Dagblaðið Vísir - DV - 26.01.2002, Blaðsíða 24

24
Helgarblað
LAUGARDAGUR 26. JANÚAR 2002
r»-v
Mest hataða kona
Ameríku myrt
Madaleyne O’Hair kallaði sjálfa
sig „mest hötuðu konu i Ameríku" og
hældist af. En víst var að hún var litin
illu auga af fjölmörgum og ekki að
ástæðulausu. Hún var nefhilega for-
maður landssamtaka trúleysingja sem
berjast gegn öllum trúariðkunum. Eitt
af afrekum frúarinnar var að láta
stöðva með lagaboði að farið væri með
bænir í skólum, enda bryti það í bága
við ákvæði stjómarskrárinnar um trú-
frelsi. Sem geta má nærri vakti úr-
skurðurinn mikil mótmæli og sérstak-
lega alls kyns strangtrúarhópa.
Höfuðstöðvar samtaka trúleysingja
voru í Austin í Texas og þar sat Mada-
leyne og hafði með höndum eins konar
framkvæmdastjóm samtakanna og
umsjón með sjóðum sem myndaðir
vora af írjálsum framlögum á svipað-
an hátt og trúfélög era rekin í guðs eig-
in landi. Hún bjó með tveim uppkomn-
um bömum sínum, Jon og Robin, sem
störfuðu við samtökin. Þegar hér var
komið sögu var Madaleyne 77 ára göm-
ul og enn í fullu fjöri að boða trúleysi.
mtmmm
Það var árið 1963 sem hæstiréttur
Bandaríkjanna úrskurðaði að hætta
skyldi bænalestri í skólum en þá vann
Madaleyne sinn stærsta sigur sem
vakti óskipta athygli á sínum tíma.
Hinn 28. ágúst 1995 hvarf Madaleyne
sjónum ásamt bömum sínum tveim.
Var látið í veðri vaka að þau hefðu far-
ið í ferðalag og vakti hvarf þeirra litla
athygli fyrst í stað. Samt var sitthvað
skrýtið við brottfór þeirra, svo sem að
hundar fjölskyldunnar voru skildir eft-
ir í hirðuleysi og að sykursýkismeðöl
Madaleyne voru á sínum stað óhreyfð
og þótti með ólíkindum að hún hefði
skilið þau eftir þegar hún skrapp af
bæ.
Brátt komst á kreik orðrómur um
að ekki væri allt með felidu hvað varð-
aði hvarf Madaleyne og bama hennai-,
Robin, sem var þrítug, og Jons
Murrays sem stóð á fertugu og var tek-
inn við sem framkvæmdastjóri sam-
taka trúleysingja af móður sinni en
Robin starfaði einnig við stofnunina.
Talað var um að digrir sjóðir væm
horfnir og jafnvel að fyrrverandi
starfsmenn væra viðriðnir málin.
Vitað var að Ijölskyldan hafði verið
í San Antonio í nokkrar vikur og haft
þar samband sin á milli í farsima. Á
sama tíma var Bensbíll Jons seldur
bilasala í borginni. Eftir það fréttist
ekkert og var jafnvel haldið að fjöl-
skyldan hefði farið til Nýja-Sjálands
með auð samtakanna.
Fjöldagröf
Þrem mánuðum eftir hvarf fjöl-
skyldunnar kom í ljós hjá eftirlitsstofn-
un með sjóðum sem byggðust á frjáls-
um framlögum að 600 þúsund dollarar
vora horfnir úr vörslu samtaka trú-
leysingja. Við nánari eftirgrennslan
kom í ljós að Jon Murray hafði tekið
peningana út og skipt þeim i gullmynt.
Vora þau kaup rakin og samkvæmt
skýrslum um farsimanotkun kom i
ljós að Jon hafði einnig haft samband
við gimsteinasala, ferðaskrifstofur og
fleiri peningastofnanir. Þótti nú ljóst
að fjölskyldan hafði hirt sjóði samtaka
trúleysingja og væri farin úr landi með
illa fengið fé.
En í raun var ekkert sem benti til að
þau væra á lífi, því ekkert þeirra hafði
nokkra sinni samband við aðra ætt-
ingja eða vini og hvergi örlaði yfirleitt
á þeim.
Það var síðan 26. janúar 2001 sem
lögreglunni i San Antonio var tilkynnt
um líkfund undir eikartré á afskekkt-
um búgarði í Camp Wood. Þar vora
grafnir upp sundurskomir líkamshlut-
ar þriggja persóna og hauskúpa af
hinni fjórðu. Fljótlega kom í Ijós að
stálliður úr mjaðmagrind var hinn
sami og settur hafði verið í Madaleyne
og að tennur úr tveim kúpum vora úr
bömum hennar. Staka hauskúpan var
restin af smákrimma frá Florida,
Danny Fry.
Eftir á að hyggja þótti undarlegt að
Fjölskyldan
Madaleyne O’Hair og börn hennar, Jon og Robin, á góöri stundu.
Aldrei stóð til að sleppa
gíslunum þótt féð vœri
fengið. Waters og félagar
hans aflífuðu Jon eins og
systur hans og móður og
þar sem Fry þótti óáreið-
anlegur var best að hann
fengi að fara með þeim í
gröfina. Likin voru limuð
sundur og grafin undir
eikartrénu á afskekkta bú-
garðinum. Höfuð Frys fékk
að fara með en það sem
eftir var af honum fannst
síðar á öðrum stað.
lögreglan í Austin skyldi ekki hafa fyr-
ir löngu síðan neglt fyrram bókara
samtakanna, David Waters, 53 ára
gamla misindismann sem átti sér
skuggalega fortíð. Hann gekk laus í sex
ár eftir hvarf fjölskyldunnar og virðist
ekki einu sinni hafa verið yfirheyrður
eða grunaður um að hafa átt neinn
þátt í hvarfi sjóða og fólks.
Hann réðst til samtaka trúleysingja
1993 og fór fljótlega að láta greipar
sópa um eigur þeirra. Hann hirti dýr-
an tölvubúnað og skuldabréf að and-
virði 70 þúsund dollara hurfu úr
vörslu sjóðsins og 8. apríl 1994 skrifaði
hann út ávísanir á sjálfan sig samtals
að upphæð 54 þúsund dollara. Það
verk vann hann þegar Madaleyne og
börn hennar vora í málarekstri i Kali-
fomíu. Þegar þau urðu vör við hvað
Waters hafði afrekað kærðu þau hann.
En lögreglan sagði að þetta væri mál
samtaka trúleysingja og að þau yrðu
sjálf að fást við þijótinn.
Um þetta skrifaði Madaleyne í
Baráttukonan
Formaður samtaka trúleysingja á
velmektardögum sínum.
Gröfin
Þarna fundust líkin af fólki sem
varia var saknað.
Höfuðpaurinn
David Waters er stórglæpamaður
og lygalaupur.
Trúleysinginn
Madaleyne fékk því framgengt að bann-
að er að fara með bænir í skólum.
fréttabréf trúleysingja, að ef kirkjan
eða fyrirtæki myndu kæra þjófhað á
borð við þann sem Waters framdi hefði
hann verið handtekinn þegar í stað og
mál hans rannsakað og hann dæmdur
fyrir þjófnað. En yfirvöldin höfðu
greinilega illan bifur á trúleysingja-
samtökunum, enda vora þau hötuð og
fyrirlitin af ótal söfnuðum og strang-
trúarfólki. Þau nutu þvi ekki laga-
vemdar.
Mál hans var þó tekið fyrir en frestað
Qórtán sinnum. Loks var hann dæmdur
en þar sem hann átti gamla dóma yfir
höfði sér sáu samtökin fram á að hann
myndi sitja inni áratugum saman og
tóku kæra sina til baka í þeirri von að
hann gæti borgað 54 þúsund dollarana
til baka á næstu tíu árum.
Útsmogin aðgerð
En Madaleyne var skapheit og skrif-
aði ljótt um Waters í fréttabréf samtak-
anna. Hún taldi upp nokkra fyrri
glæpi hans og meðal annars meðferð
mannsins á móður sinni en árið 1977
lamdi hann hana með kústskafti, mé
yfir andlit hennar og rústaði heimilið i
æðiskasti. Verið getur að þessi eitur-
skrif hafi innsiglað hennar eigin
Bófinn
Gary Karr græddi vel á
glæpahneigð sinni.
Blóraböggullinn
Jon Murray var látinn stela frá eigin
samtökum til að bj'arga lífi móður
sinnar og systur.
dauðadóm því Waters lagði á hana
heiftúðlegt hatur.
Waters lagði nú á ráðin um hefnd og
peningastuld. Hann réð tvo glæpa-
menn, Gary Karr og Danny Fry, til að
aðstoða við aðgerðir. Þeir bókstaflega
rændu flölskyldunni í Austin og óku
með þau Madaleyne, Jon og Robin til
San Antonio. Þeir héldu mæðgunum í
gíslingu í litlu úthverfahóteli en létu
Jon lausan með farsíma sinn. Honum
var skipað fyrir verkum og hótað að ef
hann ekki hlýddi hverri skipun eða
færi tii lögreglunnar yrðu móðir hans
og systir myrtar umsvifalaust. Þannig
var hann neyddur til að taka út fé sam-
takanna, sem hann var nú fram-
kvæmdastjóri fyrir, skipta þeim í gull
og panta farseðla. Því var ekki óeðli-
legt að þeir sem rannsökuðu málið
tryðu því að það væri forystulið og
starfsfólk samtaka trúleysingja sem
hirt hefði sjóðina.
Aldrei stóð til að sleppa gíslunum
þótt féð væri fengið. Waters og félagar
hans aflífuðu Jon eins og systur hans
og móður og þar sem Fry þótti óáreið-
anlegur var best að hann fengi að fara
með þeim í gröfma. Líkin vora limuð
sundur og grafin undir eikartrénu á af-
skekkta búgarðinum. Höfuð Frys fékk
að fara með en það sem eftir var af
honum fannst síðar á öðram stað.
Rithöfundur
Þeir Waters og Karr óðu nú í pen-
ingum og lifðu hátt. Waters var yfir-
heyrður aftur og aftur en hann var
óforbetranlegur lygari og slapp lengi
úr greipum réttvisinnar. Honum tókst
að skrifa 200 síðna bók um samtök trú'-
leysingja, Good God, Madaleyne heitir
hún og var gefin út og fékk höfundur-
inn drjúgar tekjur af fyrirtækinu.
Munu fá önnur dæmi fmnast um að
morðingi fái gefna út bók um hinn
myrta á meðan hann gengur enn laus.
Fátt er einfalt í þessu máli öllu en að
því kom að Karr var handtekinn í Indi-
ana og dæmdur fyrir fleiri glæpi og
meðal annars morðin á O’Hair-íjöl-
skyldunni. Böndin bárast nú enn þétt-
ar að Waters sem einnig var í fangelsi
og dæmdur fyrir mörg afbrot. Hann
viðurkenndi að hafa tekið þátt í ráni
fjölskyldunnar en kvað félaga sína
hafa drepið hana. Hann samdi um að
viðurkenna sitthvað varðandi ránið á
fólkinu og að hafa neytt Jon til að taka
út féð en hann er svo snjall lygari að
hann veit varla sjálfur hvenær hann
segir satt eða skrökvar og er því erfið-
ur í öllum yfirheyrslum. Hvað sem því
líður situr hann inni og á enga von til
að sleppa nokkru sinni aftur út á með-
Biggs lestarræn-
ingi
Örvasa gamal-
menni.
Lestarránið mikla
enn á dagskrá
Ronnie Biggs er
af ýmsum talinn
dáðasti stórglæpa-
maður Bretlands.
Hann var höfuð-
paurinn í lestar-
ráninu mikla þar
sem ræningjarnir
kræktu sér í 35
milljónir punda.
Hann náðist en
peningarnir ekki.
Ronnie flúði úr
fangelsi á ævin- —■—
týralegan hátt og
slapp til Brasilíu og lifði þar í vellyst-
ingum í nokkra áratugi. Undir alda-
mótin gaf hann sig fram við bresku
lögregluna og bað um að vera fluttur
heim. Þá var hann orðinn gamall og
sjúkur.
Gangsterinn var þegar fluttur í
breskt fangelsi og afplánar þar gamla
dóminn. En hann er orðinn eUiær og
hrumur og hafa komið fram óskir um
að honum verði sleppt þar sem engin
ástæða sé til að halda karlægum og
rugluðum karli í fangelsi. Yfirvöldin
hafa ekki léð máls á að gefa Biggs upp
sakir en deilur standa um hvort
sleppa eigi honum eða ekki. í augum
margra er glæpamaðurinn sveipaður
eins konar hetjuljóma vegna vel
heppnast ráns og síðan flótta. Það
fólk viU fá eftirlætisbófann sinn laus-
an.
Aðrir benda á að glæpurinn hafi
verið alvarlegur og að Biggs hafi not-
ið ránsfengs sins og búið við ríki-
dæmi í BrasUíu mikinn hluta æv-
innar og eigi enga miskunn skUið.
Hann hafi líka alveg eins getað búið
þar áfram ef hann vildi veslast upp og
deyja utan fangelsismúranna. En
hann kaus að snúa heim í klefann
sinn og þaðan á Biggs varla aftur-
kvæmt nema í kistunni.
Dauöadömur
Andrea var greinilega vanheil á
geði þegar hún myrti börn sín. Á
myndinni er hún með manni sínum
og fjórum sonum, en yngsta barn-
ið sem móðirinn deyddi var ekki
fætt þegar fjölskyldumyndin var
tekin, en það var stúlka.
Myrti fimm
börn sín
Andrea Yates í Texas myrti fimm
börn sín í alvarlegu þunglyndiskasti.
Morðin vöktu heimsathygli á sínum
tíma og sló óhug á landa hennar þeg-
ar skýrt var frá þeim. Saksóknarinn í
Texas krafðist dauðadóms yfir kon-
unni, þrátt fyrir að greinilegt væri og
staðfest af sérfræðingum að hún var
varla gjörða sinna ráðandi þegar hún
framdi glæpinn, sem framinn var í
einhvers konar örvinglunarkasti.
Andstæðingar dauðadóma hafa
gagnrýnt dómsmálayfirvöld harðlega
fyrir að dæma móðurina tU dauða og
fullyrða að dómurinn sé miklu frem-
ur pólitískur en að verið sé að fuU-
nægja réttlætinu. Á móti er svarað að
ekki sé hægt að horfa fram hjá því að
kona sem drepur fimm börn sín nær
samtímis verði að gjalda fyrir glæp-
inn, hverjar sem orsakir hans kunna
að vera.
Hitt er annað mál að hægt er að
draga aftökuna og fresta henni eins
lengi og yfirvöldunum sýnist og er
því hvergi nærri víst að Andrea Yates
verði tekin af lífi þótt hún sé dæmd
tU dauða.