpunarkraft
hinna ungu og yfirvegun þeirra eldri
ætti að vera nær því að vera í essinu
sínu en það samfélag sem er þröng-
sýnt og fordómafullt í garð annarra.
Erum við ekki rík að eiga margar
kynslóðir? Er það ekki dásamlegt að
börnin halda áfram að koma í heim-
inn, unga fólkið menntar sig og eldra
fólkið ber þroskaðan ávöxt?
Örn Bárður Jónsson
Fyrstu skref í
samkeppnisátt
„Breyting á rekstrar-
formi Orkuveitu Reykja-
víkur er nauðsynleg. Nú
liggur fyrir að nýir eign-
araðilar eru að koma
inn í fyrirtækið. Ákveð-
ið hefur verið að Akra-
neskaupstaður verði eignaraðili og
sömuleiðis liggja fyrir drög að samn-
ingum við Garðabæ og Hafnarfiörð um
aðild þeirra að fyrirtækinu. Eftir það
verður eignarhlutur Reykjavíkur 90%.
Ljóst er að verið er að stíga fyrstu
skrefin í samkeppnisátt í raforkumál-
um. Mikilvægt er að stíga varlega til
jarðar og standa vel að verki. Sjálf-
stæðismenn leggja þvi áherslu á að á
meðan þessi þróun er i gangi verði fyr-
irtækið i eigu Reykvíkinga og þeirra
sveitarfélaga sem hlut eiga að máli.“
Inga Jóna Þórðardóttir
á Reykjavik2002.is
Atvinnulífið að
stjórn skólanna
„Ábyrgðinni um hvort unga fólkið
fái vinnu er skellt á atvinnulífið og
ábyrgðinni á launakjörum er skellt á
verkalýðsfélögin. Þessu þurfum við að
breyta, við eigum að hleypa atvinnu-
lífinu í auknum mæli að stjóm fram-
haldsskólanna. Því miður er það svo
að unga fólkið velur oft þann skóla
sem mest fjörið er í og þvælist svo á
milli áfanga stefnulaust og kemur út á
vinnumarkaðinn oft á tíðum án ein-
hvers lokaprófs. Ef það hefur lokapróf
reynist það oft vera lítils virði. Vegna
þess að skólinn hefur beint því inn á
námsbraut sem búin var til án for-
könnunar á hvort einhver þörf væri á
fólki með þess konar menntun og án
samráðs við vinnumarkaðinn."
Guömundur Gunnarsson á vefsíöu
Rafiönaðarsambandsins.
Spurt og svaraö
Hefitr einkavœðingarstefna stjómvalda beðið skipbrot?
Haraldur Haraldsson
athafnamadur:
Markaðir
í limbói
„Nei, að mínum dómi er
Landssímasalan ekkert skip-
brot. Við verðum að hafa í huga
að eins og sakir standa eru allir markaðir i lim-
bói, til að mynda vegna hryðjuverkanna í
Bandaríkjunum á dögunum. Hlutirnir munu
hins vegar á einhverjum tíma leita sama jafn-
vægis aftur, á einum mánuði eða svo. Hér inn-
anlands vænti ég þess einnig að menn fari von
bráðar að ná sér út úr þeim hristingi sem nú
einkennir efnahagslífið og að líf muni von bráð-
ar færast aftur í verslun og viðskipti, til dæmis
þegar Smáralindin verður opnuð fljótlega eftir
næstu mánaðamót.“
Gunnar Ragnars,
í stjóm Landssímans:
Gljáfœgt ekki
á brunaútsölu
„Það er mín persónulega skoð-
un að einum of djúpt í árinni sé
tekið að tala um skipbrot. Þegar
vara fer á markað er hún aldrei í upphafi verðlögð
eins og á brunaútsölu, allra síst þegar hún er jafn
gljáfægð og Landssíminn er. Framgangsmátinn við
sölu hlutaíjár i fyrirtækinu hefur verið mjög rétt-
ur að mínum dómi. Meginskýringin á dræmri þátt-
töku í sölu hlutafjár núna er að mínum dómi sú að
fólk er ekki í hlutabréfahugleiðingum núna. Þar
valda meðal annars hrollvekjufréttir í öllum fjöl-
miðlum um aö allt sé að fara til fjandans. Ég hef lif-
að það lengi að ég man slíkan fréttaflutning langt
aftur - en allt blómstrar nú sem fyrr.“
Einar Már Sigurðarson,
þingmadur Samfylkingar:
Hver er á
línunni?
„Mér finnst fullbratt að tala
um skipbrot en hins vegar hef-
ur mönnum orðið fótaskortur í
þessum fyrstu skrefum að einkavæðingu Lands-
símans. Tvennt hygg ég að valdi því; annars
vegar umræða um of hátt gengi bréfa i fyrirtæk-
inu og hins vegar tímasetningin, en þessir tveir
þættir eru þó í öllu falli mjög samhangandi. I
áframhaldandi einkavæðingarferli mun miklu
ráða hverjir verða kjölfestufjárfestar og það
mun ráða mestu um framhald málsins. Hverjir
þessir dularfullu fjárfestar eru hefur hins vegar
enn ekki verið gefið upp þannig að ég hlýt að
spyrja; hver er á linunni?"
Bjami Harðarson
blaöamaöur:
Ekki litið
til veðurs
„Ég ætla að vona að svo sé
ekki. Aftur á móti get ég ekki
tekið undir með forsætisráð-
herra að utanaðkomandi þættir, eins og hörm-
ungarnar í Bandaríkjunum, hafi ekki haft áhrif
á dræma þátttöku í þessu útboði.
Að halda því fram að svo sé ekki er fráleitt.
Hér virðast stjórnvöld vera í fílabeinsturni og
það er eins og Davíð telji það ekki vera sér sam-
boðið að líta til veðurs.
Að gera slíkt ekki kann ekki 'góðri lukku að
stýra. Almennt talað eigum við að einkavæða
sem flest og næst eigum við að taka skólakerf-
ið.“
Af dekk- og kjöl-
f estuf j árf estasölu
(Mun dræmari þátttaka var í sölu hlutafjár í Símanum en vænst var. Samgönguráðherra segir Búnaðarbankann ekki hafa ráðið við verkefnið.)
Sumir sérfræðingar segja
að verðið hafi verið allt of
hátt. En „ýmsir hafa viður-
kennt að verðmatið hafi
verið nærri lagi en margir
hafa hins vegar kallað eftir
verðlækkun vegna að-
stæðna á markaði," eins og
haft er eftir Hreini Lofts-
syni, formanni fram-
kvæmdanefndar um einka-
væðingu, sem einnig bendir
á að nú eigi eftir að koma i
ljós hverjir vilja taka þátt í
„kjölfestufjárfestasölunni",
eins og Hreinn orðar það,
væntanlega í anda hreintungustefn-
unnar.
Útsölukórinn
Þórarinn Vaff, forstjóri Landssím-
ans, segir að þó að verðmæti fyrir-
tækisins sé mikið sé verðlagning
hlutabréfa ekki endilega i samræmi
við það. Sem væntanlega merkir að
verðmætamat sé stundum óháð
raunverulegu verðmæti og er auðvit-
að ný kenning.
Sturla samgönguráðherra kann
ýmsar skýringar á sölutregðunni.
Hann segir að Búnaðarbankinn hafi
ekki ráðið við útboðið og ekki ráðið
við „þennan sterka kór sem reyndi
að tala verðið niður og tala gegn söl-
unni“. Enn fremur segir Sturla að
allt bendi til þess að stóru lífeyris-
sjóðirnir hafi haft samráð um að
sniðganga þetta útboð.
Það þarf auðvitað ekki að taka fram
að Búnaðarbankamenn og talsmenn
stóru lifeyrissjóöanna hafa móðgast
sáran vegna ummæla ráðherra.
Davíð Oddsson hefur að sjálfsögðu
tjáð sig um málið og m.a. sagt að ef
markmiðið hafi verið að selja öll
þessi bréf þá hafi það mistekist. En
það hafi engin áhrif því varan sé fyr-
ir hendi áfram. Enn fremur hefur
hann minnst á „útsölukórinn" og þá
fjárfesta sem þekkja Landssímann og
vita því hvað fyrirtækið er gott en
kjósa þó að fjárfesta í erlendum fyr-
irtækjum sem þeir þekkja hvorki
haus né sporð á og þeir hafi enda
tapað á slíku.
Samráð niðurtalsmanna
Af framansögðum ummælum
mætti ætla að óvenju margir af-
glapar hafi komiö nálægt og haft af-
skipti af sölumálum Landssímans og
munu þeir flestir vera sérfræðingar
með einum eða öðrum hætti. Þarna
Jóhannes
Sigurjónsson
skrifar:
ber mest á háværum limum
í áðurnefndum niðurtals- og
útsölukórum en einnig
samráðsmönnum lífeyris-
sjóðanna, en eins og fram
hefur komið, m.a. í stóra
paprikumálinu, þá er sam-
ráð einhver voðalegasti
glæpur sem þekkist í his-
ness.
Fyrir sauðsvartan almúg-
ann virðist þetta mál raun-
ar ekki svo flókið. I við-
skiptum reyna söluaðilar
að selja á hæsta verði en
kaupendur að kaupa á
lægsta verði og stundum gengur illa
að sætta sjónarmið beggja. Fátítt er
hins vegar að menn séu sammála um
rétta verðið i viðskiptum. Ef menn
vilja ekki kaupa papriku eða síma þá
er verðið annaðhvort of hátt eða var-
an ekki girnileg, að mati kaupenda.
Þeir kunna auðvitað að hafa á röngu
að standa en það er þeirra mál og
þeirra réttur.
Og kannski er það bara að renna
upp fyrir fólki að það er ekki hægt
að eyða bróðurparti ævinnar í að
tala í síma eða stunda önnur fjar-
skipti, eins og trúboðið hefur gengið
út á síðustu árin.
Það er eitthvert ógurlegt ergelsi í gangi vegna sölu-
tregðunnar á hlutabréfum í Landssímanum. Dekkfjár-
festar (þeir sem kaupa hlut í dekki símaskipsins, ekki
kjölfestunni) höfðu sem sé takmarkaðri áhuga á kaup-
um en seljendur vonuðust eftir. Virtir viðskiptafor-
kólfar eru komnir í hár saman við viðskiptaráðherra,
bankamenn rífa hár sitt og skegg, ásakanir og gagná-
sakanir um hver beri ábyrgð á að svona fór fljúga milli
borða og í góðsemi vegur þar hver annan.