Dagblaðið Vísir - DV - 07.12.2001, Blaðsíða 20

■e 24
FÖSTUDAGUR 7. DESEMBER 2001
Skoðun
I>V

ipurning dagsins
Er smákökubakstur
byrjaður á þínu heimili?
Ingibjörg Eva Arnardóttir tannlæknir:
Eg er ekkert farin aö baka, en ég
stefni á fimm tegundir.
Jenný Guömundsdóttir
bókasafnsvöröur:
Já, ég er búin aö baka fimm
smákökutegundir.
Ólöf Elíasdóttir:
Ég ætla aö byrja í vikunni. Ég stefni
á aö baka fjórar smákökutegundir og
svo lagtertur.
Davíö Haröarson:
Ég held ekki.
Snorri Jóhannesson verslunarmaöur:
Nei, mamma er yfirleitt aö baka
bara rétt fyrir jót.
Hjördís Hjörleifsdóttir, 10 ára:
Já, ég og mamma erum búnar aö
baka eina tegund og ætium
aö gera fleiri.
Kæti á Ólafsfirði
Hauknr Ágústsson
sendi þennan pistii:
Víða á starfsemi áhugamanna um
leiklist sér langa sögu. Á því ferli
verða merkisár sem i annarri starf-
semi. Slík tímamót eru á þessu ári í
starfi Leikfélags Ólafsfjarðar, en það
er 40 ára á þessu starfsári. í tilefni
þessara timamóta hefur félagið ráð-
ist í það að setja upp frumsaminn
gamanleik. Verkið heitir „Barið í
brestina", og er höfundur þess Ólafs-
firðingurinn Guðmundur Ólafsson,
en hann er einnig leikstjóri og hönn-
uður leikmyndar, sem hann líka
smíðaði í samvinnu við Anton Kon-
ráðsson.
í leikritinu er slegið á létta
strengi. Atburðarásin gerist á einum
degi á sambyggðri heilsugæslustöð
og elliheimili. í ferli verksins koma
fyrir vistmenn elliheimilisins og
leika mjög stórt hlutverk en einnig
ýmsir sem leita læknisaðstoðar. Auk
þessara er svo starfslið stofnunar-
innar og gestir, svo sem bæjarstjór-
inn og heilbrigðisráðherrann.
Alls eru þrettán skilgreindar per-
„Barið í brestina“ gceti vel
átt erindi á svið annarra
leikfélaga, öðrum áhorfend-
um til upplyftingar. Það var
að minnsta kosti ekki
vafi á því að kæti ríkti í
Fjarðarborg, félagsheimili
Ólafsfjarðar, á frum-
sýningarkvöldið.
sónur í verkinu. í gerð allra þeirra
er skopið i fyrirrúmi; á stundum
nokkuð harmkímið, svo sem þegar
hrumleiki vistmanna elliheimilisins
er efnið, en yfirleitt byggt að framrás
verksins, kringumstæðum, sem
koma upp, orðaleikjum, sem verða í
framrásinni, og i nokkrum tilfellum
á vel lukkuðum ferilatriðum sem
minna á „slap-stik“. Uppbygging
verksins sækir nokkuð fyrirmyndir
úr löngu liðinni tíð. Það hefst til
dæmis á kímilegum formála sem
„kór ellibelgja“ flytur en hann kem-
ur síðan fyrir á nokkrum stöðum til
þess að lipra framrásina og fylla í
tímabil í ferli dagsins sem leikurinn
gerist á.
Víst koma fyrir atriði sem eru
nokkuð deyfðarleg, en þau eru fá og
án efa unnt að lagfæra þau með
nokkurri endurgerð verksins.
Einnig er ekki því að neita að ekki
eru allir flytjendur svo liprir í hlut-
verkum sínum sem best yrði á kosið.
Almennt er þó vel gert. Þvi heldur
verkið í heild spennu og hraða allt
tO loka og fellur ekki hið minnsta
eftir hlé, heldur miklu fremur rís,
svo sem vera ber.
„Barið í brestina" gæti vel átt er-
indi á svið annarra leikfélaga öðrum
áhorfendum til upplyftingar. Það var
að minnsta kosti ekki vafi á þvi að
kæti ríkti í Fjarðarborg, félagsheim-
ili Ólafsfjarðar, á frumsýningar-
kvöldinu. Hún var ekki bara byggð á
því að heimamenn voru á sviðinu í
kátlegum hlutverkum, þótt það
vissulega hefði áhrif, heldur var hún
líka vakin í brjóstum annarra, sem
lítt þekkja til flytjendanna í hinu
daglega lífi þeirra.
Frá Olafsfiröi.
Merkisár í leiklist staöarins.
Biðlistar fatlaðra - blettur á þjóðfélaginu
Upplýst hefur
verið að fatlaðir á
biðlista fyrir hús-
næði á Reykjanesi
og í Reykjavík séu
yfir 200 manns. Á
hverju ári bætast á
þennan lista 20-30
einstaklingar. í
byggingu eru sam-
býli eða íbúðir sem
leysa vanda 12 ein-
staklinga. Samkvæmt fjárlagafrum-
varpi sem lagt var fram í haust er
það fjármagn sem ætlað er til rekst-
urs þessara sambýla svo litiö að það
dugir aðeins til reksturs þeirra i
þrjá mánuði. Hvað þá verður gert er
óvíst, hugsanlega verða þeir sem
eru svo heppnir að fá inni í þessum
sambýlum bara sendir heim aftur.
„Þingmenn; þið eruð kjörnir
fulltrúar fólksins til að setja
lög og gœta þess að við þau
sé staðið. Það er hart að
horfa upp á það að ekki er
hœgt að reikna með að stað-
ið sé við gefin fyrirheit. “
Félagsmálaráðherra hefur látið
vinna nokkrar skýrslur um húsnæð-
isþörf og hvernig eyða skuli biðlist-
um. Þær skýrslur hljóta að gefa rétta
mynd af stöðunni og samkvæmt þvi
ætti að vera hægt að skipuleggja og
deila verkefnum niður á þann tíma
sem áætlaður er til að eyða biðlist-
um og því þarf að koma til þess fjár-
magn á hverju ári sem því miður
virðist ekki raunin nú.
Ráðherra hefur lýst þeirri skoðun
sinni að húsnæði fyrir fatlaðra sé
mjög dýrt í byggingu, það kosti tugi
milljóna að koma upp húsnæði fyr-
ir hvern einstakling. Það mun rétt
vera að þau sambýli sem nú eru í
byggingu - og hafa reyndar verið
nokkuð lengi - eru dýr, enda er gert
ráð fyrir að þar búi einstaklingar
sem hafa þörf fyrir mikla og sér-
hæfða þjónustu. En þannig er því
bara ekki farið með alla fatlaða.
Margir þeirra sem eru á biðlistum
geta búið í „venjulegu" húsnæði og
þurfa bara þjónstu og aðstoð við
daglegt líf. - Þingmenn; þið eruð
kjörnir fulltrúar fólksins til að setja
lög og gæta þess að við þau sé stað-
ið. Það er hart að horfa upp á það að
ekki er hægt aö reikna með að stað-
ið sé við gefin fyrirheit.
\
Þuríður
Einarsdóttir
s krifar:
Spilling upprætt
Garri er talsmaður niðurskurðar í ríkisíjár-
málum. Hann er þó enginn ofstækismaður eins
og Heimdellingarnir sem vilja skera nánast allt
niður og kynntu tillögur sínar í vikunni. Nei,
Garri er raunsær og sanngjarn maður og því
fylgdist hann spenntur með þvi þegar niður-
skurðartillögur ríkisstjórnarinnar og bandorm-
urinn var kynntur. Þar er víða höggviö eins og
gengur og satt að segja þótti Garra nú nóg um,
ekki síst hve hart er vegið að ýmissi menningar-
starfsemi, s.s. Vestnorrænu menningarhúsi í
Köben sem fær niðurskurð upp á 50 milljónir og
friðargæslu sem fær annað eins. En það var líka
margt sem gladdi augað og Garra sýnist að ráð-
herramir séu á réttri leið undir dyggri og vin-
sælli forystu Geirs H. Haarde sem nú er vinsælli
en sjálfur Davíð.
Ekkl sjúkrahús!
Eitt af því sem gladdi Garra óumræðilega er
að nú skuli ríkisstjómin hafa tekið á málum
sjúkrahótela með því að hætta að skilgreina þau
sem sjúkrahús og hefja þar gjaldtöku. Ljóst er að
sjúkrahótel eru náttúrlega engin sjúkrahús þótt
það séu fyrst og fremst sjúklingar sem á þeim
þurfi að halda. Það hefur alltaf truflað Garra að
vita til þess að einstaklingar sem í raun eru ekki
nægjanlega veikir til að liggja
inni á spitala skuli hafa getað far-
ið og lystað sig í praktugheitum á
hágæðahótelum undir því yfir-
skini að þetta væm einhver
sjúkrahótel!! Hótel er náttúrlega
hótel og Garri getur t.d. ekki feng-
ið ríkið eða stóra bróður til að
borga fyrir sig hótelkostnað hafi
hann fallið til. Það á heldur ekki
við um aðra landsmenn, nema
náttúrlega ráðherra, þingmenn og
embættismenn rikisins sem þurfa
að feröast. Þeir fá greiddan hótel-
kostnað auk dagpeninga - en það
er náttúrlega annaö mál eins og
allir hljóta að skilja.
Utanbæjarfólk
Það var því svo sannarlega
kominn tími til að taka á þessu
botnlausa sukki sem felst í því að
nánast heilbrigt fólk - eða fólk
sem er ekki borðleggjandi spítalamatur - geti
legið frítt á einhverjum sjúkrahótelum. Oft er
þetta líka fólk sem þarf til lækninga í höfuðborg-
ina utan af landi og er þvi í raun í hálfgerðri
skemmtiferð í
Reykjavík. Slíkt
fólk er ekki of
gott til að gista
heima hjá ætt-
ingjum eða
kunningjum
meðan það er að
jafna sig - það
er hreint ekki of
gott til að liggja
í flatsæng hjá
einhverjum sem
er nýfluttur suð-
ur. Það gera jú
margir þessara
utanbæjar-
manna, hefur
Garra skilist.
Það sýnir þess
vegna kjark og
stefnufestu
stjórnvalda að
taka á þessu
mikla spillingar-
máli, og ekki
sakar að þetta
mun skila ríkissjóði umtalsverðum tekjum, eða
10 milljón krónum upp í þann 3000 milljóna
tekjuafgang sem áformað
er að verði! CyXffi
Valdimar í stól
sjávarútvegsráðherra
Vilhjálmur Alfreösson skrifar:
í umræðunni
um sjávarútvegs-
mál birtist í Mbl.
þann 13. nóv. sl.
úrdráttur úr grein
Valdimars Jóhann-
essonar undir heit-
inu „Gallar kvóta-
stýröra fiskveiða".
Greinin var afar
fróðleg og að mínu
mati i raun kennslustund fyrir þá
sem enn eru þrælar kvótadellunnar.
Það kerfi jaðrar við landráð. Ef ég
þyrfti að mynda ríkisstjórn á íslandi
þá væri Valdimar sjávarútvegsráð-
herra minn.
Fréttir sniðgengnar
Karl Sigurðsson hringdi:
Fyrir marga fréttafíkla, líkt og
margir íslendingar eru, þá eru fréttir
Sjónvarpsins eitthvað það allra
aumasta sem hægt er að hugsa sér.
Það er eins og fréttastofa Sjónvarps-
ins geri í þvi að sniðganga fréttir,
einkum þær innlendu, og sérstaklega
ef þær má flokka sem „viðkvæmar"
eða spennandi fréttir. Svona hefur
þetta t.d. verið þessa vikuna. Það er
jú klifað á atburðunum í Miðaustur-
löndum, jafnvel tvisvar i sama frétta-
tíma eins og það séu einhverjar frétt-
ir lengur! Síðan Afganistan, og þá fé-
lagsmálapakkinn, allt frá niður-
skurði fjárlaga til feðraorlofs. Ekkert
innlent snert sem aðrir ljósvakamiðl-
ar telja sér skylt að fjalla um. Og svo
koma seinni „fréttir" sem eru algjör-
lega geldar og þar horft svo að segja
inn í augnatóftir fréttamanna.
Jólakortin burt líka
Sveinn Árnason skrifar:
Talsvert er
rætt um sparn-
að og nauðsyn-
legan samdrátt
eftir alla þensl-
una. En geta ís-
lendingar spar-
að? Eru þeir
móttækilegir
fyrir sam-
drætti þótt þeir
eigi lítið sem
ekkert eftir í
buddunni? Ég
tek samt ein-
dregið undir
sparnaðarradd-
irnar, um færri
jólagjafir og ódýrari en áður, sleppa
óhófinu í mat og drykk, o.s.frv. - Ég
vil bæta jólakortunum í þessa upp-
talningu. Hvers vegna að senda kort
til kunningja í næsta húsi, eða svo
gott sem? Til vina og ættingja erlend-
is og ýtrasta dreifbýlis, en engra um-
fram það. Helst kortlaus jól.
Fúskarar í iönaöar-
mannastétt
HAG. skjfar:
í mikilli þenslu í þjóðfélaginu og
um leið og iðnaðarmenn sjá ekki
fram úr verkefnum, virðist sem alls
konar fúskarar og svindlarar vaði
uppi. Ég kynntist því heldur betur á
dögunum og blöskraði hvað slikum
aðilum líðst vegna vanmáttar húseig-
enda og annarra verkkaupa. Ég (sem
er smiður) hafði ráöið mig sem húsa-
viðgerðarmann hjá einum slíkum en
komst fjlótlega að því að mottóið hjá
honum var að fúska, og gerði ég at-
hugasemdir var viðkvæðið að fyrir
„þennan pening" (frá húseiganda)
yrðu vinnubrögðin svona! Eftir að
þessi aðili reyndi að fá mig til múr-
vinnu (sem ég hafði ekki ráðið mig
til) gafst ég upp og hætti. En það
þýddi að vonlaust var að fá greidd
umsamin laun, ofan á allt annað. Ég
vona bara að fólk forðist slíka
fúskara í iðnaðarmannastétt.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangiö:
gra@dv.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverholti 11, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til að senda mynd
af sér til birtingar með bréfunum á
sama póstfang.
Jólakort til
vinanna ...
- /' fjarska, ekki
í næsta húsi.
Valdimar
Jóhannesson.