Dagblaðið Vísir - DV - 24.08.2002, Qupperneq 36

40
Helgarblaö X>V LAUOARDAGUR 24. ÁGÚST 2002
Gunnar Karlsson: „f myndinni eru fjörutíu þúsund rammar og ég er búinn að fara í gegnum alla þessa ramma Lit!a lirfan ljóta að opna auöun 1 fyrsta sinn’ Það er hin fimm ára leik-
mörgum sinnum og tékka á liverju einasta smáatriði. Við skulum orða það þannig að ég hafi ekki farið í mörg kona lris Gunnarsdóttir sem les fyrir lirfuna. Fjölmargir leikarar ljá rödd
afmælisboð að undanförnu." DV-mynd: Sigurður Jökull sína '«>'ndinni og segir Gunnar að allir bestu leikarar þjóðarinnar hafi
viljað taka þátt í henni. Meðal annarra leikara eru Þórhallur Sigurðsson,
Stefán Karl Stefánsson og Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir.
Þetta er hugsjóna-
Á fimmtudaginn í
næstu wiku verður
frumsýnd fyrsta ís-
heitir Litla lirfan Ijóta
lirfuna ljótu og ætla að gefa hana ungunum sínurn. Það
Svala Björgvinsdóttir og Björgvin Halldórsson sem lesa
fyrir þrastaparið.
Litla lirfan ljóta lendir í ýms-
um hremmingum. Hún er
lögð í einelti af suðandi bý-
flugu, leiðinleg bjalla lætur
hana ekki í friði og eins og
það sé ekki nóg þá er gömul
og grimm könguló á höttun-
um eftir henni.
Þetta er nokkuó djörf hugmynd aó leggja út í þessa vinnw
„Jú, jú. Konan mín spurði mig að því um daginn af
hverju ég væri að þessu og ég svaraði henni einfaldlega að
ég vissi það ekki. Þetta er eitthvað sem ég verð að klára og
ég ákvað þegar ég byijaði að hugsa ekkert út í þetta frekar
því þá hefði ég örugglega hætt við.“
Ertu þá búinn aö vera launalaus síóustu árin?
„Ég er búinn að vera svona launaléttur skulum við segja.
Þetta er hugsjónastarf. Við erum að skapa tækifæri til að
halda eitthvað áfram.“
Þrettán tíinar á dag
Hefuröu alltaf haft mikinn áhuga á því aó búa til teikni-
mytid?
„Já, ég hef alltaf haft gaman af þeim. Mér fmnst gömlu
svart-hvítu Disney-teiknimyndimar skemmtilegar, þær eru
eitthvað svo sakleysislegar. Ég var aö uppgötva það um dag-
inn að mín myndlist er ekki venjuleg. Ég er alltaf að búa til
einhvem heim sem ég get lifað mig inn í frekar en að vera
að mála svona dæmigerð málverk. í þessari mynd er ég að
búa til einhvem heim sem ég hef lifað mig inn í síöustu
árin.“
Þú ert ekki farinn aó hlakka til aö kúpla þig út úr honum?
„Jú, ég er farinn að hlakka til að fara heim og hitta fjöl-
skyldu mína. Ég er búinn að vera eins og sjómaður á ver-
tíð. Þetta er bara það mikil vinna að ég varð að leggja þetta
á mig. Vinnudagurinn hefur verið þrettán tímar á hverjum
einasta degi allt síðasta ár. í myndinni em fjörutíu þúsund
rammar og ég er búinn að fara í gegnum alla þessa ramma
mörgum sinnum og tékka á hverju einasta smáatriði. Við
skulum orða það þannig að ég hafi ekki farið í mörg afinæl-
isboð.“
-JKÁ
lenska tölvuqerða
teiknimyndin. Myndin
Þrestirnir grípa
eru þau feðgin
oq er eftir Gunnar
Karlsson oq byqqð á
Bcnedikt Erlingsson er sögumaðurinn. DV-mvnd: Sigurður Jökull
söqu Friðriks Frlinqs-
sonar. DV hitti Gunn-
ar fyrir stuttu oq
saqði frá myndinni
sem hann hefur eytt
starfsorku sinni í síð-
ustu fimm ár.
Það era sjö ár síðan hugmyndin
kviknaði en upphaflega ætlaði Frið-
rik að biðja Gunnar um að mynd-
skreyta bókina en hann er lands-
þekktur fyrir myndskreytingar sín-
ar. „Mér leist ekkert á það í fyrstu,“
segir Gunnar. „Þetta er svo mikil
vinna og ég var nýbúinn að mynd-
skreyta bók sem tók marga mánuði
og fékk einhvem hundrað þúsund
kall fyrir vikið. Ég vildi gera ein-
hveijar hreyfunyndir líka. Sjálf
vinnan byrjaði áriðl997. Við erum
ekki með stóran hóp og vinnan gekk
hægt. Á meðan við vorum að vinna að myndinni vora gerð-
ar nokkrar pöddumyndir og það sló mig örlítið út af laginu.
Við erum í samkeppni við sex hundruð manna lið og þeir
vora bara á undan okkur. Það tók svolítinn tima að fmna
sérstakan stíl þannig að fólk héldi ekki að við værum bara
að herma eftir.“
Um hvaö fjallar myndin?
„Hún fjallar um litla vera sem er lögð í einelti og þykir
frekar ljót. Sagan er svipuð sögunni um litla ljóta andarung-
ann. Veran er lítil lirfa sem breytist svo í fiðrildi. Þetta er
eiginlega þroskasaga lftils bams sem hittir hina og þessa
karaktera. Það er saklaust og sér ekki alveg i gegnum alla.
Þetta er mjög góð saga hjá Friðriki og heldur vel. Benedikt
bróðir hans las hana inn á segulband og síðan spilaði ég
hana fyrir bömin mín og þau sátu alveg stíf þótt það væri
eitthvað spennandi í sjónvarpinu. Þá sá ég að sagan virkaði.
Hún er hæg en það er mjög auðvelt að lifa sig inn í hana.“
Er einhver stór og mikill boóskapur?
„Já, já. Þaö er mikill og góður boðskapur í henni sem
bömin skilja. Það er eiginlega bara kjami lífsins sem kem-
ur þama fram. Vissir hlutir í lífinu gera mann hamingju-
saman og kannski ekki þessir hlutir sem margir halda.
Þama kemur fram mannbætandi speki en ég held að ég ætti
ekkert að fjölyrða um þetta. Ég get ekki ljóstrað öllu upp.“
Á Litla lirfan Ijóta sér einhverja fyr-
irmynd?
„Já.“ (Löng þögn)
Sem þú œtlar ekki aö gefa upp, eóa hvaó?
„Það væri gaman ef einhver þekkti sjálfan sig í henni.
Vitaskuld er fyrirmynd að einhverju leyti. Ég á strák sem
er þriggja ára og ég er dálítið að kópera þessi bamalegu við-
brögð. En þessi vera á að vera ljót og það var örlítið erfitt
að búa til figúra sem átti að vera ljót en er samt sæt. Og þar
af leiðandi er erfitt fyrir mig að benda á einhvem ákveðinn
og segja að hann sé fyrirmyndin. Aðalatriðið er auðvitað að
maður les karakterinn úr textanum og vinnur hann
þannig."
Baniaefni sem vit er í
„Við erum mjög ánægðir með þetta en skiljanlega er
kominn smáskjálfti í mann. En það era allir að gera sitt
besta, það er alveg ljóst. Björgvin Halldórsson og dóttir hans
Svala syngja eitt lag sem mér finnst alveg frábært og Vil-
hjálmur Guðjónsson semur tónlistina. Allir sem starfa við
myndina era að leggja sig hundrað og fimmtíu prósent
fram.“
Þetta erfyrsta íslenska teiknimyndin, ekki satt?
„Jú, svona alvöra teiknimyndin. Við erum allir Islend-
ingar sem vinnum að myndinni og það er ekkert gert er-
lendis. Við eigum svo margar sögur á Islandi sem þarf að
myndskreyta og erum að reyna að búa til atvinnutækifæri
í þesum bransa á íslandi. Við erum reyndar búnir að skrifa
tuttugu og sex framhaldsþætti sem era sjónvarpsþættir.
Ætlunin er sú að tengja þá heimspekikennslu bama. Svona
bamaefni sem vit er í."
„Þetta er greinilega íslensk mynd þótt það bitni ekki
beint á gæðum hennar," heldur Gunnar áfram. „Það er ein-
hver íslensk tilfmning yfir henni sem ég get ekki skilgreint.
Ég veit hvað er islenskt við myndina en ég get ekki al-
mennilega bent á það. Þetta er svona svipað og þegar mað-
ur er á gangi í öllu mannhafmu í Manhattan og maður get-
ur bent á íslendinginn í mergöinni. Þeir era bara öðruvísi."