Dagblaðið Vísir - DV - 11.06.2002, Blaðsíða 16

16
ÞREÐJUDAGUR 11. JÚNÍ 2002
17
ÞRIÐJUDAGUR 11. JÚNÍ 2002
Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Aðatritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Abstoðarritstjóri: Jónas Haraldsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift:
Skaftahlíð 24,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999
Ritsfjórn: ritstjorn@dv.ls - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugerð og prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til aö birta aösent efni blaösins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiöir ekki viömælendum fyrir viðtöl viö þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Stefna ESB í þrot
íslendingar hafa alltaf haft hom í síöu þeirra þjóöa sem
reka sjávarútveg með opinberum styrkjum. Fyrir íslendinga
er ekki aðeins eölilegt heldur nauösynlegt að berjast gegn
hvers konar ríkisstyrkjum til sjávarútvegs enda slík útgerö
bein árás á lífsafkomu þjóðarinnar sem á allt sitt undir
vinnslu og veiði.
Þrátt fyrir ýmsa ágalla, eins og á öðrum mannanna verk-
um, hefur tekist vel til í íslenskum sjávarútvegi sem er fyrir-
mynd annarra þjóða. Útgerð er arðbær atvinnugrein - rekin
af skynsemi og út frá viðskiptalegum forsendum. Andstætt
ríkjum Evrópusambandsins (ESB) hafa íslendingar aldrei gert
sjómenn og útgerðarmenn að þurfalingum hins opinbera.
Sjávarútvegsstefha ESB er fyrir löngu gjaldþrota, líkt og
Franz Fischler, sem fer með sjávarútvegsmál innan fram-
kvæmdastjórnar sambandsins, hefur gefið í skyn. Fischler
hélt því fram þegar hann kynnti tillögur að endurskoðaðri
sjávarútvegsstefnu fyrir tæpum tveimur vikum að fiskveiði-
stefnan væri misheppnuð: „Hrun blasir við æ fleiri fiskistofn-
um. Sóknargeta flotans er ekki að minnka heldur þvert á móti
að aukast. Eftirlit og viðurlög eru misjöfn og þess vegna órétt-
lát. Æ meiri sókn í stofnana skilar æ minni afla. Hagur sjó-
manna versnar og þrátt fyrir háa opinbera styrki neyðast sí-
fellt fleiri til að gefa sjómennskuna upp á bátinn.“
Þetta er harður dómur en ætti ekki að koma neinum á
óvart. Evrópusambandið hefur aldrei litið á sjávarútveg sem
„alvöru“ atvinnugrein heldur sem þurfaling sem nauðsynlegt
sé að halda á lífi. Alls er áætlað að Evrópusambandið veiti 45
milljörðum króna árlega í styrki til sjávarútvegs eða ríflega
120 milljónum króna á dag. Spánverjar fá liðlega helming allra
sjávarútvegsstyrkja enda með stærsta flotann innan sam-
bandsins. Aflaverðmæti á hvern spænskan sjómann, sam-
kvæmt hagtölum Evrópusambandsins, er hins vegar ótrúlega
lágt eða aðeins 2 milljónir íslenskra króna á ári.
í DV siðastliðinn fóstudag bendir Kristján Ragnarsson, for-
maöur Landssambands íslenskra útvegsmanna, réttilega á að
Evrópusambandið hefði ekki horfst í augu við vandann í
mörg ár: „Maður upplifir hvergi meira ábyrgðarleysi en í
samskiptum við Evrópusambandið."
Hvort tillögur framkvæmdastjómar ESB nú eiga eftir að ná
fram að ganga á eftir að koma í ljós en þær miða að nokkurri
fækkun í fiskveiðiflotanum um leið og styrkjakerfi til sjávar-
útvegs verði breytt. í þessu sambandi er vert að hafa í huga
að innan Evrópusambandsins hafa lengið verið í gildi áætlan-
ir um að fækka í flotanum. Þær hafa ekki gengið eftir vegna
pólitískra átaka og hrossakaupa sem líkja má við gamla ís-
lenska hreppapólitík. Þvert á móti hefur fiskiskipum fjölgað
eftir því sem aflinn hefur minnkað.
Sjávarútvegsráðherra Spánar viðurkenndi opinberlega að
fulltrúum Spánverja í framkvæmdastjóminni hefði verið
skipað að reyna að stoppa tillögurnar. Slík hagsmunagæsla
fyrir þjóðríki er bönnuð samkvæmt reglum ESB.
Gjaldþrot sjávarútvegsstefnu Evrópusambandsins sést
kannski best á þeirri einfóldu staðreynd að áriö 1997 veiddi
hver sjómaður innan sambandsins að meðaltali 24 tonn. Hver
íslenskur sjómaður var með 15 sinnum meiri afla.
Miðað við þau hrossakaup sem hafa viðgengist innan Evr-
ópusambandsins og erfiðleika við að koma á skynsamlegri
stefnu í sjávarútvegsmálum, verður dregið alvarlega í efa að
íslendingum standi til boða sérstök undanþága frá sjávarút-
vegsstefnunni líkt og íslenskir Evrópusinnar hafa gefið í
skyn. í besta falli geta íslendingar komist undan sjávarútvegs-
stefnu Evrópusambandsins i nokkur ár í eins konar aðlögun-
arferli verði gengið til liðs við sambandið. Síðan tekur bullið
og vitleysan við sem stjómað er í Bmssel þar sem allt önnur
sjónarmið ríkja en að reka sjávarútveg eins og hverja aðra
arðbæra atvinnugrein.
Óli Bjöm Kárason
33 V
Framboðið klofið eða
fram boðið klofið?
Á tímum Kvennalistans
urðu eitt sinn ýfingar í
hópnum og varð að
sjálfsögðu fréttaefni um
gjörvalla heims-
byggðina.
Ungur blaðamaður á Tímanum og
seinna frambjóðandi Framsóknar-
flokksins steig um þær mundir sín
fyrstu skref sem þingfréttaritari
blaðsins og skrifaði frétt um
Kvennalistanij undir magnaðri fyr-
irsögn sem varð landsfræg á svip-
stundu: „Býður Kvennalistinn fram
klofið?"
Ljónynjur Kvennó undu ekki fyr-
irsögninni enda hafa þær aldrei
þjáðst af eðlilegum húmor og helstu
Gilitruttir listans helltu sér urrandi
yfir sveininn á kaffistofu Alþingis.
Ekki bætti úr skák þegar stráksi
mætti á ritstjóm Tímans og beið
hans sjálfur ritstjórinn sem frétt
hafði af trakteringum Gilitrutta í
kaffistofunni. Blaðamannsefnið sá
þama sína sæng uppreidda og um
það bil sem honum féllust hendur í
skaut greip gamalreyndur ritstjór-
inn fram í fyrir stráksa og sagði
hinn hressasti: „Ef þessar helvítis
mellur eru með etnhvem kjaft, þá
segðu þeim bara að bíta í punginn á
sér!“
Axir og axarsköft
En því er stórbrotin lífsreynslu-
saga ungs blaðamanns rifjuð upp
hér í kjallaranum að bæði konur og
karlar halda áfram að bjóða fram
klofið í kosningum og við önnur
tækifæri eins og ekkert hafi
ískorist. Enn og aftur tala kleyfhug-
ar um að flokkar klofni og meiri-
hlutar falli eins og þessi hugtök séu
af massífum efnisheimi jarðar og
umlyktum þyngdarafli gufuhvolfs-
ins. Aðdráttaraíl flokka og framboða
ræðst eingöngu af því hvort þeim
tekst að ganga í augun á kjósendum
eða ekki. Svo einfalt er það mál og
reyndar á allra vitorði.
Flokkar verða nefnilega ekki
klofnir með exi eins og árhringamir
í stofni trjáviðarins. Menn koma
ekki við öxum gegn sjálfu aðdráttar-
afltnu þó rembist þeir eins og rjúp-
an við staurinn. Flokkar geta eðli
málsins samkvæmt ekki klofnað.
Annaðhvort fjölgar fólktnu í flokk-
unum eða fækkar. Hins vegar hefur
bæði flokkum og framboðum orðið á
axarsköft sem bundið hafa enda á
bæði vonir og drauma. En það er nú
önnur saga og öxin og jörðtn geyma
best glappaskottn.
Framboð og ofboð
Ólafur Friðrik Magnússon, heim-
ilislæknir í Reykjavík, klauf ekki
Sjálfstæðisflokkinn í eldtnn á kjör-
„Ólafur Friðrik Magnús-
son, heimilislœknir í
Reykjavík, klauf ekki
Sjálfstœðisflokkinn í eld-
inn á kjördag eins og
hvem annan rekaviðar-
drumb. Ekki frekar en við
Albert heitinn Guðmunds-
son og félagar klufum
flokkinn í herðar niður í
þingkosningunum 1987.“
dag eins og hvern annan rekaviðar-
drumb. Ekki frekar en við Albert
heitinn Guðmundsson og félagar
klufum flokkinn í herðar niður í
þingkosningunum 1987. Sjallinn
skrapp þá saman í venjulega alþýðu-
flokksstærð af því hann fékk ekki
fleiri atkvæði en kjósendur vildu
greiða honum þann daginn. Og ekki
nóg með það:
Stjórnmálaflokkar klofna ekki
þegar flokksmönnum ofbýður vistin
og þeir taka hatt sinn og staf. Eru
hraktir á annan vettvang, gamlan
eða nýjan, vilji þeir halda áfram að
tjá sig í pólitísku starfi. Að ganga í
stjómmálaflokk er ekki að gangast
undir herskyldu og kjósendum er
heimilt að bjóða fram sjáffir hvenær
sem þeim sýnist án meðalgöngu
stjómmálaflokka. Nýjum framboð-
um er alls ekki beint gegn öðrum
Qokkum eða framboðum heldur
beitt fyrir þá sem að þeim standa.
Menn kjósa ekki gegn öðrum listum
heldur fyrir sjálfa sig.
Aö grípa fram í
Flokksskírteini stjórnmálaQokka
eru ekki æðstu máldagar kjósenda á
borð við trúarjátningar og hjúskap-
arheit. Aðrir svardagar standa
venjulegu fólki nær en inntöku-
beiðnir Qokkanna þó ótrúlegt megi
virðast. Flokkunum væri nær að
hætta að grípa stöðugt fram í fyrir
kjósendum sínum og aðgátar er þörf
1 nærveru atkvæðis.
Smærri framboð sönnuðu gildi
sitt á kjördag og Ólafs læknis býður
það hlutverk að standa upp í hverju
máli og spyrja forseta borgarstjóm-
ar: Hvað kostar það, hver á að borga
það og hvar fást peningamir?
Kjallari
Siðmenningargrímunni kastað
„Fólk varð vitni að því í kosningunum í Danmörku á síðasta ári þar sem sjálfur
forsœtsráðherrann og foringi jafnaðarmanna gekk fram fyrir skjöldu og kallaði
múslíma rottur.“- Múslimsk mótmœli á götu íKaupmannahöfn.
hefðu sungið sitt síðasta i rústum
kanslarahallarinnar í Berlín árið
1945.
Nú er það svo að hver etnasti mað-
ur með snefQ af siðferðiskennd
fyllist viðbjóði yfir framferði stríðs-
glæpamannanna Sharons og Peresar
og legáta þeirra. En fólk sem telur
sér trú um að framferði slíkra
manna, sem í raun eiga hvergi
heima annars staðar en á lokaðri
réttargeðdeild, rétQæti að hellt sé
fúkyrðum og óhróöri yfir heilan
trúQokk og jafnvel ráðast á bænahús
þeirra og fyrirtæki er ekki hótinu
betra en þeir. Það þarf svo sem ekki
að koma neinum á óvart að þeir sem
verst láta hafa aldrei sýnt mannrétt-
indum eða réttindabaráttu Palestínu-
manna minnsta áhuga og sumir
höfðu uppi ámóta orðbragð um araba
eftir 11. september og gyðinga nú. Af
einhverjum undarlegum ástæðum
sér svo Qest af þessu fólki sig knúið
tU að hreyta etnhverjum ónotum í
sígauna í leiðinni þótt það hafi senni-
lega aldrei séð þá nema i bíó.
Yfirboð í kynþáttafordómum
Ósvífnir stjómmálamenn hafa not-
fært sér þessi viðhorf og fiskað eftir
fylgi meðal þeirra sem svona hugsa.
Fólk varð vitni að því í kosningun-
um í Danmörku á síðasta ári þar sem
sjálfur forsætsráðherrann og foringi
jafnaðarmanna gekk fram fyrir
skjöldu og kaUaði múslima rottur.
Ekki dugði honum það þó tU sigurs
því hægri Qokkamir yfirbuðu hann í
kynþáttafordómum og sitja nú við
völd. Það þarf engum að koma á
óvart þó einhverjir íslenskir stjóm-
málamenn slái á þessa strengi í kom-
andi kosningiun.
Aldrei mikilvægara en nú
Því miður er svo komið að þeir
sem halda fram viðhorfunum af
þessu tagi eru ekki lengur örlítUl jað-
arhópur sem hægt er að afgreiða
með glotti út í annað. Það er engu
líkara en að einhverjar félags- og sið-
ferðislegar hömlur á hegðun fólks
hafi brostið við þá atburði sem við
höfum orðið vitni að á undafómum
misserum. AUt of margir hafa kastað
siðferðisgrímunni.
Það hefur því aldrei verið mikU-
vægara en einmitt nú að þeir sem
raunverulega láta sig mannréttindi
einhverju varða haldi vöku sinni og
láti fólk ekki komast upp með það
átölulaust að blása í glæður kyn-
þáttahaturs og fordóma, hvort sem er
á opinberum vettvangi, í kaffistof-
unni eða annars staðar. Það er engin
ástæða tU að sitja með kurteisissvip
í kaffiboðinu hjá Gunnu frænku ef
einhver af gestunum setur á tölu sem
vel gæti verið tekin orðrétt upp úr
Mein Kampf.
Guðmundur J,
Guðmundsson
sagnfræöingur
Neikvæðu viðbrögðin hafa svo
komið fram í því að fjölmargir
Bandaríkjamenn virðast telja að eft-
ir 11. september hafi jafnt alþjóðalög
sem almennar siðferðisreglur verið
feUdar úr gUdi og nú sé þeim sem
„fómarlömbum" heimUt að haga sér
eins og þeim dettur í hug gagnvart
raunverulegum eða ímynduðum and-
stæðingum. Hatursáróður gegn
múslímum og aröbum hefur Qætt
yfir í fjölmiðlum en einkum þó í
netheimum og stöku menn hafa jafn-
vel gengið svo langt að fara út á göt-
ur og drepa næsta mann sem þeir
telja hafa Miðausturlanda-úQit. Það
sem verra er, bandaríska lögreglan
hefur hreint ekki ofreynt sig við að
leysa slík mál.
Kemur engum á óvart
Svipaða sögu má segja um það sem
hefur verið að gerast í Palestínu síð-
ustu vikumar. Fólk sem maður hafði
hingað til talið skikkelsis manneskj-
ur opnar nú rotþrær sálar sinnar og
heUir yfir viðmælendur sína með tU-
heyrandi orðbragði viðhorfum sem
maður safi best að segja hélt aö
Voveiflegir atburöir kalla
annaðhvort það versta
eða það besta fram í fólki.
Það hefur sýnt sig hvað
varðar atburðina 11. sept-
ember sl. þar sem björg-
unarmenn lögðu sig hvað
eftir annað í lífshættu við
að bjarga fólki úr rústun-
um og týndu sumir
hverjir lífi.
Sandkom
Hcettuleg leikfvmi
Óhætt er að segja að sú
ákvörðun íslenskra stjómvalda
að meina meðlimum Falun
Gong inngöngu í landið sé um-
deUd. Menn hafa á oröi að í
fyrsta sinn i sögu landsins hafi
fimleikafiokki veriö meinuð
landvist. Meðal þeirra sem
gagnrýnt hafa þessa ákvörðun
stjórnvalda er Bjöm Bjarna-
son, fyrrum menntamálaráðherra. Ekkert er undarlegt
við að gagnrýni skuli koma frá Bimi sem árum saman
hefur stundað sömu leikfimiæfingar og félagar i Falun
Gong. Björn stundar þessar æfingar undir dugmikiUi
stjórn Gunnars Eyjólfssonar leikara. FuUyrt er að
annar þjóðþekktur maður leggi sömuleiðis mikla rækt
við þessa leikfimi en sá er Georg Kr. Lárusson, for-
stjóri ÚQendingaeftirlitsins ...
Ummæli
Himinn og haf - og virðing fyrir
einstaklingum
„Stríð kínverskra valdamanna við félaga í Falun
Gong er ekki háð innan landamæra Kína heldur teygir
sig um alla veröldina eins og við íslendingar fáum að
reyna núna. Á miUi Kína og Islands er himinn og haf,
þegar litið er tU virðingar fyrir einstaklmgnum og rétt-
indum hans. Vissulega er nauðsynlegt hér eins og ann-
ars staðar að gera ráðstafanir tU að tryggja öryggi op-
inberra, erlendra gesta. í þeim efnum verður htns veg-
ar að gæta þess meðalhófs, sem á við í öUum samskipt-
um manna."
Björn Bjarnason á heimasíöu sinni.
Starfið og einkalífið
„MikU áhersla er ... á að spoma gegn óhófiegu vinnu-
álagi og draga úr þeirri vinnudýrkun sem margir telja
að hafi ríkt hér á landi. Mikið álag einkennir lífsmynst-
ur margra og endurspeglast það í streitu inni á heimU-
inu. Fyrirtæki sem hafa rekið sveigjanlega starfs-
mannastefnu telja stefnuna bæði bæta hag starfsfólks-
ins og fyrirtækisins. Þetta er talið sýnUegt t.d. með auk-
Skipulögð sumarfrí?
Yfirvöldum mun sennUega
enn í fersku minni heimsókn
kínverska forsætisráðherrans
Li Pengs. Nokkur órói varð
meðan á heimsókn hans hingað
stóð og munu íslensk stjómvöld
hafa litinn áhuga á að sltkt end-
urtaki sig. Heimsókn kinverska
forsetans er því vel skipulögð og
gárungamir segja að tU marks
um hið rækUega skipulag sé að
Ámi Snævarr, fréttamaður á
Stöð 2, og Geir Jón Þórisson lögreglumaður séu í sum-
arfríi frá vinnustöðum stnum á sama tíma. Ámi mun
því væntanlega ekki kaUa óþægUegar spumingar tU
kínverska forsetans og Geir Jón mun ekki vera við tU
að blaka við Áma, eins og frægt varð í heimsókn for-
sætisráðherra Kina...

inni fyrirtækjatryggð, starfsánægju, bættri samkeppnis-
stöðu fyrirtækis o.Q. Liklegt má telja að þessi stefna
muni aukast tU muna og að hún sé svar við nýjum að-
stæðum og kröfum fólks um lífshætti sem einkennast af
jafnvægi mUli starfs og einkalífs. Það er mikUvægt að
hver og einn leitist við að koma lffi sínu í þann farveg
að um hæfilegt álag sé að ræða og verkefnin sem leysa
þarf rekist ekki hvert á annað.“
Sigriöur Hulda Jónsdóttir á Femin.is
Ásrásir með eindæmum
„Það er nokkuð sérstæð nafnaskoðun að kenna öðrum
um ófarir sínar. Skammir einstakra stjórnmálamanna
og fylgissveina þeirra í garð nafngreindra fjölmiðla-
manna og fræðimanna nú að loknum kosningum eru
hreint með eindæmum. Það er ekki hægt að horfa fram
hjá því að hér er um ekkert annað að ræða en árásir á
fólk, sem er að reyna að sinna störfum sínum eftir bestu
getu. TUgangur þessara árása virðist vera sá einn að
sverta nafn þessa fólks og reyna að koma í veg fyrir að
það sé trúverðugt í störfum sínum. Liklega sjáum viö
einungis hluta af þessum árásum í opinberri umræðu."
Baldur Þórhallsson í Lesbók Mbl. sl. laugardag
Flugnaplága
„Ég fce mér rafrænan legstein. Þegar tœknifíklamir
mæta við leiðið með fjölskylduna og grillið og halda að
þeir geti lesið óbirt verk fram eftir degi þá koma aðeins
tvö orð upp á legsteinsskjáinn: „Battery low“. “
Nótt. Ég vakna. Viö
örlítil neyðaróp af neöri
hæðinni. Ég er viss um
að Flugan er að kalla
á hjálp. Bakka:
Hollywood 1958.
Vincent Price flappar
vörunum
í Flugunni.
Enginn man hver lék vísinda-
manninn sem fann upp frum-
eindasplundurvélina. Vélin átti að
leysa strætó af hólmi. Fólki
splundrað á Hlemmi og sameinað
i Mjóddinni. í frumeindasamein-
ingarvélinni. Allt annað en þessi
næðingssömu skýli.
Nema hvað, strætó er enn á göt-
unum, því með vísindamanninum
inn í frumeindasplundurklefann
smeygði sér fiuga. Út úr frum-
eindasameiningarklefanum komu
maður með fluguhöfuð og fluga
meö mannshöfuö. Vincent Price
leitaði aUa myndina að flugunni
með höfuðiö af vísindamanninum
svo þau gætu býttað aftur, flugan
og vísindamaðurinn. Þegar vís-
indamaðurinn var bæði orðinn
sturlaður og dáinn gaf flugan sig
fram.
Vitræn fluga
Þegar það gerist situr Vincent á
bekk í almenningsgarði með vini
sínum að syrgja sniUinginn látna.
Þá flýgur fluga í kóngulóarvef við
hlið þeim. Kóngulóin, sem hefur
lítinn áhuga á vísindum og tekur
aldrei strætó, æQar bara að borða
fluguna. Hún leggur af stað eftir
vefnum. Flugan sér örlög sín í
hendi (sogkopp) sér. Hún hrópar:
„Help me! Help me!“
Áhrifaríkasta lina kvikmynda-
sögunnar.
Vincent heyrir neyðaróp fiug-
unnar (ofurheym). Hann rís upp,
finnur fluguna/vin sinn í vefnum,
fær hroU, tekur stóran stein og
maskar vef, flugu, vin og kónguló.
Auðvitað eru gloppur í sögunni.
Fluga með mannshöfúð hefði haft
vit á að fljúga ekki í kóngulóarvef.
Vincent sýndi líka óþarfa grimmd.
Fluga, sem hrópar á hjálp; þaö er
vitræn fluga. Enda með höfuð og
heUa vísindamanns. Hefði Vincent
ekki átt að veiða hana varfæmis-
lega úr vefhum og taka hana með
sér heim? Halda uppi samræðum
við hana. Yfir kvöldverði.
Móðurhjartað að finna til
Nú er kynblendna flugan stödd
á neðri hæðinni hjá mér og hróp-
ar á hjálp. Er ég miskunnsamari
en Vincent Price?
Ég veit að þetta er ekki Flugan.
Jafnvel hálfsofandi veit ég að
húsaflugur ná ekki fertugsaldri.
Ekki einu sinni með höfuð af vís-
indamanni.
Ég hugsa: Æ, fjandinn, þetta er
bara þjófavamakerfi eða verið að
nauðga einhverjum - og er að
festa svefh þegar liQa neyðarópið
hljómar aftiu. Kviknað í, hugsa ég
og treð eyrunum ofan í koddann.
„Help me?“ æmtir að neöan.
Nú er ég vöknuð. Legg við hlust-
ir. „Píp?“
Hlé.
„Píp píp?“ Litla röddin er orðin
veikburða. Sárir stingir tifa í
brjóstholinu. Það er móðurhjartað
að finna tU.
„Píp píp píp píp!“ Ég veit að mér
verður ekki svefnsamt á meðan
örvæntingarfuU hungurhljóð titra
í næturkyrrðinni. Drepstu! hugsa
ég. Fimmtán mínútna þögn. Þá:
„Píp píp?“ Vonlítið, örmagna. Var
þetta dauðakorrið? Nei.
„Píp“.
Skipulegg hefndina
„HELWVVVV..." segi ég við
nóttina, rís upp, fer niður og finn
væluskjóðuna. Tek ég stóran stein
og skelli ofan á hana? Nei. Nítján
þúsund og níu hundmð krónur.
Húsaflugur era ókeypis. Verðið
eflir miskunnsemina og ég sting
farsímanum í samband. Hann sýg-
ur rafmagnið eins og ungabam á
brjósti. Þegjandi. Engin gleðipíp.
Eins gott. Þá hefði ég fariö út og
sótt steininn.
Get ég sofnað þegar síminn er
kominn á brjóst? Nei. Ég ligg og
legg hatur á talandi tæknibúnað
með sérstakri áherzlu á síma sem
grætur af rafhungri á nætumar.
Og skipulegg hefndina.
Ég fæ mér rafrænan legstein.
Þegar tæknifiklarnir mæta við
leiðið með fjölskylduna og grillið
og halda að þeir geti lesið óbirt
verk fram eftir degi þá koma að-
eins tvö orð upp á legsteinsskjá-
inn: „Battery low“.