Dagblaðið Vísir - DV - 10.08.2002, Qupperneq 33

32
He / Q o r b la ú 1DV LAUGARDAGUR IO. ÁGÚST 2002
Geiri er fæddur árið 1950 og er
fimmta og yngsta barn foreldra
sinna sem skildu stuttu eftir fæð-
ingu lians. Þegar hann var tíu ára
lést nióðir hans. „Ég fór í skóla á
Laugarvatni og svo á sjó á sumrin
þegar ég var þrettán ára. Þeir
hlýddu mér yfir kverið á sjónum
áður en ég fermdist, Guðinundur
Frímannsson stýrimaður og raf-
virkinn um borð.“
DV-myndir E.Ól.
Ég fékk náttúruna
Ásqeir Davíðsson er jafnan nefndur Geiri á Maxim’s. Hann hefur verið kallað-
ur klámkónqur veqna nektardansstaðanna sinna. Geiri talar um sveindóms-
missinn, vændið, kqnlífið, móðurmissinn oq hverniq börnin hans sjö líta á at-
vinnu föður síns.
Aðalbækistöðvar Geira eru viö Smiðjuveg í Kópavogi,
rauðri götu, nánar tiltekið á panilklæddri skrifstofu á
nektardansstaðnum Goldfínger sem hann hefur rekið
um skeið. Fyrir utan stendur glæsilegur gulur blæjubíll
sem Geiri keypti fyrir nokkrum árum. Á stæðinu er
einnig að finna glæsilegan Lexus-jeppa. Geiri er þéttur á
velli og greinilega glysgjam ef marka má guilhrmgana á
fingrum hans og gullkeðjuna sem hann ber um hálsinn.
Hann býður mér inn á skrifstofuna og spyr mig hvort ég
vilji kaffi. Ég afþakka og hann fær sér sjálfur. „Ertu al-
veg viss?“ spyr hann aftur en ég segist vel mettur af kafti
þann daginn.
Þú ert kominn hingað í Kópavoginn með meirihlutann
af starfseminni:
„Já,“ svarar Geiri, „eiginlega alla starfsemina."
Hvemig leggst það í þig?
„Ég skal segja þér það að Maxim’s hefur alltaf verið
staður sem hefur gengið fljúgandi vel. Þetta leggst því
ekkert sérlega vel í mig. En mér hefur alltaf verið hlýtt
til Kópavogs, ég er alinn upp hér og hef búið hér meira
og minna alla mína ævi. Kópavogur hefur ekki haft þá
forræðishyggju sem ríkir i Reykjavík. Fyrir mörgum
ámm var það þannig að Reykvikingar fóm upp á Geit-
háls til að kaupa kók og Prins Póló því reykvískir kaup-
menn máttu ekki selja það og urðu að smygla því út um
bakdymar."
Hvað ertu gamall?
„Ég er fæddur 1950.“
Og alinn upp í Kópavogi?
„Já, ég flutti hingað í Kópavog þegar ég var fimm ára.
Ég er fimmta bam foreldra minna sem skildu skömmu
eftir fæðingu mína. Ég fylgdi móður minni. Hún giftist
síðan Helga Ólafssyni sem var lengi hjá Sambandinu og
seinna Tímanum. Móðir min dó þegar ég var tíu ára og
þá kom upplausn í þetta allt saman. Ég var að hluta hjá
Helga en lika hjá systkinum móður minnar. Ég fór í
skóla á Laugarvatni og svo á sjó á sumrin þegar ég var
þrettán ára. Þeir hlýddu mér yfir kverið á sjónum áður
en ég fermdist, Guðmundur Frímannsson stýrimaður og
rafvirkinn um borð.“
Þú hefur verið einn á Laugarvatni, ekki með neinu af
systkinum þínum:
„Ég var einn. Systir mín var alin upp hjá dóttur móð-
ursystur minnar, eldri bræður mínir fóru í sveit og hálf-
bróðir minn bjó áfram hjá pabba sinum."
Þú fórst á sjó þrettán ára!
„Ég fór fyrst á Skjaldbreiðina í gamla daga - sigldi í
kringum landið. Þá var ekki eins mikið flogið og nú og fólk
ferðaöist með skipum milli hafha. Það var þrætt hvert ein-
asta krummaskuð á landinu. Þaðan fór ég á Litlafellið hjá
Sambandinu, síðan á Amarfellið og svo á varðskipin."
Það hefúr verið mikið ævintýri að fara á sjóinn svona
ungur:
„Já, það var það. Maður var búinn að láta tattóvera sig
og allan pakkann þegar maður var fermdur. Maður þótti
sérstakur í þá daga.“
Þú hefur kannski misst sveindóminn um borð?
„Það held ég, jájá, ég missti hann allavega snemma eins
og gengur og gerist.“
Varstu lengi á varðskipum?
„Ég byijaði 1965 en 1966 byijaði ég að vinna á Hótel Borg
og lærði til kokks. Ég fór svo aftur á varðskip 1972 og var til
1982“
Bágur búðarrekstur
Hvenær fórstu aö reyna fyrir þér í viðskiptum?
„Það var árið 1982. Þá keypti ég Næturgrillið með Við-
ari Guðlaugssyni júdókappa og var meö það í sex ár. Þá
fór ég út í búðarrekstur sem gekk ekki vel, skal ég segja
þér. Ég fór út í rekstur á sama tíma og aðrar búðir voru
að fara á hausinn, þegar Vörumarkaðurinn og kaupfélög-
in voru að hrynja."
Hvar var sú verslun?
„Hún var uppi í Breiöholti og hét Gæöakjör. Síðan var
ég á Spáni í tvö ár og kom svo hingað heim og fékk mér
vinnu. Keypti Skipperinn í kringum 1992, seldi hann svo
og keypti Hafnarkrána sem ég breytti seinna í Maxim’s."
Hvemig kom það til að þú fórst að gera út á nektar-
dans?
„Það kom þannig til aö ég var í vandræðum út af lát-
um á Hafnarkránni. Mönnum fannst þetta ekki vera rétti
staðurinn fyrir slíka krá. Ég fékk leyfi fyrir helmings-
stækkun svo ég gæti verið með rekstur sem truflaði ekki
gangandi umferð aö deginum. Strippið var alveg kjörið
og ég fékk leyfi fyrir því.
Ég skal segja þér eitt: Það vom tíu strippstaðir á land-
inu þegar mest var en það má ekki gleyma því aö fyrst
komu stelpumar til landsins sem listamenn og dvöldu í
mánuð í senn. Þess vegna var mikið að gera á klúbbun-
um fyrst i stað og allir staðir meira og minna pakkfullir.
Síðan er búin til löggjöf til að þrengja að okkur. Þá vora
strippstaðimir skilgreindir sem næturklúbbar og á þeim
máttu ekki starfa listamenn. Dansaramir þurftu því að
fá atvinnuleyfi. 1 fyrstu fengu allir klúbbamir atvinnu-
leyfi og það hef ég enn þann dag í dag.“
Vændi verður alltaf til á íslandi
Þegar þú breyttir Haftiarkránni í Maxim’s var það þá
ekkert mál fyrir þig, til dæmis siðferðislega?
„Ég veit ekki hvort það var meira siðgæði á Haftiar-
kránni en á Maxim’s,” segir Geiri og hlær. „Ég held að það
verði að horfa öðravísi á málið. Siðferðislega sé ég ekkert að
því að strippa. Auðvitað era stelpumar eins misjafnar og
þær eru margar. Megnið af þessum stelpum er ekki að selja
líkama sinn. Það getur vel verið að inni í prívatherbergjun-
um, sem allir era að brjálast yfir, hafi einhver fengið aö
kyssa stelpu. Það er eins og með mann sem fer á dansleik -
hann fær kannski að dansa við dömu en það er ekki víst að
hann fái að fara heim með henni.
Þvi hefur veriö haldið fram að það sé hvergi stripp nema
hér og að kvennaráðstefnan í Eistlandi hafi bara snúist um
ísland. Bæði Norðmenn og Finnar eru með stripp og Norð-
menn hafa verið að taka upp kerfið sem var hér þannig að
þar þurfa dansarar að fá atvinnuleyfi til að komast inn í
landið. 1 þeirri umræðu sem hefur verið hér hefúr aldrei
verið talað við stelpumar en ef þær væru spurðar hvar þær
vildu vinna myndu þær neftia ísland og Noreg. Þau lönd
sem þær vilja síst fara til era lönd eins og Danmörk þar sem
allt er bannað. Margir klúbbar í Danmörku heita kampa-
vínsklúbbar og þar drekka menn kampavín með dömunum
áður en þeir fara með þeim upp á herbergi. Það sem mun
gerast og er þegar byijað er aö í blöðum erlendis era birtar
auglýsingar þar sem stelpum er boðið að koma til íslands og
vinna við fylgdarþjónustu og meira að segja leika í klám-
myndum, þetta sögðu stelpumar mér að þær hefðu séð.
Komi þessar stúlkur til landsins eru þær án atvinnuleyfis
og hvað ætlar lögreglan að gera í því? Hver getur tryggt að
LAUGARDAGUR IO. ÁGÚST 2002
H&lcjarblac) DV
41
sig að fiflurn, það er enginn vafi á því. En það eru líka margir
venjulegir menn sem koma hingað og vita alveg hvað þeir ætla
að eyða miklu. Þeir sitja með erlendu stelpunum sem þekkja þá
ekki neitt og þá geta þeir verið orðnir læknar. Þeim er sýnd
virðing og það er hlúð að þeim og þetta eru kannski menn sem
em ekki vanir slíku. Svo fara þeir heim með góðar minningar."
Er kúnnahópurinn fjölbreyttur?
„Hann er 70% íslendingar en eyðslan á staðnum er 80% út-
lendinga - Bandaríkjamenn og Norðmenn og svo einhverjir
Englendingar."
Eru einhverjir stjómmálamenn fastir kúnnar?
„Nei, ég get sagt þér það að nokkrir alþingismenn sem ég
þekki áttu það til að koma á Hafnarkrána en þeir sögðu við
mig: Geiri minn, við getum ekki komið inn á þennan stað. Þeim
finnst það ekki passa.“
Sjö bama faðir
Hlutverk þitt breyttist mikið þegar þú hættir aö vera bara
veitingamaður og þurftir að fara að velja inn konur. Hvemig
fórstu að því að velja fyrstu stelpumar sem dönsuðu á Max-
im’s?
„Konan mín var eistnesk og hún hringdi út og hafði samband
við konu sem átti strippstað í Eistlandi. Það var erfitt að fá
fyrstu stelpumar hingað en þetta hefur orðiö auðveldara. Þess-
ar stelpur dansa viða í heiminum og þær tala saman og segja
þá gjaman að hér sé gott kaup eða gott að vera.“
Hvemig kynntist þú konunni þinni?
„Ég kynntist henni úti í Eistlandi árið 1998 en þá var hún að
vinna á bar í miðborg Tallinn. Við fórum að kjafta og ég bauð
henni út að borða. Þetta endaði svo með því að hún kom til ís-
lands og líkaði ágætlega."
Ertu fjölskyldumaður?
„Ég er ffáskilinn, reyndar stutt síðan, mánuður. En það er
búið ... En ég á fullt af bömum. Sjö böm.“
Sjö böm! Með hvað mörgum konum? (Geiri telur á fmgrum
sér, ég glotti og hann skellir upp úr, hlær hrossahlátri).
„Með fjórum konum," segir hann og hlær meira.
Fjögur með einni? Þú hefur verið í hjónabandi nokkuð lengi:
„Já, já, og ég hef verið í slatta af sambúðum."
Á hvaða aldri eru bömin þín?
„Það elsta er nítján ára þannig að þú sérð að ég fékk náttúr-
una seint," segir hann og hlær.
En yngsta bamið?
„Það er tveggja ára. En fyrstu tvö bömin eignaðist ég með ell-
efu mánaða millibili."
Það hefúr komið einhver kippur í karlinn?
„Ætli það ekki.“
Hvemig þeldiirðu Geira?
Ertu í samskiptum við öll bömin þín?
„Já, reyndar er ég einmitt á leiðinni til London að hitta eina
dóttur mína. Já, ég er í sambandi við þau öll en mismiklu."
Og þeim finnst í lagi að þú starfir í þessum bransa?
„Já, ég held það. Þú veist hvemig krakkar eru, þeim finnst
allt í lagi það sem pabbi gerir. Annars veit ég ekki hvort böm-
in hafa verið frædd mikið um það.“
Eru ekki miklir peningar í þessu? Þú ert alla vega vel gyllt-
ur?
„Jújú, enda borgaði ég 100 milljónir króna í staðgreiðslu og
virðisaukaskatt á síðasta ári. Þú sérð því að ef þetta fer í hend-
umar á undirheimamönnum þá eru þeir búnir að ná sér í tals-
vert fé því ekki borga þeir skatta. Menn hafa haldið því fram að
ef ekki hefði verið vínbann í Bandaríkjunum þá hefði Mafían
aldrei náð þeim undirtökum sem hún náði. Allt sem er ólöglegt
býður upp á svarta peninga. Og því miður veita peningar mönn-
um völd, sérstaklega svartir peningar."
Þú hefur ekki misst neina vini þegar þú fórst í þennan
bransa?
„Nei, ég hef enga vini misst en maður verður að venja sig á
það að heilsa ekki hveijum sem er því þá segja konumar
þeirra: Hvemig þekkirðu Geira?"
-sm
„Siðferðislega sé ég ekkert að því að strippa. Auðvitað eru stelpurnar eins misjafnar og þær eru inargar. Megnið af
þessum stelpum er ekki að selja líkama sinn. Það getur vel verið að inni í prívatherbergjunum, sem allir eru að
brjálast yfir, hafi einhver fengið að kyssa stelpu. Það er eins og með mann sem fer á dansleik - hann fær kannski að
dansa við dömu en það er ekki víst að hann fái að fara heim með lienni."
„Það sem mun gerast og er þegar byrjað er að í blöðum
erlendis eru birtar auglýsingar þar sem stelpum er boð-
ið að koma til íslands og vinna við fylgdarþjónustu og
meira að segja leika í klámmyndum - þetta sögðu stelp-
urnar inér að þær liefðu séð. Konii jiessar stúlkur til
landsins eru þær án atvinnuleyfis og hvað ætlar lögregl-
an að gera í því? Hver getur tryggt að þessir gæjar
borgi þeim laun? Hvað munu þeir fara fram á við þær?“
Engir pólitíkusar í strippinu
Hver eru viðhorf þín til kynlífs?
„Ég veit ekki hvemig ég á að svara því,“ svarar hann. „Svo
lengi sem tveir aðilar eru sammála um það sem þeir eru að gera
þá er það í lagi.“
Sóttir þú sjálfur nektardansstaði áður en þú fórst út í rekst-
ur?
„Jájá, ég hafði náttúrlega gert það, gamall sjómaðurinn.”
Heldurðu að menn eigi góðar minningar frá svona stöðum?
Átt þú góðar minningar frá strippstöðum?
„Ég á mjög góðar minningar frá svona stöðum. Það eru auð-
vitað margir sem fara yfir strikið, gera tóma vitleysu og gera
„Menn voru bara að horfa á
naktar konur - þeir vildu fqlqj-
ast með þvíhvað væri að qer-
ast á þessum stöðum. Mönn-
um fannst spennandi að sjá
fullt af átlendum konum,
svörtum konum oq öllum
fjandanum sem þeir höfðu
ekki séð áður. Éq held að það
hafi verið aðalspenninqurinn.
tq veit ekki betur en íslenska
kvenfólkið hafi verið hlaup-
andi á eftir dátunum um allan
bæ af þvístrenqurinn á dáta-
buxunum skarst upp írassqat-
ið á þeim.“
þessir gæjar borgi þeim laun? Hvað munu þeir fara fram á við
þær? Ef þær eru með kjaft munu þeir hóta þeim lögreglunni þar
sem þær hafi komið ólöglega til landsins og þá missa þær
Schengen-stimpilinn sinn og þurfa að dúsa í heimalandi sínu í
fimm ár. Það kerfi sem búið var að koma upp hér gat spomað
við allri þessari vitleysu og ekkert var auðveldara en láta þær
borga til ASÍ sem fengi að fylgjast með þeim. Svo eru menn að
segja að þessar stúlkur séu neyddar til að dansa og séu seldar
mansali. Ef stelpumar hjá mér vilja frekar vinna í fiski en
dansa hjá mér þá mega þær það. Ég veit ekki hversu mikinn
áhuga þær hefðu á því.“
Þannig að þú neyðir þær ekki til neins:
„Ég skal segja þér það að þessar píur eiga sínar íbúðir erlend-
is og eru allar með háan lifistandard. Þær strippa flestar hér og
í Noregi og það sama gildir um íslensku stelpurnar og á írlandi
og Englandi.”
Þú segir að stúlkumar þínar séu ekki í vændi - er þá vændi
á íslandi utan strippstaðanna?
„Auðvitað er vændi á íslandi; það þarf ekki annað en að
hringja í ákveðin símanúmer. Nuddstofur auglýsa heilnudd og
hálfiiudd. Það er hægt að fara á „nudd“-síðu á Netinu og þar fær
maður allan pakkann: hvort maður vill vera nakinn með stúlku
í baði, nakinn með henni í sánu og svo framvegis. Á annarri
síðu er hægt að finna sex stelpur sem selja sig í Reykjavík.
Vændi hefúr alltaf verið til og verður alltaf til á íslandi."
„Öfugt ásftuid”
Það varð mikil sprenging þegar þessir staðir byrjuðu og mik-
il aðsókn. Vora íslendingar kynsveltir fram að þessu?
„Nei, þetta er ekki þannig. Menn vom bara að horfa á riakt-
ar konur; þeir vildu fylgjast með því hvað væri aö gerast á þess-
um stöðum. Mönnum fannst spennandi að sjá fullt af útlendum
konum, svörtum konum og öllum Ijandanum sem þeir höfðu
ekki séð áður. Ég held að það hafi verið aðalspenningurinn. Ég
veit ekki betur en íslenska kvenfólkið hafi verið hlaupandi á
eftir dátunum um allan bæ af þvi strengurinn á dátabuxunum
skarst upp í rassgatið á þeim.“
Þannig að þetta er „öfúgt ástand":
„Ástandið var þannig í gamla daga að Könunum var bannað
að koma í bæinn í dátafótunum - urðu að vera í borgaralegum
klæðnaði svo kerlingamar væra ekki að eltast við þá. Þá mátti
ekki selja áfengi á börum á miðvikudögum og það voru einmitt
einu dagamir sem dátamir máttu koma í bæinn. Sjálfsagt höf-
um við karlamir ekkert verið skárri þá en þessir femínistar í
dag sem vilja banna strippklúbbana.”