Dagblaðið Vísir - DV - 27.03.2003, Blaðsíða 2

2
FIMMTUDAGUR 27. MARS 2003
M
agasm
DV
Skkviliðsstjóri ó Akureyri:
Slökkviliðsmaöur á æfingu. „Fyrst þegar maöur byrjar í þessu starfi greypast atvikin í huga manns. Síðan læra
menn að meðhöndla þetta betur. Annaöhvort ná menn því eða ekki. Þeir sem ná því ekki endast ekki lengi í
þessu," segir Ingimar. Magasín-myndir ÆD
ureyrar þar sem hann var í afleys-
ingum á sumrin -- en í Háskóla ís-
lands á veturnar. Eftir nám var
hann áfram hjá slökkviliðinu
nema eitt ár þegar hann var hjá
slökkviliðinu í Reykjavík. En leið-
in lá aftur til Akureyrar og í fast-
ráðningu. Fyrst sem almennur
slökkviliðsmaður. Árið 1999 tók
hann við varðstjórastöðu sem
hann hefur gegnt þar til hann tók
við starfi aðstoðarslökkviliðsstjóra
fyrir tveimur mánuðum.
Meðfram slökkviliðsstarfi hefur
Ingimar starfað við björgunar-
sveitarstörf.
Þar af sex síðustu ár sem for-
maður. Við ráðningu sem aðstoð-
arslökkviliðsstjóri ákvað hann
hins vegar að hætta stjórnunar-
störfum þar og gerast almennur
björgunarsveitarmaður að nýju.
„Nú rífur maður bara kjaft niðri á
gólfi,“ segir hann brosandi.
Slysstaður er vinnusta&ur
Áðspurður um sjúkraílutninga
og hvort ekki sé erfítt að koma á
slysstað þar sem fólk er mikið slas-
að segir Ingimar að menn verði að
líta á þetta sem hverja aðra vinnu.
„Fyrst þegar maður byrjar í þessu
starfi greypast atvikin í huga
manns. Síðan læra menn að með-
höndla þetta betur.
Annaðhvort ná menn því eða
ekki. Þeir sem ná því ekki endast
ekki lengi í þessu,“ segir Ingimar
„Menn standa alltaf einhvern
tímann frammi fyrir því. Ég tók
þátt í að klippa konuna mína út úr
bílnum okkar fyrir tveimur árum.
Sem betur fer fór ekki illa, þó hún
sé enn slæm í hálsi,“ segir þraut-
reyndur sjúkraflutningamaður.
Umræddan dag var hann ekki á
vakt en félagarnir hringdu í hann
og án þess að hika flýtti hann sér
á slysstað.
Þjálfunin og aginn eru orðin
honum svo í blóð borin að Ingimar
segist hafa gengið til verks líkt og
áður, af yfirvegun með rólegheitin
i fyrirrúmi.
„Maður veit hins vegar ekki
hvað gerist ef maður kæmi að
börnum sínum á vettvangi.“
Fjölskylda og fjallaferð
Fjölskyldulíf í kringum mann
sem mikið er fjarverandi vegna
vinnu og björgunarstarfa er að
öllu jöfnu öðruvísi en hjá okkur
hinum. Ingimar segir að börnin
sin hafi vanist þessu enda alin upp
við það að pabbi sé löngum stund-
um að heiman. En Ingimar viður-
kennir að konunni fmnist þetta
stundum vera pirrandi, sérstak-
lega það að útkall getur komið
hvenær sem er. Skiptir þá ekki
máli hvort afmæli sé i gangi eða
jafnvel jólamaturinn á borðum.
Það kemur heldur ekki á óvart
að áhugamál Ingimars séu útivera,
ferðalög og þá sérstaklega innan-
Ingimar í eldlínunni
„Viðurkennt er að slökkviliðs-
menn og menn sem starfa við
björgunarstörf eru hvarvetna svip-
aðar týpur. Þetta snýst í mínum
huga að menn séu tilbúnir að
leggja mikið á sig til að koma ná-
unganum til aðstoðar.
Þetta eru alls ekki töffarar sem
þykjast geta allt, heldur venjulegir
rólegir menn sem eru tilbúnir að
læra og nýta sér þá reynslu sem
þeir afla sér til að gera betur
næst,“ segir Ingimar Eydal, nýráð-
inn aðstoðarslökkviliðsstjóri á Ak-
ureyri.
skátunum, auk móður hans. Innan
skátahreyfingarinnar hefur hann
starfað síðan og gegnt nánast öll-
um stöðum og störfum. Verið
flokkstjóri, sveitarforingi, drótt-
skátaforingi og síðar starfsmaður
skátafélaganna á Akureyri.
Einmitt meðan hann var starfs-
maður félaganna voru þau samein-
uð í eitt félag.
„Það gerðist síðan sjálfkrafa
meðal vinahópsins að við fórum i
Hjálparsveit skáta. Við lítum á það
sem eðlilegt framhald af skáta-
starfinu," segir Ingimar.
eins og vonast var til," segir hann.
Slökkviliö og björgunar-
sveit
Eftir tvö ár sem starfsmaður hjá
og bendir á að andlegur undirbún-
ingur skipti miklu máli áður en
komið er á slysstað.
„Rólegheit og yfirvegun skiptir
mestu máli á leið á slysstað og á
lands. Skemmtilegast finnst hon-
um að fara i langar gönguferðir og
hefur hann labbað mörg svæði á
íslandi. Segist þó eiga eftir að fara
á Langanes og á svæðið sunnan
Strákur af Brekkunni
Ingimar Eydal er fæddur 20. júní
1966 og hefur hann búið á Akur-
eyri alla tíð fyrir utan námsár í
Reykjavík. Hann hóf nám við við-
skiptafræðideild Háskóla íslands
en flutti sig yfir i landafræði og út-
skrifaðist 1994. Eiginkona hans er
Anna Sigrún Rafnsdóttir og eiga
þau tvö börn, Ástu Guðrúnu og
Ingimar Eydal.
Hinn hefðbundni menntavegur
var farinn miðað við strák sem
ólst upp á Brekkunni. Fyrst var
farið í Barnaskóla Akureyrar, það-
an í Gaggann og síðar Menntaskól-
ann á Akureyri. Að vísu færði
Ingimar sig um set í framhalds-
skóla og lauk stúdentsprófi frá
Verkmenntaskólanum á Akureyri
1986.
Var settur í skátana
Niu ára gamall byrjaði hann í
ylfingunum hjá Boga Péturssyni.
„Maður var bara settur í skát-
ana,” segir hann,
en tvær eldri syst-
ur hans voru í
Minnisstæöar björgun-
arfer&ir
Hann hefur tekið þátt í ótal
björgunarferðum. „Fyrstu árin
fylgdist maður með. Nú er maður
búinn að missa töluna á útköllum
sem maður hefur farið í. Þau
skipta tugum eða hundruðum,"
segir hann.
Ingimar minnist tveggja ferða
sérstaklega. Hið fyrra er þegar
hann fór daginn eftir snjóflóðið á
Flateyri haustið 1995 í verðmæta-
björgun á svæðinu. Þá var búið að
finna alla einstaklinga sem leitað
var aö. „Það var mjög sérstakt að
koma þarna,“ segir Ingimar og
greinilegt er að aðkoman á snjó-
flóðasvæðið er sem greypt í huga
hans.
Oftsinnis lenda hjálparsveita-
menn líka í erfiðum aðstæðum og
minnist Ingimar sérstaklega ferð-
ar inn í Glerárdal ofan Akureyrar
í september áriö 1996 þegar lítil
einkaflugvél fórst þar með þrjá
menn um borð. „Það var krefjandi
að komast að slysstað sem var í
1.200 metra hæð og aðkoman ekki
„Rólegheit og yfirvegun skiptir mestu máli á leið á slysstað og á vettvangi. Sérstaklega þar sem ringulreið ríkir.
Maður veröur að líta á vettvang sem vinnustað, ekki slysstað - og vinna þetta eins og ónnur störf,“ segir ingimar.
skátunum lá leiðin í slökkvilið Ak-
IWInnticín
tvtctyciön i
** Sími 550-5000
Útgefandi: Útgáfufélagiö DV ehf„ Skaftahlíð 24.
Ábyrgðarmenn: Óli Björn Kárason og Jónas Har-
aldsson.
Umsjónarmaður: Stefán Kristjánsson.
sk@magasin.is
Blaðamaður: Siguröur Bogi Sævarsson.
sigbog}@magasin.is
Auglýsingar: Katrín Theódórsdóttir - kata@dv.is
og Inga Gísla - inga@dv.is
Prentun: Árvakur hf.
Upplag: 80.000 eintök.
Dreifing: Póstdreifmg ehf.
Dreift ókeypis á höfuðborgarsvæöinu, Akureyri,
Akranesi og til áskrifenda DV úti á landi.
vettvangi. Sérstaklega þar sem
ringulreið ríkir. Maður verður að
líta á vettvang sem vinnustað, ekki
slysstað - og vinna þetta eins og
önnur störf,“ segir Ingimar.
Klippti konuna úr bílnum
ísland er lítið samfélag þar sem
nálægðin við náungann er mikill.
Oft lenda sjúkraflutningamenn í
því að koma á slysstað og þekkja
viðkomandi einstaklinga sem hafa
lent í kröggum.
við Borgarfjörð eystra.
Duttum í gamla gírinn
„Þetta gerðum við nokkrir félagar
í skátunum í gamla daga,“ segir Ingi-
mar. „Við byrjuðum á þessu aftur
fyrir tveimur árum ásamt eiginkon-
um okkar. Viö uppgötvuðum að við
hefðum ennþá afskaplega gaman af
þessu. En það versta við þetta var að
eiginkonunar uppgötvuðu að við
höfðum lítið þroskast síðan þá. Við
duttum í gamla gírinn.“ _æd