Dagblaðið Vísir - DV - 22.04.2002, Page 16

28
MÁNUDAGUR 22. APRÍL 2002
Skoðun dv
Líföndun - tækni
gegn spennu
Anda til fulls, lifa tll fulls
Viö þaO kemst orkuflæöi líkamans af staO.
Spurning dagsins
Áttu gæiudýr?
Snorrl Rafnsson nemi:
Já, ég á hamstra.
Garðar Stefánsson nemi:
Já, ég á hund, þaö er svolítil vinna
sem fylgir því.
Ásgerður Kristófersdóttlr neml:
Já, ég á hund sem heitir Týra.
Svava Guðrún Brynjólfsdóttir
símadama:
Nei, en mig langar í hund.
Margrét Rúnarsdóttir, 12 ára:
Já, ég á páfagauk sem heitir Mosi.
Hann er svolítiö vitlaus og syngur
meö sjónvarpinu.
Rut Rúnarsdóttir nemi:
Já, ég á franskan, dvergvaxinn kött
í Frakklandi sem heitir Perla og
er eins árs.
Ég hef verið
beðin að svara
því hvað lífóndun
er. Lífondun er
einfold tækni þar
sem við einbeit-
um okkur að önd-
uninni til að losa
um spennu og
stiflur sem hafa
myndast í líkama
okkar. Þessi spenna getur verið í
formi vöðvabólgu eða hvers konar
sársauka. Hún getur líka verið and-
legur eða líkamlegur dofi; eitthvað
sem við fmnum ekki fyrir. Eða
kvíði, streita, andvörp, fóbía, sorg,
fíkn, skortur á sjálfstrausti, tóm-
leiki. i stuttu máli, allt milli himins
og jarðar.
Að anda til fulls er að lifa til fulls.
Við það kemst orkuflæði líkamans
af stað og lífið sjálft tekur við. Lik-
aminn reynir að finna leiðir til að
losa um spennu eða orkuhöft sem
halda aftur af náttúrlegu flæði lifs-
ins innra með okkur. í lífondun lær-
um við að sættast við það í okkur
sjálfum sem hefur dvalið í skuggan-
um, hvort sem það er gleði eða sorg,
og um leið getum við sleppt því og
þá er meira pláss fyrir lífið sjálft,
hér og nú. Það að lifa til fulls krefst
þess að við séum tilbúin að finna
fyrir lífinu hvaðan sem vindurinn
blæs. Öndunin er lykilþáttm- í því
að tengjast okkur sjálfum og finna
innri kyrrð.
Ég vil ekki gefa þá mynd að
lífondun sé einhver stóri sannleik-
ur, svarið við öllum okkar spurn-
Ingibjörg Sigursteinsdóttir
á Akureyri skrifar:
Mig langar til að andmæla þeim
skrifum sem birtust í DV 4. apríl sl.
Ingvi Ingvason skrifaði ágæta grein
um hina „svokölluðu" Norrænu og
Seyðisfjörð, og hvað það væri nú
grábölvað að þurfa að aka um lang-
an og slæman veg, aUa leið austur á
land, til þess að komast í siglingu
með skipinu.
Þaö vill nú svo til að ég hef lagt
þessi ósköp á mig, og það margsinn-
is - að aka alla þess leið austur,
bæði frá Reykjavík og frá Akureyri,
og þykir það ekkert stórmál. Nátt-
úrufegurðin er slík og andrúmsloft-
ið það laust við mengun að svona
ferð er hreinlega afslappandi. Tala
nú ekki um hvað það er ánægjulegt
að sjá gamla íslenska smábæjarstíl-
inn sem er ágæt tilbreyting frá ný-
tisku glerkubbunum sem byggðir
„Svörin búa innra með okk-
ur sjálfum, við vitum það
allt. Við viljum stundum
festast í því að reyna að
bœta okkur, gera betur, gera
meira, eignast meira og í
öllu því vill gleymast að
njóta ferðarinnar
og útsýnisins. “
ingum. Svörin búa innra með okkur
sjálfum, við vitum það allt. Við vilj-
um stundum festast í því að reyna
að bæta okkur, gera betur, gera
meira, eignast meira og í öllu því
vUl gleymast að njóta ferðarinnar
„Lái mér hver sem vill þótt
ég spyrji: Hvers vegna í
ósköpunum œttu allir aðrir
en þeir sem eru svo lánsam-
ir að búa á Suðurlandinu
að keyra langtum lengri
vegalengd en þeir þurfa í
dag, hugnist þeim að
skreppa til Evrópu?“
eru í dag og eiga víst að kallast hús.
Enn fremur get ég ekki séð hvem-
ig hægt yrði að troða öllum sam-
göngum á Suðurlandið eingöngu,
það búa jú fleiri á klakanum en
bara Sunnlendingar. Síðast er ég
vissi, þá var nú afgangurinn af land-
inu enn þá í byggð.
Seyðisfjörður, líkt og aðrir litlir
og útsýnisins. Við erum oft í lítilli
tengingu við hvað þaö er sem veitir
okkur gleði.
Hvað er það sem nærir okkur og
fyllir okkur af lífsþrótti og löngun
til að skapa og prófa nýja hluti? Við
getinn verið svo bundin af því hvað
okkur ætti að finnast skemmtilegt
og endum oft á að skapa okkur líf
sem lítur bara vel út utan frá en
veitir okkur enga gleði eða fyllingu.
Lífondun hefur reynst mér vel sem
leið til að hrista upp í mér þegar ég
tapa áttum, losa um það sem stopp-
ar innra með mér og verður að
vöðvabólgu eða líkamlegum sárs-
auka ef ég veiti því ekki athygli, og
til að læra að njóta þess að anda og
vera til.
bæir, má ekki við því að missa ferða-
mannatekjurnar sem af því skapast
augljóslega að hafa ferjuna Norrænu
þar. Þótt ekki sé verið að tala um
einhverjar svimandi upphæðir, þá
munar um hverja krónu eins og
menn vita. Þá má líka benda á að
alltaf er verið að bæta veginn þang-
að austur, og reynt að klístra mal-
biki á það sem eftir er af leiðinni.
Lái mér hver sem vill þótt ég
spyrji; Hvers vegna í ósköpunum
ættu allir aðrir en þeir sem eru svo
lánsamir að búa á Suðurlandinu að
keyra langtum lengri vegalengd en
þeir þurfa í dag, hugnist þeim að
skreppa til Evrópu?
Ef hugsað er, þótt ekki sé nema
örlítið lengra en nef manns nær, þá
kemur upp úr kafinu aö þetta er
stórkostleg hugmynd í alla staði -
að hafa þetta nákvæmlega eins og
það er í dag.
Ávextir frá ísrael?
Palestína fær sinn skerf.
VG og við-
skiptabannið
Einar Kristjánsson skrifar:
Ja, nú er það svart, maður, unglið-
ar í Vinstri græna flokknum vilja
setja „viðskiptabann" á ísrael. Ekki er
nú svo mikil verslun héðan við það
land. Og þó. Dálítið er keypt þaðan af
ávöxtum tímabundið ár hvert og svo
niðursuða ávaxta að einhverju marki.
Þetta slagorð VG minnir mann á þeg-
ar Steingrímur J., formaður VG, stóð
í pontu á Alþingi með ávaxtadós frá
Suður-Affíku i hendi og spurði: Er
ekki nóg komið? Vildi að íslendingar
hættu öllum viðskiptum við S-Afriku.
En hvað þýddi það? Atvinnuleysi fyr-
ir þá svörtu í S-Afríku, og máttu þeir
þó ekki við miklu eins og efnahagsá-
standiðð var þar þá. Sama er um ísra-
ela. Þeir kaupa talsvert af ávöxtum af
Palestínumönnum til að vinna og
selja úr landi. Þetta vegur þungt í at-
vinnu margra Palestínumanna. Vilja
Vinstri grænir að Palestínumenn
missi lika vinnu sína og afkomumögu-
leika? Þeir hafa aldrei verið séðir í
fjármálum, þeir á vinstri kantinum,
halda að allt geti komið á færibandi
ffá ríkinu, þ.e. skattborgurunum. En
það er öðru nær.
Hópuppsagnir
lækna
Vilhjálmur Alfreðsson skrifar:
Læknar víðs vegar á landinu segja
nú upp störfum sínum. Auðvitað er
hér ekkert annað á ferð en hópupp-
sagnir og um leið árás gegn sjúkling-
um hér á landi. Ég bendi á atvik sem
skeði hér fyrir nokkrum árum. Þá til-
kynntu flugmenn að þeir ætluðu að
fara í verkfall. Þá sagði þáverandi for-
sætisráðherra, Steingrímur Her-
mannsson, að það kæmi ekki til
greina að ísland yrði sambandslaust
við umheiminn og að hann myndi
koma því svo fyrir að ráðinn yrði
fjöldi erlendra flugmanna til starfa.
Ekkert varð af verkfallinu. Er ekki ráð
að stjómvöld beiti nú sama ráðinu -
að ráða erlenda lækna hingað til
lands? Get ekki séð neinn mun á lækn-
isþjónustu, hvaðan sem hún kemur.
Afkastamikil velölskip
En „ryksugun“ gæti þýtt
ördeyöu á miöunum.
Skoðanakönnun
um ESB
Kristinn Sigurðsson skrifar:
Hvemig stendur á því að ekki er
gerð viðamikil og marktæk skoðana-
könnun um kosti og galla aðildar ís-
lendinga að ESB? Ef fólk veit það ekki
enn þá era ókostimir þessir:
1. Við verðum að borga 12 milljarða
króna í sjóði bandalagsins. 2. Talið er
að 10-12 milljónir atvinnuleysingja
séu í ESB-löndunum, að viðbættum
alls kyns óæskilegu fólki, m.a. fikni-
efnaneytendum og fíkniefnasölum. Ör-
uggt má telja að sökum Schengen-vit-
leysunnar komi tugir þúsunda þessa
fólks hingað til lands, án eftirlits. 3.
Landhelgin yrði galopin. Dæmin frá
Kanada sanna að „ryksugutogarar"
frá ESB-löndunum myndu þurrka upp
fiskimið okkar á einu ári. En Gallup
ætti að geta leitt í ljós niðurstöður um
kosti og galla aðOdar að ESB.
DV Lesendur
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eöa sent tölvupóst á netfangiö:
gra@dv.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Skaftahlíð 24,105 Reylgavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.
Garrí
Ég er ekki ég
Garri hefur fylgst með hvemig hver álitsgjaf-
inn á fætur öðrum hefur komist að þeirri niður-
stöðu að engin rök séu tU þess að veita deCODE
20 milljarða króna ríkisábyrgð. Þjóðhagsstofnun
segir þannig líklegt að inngrip í markaðinn leiði
tU lakari lífskjara þegar fram líða stundir. Og
fleiri eru á sama máli. Þar á meðal er stjóm
Verslunarráðs íslands. Stjóm þess ágæta ráðs
hafnar þeirri hugmynd að veita einstöku fyrir-
tæki ríkisábyrgð á lán. Áður þurfi að koma tU
kynning á forsendum þess að slík ábyrgð sé
nauðsynleg og hvemig veiting hennar faUi að
stefnumörkun ríkisstjómarinnar fyrir almennan
stuðning hennar við atvinnulífið.
Almennan stuðning. Ef minnið svíkur ekki
man Garri ekki betur en að þegar núverandi rík-
isstjórn tók við völdum hafi verið gefnar út há-
stemmdar yfirlýsingar um að nú skyldi sértæk-
um aðgerðum í þágu einstakra fyrirtækja hætt.
TUefnið var náttúrlega hóflaust sjóðasukk und-
anfarinna ára en yfirlýsingin gaf engu að síður
fyrirheit um að nú skyldu aUir jafnir, aðgerðir
yrðu eftirleiðis almennar. Ekki sértækar.
En þar sem kjósendur eru fljótir að gleyma og
enginn venjulegur maður er nú á ferðinni sem
hefur ekkert gagn af almennum aðgerðum varð
að grípa tU sértækra aðgerða. Það hlýtur hver
maður að sjá.
Fylgjandi og andvígur
Og það sér Vilhjálmur EgUsson, framkvæmda-
stjóri Verslunarráðsins. Sá ágæti maður er
einnig alþingismaður og enn fremur formaður
efnahags- og viðskiptanefndar Alþingis sem tek-
ur á móti öUum þessum álitum og fjaUar að auki
um frumvarpið um ríkisábyrgðina. Vilhjálmur
tekur undir þau sjónarmið sem fram koma í
ályktun stjómar Verslunarráðsins enda getur
hann vart annað þar sem þaö eru herrar hans í
Kringlunni sem hafa orðið. En Vilhjálmur styð-
ur samt frumvarpið um ríkisábyrgðina handa
Kára. „Enda er það stjómarmeirihlutinn sem
stendur að því,“ segir Vilhjálmur við DV.
Ég og ég
Vilhjálmur EgUsson alþingismaður og VU-
hjálmur EgUsson framkvæmdastjóri eru á önd-
verðum meiði en um leið sammála. í Vilhjálmi
kristaUast bæði andstaða og fylgi við frumvarpið
um ríkisábyrgðina. Það fer eftir því hvor VU-
hjálmur þaö er sem hefur orðið. Vilhjálmur veit
vonandi hver hann er og hvað hann er að gera,
hver stýrir orðum hans og æði. Ef Vilhjálm þrýt-
ur rök í þessari stöðu getur hann aUtaf tekið orð
skáldsins sér í munn sem sagði: Ég er ekki ég,
ég er einhver annar.
CiArri
Guðrún Arnalds
skrifar:
Farþegasiglingar frá Seyðisfiröi